เลื่อมกุหลาบ

ลำดับตอนที่ #5 : คืนที่เผลอใจ

พีระกับสริดาก็ใช้ชีวิตตามปกติ ภานนท์ได้หายไปจากชีวิตของทั้งสริดา เธอก็รู้สึกดีที่เป็นเช่นนั้น
ในตอนแรกเธอก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนดีมีน้ำใจ ดีใจที่สังคมยังมีคนดีที่พร้อมจะช่วยเหลือคนอื่นแบบเขา แต่ตอนนี้ การเจอหน้าเขา ช่างเป็นเรื่องที่อึดอัดมาก

วันนี้ทั้งสองคนควงกันมางานแฟชั่นโชว์ที่ครอบครัวของทั้งสองให้การสนับสนุน โดยมีลินินเดินแบบในชุดฟินาเล่

พีระถึงกับตะลึงในความสวย เฉี่ยว คม ของลินิน ใบหน้าของเธอสวยเก๋มาก เรือนร่างยิ่งน่าดู เพราะสูงโปร่ง แต่มีส่วนเว้า ส่วนโค้ง ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็น

ปาร์ตี้หลังการเดินแฟชั่นโชว์ พีระเห็นลินิน เธออยู่อีกมุม มีหนุ่มๆเวียนเข้าไปพูดคุยไม่ได้ขาด ตัวเขาเองก็อยู่กับคู่หมั้น

สริดาไม่ค่อยชอบงานสังคมแบบนี้ แต่จำใจมา เธอชอบที่จะอยู่คนเดียว พักผ่อนเงียบๆหรือสังสรรค์กับเพื่อนฝูงที่สนิทกันไม่กี่คนมากกว่า

“ คุณดาเบื่อแล้วเหรอครับ กลับกันเลยมั๊ย” เขาถามเธออย่างห่วงใย

สริดายิ้มให้ พีระอ่อนโยนกับเธอเสมอมา เพื่อนๆของเธอ โดยเฉพาะลภัส เพื่อนสนิท มักจะหยอกเย้าเธอแล้วความอิจฉา ถึงความเอาใจใส่ที่เขามีให้ อีกทั้งพีระเป็นชายหนุ่มรูปงาน ที่มีฐานะการเงินและการงานมั่นคง

“ เอ๊ะ นายนนท์มางานนี้ด้วยเหรอ ผมไม่เห็นรู้เลย “

สริดาตกใจ เมื่อเห็นภานนท์ควงคู่มากับสาวสวยที่หน้าตาคุ้นๆคนหนึ่ง

“อ้าว พี่นนท์ สวัสดีครับคุณดา”

ภานนท์ทักทาย ปรายตามองเธอนิดเดียว

“ นี่คุณลูกแก้ว นางเอกเบอร์ 1 ของช่อง 19  ครับ”

นางเอกนี่เอง มิน่า ถึงได้สวยนัก สริดาคิด เธอยิ้มให้ลูกแก้วอย่างเป็นมิตร ภานนท์เห็นแล้วขัดหูขัดตา

“คุณลูกแก้วครับ นี่พีพีระ พี่ชายผม กับคุณดา คู่หมั้นครับ” ภานนท์เน้นเสียงท้ายประโยคเล็กน้อย สริดาก็ไม่ได้แสดงท่าทีสนใจใดๆ

“สวัสดีค่ะคุณพีระ คุณแพร คุณแพรตัวจริงสวยกว่าในนิตยสารอีกนะคะ ในนั้นก็ว่าสวยแล้ว เทียบตัวจริงไม่ได้เลย”

ดายิ่งยิ้มหวานยิ่งไปกว่าเดิม “ คุณลูกแก้วก็เหมือนกันนคะ ตัวจริงสวยน่ารักกว่าในทีวีเยอะ”

พีระได้โอกาสที่สองสาวเหมือนจะเข้ากันได้ดี จึงรีบพูดว่า
“ นนท์ คุณลูกแก้วครับ ผมฝากคุณดาแป๊บนึงนะครับ ขอไปลาผู้จัดงานหน่อย ”

“ได้เลยค่ะ คุณพีระ เดี๋ยวลูกแก้วจะดูแลคุณดาเอง”

“ฝากด้วยนะครับ คุณลูกแก้ว นายนนท์ คุณดาครับ เดี๋ยวผมมานะครับ “

พีระเดินตรงไปที่ผู้จัดงาน ที่ยืนคุยกับดีไซน์เนอร์ และผู้หญิงที่สวยที่สุดในงาน ลินิน

“ งานวันนี้เยี่ยมมากๆเลยนะครับ” พีระพูดกับดีไซน์เนอร์และผู้จัดงาน แต่สายตามองมาที่ลินิน จนหญิงสาวก็รู้สึกได้ ลินินเหยียดมุมปากเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ก็เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ที่เห็นความสวยงามของเธอก็จ้องตาไม่กระพริบ

“คุณพีระ แหม ขอโทษนะครับไม่ได้ไปรับรองคุณพีระเลย คุณสริดามาด้วยหรือเปล่าครับ”

ชื่อสริดา ทำให้ลินินสนใจได้ทันที

“คุณพีระครับ ผมขออนุญาตแนะนำคุณลินิน ที่เป็นดาวของวันนี้เลยนะครับ”

“คุณลินินครับ  นี่คุณพีระผู้สนับสนุนงานนี้ครับ”

“คุณพีระเป็นคู่หมั้นของคุณสริดาเหรอคะ” ลินินจ้องหน้าเขา บางที ผู้ชายคนนี้อาจเป็นคนที่เธอต้องการก็ได้

“ คุณลินินรู้จักคุณสริดาด้วยเหรอครับ” พีระยิ้มกว้าง สริดามักเป็นที่รู้จักเสมอ แม้ว่าเธอไม่ต้องการ

“เซเลบคนดัง ใครๆก็รู้จักค่ะ” ลินินหัวเราะ เสียงหัวเราน้อยๆของเธอช่างสดใสเหลือเกิน

“พี่ปรเมษฐ์คะ เชิญคุณพีระกับคุณสริดาไปต่อกับเราด้วยดีมั๊ยคะ”

เมื่อลินินเอ่ยปาก ทั้งดีไซน์เนอร์ และผู้จัดงานต่างขานรับบัญชาเจ้าหญิงกันพร้อมหน้า

“คืออย่างนี้ครับ คุณพีระ เดี๋ยวพวกเราจะไปดื่มกันต่อเล็กน้อย เชิญคุณพีระกับคุณดาด้วยนะครับ “

“ ผมคงต้องถามเธอก่อนนะครับ “ พีระขอตัวมาถามความเห็นของสริดา เมื่อเขากลับมา คู่หมั้นของเขากับลูกแก้วนางเอกสาวกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ตามประสาผู้หญิง โดยมีน้องชายของเขาทำหน้าเซ็งอยู่ใกล้ๆ

“คุณดาครับ คุณปรเมษฐ์ชวนให้ไปปาร์ตี้กันต่อ คุณสนใจมั๊ยครับ”

“ คงไม่ไหวมั๊งคะคุณพีระ ดาขอตัวดีกว่า เชิญคุณตามสบายนะคะ ดากลับบ้านเองได้”

“เดี๋ยวเราไปส่งคุณดาเองค่ะคุณพีระ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” ลูกแก้วเสนอ

ภานนท์เซ็งหนักขึ้นไปกว่าเดิม เขาไม่อยากเข้าใกล้เธอ พอๆกับที่เธออยากจะหนีเขาไปไกลๆ

“ ถ้าอย่างนั้นผมฝากคุณดาด้วยนะครับ คุณลูกแก้ว นายนนท์”

ภานนท์หมั่นไส้พี่ชายตัวเอง จะไปปาร์ตี้ต่อ โดยทิ้งคู่หมั้นกับไว้น้องชาย เป็นคู่หมั้นประสาอะไร ส่วนอีกคน ก็ไม่ได้รู้สึกน้อยใจที่ถูกทิ้งเลย ในทางตรงข้าม กลับสนับสนุนกันอย่างน่าแปลกใจ เป็นคู่รักแบบไหนกันนะ

ภานนท์ไปส่งลูกแก้ว ที่บ้านของเธอก่อน ตลอดทางจากสถานที่จัดงานแฟชั่นโชว์ มาจนถึงบ้านของลูกแก้ว สองสาวพูดคุยกันตลอดเวลา แลกเปลี่ยนไอเดียในการแต่งตัว แถมชักชวนกันไปเที่ยวต่างประเทศ แต่ส่วนใหญ่เขาจะได้ยินเสียงนางเอกสาวเสียมากกว่า เธอเป็นสาวสวยช่างสนทนาจริงๆ จนเขาเริ่มจะปวดหัว ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและลูกแก้วคงไปไม่ได้ไกล เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาชอบนัก แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่มีจิตใจดี ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรเหมือนคนในวงการบันเทิงส่วนใหญ่

เขาเองก็ไม่แน่ใจนัก ว่าผู้หญิงที่เขาชอบจะต้องเป็นแบบไหน

ลูกแก้วลงจากรถไปแล้ว เหลือแต่สริดา

“บ้านคุณอยู่ไหน”

สริดาหันมามอง แปลกใจว่าเขาจะถามทำไม

“ผมจะไปส่งคุณยังงัย ถ้าผมไม่รู้จักบ้านคุณ”

และสถานการณ์อย่างที่เธอกลัว ก็เป็นจริง ยังไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรเธอนักหนา หรือว่าเขาจะคิดว่าเธอหว่านเสน่ห์ใส่เขาทั้งที่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว

ภานนท์จอดรถข้างทาง พยายามระงับอารมณ์ไม่ให้หัวเสียมากไปกว่านี้

“ ถ้าไม่บอกก็นั่งอยู่กันตรงนี้แร่ะ”

สริดา ถอนหายใจ หันมามองหน้าเขาตรงๆ

“คุณก็ทราบนี่ค่ะ ว่าบ้านดาอยู่ที่ไหน”

ภานนท์หลบสายตาเธอ

“ เราไม่รู้จักกันไม่ใช่เหรอ”

เธอยิ้มหวาน ทำให้เขาใจอ่อนไปกว่าครึ่ง

“ ชั้นแค่ไม่อยากให้พี่ชายคุณทราบ เรื่องที่คุณไปเจอชั้นในสถานที่ที่ไม่ดี”

ภานนท์หันหน้ามามองเธอ สริดาสวยน่ารัก แม้ไม่ใช่สาวเสน่ห์แรงเร่าร้อน หรือสวยจัด เหมือนสาวๆที่เขาควงมา  แต่เธอก็งดงามเย็นตาเย็นใจ ถ้าสาวๆพวกนั้นก็ไฟที่ร้อนแรง สริดาก็คือน้ำเย็นที่ทำให้ชุ่มชื่นใจ

เสน่ห์ของเธอคือความอ่อนหวานน่ารัก น่าทะนุถนอม เหมือนตุ๊กตาราคาแพง

เธอคงจะแคร์พี่ชายของเขามาก ภานนท์ตัดสินใจออกรถ โดยไม่ได้ถามเส้นทางอีกเลย

“ คุณหิวมั๊ยคะ “ เธอเอ่ยถาม

“ คุณหิวเหรอ “

“นิดหน่อยค่ะ ดาไม่ได้ทานอะไรมากในงาน”

“ อยากกินอะไรล่ะ”

“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ดึกมากแล้ว ไม่รู้จะยังมีร้านไหนเปิดบ้างหรือเปล่า”

ภานนท์เงียบไป จากที่ไปคอนโดของเธอ 2-3 ครั้ง ไม่ว่าจะไปเวลาไหน เขาเห็นร้านอาหารที่ล๊อบบี้คอนโดเปิดตลอดเวลา แต่ก็นั่นแหละ เธอก็คงไม่อยากให้ใครเห็นว่าเธอมากินอาหารดึกๆดื่นๆกับผู้ชายคนอื่นที่มิใช่คู่หมั้น เขาพาเธอไปที่ร้านสะดวกซื้อเหมือนที่เคยพาไปครั้งแรกที่เจอกัน

“ คุณอยากกินอะไร เดี๋ยวผมลงไปซื้อให้”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดาลงไปด้วย”

“ไม่กลัวคนเห็นเหรอ ว่ามาทำอะไรดึกๆดื่นๆกับผู้ชายที่ไม่ใช่คู่หมั้น”

สริดาชะงักไป ภานนท์เริ่มอารมณ์เสีย บอกเขาว่าหิว แต่ไม่อยากให้ใครรู้ว่ามากับเขา นี่เธอกำลังคิดทำอะไรอยู่ เห็นท่าทีของเธอ เขาก็เดินจากไปทันที ไม่ได้สนใจว่าเธอจะอยากกินอะไร

สริดางุนงงกับอาการคุ้มดีคุ้มร้ายของเขา ภานนท์กลับมาพร้อมกับแซนด์วิช และน้ำผลไม้

“ ขอบคุณค่ะ”

“เดี๋ยวพาไปหาที่ดีๆกิน ผมอาจหาอาหารดีๆให้คุณไม่ได้ แต่บรรยากาศดีๆไม่เสียตังยังมีอยู่นะ”

เขาพาเธอมาริมน้ำเจ้าพระยา

“ ลงมาเถอะคุณ ไม่มีใครที่คุณรู้จักมาแถวนี้หรอก”

ทั้งสองคน ยืนชมบรรยากาศแม่น้ำเจ้าพระยายามค่ำคืน ภานนท์มองใบหน้าด้านข้างของสริดา เธอดูผ่อนคลายกว่าทุกครั้งที่เจอกัน ลมค่อนข้างแรง หญิงสาวต้องเอามือลูบแขน

“ หนาวหรือครับ คุณดา” ภานนท์จะไปเอาเสื้อสูทของตัวเองที่แขวนไว้ในรถ เอามาให้สริดา สายตาเหลือบไปเห็นผ้าคลุมไหล่สีดำที่เบาะหลังรถ รถคันนี้เป็นของพีระ ผ้าคลุมไหล่ผืนนี้ก็คงเป็นเป็นของสริดา ชายหนุ่มจึงนำมาคลุมไหล่ให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ คุณมีผ้าแบบนี้ติดรถด้วยเหรอคะ” สริดาถามยิ้มๆ นึกถึงคำพูดของพีระที่บอกว่าน้องชายเป็นเสือผู้หญิง

ภานนท์ชะงัก ผ้าผืนนี้ไม่ใช่ของสริดาหรอกเหรอ ถ้าอย่างนั้นเป็นของใครกัน  เขาได้แต่ฝืนยิ้มให้เธอ

สายลมพัดเอาปอยผมของเธอระใบหน้าสวย ภานนท์ลืมตัว ใช้มือปัดผมที่ระใบหน้าเธอออก ทั้งสองสบตากัน ต่างก็รู้สึกตัว

“ดึกแล้วนะคะ พรุ่งนี้เราสองคนก็ยังต้องทำงาน”

“เดี๋ยวผมไปส่งคุณเลยก็แล้วกัน”

“ค่ะ”

……………………………