...แวว...

เนื้อเรื่อง

“แม่   พาหนูออกไปรับลูกค้าข้างนอกเถอะนะ”
      เสียงร้องขออ้อนวอนของแวว  เด็กสาววัยขบเผาะที่เจ๊นีแห่งสำนักหญิงบริการความสุขพามากักขังไว้ หลังจากที่แววไม่สามารถปรนเปรอปฏิบัติหน้าที่หญิงสาวผู้ให้ความสุขที่ดีแก่เสี่ยหมี ชายร่างท้วมผิวขาวเจ้าของโรงงานทอผ้าชื่อดังแถมยังเป็นทายาทนักการเมือง      ที่สำคัญเสี่ยหมีเป็นลูกค้าประจำของเจ๊นีจึงรู้จักมักคุ้นกันจนเป็นลูกค้าวีไอพี    
      แววขัดใจเสี่ยหมีพร้อมกับกัดเข้าที่หู เมื่อเขาพยายามที่จะทำรุนแรงกับเธอแบบซาดิสม์โรคจิต  ชอบใช้ความรุนแรงทั้งตบทั้งตี  เธอจึงไม่สามารถทนรับมือตีนของเขาได้ ต้องสู้!!  ความคิดนี้ก็ผุดขึ้นในทันทีพร้อมกับการที่เธอเข้าประชิดวงใน   กระโดดขึ้นขี่หลังเอาปากกัดเข้าที่หูจนเกือบฉีก   จนเสี่ยหมีลงไปนอนร้องโอ้ย!! อยู่กับพื้นมือก็กุม  
ใบหูที่มีเลือดไหลอาบไปทั่ว    
“โธ่!!! ไอ้อ้วนลิ้นจุกปากปัญญาอ่อน ใครจะไปมีอะไรกับแกลงว่ะ”   แววสบถคำพูดที่บาดหูของเสี่ยหมียิ่งกว่าถูกเธอกัดเสียอีกต่างหาก     เพราะเสี่ยหมีแกเป็นคนเข้าใจตนเองตลอดมาว่าแกดูดีรูปหล่อ ผิวขาวตี๋   หรือเรียกได้ว่าเป็นคนหลงตัวเองเป็นที่สุดและก็เป็นคนที่ถูกหลอกได้ง่ายที่สุดเช่นกันเพียงแค่มีผู้หญิงมาชมว่าแกหล่อดูดี หุ่นเหมือนพระเอกซักหน่อย  แกทุ่มสุดตัวทันที และที่สำคัญแกมีอาการทางจิตอ่อนๆชอบคิดว่าตนเองเป็นซูปเปอร์ฮีโร่ชอบใช้ความรุนแรงเพราะเป็นลูกคนรวยที่พ่อแม่ไม่มีเวลาจึงเลี้ยงดูให้โตมาด้วยของเล่นและการ์ตูน   ด้วยเหตุนี้เจ๊นีจึงยกให้แกเป็นลูกค้าวีไอพี เพราะเธอจับจุดอ่อนของเสี่ยหมีได้  ทุกครั้งเธอจึงสั่งให้เด็กๆพยายามชมเข้าไว้  ถ้าเสี่ยหมีจะทำอะไรก็ให้ยอมๆไปซะเดี๋ยวเสร็จก็ได้เงินถุงเงินถังกันเอง
      ทว่าคราวนี้แวว เธอเพิ่งจะมาทำงานกับเจ๊นี เป็นเด็กใหม่ยังไม่ค่อยรู้เทคนิกและข้อมูลการเอาใจแขกวีไอพีแต่ละคนที่ต่างกันของที่นี่มากนัก    เมื่อเจอเข้ากับพวกลูกค้าซาดิสม์เธอก็เลยไม่ยอมจนเกิดเรื่องที่ว่า    ทำให้เจ๊นีต้องไปขอโทษขอโพยเสี่ยหมีเป็นการใหญ่   เพราะแกโกรธมาก ถึงขั้นจะสั่งลูกน้องให้มาเก็บแววให้สิ้นไปจากโลกเลยทันที   แต่เจ๊นีเธอก็ขอร้องไว้ทำให้แววรอดไปได้  แต่เจ๊นีก็ต้องแลกด้วยการถูกเสี่ยหมีตบตีเข้าที่หน้าในขณะเข้าไปขอโทษ
       ผลจากการกระทำครั้งนี้ของแววทำให้เจ๊นีต้องเสียลูกค้าชั้นดีไปหนึ่งคน   เธอจึ
งต้องถูกลงโทษโดยการกักขังไว้ให้อยู่แต่ในห้องที่ถูกแบ่งส่วนไว้ให้รับแขก  พื้นที่สี่เหลี่ยมเล็กๆแคบๆ  มีเพียงเตียงนอนอย่างเดียวที่เป็นเฟอร์นิเจอร์  สร้างความอึดอัดแก่เธอเป็นอย่างมาก   ครั้นเธอจะโหวกเหวกโวยวาย เคาะประตูให้เสียงดัง  คงมีสิทธิ์โดนไอ้พวกผู้ชายที่มันยืนเฝ้าอยู่แถวนั้นเข้าตบตียิ่งกว่าที่โดนกับเสี่ยหมีเป็นแน่    
      นั่ง..........นอน..........ลุก....ฮัมเพลง  นี่คือสิ่งที่ทำได้เพื่อฆ่าเวลา  รอจนกว่าเจ๊นีจะมีลูกค้าขึ้นมาให้เธอเอง   ข้าวปลาอาหาร น้ำ พวกผู้ชายข้างนอกก็จะเป็นคนเข้าเอามาให้เอง หมดสิทธิ์เรียกร้องแม้แต่จะเลือกกินอะไร
     ชีวิตของเธอน่าสงสารเมื่อครั้งที่อยู่บ้านเดิมทางเชียงราย  ตั้งแต่เล็กๆก็ถูกพ่อกับแม่พาไปขาย บอกว่าให้ไปทำงานกับป้ากบ เขาจะพาไปอยู่ที่กรุงเทพ   เมื่อเธอถูกป้ากบที่ท่าทางใจดีพามาด้วยแค่ไม่กี่วันเธอก็ถูก พาไปบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งมีลุงแก่ๆที่เป็นนักการเมืองรออยู่ก่อนแล้ว   ทั้งเจ็บทั้งปวดเมื่อเธอถูกพรากความเป็นผู้หญิงครั้งแรกเพียงแค่ในวัยเด็กโดยลุงแก่ๆคนนั้น   ป้ากบที่เคยใจดีก็กลายเป็นคุณป้าใจร้ายไปทันที    เธอต้องทำงานอยู่ภายใต้สังกัดของป้ากบหลายปี   จนตำรวจเข้ามารวบจับป้ากบไปในฐานะที่คอยส่งเด็กไปค้าประเวณีให้พวกนักการเมืองที่เป็นข่าวอยู่พักหนึ่ง    ส่วนเธอก็ถูกเจ๊นีดึงตัวมาเข้าสังกัดเพราะในแวดวงนี้ทั้งสองคนรู้จักกันเป็นอย่างดี      
      ความสุขเพียงชั่ววูบของพวกผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตของเธอฐานะลูกค้าชั้นดี  ที่ผ่านมาเธอเจอแต่คนที่สุภาพ ถึงแม้จะแก่มีอายุมากก็ยังคงให้เกียรติและไม่ทำรุนแรง   จนมาถึงไอ้เสี่ยหมีนี่แหละ เป็นครั้งแรกเลยทีเดียว    
     น้ำตาที่กลัดในหัวอกของเธอหลั่งไหลเป็นสายพรากเชี่ยวกรากอยู่ในหัวใจ แม้จะเจ็บปวดเพียงใดเมื่อมาย้อนนึกถึงสิ่งที่พ่อแม่ของเธอได้ทำกับเธอ  เขาทั้งคู่ไม่รักเธอแล้วหรืออย่างไรถึงได้ยอมให้ถูกพรากไปจากอ้อมอกง่ายดายด้วยเงินเพียงหมื่นกว่าบาท   จริงอยู่ที่ถึงแม้ว่าจะจน แต่ก็ไม่ได้ลำบากถึงขั้นที่เฉียดตายเพราะข้าวปลาอาหารก็ยังคงพอมีกิน  ผักปลาหาเก็บได้ทั่วไปชาวบ้านคนอื่นก็หากินแบบนี้กัน          
      
.............................................
“แวว เอ้ย!”
“จ๊ะ  แม่”  แววตอบกลับจากในห้อง
“แม่มีขนมมาให้กิน”    เจ๊นีเรียกด้วยคำพูดที่เป็นรหัสลับซึ่งรู้กันในหมู่ของพวกเขาว่าขนมก็คือลูกค้า  “เปิดประตูซิ แม่ไม่อยากไขกุญแจ”  
“จ๊ะ”  
      ประตูถูกเปิดออกด้วยมือของแวว แสดงว่าเธอยินยอมและรับรู้ว่าเธอเต็มใจรับลูกค้า
“อ้าว ไหนล่ะแม่”  เธอถามขึ้นเมื่อเห็นแต่เจ๊นีเพียงคนเดียวยืนอยู่หน้าประตู  แต่ไม่ทันที่เธอจะเอ่ยถามอะไรอีก  
เพลี๊ย!!!!    ใบหน้าของเธอชาและรู้สึกมึนงงตั้งตัวไม่ติดว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเจ๊นีต้องตบหน้าของเธอ  แล้วเธอก็รู้อย่างเดียวว่าต้องป้องกันตัวก่อนฝ่ามือที่กำลังง้างของเจ๊นีจะลงมาประทับบนแก้มเป็นครั้งที่สองเพราะแกโถมตัวเข้ามาแล้ว     แววยกแขนกันเอาไว้ไม่โดนพร้อมกับผลักอกเจ๊นีออกไปจนแกเสียหลักลงไปนั่งกองกับพื้น     แววรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไปเนี่ยต้องแย่แน่  
“  จะยืนบื้อทำห่..าอะไรอยู่ล่ะ มาช่วยฉันซิ”   เจ๊นีหันไปด่าใส่พวกลูกน้องผู้ชายที่ยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้น  พวกมันก็เลยวิ่งเข้าสามคน จับตัวของแววเอาไว้ไม่ให้ขยับ    
     เจ๊นีเดินเข้ามาหา แววเองก็พยายามจะยกมือขอโทษแต่ก็ทำไม่ได้เพราะถูกรั้งแขนเอาไว้จึงได้แต่พูดอ้อนวอนซึ่งก็ไม่เกิดผล   เธอถูกตบไม่รู้กี่ทีจนชาไปหมดไร้ซึ่งความเจ็บปวดให้รู้สึก
“กล้าดีนักนะมึง อีแวว   หนอยทำให้กูเสียลูกค้าเป็นอย่างนี้กูก็ไม่เลี้ยงมึงแล้ว!!!  พวกมึงเอามันไป”     ลูกน้องทั้งสามคนก็ลากเธอไปด้วยสภาพที่แทบจะหมดสติเพราะถูกซ้อมตบตีจนสะบักสะบอม
..........................................................

       ภายในห้องที่มืดมิด  เธอขยับตัวตื่นขึ้น รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว  ทุกอย่างมันหนักไปหมดไม่ว่าจะแขนหรือใบหน้าที่รู้สึกได้ว่าบวมนูนและตึงทั้งร่างกาย   เธอลองจะลุกขึ้นยืนขยับขาก็พบว่าตนเองถูกโซ่คล้องขาเอาไว้จนหนักหน่วง    ความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจถึงขีดสุดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน    
      ครู่นั้นแสงไฟก็ถูกเปิดขึ้นจนสว่างทั่วทั้งห้อง  เธอพยายามเปิดเปลือกตาที่รู้สึกว่ามันใหญ่โตกว่าเก่า    กวาดสายตาอันพร่าเลือนมองไล่ไปรอบห้องที่กว้างขวางโอ่อ่าประดับประดาไปด้วยข้าวของแปลกๆ  ทั้งอาวุธ   หนังสัตว์ใหญ่  เครื่องมือประหารโบราณ  อุปกรณ์หมอผีมนต์ดำ    “นี่มันบ้านใคร”    เธอคิดในใจแล้วเมื่อกวาดสายตามองไปจนสุดรอบห้อง
     ภาพลางๆสุดท้ายที่ปรากฏคือเสี่ยหมีในชุดหนังสีดำรัดรูปอย่างน่าเกลียด แถมตรงกลางอกมีสัญลักษณ์ของแบทแมน    เขากำลังนั่งไขว่ห้างมองมาที่เธอ  ใบหูยังคงมีผ้าพันแผลปิดอยู่ เขายิ้ม
“มะ มาสู้กับแบทแมนในความมืดกันดีกว่า คราวนี้เธอแพ้ฉันแน่”  
“ขอร้อง  อย่าทำหนูเลยนะค่ะ “  
    แสงไฟถูกปิดลง มีความเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงในความมืดเกิดขึ้น  เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดของแววดังระงมไปทั่วห้อง แต่ก็ไม่มีใครสามารถจะยื่นมือเข้ามาช่วย  นี่เป็นโลกของเสี่ยหมีในบ้านของเขา   โลกแห่งความมืดที่แววถูกพาเข้าไปแล้วใครจะช่วยได้

.............จบ............
ยังมีเรื่องสั้นอีกหลายเรื่องให้ได้อ่านกันอีกเพียงพิมพ์คำว่า เชือกผูกลม ลงในช่องค้นหานักเขียนเท่านั้นและติดตามเรื่องหน้าเป็นเรื่องสั้นสยองขวัญอีกเรื่องที่กำลังจะเอามาลง