คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขายติม #1 (50%)
คยองซูเป็นคนที่ตื่นเช้าจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว แต่เขารู้ว่าเวลาแบบนี้ เจ้าเด็กขายไอติมคงยังไม่ตื่นแน่ๆ รายนั้นน่ะ ขี้เซาที่สุดในโลกแล้ว นอนทีนี่นึกว่าจำศีล ครั้งที่แล้วเขาก็ลงทุนไปปลุกถึงบ้าน มันก็ยั๊งจะไม่ลุก คยองซูถึงขั้นต้องใช้มาตรการ ถ้าไม่ตื่น จะไม่ไปร้านสามวัน! จงอินถึงยอมลุกขึ้นมา
.
.
.
.
.
.
แล้วดึงเขาลงไปนอนกอดด้วยกัน
“จงอิน!”
“อืม..”
“บอกให้ลุกไง เดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก”
“......”
“ถ้าไม่ลุกจะไม่ไปร้านสามวันเลยนะเว้ย!”
คยองซูทวนซ้ำอีกรอบ เพื่อจะให้เด็กนี่เข้าใจว่าเขาพูดจริง แต่มันก็คงยังเงียบ
นี่จะไม่ตื่นจริงๆหรอ
“จะไม่มาได้ไง”
“ก็นายไม่ยอมลุกอะ”
“ทีพี่ก็ยังไม่ลุกเลย ทำไมเป็นคนขี้ตั๋วแบบนี้”
“เอ้า...”
นี่แหละครับความจงอิน
ไม่รู้จะเรียกว่าน่ารักหรือกวนตีนดี ว่าแล้วก็หนักใจ วันนี้ผมจะปลุกเด็กนั่นยังไงดี ต้องไปถึงบ้านเลยมั้ย
‘โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!’
เอ๋.. ทำไมมีเสียงหมาเห่า จำได้ว่าแถวบ้านไม่มีใครเลี้ยงหมานี่นา..
‘โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!’
ด้วยความสงกะสัย คยองซูจึงเดินไปเปิดม่านดู
และสิ่งที่เขาได้เห็น มันค่อนข้างทำให้เขาตกใจ เพราะภาพตรงหน้าคือ เจ้ามงกู หนึ่งในสามหมาสุดเลิฟของจงอิน พร้อมกับเจ้าของที่ยืนหน้าง่วงอยู่ตรงนั้น... ไอ้เด็กนี่มันตื่นเช้าเป็นกับคนอื่นด้วยหรอ... / เอามือทาบอก
“เจ้าของบ้านนี้หยิ่งจังเล้ย”
..?
“แฟนตัวเองทั้งคนมายืนรอตั้งนาน ขนาดใช้หมาเรียกร้องความสนใจแล้ว ยังไม่ยอมเปิดประตูเลย น้อยใจว่ะ”
ประโยคตัดพ้อที่ดูตั้งใจๆนั่น ทำเอาเขากลั้นยิ้มไม่อยู่เลยแหละ
“มาเปิดช้านิดเดียวเอง : P”
พูดไปพลาง เลื่อนประตูเหล็กให้พ้นทาง
“เดี๋ยวผมก็ไหม้กันพอดีอะ”
“ทุกวันนี้ยังไม่ไหม้หรอ”
“.....”
“555555555555555555555555555555555555555”
“เอ้อ ถ้าผมไหม้ พี่ก็มีแฟนเป็นคนไหม้ไหม้เนี่ยแหละ”
จงอินเด็กขี้งอน เดินสะบัดตูดใส่คยองซูไปแล้วเรียบร้อย มีการเอามงกูไปผูกไว้เสร็จสรรพ แถมเดินเข้าบ้านเองแบบไม่รอกันเลย
หืม ชำนาญเหลือเกิน
“งอนหรอ”
คยองซูพูดแต่ไม่ได้หันไปมอง
“ไม่ได้งอน แต่ง้อด้วย”
จะว่าไปช่วงนี้จงอินงอนบ่อยมาก มากไปรึเปล่า หรือเมนส์ไม่มา หรือแพ้พนันบอล
“นายก็รู้ว่าพี่ง้อไม่เป็น”
“ไม่จริงอะ พี่ง้อเก่ง”
“รู้ได้ไงล่ะ”
“ง้อผมเดี๋ยวนี้เลย”
คยองซูอมยิ้มพลางเดินไปใกล้เจ้าเด็กขายติม
และ
.
.
.
.
.
.
.
ยีหัวจงอินอย่างเมามันส์
“นี่แหนะ งอนหรอ งอนหรอ หืม นี่แหนะ นี่แหนะ”
จุ๊บ
ข้างซ้าย
“งอนหรอฮืม”
จุ๊บ
ข้างขวา
จากใบหน้าที่พยายามปั้นให้ดูงอน กลับกลายเป็นเผลอยิ้มออกมาซะอย่างงั้น ก็บอกว่าคยองซูน่ะ ง้อเก่งที่สุดแล้ว
“ก็แค่นี้”
“นายทำให้ฉันรู้สึกเปลืองตัวมากๆเลย”
“ก็แฟนกันอะ”
“แฟนกันมันต้องเปลืองตัวขนาดนี้เลย?”
“เปลืองกับผมคนเดียวไง”
เกลียดเด็กนี่ตรงนี้ ชอบพูดจากำกวมทะลึ่งตึงตัง
แต่คยองซูก็ชอบนะ
“ตอนขอคบพี่ นายดูมั่นคงนะ ทำไมพอได้คบแล้วกลายเป็นเอาแต่ใจเฉยเลย”
“ผมน่ารักกว่าเดิมต่างหาก”
“หรอ”
ส่งสายตาไม่เชื่อไป และได้การพยักหน้าเป็นคำตอบ
จงอินกับเขาน่ะ ต่างกันแบบสุดขั้ว เหมือนเหนือกับใต้
คยองซูชอบตื่นเช้า ในขณะที่จงอินตื่นตอนตะวันโด่ง คยองซูชอบอ่านหนัง ในขณะที่จงอินยังเล่นเกมส์อย่างไม่หยุดหย่อน คยองซูชอบยิ้ม แต่จงอินชอบทำหน้าง่วง เหมือนคนนอนน้อยเสมอ ทั้งๆที่เจ้าตัวก็นอนยังกับหมี คยองซูเป็นคนที่ยอมคน และจงอินเป็นคนที่เอาแต่ใจ คยองซูร้องเพลงเพราะ ในขณะที่จงอินเต้นเก่ง
มีทั้งสิ่งที่เข้ากันและไม่เข้ากัน
แต่ใครจะสนล่ะ ว่ามั้ย
“วันนี้ไปช่วยขายติมหน่อย”
“ใช้แรงงานตลอด”
“ให้ทำฟรีที่ไหน ครั้งที่แล้วหมดไปกี่ถังครับ”
“ก็มันหิวอะ”
“พี่หิวตลอดนั่นแหละ”
แหม ที่จะให้ไปขายติมนี่ข้ออ้างล้วนๆ ความจริงอยากให้ไปนอนด้วยก็บอกเถอะ
“เก็บเสื้อผ้าไปด้วยนะ นิดเดียว”
“เก็บไปทำไม เย็นๆก็กลับแล้ว” อยากแกล้งสักหน่อย..
“เผื่อลูกค้าเยอะ อาจจะได้อยู่ดึก”
“เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับได้” จะแถว่าไรต่อ..
“แท็กซี่มันอันตราย”
“งั้นเดี๋ยวให้แบคไปรับ รายนั้นอยู่ดึกแน่นอน”
“.....”
คิดคำไม่ออกล่ะสิ ฮ่าๆ
“ให้โอกาสอีกรอบ”
“....”
“ให้พี่เก็บเสื้อผ้าทำไม”
“...แค่อยากให้ไปนอนด้วยเฉยๆ”
“ก็แค่นี้”
คยองซูล้อเลียนคำพูดเด็กติม
“โห พี่แกล้งผมอะ”
“นายเก๊กก่อนต่างหาก”
“ไม่ได้เก๊กสักหน่อย ก็มันเขิน”
“นายเขินเป็นด้วยหรอ ฮ่าๆ”
นึกว่าทำให้เขินเป็นอย่างเดียว ' '
“แล้วกินข้าวมายัง”
“ยังคับ”
“งั้นรอแป๊ป กำลังจะทำข้าวเช้าพอดี อยากกินไรอะ”
“ไก่ทอด”
“ไก่อีกแล้ว เดี๋ยวก็เป็นเก๊าหรอก”
“ก็เป็นอยู่เนี่ย”
“ห้ะ แกเป็นเก๊าหรอ”
“เก๊ายักเตงนะ”
“............”
ตัดภาพ คยองซูเดินเข้าโซนครัวด้วยใบหน้าเอือมสุดขีด
“เดินหนีแบบนี้แปลว่าเขินนะรู้ยัง”
“เขินพ่อง”
โดคยองซูหยาบนะรู้ยัง
“เขินพ่อผมทำไม พี่ต้องเขินผมดิ”
กวนตีนไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ ยอมใจ..
Talk
กลับมาแล้นนนนนนน รอไม่รอก็กลับมาแล้นนนนนนนนนนนนน หายไปเกื๊อบเดือน แต่ก็ยังมาแค่ห้าสิบเปอร์ ขยันมาก พูดเลย5555555555555555555 พาร์ทนี้เราเน้นหนักที่บทพูดค่ะ จะเห็นได้ว่าบรรยายน้อยมาก แต่พูดกระจาย ครึ่งหลังอาจจะบรรยายเยอะกว่านี้เนอะ อันนี้เราอยากให้เห็นว่าเวลาคุยกัน เค้าคุยกันประมาณไหน ถึงภาษาจะก๊ากกาก แต่อย่าว่าเราเลยนะ เราอยากแต่ง ฮรือ ขอบคุณที่อ่านนะคะ แล้วนี่ทอล์คหรือเรียงความ โอเคไปแล้น เยิ้ฟแรง ม๊วฟ
ความคิดเห็น