ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Ep.4] เรื่องของเทวดา!!
Ep.4 เรื่องของเทวดา!!
“จุนซุ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงร้องตกใจดังจาปากอิ่ม ภาพตรงหน้าคือ จุนซูเปนลมอยู่กับพื้นห้องน้ำ ยูชอนรีบเข้าไปดูอาการของจุนซูทันที
“จุนซูๆๆๆ!!นายเปงอาไรน่า!!”ยูชอนพูดเสียงดังพลางเขย่าร่างบางไปพร้อมกัน
“จุนซูๆๆๆตื่นสิๆๆ!!แม่ใหญ่ฮะ..ช่วยจุนซูด้วย!!”
.
.
.
.
“จุนซุเปนอาไรหรอฮะ แม่ใหญ่”ยูชอนถามผู้อาวุโสกว่าด้วยความเปนห่วงร่างเล็กที่นอนหมดสติ อยู่บนเตียงของตน
“แค่เปงลมค่ะ คุนหนูใหญ่ไม่ต้องห่วงนะคะ”ผุ้อาวุโสพูดจบแล้วเดินออกจากห้องไป
“จุนซู...เราขอโทษนะ...นายคงเหนื่อยละสิ นอนเยอะๆนะ”พูดจบแล้วจูบลงบนหน้าผากเล็กของผู้ที่อยู่ในนิททา
เวลาผ่านไป...
“ฮาโหล..คุนป้าหรอคับ...ผมขออนุญาตหั้ยจุนซู นอนบ้านผมได้มั้ยฮะ ...คับ...คับ...ขอบคุนคับ สวัสดีคับ”
ผมโทรไปบอกคุนป้า คุนแม่ของจุนซูเพื่อหั้ยเค้ามานอนบ้านผม เฮ้อ~ นี้ก้อค่ำแล้วสินะ
จุนซูยังไม่ตื่นเลย เอะ! นั้นพระจันทร์นิ ผมจะขอพรได้มั้ยนะ
“คุนพระจันทร์ฮะ ถ้าคุนมีตัวตนจิงอย่างที่จุนซูว่า งั้นผมขอหั้ยเค้ารอผมได้มั้ยฮะ อย่าพึ่งหั้ยเค้ามีใครได้มั้ยฮะ แล้วผมจะกลับมาหาเค้า”
และสิ่งที่มะคาดคิดก้อเกิดขึ้นอีกครั้ง!!!....
จู่ๆๆๆก้อมีแสงวาบ!!!!!!!!มาจาดวงจันทร์...
ยูชอนตกใจล้มลงกะพื้น!!!!!...
ทันใดนั้นเองก้อมีเทวดาองค์น้อยโผล่อยู่หน้าเค้า!!!!!!!!!!
“เด็กน้อยข้าเปงเทวดาอุปถัมภ์ของเจ้า มีนามว่า ชองยุนโฮ ข้ามาดี...เจ้าอยากหั้ยจุนซูอยู่รอเจ้างั้นหรอ”
“ท่านๆๆ!!...”ยูชอนตกใจสุดขีด
“ว่าไงละ..มีทางเดียวคือข้าจาสาปจุนซู หั้ยเค้าไม่สมหวังในความรัก จนกว่าจะพบรักแท้ เจ้าจาว่าไง”ยุนโฮพูดเสียงนุ่มถาม
“(0_0)***” ยูชอนยังอึ่งไม่หาย
“เปงอันว่าตกลงนะ ^^” จากนั้นยุนโฮก้อตรงไปที่จุนซู โปรยผงสีเงินลงบนตัวจุนซู แล้วหันมามองยูชอนอีกครั้งแล้วพูดว่า
“เจ้าจงรักษาสัญญาหนุ่มน้อย...ไม่งั้นสาวน้อยคนนี้อาจต้องทรมานกัยความรักไปตลอดชีวิต”
ยุนโฮยิ้มบาง จากนั้นก้อหายวิ้งๆๆๆพร้อมกับแสงหวาบๆๆอีกครั้ง..
อาไรกานนี้ ผมงงไปหมดแล้วนะ เทวดามีจิงหรอเนี่ย ผมต้องบอกเรื่องนี้กับจุนซุมั้ยนะ อย่าดีกว่าเพราะผมจะทำตามที่สัญญาไว้แน่นอน!!
“นี่ๆๆจุนซู ตื่นได้แล้ว ดึกแล้วนะ..จุนซู” ผมปลุกจุนซูที่ปานนี้ยังคงหลับใหล หั้ยรู้สึกตัวบ้าง
“อื้..อ ...ต ะ.. เ อ ง..เค้าเปนอาไรเนี่ย” จุนซูลุกจากเตียงช้าๆขยี้ตา 2 3 ที แล้วมองหน้าผม
“จุนซูเปนลมนะ...เปนหรือป่าว ปวดหัวมั้ย?? ” ผมลงไปนั่งข้างจุนซู จับมือเค้าไว้แล้วถามอย่างเปนห่วง เขินวะ ^^
“เค้าไม่เปนอาไรแล้ว...ขอบใจนะ..แต่…”จุนซู ซบไหล่ผมคิ้วใขมวดเล็กน้อย
“แต่อาไรหรอ ??” ผมถามจุนซูที่ยังคงซบผมอยุ่ > < // นายทำชั้นเขินนะจุนซู
“คือ...”จุนซุเงียบไป จากนั้น..
......จ้อก ~!!!......
“เค้าหิวอ่าตะเอง แหะๆๆ” จุนซูเก่าหัวตัวเองอย่างเขินๆๆ ผมเองอดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นจึงพาจุนซูไปกินข้าว
.
.
.
“นี่ค่อยๆๆกินก้อได้จุนซู เลอะเทะหมดเลย”ยูชอนที่นั่งอยู่ข้างๆจุนซูหยิบกระดาษทิชชู่มากเช็ดปากหั้ยจุนซู
เมื่อตาประสานตา วิ้งๆๆ** ใบหน้าทั่งสองเริ่มแดงระเรื่อ จ้องกานอยู่นาน
‘ตะเองทำเค้าเขินนะ เลิกมองได้แล้ว’ จุนซูคิด
‘จุนซู ....นาย.....ๆ...’ ‘นาย...เห ยีบ เท้า ชั้น ยุ น้า เจ็บจัง’ ยูชอนคิด (แปว๋ๆๆ++)
ในขณะที่ยังเจ็บอยู่จุนซูยังคงไม่รู้ตัว ยูชอนมองหน้าจุนซู จากนั้นก้อเอื้อมไปจับมือจุนซุไว้
‘ตะเองจาทำไรอ่าเค้า เค้าเขินนะ เหมือนในฝานเลยอ่า > <’
“จุนซู...ช้าน..ช้าน..คิมจุนซู นายๆ ๆนาย”ยูชอนอ้ำอึ้ง
‘ตะเอง เขินหรอเนี่ย หน้าแดงเชียว เขินๆๆๆ > <’
“นายๆ....นาย ...”
“\\\^_^///”
“จุน ซู...ช้านๆๆๆ ไม่ไหวแล้วนะ”ใบหน้าอันทรมานของหนุ่มน้อยทำหั้ยร่างเล็กคิดไปไกล
‘บ้าๆๆ > < พูดไรอ่า เขินๆๆ’
“จุน~ซู อ่า~ นายช่วยชั้นได้มั้ย~”
“ชะ...ช..ช่วย..อาไรหรอ...>,< ”
“น...า..ย”
“ > < ”
“น...า..ย”
“ > < ”
“น...า..ย ช่วย เอาเท้านาย ออกไปจากเท้า ช้านได้มั้ย ไม่ไหวแล้ว โอ้ยๆๆๆ!!!!”
“!!0o0!!”
“อ่ะ...ขอโทษ”
จุนซุมองลงไปที่เท้าตนก่อนจะพบว่าตนได้เหยียบเท้ายูชอนอยู่ เพราะความเขินจุนซูจึงหันหน้าหนีไปทางอื่น
‘โถ่เรานึกว่า อาไรสะอีก ชิชิ ’
ผมรีบจับเท้าตัวเองทันที เจ็บชะมัดเหยียบมาได้ รู้คับว่าเขิน ก้อแหม! เหยียบสะขนาดนั้น คนแต่งนี้ไม่เกรงใจผมเลยนะ เจ็บแทบตาย แต่งมาได้ไงอ่ะตอนนี้ เค้าจะโรแมนติกสะหน่อย เฮ้อ!!
(อ้าว!! ตูผิดสะงั้น :TaNiiZzy~YuSoO )
“จุนซูเปนอาไรหรอป่าว ไม่กินข้าวต่อหรอ?? ”
“ไม่กินแล้ว !! ตะเองไม่โรแมนติกเอาสะเลย ไม่รักยูชอนแล้ว!! ” จุนซุพูดจบแล้วลุกจากโต๊ะ เดินตึงๆๆๆเข้าห้องไป ยูชอนจึงตามขึ้นไปทันที
‘ฝากไว้ก่อนนะไอ้คนแต่ง คุนทำจุนซูผมงอลนะ จำไว้’
(ตูผิดตลอดอ่า T0T~:TaNiiZzy~YuSoO)
(เรื่องราวจะเปนอย่างไรต่อไป...ติดตามได้ตอนหน้า...เม้น/โหวตเพื่อกำลังใจนักเขียน...ขอบคุณคะ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น