อัคนีรา ราชาแห่งดวงใจ

ลำดับตอนที่ #2 : อดีตฝังใจ

“หยุดนะ  อย่ามายุ่งครอบครัวข้าน่ะ เจ้าพวกชั่ว”  ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยเสียงสั่นสะท้าน ด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการต่อสู้  ในขณะที่แขนกางออกไปด้านหลังเพื่อปกป้องสตรีอันเป็นที่รักทั้งสอง  จากกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าประมาณ  20  คน

สตรีนางหนึ่ง แม้จะล่วงเข้าสู่วัยกลางคน แต่ยังมีเคล้าของความงามในอดีตที่ยังมองเห็นได้ชัดเจนแม้แต่กายด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ซึ่งมีเส้นผมและนัยน์ตาสีเขียวดังมรกตในอ้อมกอดมีเด็กน้อยอายุประมาณ 9 ขวบ  ที่มีผมสีดำคล้ายบิดาแต่นัยน์ตากลับเป็นสีมรกต  ที่มีท่าทีหวาดกลัวกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่ะ ๆๆๆ  นี่น่ะหรือ  องค์หญิงแห่งแอมโปรเชียคนสวย ที่เขารือกันว่าหายสาญสูญ  ที่ไหนได้ใฝ่ต่ำมาอยู่กับมนุษย์ “  ทหารนายกองศีรษะโล้นแห่งอีลิเมนท์กล่าว  พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้ม น่าสะอิดสะเอียนมาที่หญิงสาว

ดวงตาของหญิงสาววาววูบขึ้นด้วยความโกรธแต่ก็รู้ตัวว่าในขณะนี้ไม่สามารถที่จะต่อสู้กับผู้ใดได้ เนื่องด้วยต้องสูญเสียพละกำลังอย่างมหาศาลในการรักษาสามีซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้เพื่อป้องกันหมู่บ้านกับพวกมังกรโฉดอีลิเมนท์ทั้งหลาย ที่หวังทำลายหมู่บ้านเพื่อความสนุกของพวกมัน   หากไม่เช่นนั้นแล้วเพียงกองกำลังเล็ก ๆ แค่ไม่กี่สิบคนนี้ก็หาได้ครนามือของนางไม่  อีกทั้งยังเป็นห่วงบุตรสาวที่ยังเล็กนักเกรงว่าจะถูกทำร้ายไปด้วย

นายกองแห่งอีลิเมนท์  หาได้เกิดความรู้สึกสงสารครอบครัวตรงหน้าไม่  แต่ในทางกลับกัน มันกลับรู้สึกสนุกมากขึ้น  พรอมกับร้องสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“ฆ่ามันให้หมด  อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว  หากใครตัดหัวไอ้เจ้าชายไร้บัลลังก์ได้ ข้าจะทูลขอรางวัลจากราชาแห่งเราให้อย่างงาม”

สิ้นเสียงคำสั่งนายกองโฉด  เหล้าทหารก็พร้อมใจกันชักดาบออกมาต่อสู้กับชายผู้นั้นอย่างเมามัน  ไร้ซึ่งความปราณี  จนชายที่ถูกเรียกว่า เจ้าชายไร้บัลลังก์  เลือดอาบไปทั้งร่าง  พวกมันก็หาหยุดมือไม่

ในขณะที่พวกทหารต่อสู้อยู่นั้น  นายกองก็หันมาหาหญิงสาว

“องค์หญิง  ยอมให้ข้าจับเสียเถิด  แล้วไปอยู่กับข้า  ข้าจะดูแลท่านอย่างดี  ฮ่าๆๆ”

จากนั้นนายกองแห่งอิลิเม้นท์ก็ตรงเข้าไปกระชากหญิงสาว แต่นางนั้นได้ใช้กำลังต่อสู้สุดแรง

“เมื่อเจ้าไม่ยอมมากับข้าดี ๆ ก็ตายเสียเถิด” นายกองพูดพร้อมทั้งยกดาบหมายจะฆ่าสตรีนางนั้นให้สิ้นใจ ในดาบเดียว

เมื่อชายหนุ่ม เห็นภรรยาของตนอยู่ในอันตราย จึงละจากการต่อสู้กับทหารทั้งหลาย เพื่อเข้าไปช่วยภรรยา ทำให้ขาดความระวังตน พลาดถูกคมดาบของศัตรู จนสิ้นใจ   

“ไม่ ท่านพี่”  ธิดาแบ่งบาดาลร้องลั่น เมื่อเห็นสามีของนางกำลังดับสูญหญิงสาวร้องลั่นพร้อมทั้งกอดบุตรสาวไว้แน่น

“ฮ่ะ ๆๆๆ  ยอมพวกข้าเสียเถิด  ไหน ๆ ผัวมนุษย์ของเจ้าก็ตายไปแล้ว”  นายกองศีรษะโล้นกล่าว พร้อมทั้งหัวเราะดังลั่น

หญิงสาวส่งสายตาอาคาตแค้นไปที่พวกทหารซึ่งขณะนี้ต่างแยกย้ายมาล้อมตัวนางและบุตรสาว

“ข้ายอมตายดีกว่าไปกับพวกชั่วอย่างเจ้า แต่อย่าหวังว่าจะทำอะไรลูกข้าได้”  จากนั้น นางก็กระชากสร้อยคอสีมรกต ซึ่งเป็นเครื่องประดับพียงชิ้นเดียวที่นางสวมใส่ แล้วโย้นขึ้นบนท้องฟ้า  “ท่านพ่อ โปรดช่วยหลานท่านด้วย”

“ฮึ เรียกพวกมาช่วยหรือ  พวกเราฆ่ามันใหหมด”  นายกองร้องสั่งพร้อมใช้มีดดาบในมือ ฟันไปที่หญิงสาวที่กำลังใช้ร่างกายป้องกันคมอาวุธไม่ให้มาต้องกายบุตรที่เป็นดังแก้วตาดวงใจของนาง  จนสิ้นใจ

“อย่าทำอะไรแม่ข้านะ ไอ้พวกชั่ว   ....ท่านแม่  ท่านแม่  อย่าตายนะ อย่าทิ้งข้าไป”  เด็กสาวกอดมารดาแน่น

“เฮ้ย  นั่นอะไร”  ทหารตนหนึ่งร้องลั่น  เมื่อมองเห็นคลื่นทะเลที่ไม่น่าจะมาอยู่ตรงหน้าได้ ก็ในเมื่อทะเลนั้นอยู่ห่างจากกระท่อมไปหลายไมล์  และมีกลุ่มคนที่แต่งกายชุดเขียวจำนวนมากยืนอยู่บนเกลียวคลื่นคล้ายกับยืนอยู่บนผืนดิน นั้น

“พวกบาดาลมา หนีเร็ว”  นายกองบอกพวกลูกน้องของตน แต่ก็ทำได้เพียงเท่านั้น เมื่อถูกกระแสน้ำที่บาดคมยิ่งกว่าคมมีดฟาดฟันไม่ถึงอึดใจ ก็ตายหมด

“ไปอยู่กับตาน่ะ นิรตา”  ชายที่สวมมงกุฎรูปพญานาค แปมือให้เด็กหญิงที่กำลังเขย่าตัวมารดา เพื่อหวังว่าจะลืมตาขึ้นมามองนางอีกครั้ง

“แม่เจ้าตายแล้ว ไปอยู่กับตาเถิด นิรตา”

“ไม่ ข้าไม่ไป  แม่ข้า ยังไม่ตาย ไม่ข้าจะอยู่กับท่านพ่อ ท่านแม่” เด็กหญิงนมนิรตา ร้องไห้ดังลั่น ทำให้ผู้ได้เห็น ได้ยินยังรู้สึกเศร้าใจตาม

“องค์หญิงนิต้า ตื่นเถิดเจ้าค่ะ ฝันร้ายเท่านั้นค่ะ องค์หญิงของนม”หญิงนางหนึ่งซึ่งใบหน้าเป็นเพียงหญิงที่น่าจะมีอายุเพียง 50  เท่านั้น แต่ในความจริง นางอายุถึง  200  ปี ผู้รับตำแหน่งพระนม  กำลังเขย่าร่างองค์หญิงของตน

“ไม่”  หญิงสาวที่ถูกเขย่าร่าง ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น  เมื่อเห็นร่างของซีน่า  ก็กอดแน่น

“ท่านฝันไปเท่านั้น ไม่เป็นอะไรแล้ว ทูลหัวของนม”

“ข้าเห็นมันอีกแล้ว  เมื่อไร่จะเลิกฝันเสียที ข้ากลัว” นางยังไม่ลืมเหตุการณ์วันนั้น  แล้วก็ยังฝันเห็นเรื่อยมา เมื่อฝันก็จะต้องเจ็บที่หน้าอกข้างซ้าย ตรงตำแหน่งของหัวใจทุกครั้งไป  ทั้งที่ผ่านมาถึง  15  ปีกว่าแล้ว

“นอนต่อเถิดองค์หญิง ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนท่านเอง” ซีน่ายังคงนั่งจับมือองค์หญิงของนางอยู่เช่นนั้น  เพื่อเป็นสิ่งที่แสดงวาจะไม่ไปไหน จนกว่าจะเช้าเป็นแน่