Unlimited style รักนี้มีให้เลือก[Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 บทนำ

"เฮ้ย!นั้นน้องแยมปีสองคณะนิเทศใช่ปะ...น่ารักวะ"
"ดูนั้นดิรุ่นพี่หรือรุ่นเดียวกับเราวะน่ารักสาด"
"มึงๆๆ น้องแยมๆมาแล้ว คนอะไรก็ไม่รู้ขาวจนจะเรืองแสงได้อยู่แล้วนั้น"
"เฮ้ยแก นั้นไงๆพี่แยมที่ฉันเคยเล่าให้ฟังอะ ที่บอกว่าพี่เขาน่ารัก ดูตัวจริงดิน่ารักกว่าในเฟสเป็นสิบเท่าเลยอะแก"
"ต๊ายตาย นั้นน้องแยมปีสองนิ้แก จะน่ารักหรือหล่อเลือกสักอย่างเถอะ"และอีกมากมายอีกหลายล้านคำที่ผมได้ยินตั้งแต่ก้าวขาเขามาในมหาลัยวันนี้คือวันเปิดเทอมวันแรกของมหาลัย คำพวกนี้ผมได้ยินตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม จนปัจจุบันปีสองผมก็ยังได้ยินมันอยู่ดีแต่อย่างไงผมก็ยังไม่ชินกับคำพูดพวกนี้อยู่ดี แม่งจะกระซิบกันหน่อยก็ไม่ได้เล่นพูดเสียงดังฟังชัดเป็นใครๆก็อายสิครับ แล้วแต่ละคำถ้าไม่ชมว่าผมน่ารักก็ชมว่าผมขาว คำว่าหล่อนี้ตัดออกไปเลยนานๆทีจะได้ยิน ผมน่ารักตรงไหนวะผมสูงตั้ง 175 ผมอาจจะผอมไปหน่อยแต่อย่างนึงที่เด่นที่สุดในตัวผมตั้งแต่เกิดคือผมขาว ขาวมากๆ ขาวจนกลูต้าไม่มีปัญญาได้แอ้มเงินในกระเป๋าตังผม เฮ้อ!ผมไม่รู้ว่าควจจะดีใจดีหรือเปล่านะถ้ารู้ว่าขาวแล้วจะเป็นจุดสนใจขนาดนี้
"แยมๆๆๆ ทางนี้ๆ"ผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบไอ้พวกเพื่อนตัวแสบของผมกำลังนั่งสุมหัวกันอยู่ที่หน้าคณะสถาปัต แล้วมันมาทำอะไรกันที่นี้วะได้ข่าวว่าพวกมึงอยู่นิเทศ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นเพราะประเด็นมันอยู่ที่ตรงที่มันนั่งอยู่ไม่ได้มีแค่กลุ่มผมมันยังมีกลุ่มอื่นนั่งอยู่ด้วยดูท่าน่าจะเป็นพวกเด็กปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่หละมั้ง
"ไงมึง มาทำอะไรที่สถาปัตวะ"ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่พวกมันนั่งอยู่ แล้วไอ้พวกรุ่นน้องมันจะจ้องผมกันทำไมวะไม่เคยเห็นคนหล่อ ออร่าจับกันหรือไง ชิช้ะ!
"พอดีแวะมาหารุ่นน้องนะ มาๆนั่งก่อนนั่งก่อน"ไอ้ติณสุดหล่อเพื่อนในกลุ่มผมพูดขึ้นก่อนจะเอามือตบลงที่นั่งข้างๆมันที่ว่างอยู่ แล้วผมเป็นพวกที่ว่านอนสอนง่ายไงครับ (หรอ) พอมันพูดจบผมก็เดินไปนั่งข้างไอ้ชินเพื่อนอีกคนของผมแทน ไอ้ติณทำท่าจะเดินมากระชากหัวผมแต่ไอ้วินเพื่อนในกลุ่มผมอีกคนจับบ่าให้มันนั่งลงก่อน ฮาฮ่า ตลกหน้าไอ้ติณเป็นบ้าเลยวะ
"จำไว้เลยนะไอ้น้องแยมเดียวเราได้เห็นดีกัน"
"อุ้ยย! น่ากลัวจังเลย"ผมทำท่าเอามือปิดปากก่อนจะหันไปแลบลิ้นส่ายหัวไปมาให้มันจนคนอื่นถึงกับหัวเราะผมกับมันกันเป็นแถว
"พอๆ เลิกกัดกันได้แล้วมึงสองตัวนะกัดกันตั้งแต่ม.4 จนปีสองไม่เบื่อกันบ้างหรอวะ"ไอ้ชินพูดขึ้นเพื่อห้ามศึกของผมกับไอ้ติณมัน อ่อผมจะแนะนำเพื่อนในกลุ่มผมให้ฟังก่อนหละกัน ในกลุ่มผมก็จะมีผม ไอ้ชิน ไอ้ติณ ไอ้วิน เราสนิทกันตั้งแต่ตอนม.4 ความจริงไอ้ติณกับไอ้วินมันสนิทกันมาก่อนแล้วผมก็ไปสอบเข้าม.4ที่โรงเรียนมันตอนไปสมัครผมก็เจอไอ้ชินที่มาสมัครเรียนเหมือนกันเราสองคนก็ติดเหมือนกันแถมได้อยู่ห้องเดียวกันอีก พอเข้าไปเรียนวันแรกก็ได้รู้จักไอ้ติณกับไอ้วิน เราสี่คนเลยเริ่มสนิทกันมาเรื่อยๆแล้วพอจบม.6เราก็ตกลงกันว่าจะมาเข้ามหาลัยนี้คณะนิเทศเราจึงร่วมด้วยช่วยกันติวจนได้เข้ามาสุมหัวกันแบบนี้นี่ไง--ดูรักกันดีเนอะแต่เปล่าเลยไอ้ชินทั้งนั้นไอ้ชินมันบอกว่าถ้าพวกผมไม่เข้าเหมือนมัน มันจะโกธรพวกผมยันลูกมันมีหลานแต่เอาจริงๆถ้ามันไม่บังคับพวกผมก็จะเข้านิเทศกันอยู่แล้วหละครับเพราะว่าพวกผมชอบถ่ายรูปเหมือนกันมันเป็นอะไรที่โคตรลงตัวเลยนะจะบอกให้
"เออ แยมนั่นไอ้นิวรุ่นน้องแถวบ้านกู"ไอ้ติณมันแนะนำก่อนจะชี้ไปทางไอ้ผมทองหน้าตาอ้อนทีนที่นั่งอยู่ถัดจากไอ้ชินไป "ส่วนนั้นไอ้ซันเพื่อนไอ้นิวมัน" ติณพูดแล้วชี้ไปทางไอ้หน้าอ่อนที่นั่งถัดจากไอ้นิวไปท่าทางเรียบร้อยไม่น่ามาคบค้าสมาคมกับไอ้น้องนิวได้เลย "แล้วนั้นสุดหล่อไอ้น้องเทปเพื่อนไอ้นิว" ติณมันพูดแล้วชี้ไปยังน้องที่นั่งอยู่ถัดจากไอ้น้องซัน ผมหันไปมองก่อนจะรู้สึกว่าหายใจติดขัดหน่อย จะพูดอย่างไงดีหละคืออย่างที่ไอ้ติณมันบอกอะ ไอ้น้องเทปอะไรนี้มันหล่อจริงนะไม่ได้หล่อธรรมดาด้วยหล่อมาก หล่อจนผมที่เป็นผู้ชายยังรู้สึกใจสั่นเลย ไม่ใช่หละผมส่ายหัวๆไปมาหน่อยๆก่อนจะแจกยิ้มให้น้อง
"มึงไปเปลี่ยนสีเหล็กดัดฟันมาแล้วหรอแยม"เสียงไอ้วินทักขึ้นเมื่อผมยิ้ม เออใช่ผมลืมบอกไปว่าผมดัดฟันด้วยหละแต่ฟันผมไม่ได้เหยินหรืออะไรหรอกนะแค่ผมอยากดัด^^ สิ้นเปลืองได้โล้ฝากถึงทุกคนว่ามิควรทำตามเป็นอย่างยิ่ง
"อือ เปลี่ยนเป็นสีชมพูมึงว่าเป็นไงวะเหมาะกว่าสีน้ำเงินปะ"ผมพูดแล้วยิ้มโชว์เหล็กอีกครั้ง
"เออ โคตรเหมาะอะจริง มึงจะแหววไปไหนวะแยมแค่นี้เขาก็คิดว่ามึงเป็นเกย์กันไปเกือบเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นแล้วเนี่ย กร้ากกกกกก"เสียงหมาในปากของติณมันออกมาอีกแล้วครับ ผมหละเบื่อที่จะเถียงกับมันแล้วจริงๆเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า
"แล้วพวกน้องอยู่สถาปัตกันหมดเลยหรอเนีย"
"เปล่าครับ แค่สองคนนี้ ส่วนผมอยู่คณะสัตวแพทย์"น้องซันตอบผมขึ้นด้วยสำเนียงที่ค่อนข้างเรียบร้อยจนผมที่เป็นคนฟังเลยทำได้แค่พยักหน้ายิ้มๆให้น้องเขาไป ผมเป็นพวกที่ไม่ค่อยเข้าขากับคนเรียบร้อยเท่าไรเพราะว่าผมกลัวว่าถ้าน้องเขาเห็นธาตุแท้ของผมแล้วจิรับบ่อได้ กร้ากกกก
"พี่แยมน่ารักจังครับ"ผมหุบยิ้มทันทีที่น้องซันชมผมขึ้นมาแต่เพื่อนในกลุ่มผมนี้หัวเราะจนตัวเกร็งกันเป็นแถบ เพราะว่าพวกมันรู้ไงครับว่าผมไม่ค่อยชอบให้ใครมาชมว่าผมน่ารักเท่าไรถ้านานๆครั้งนี้ไม่เป็นไรแต่นี้ผมได้ยินแถบทุกวันได้ยินจนผมเอียนกับคำๆนี้แล้วครับ
"ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นหละครับพี่แยม^^"
"นี้ซันพี่ขอเตือนนะถ้าไม่อยากถูกไอ้แยมมันเด็ดหัวอย่าชมมันแบบนี้อีกนะ กร้ากกกกก"ผมคว้ากิ้งไม้ที่อยู่ใกล้มือที่สุดก่อนจะเขวี้ยงไปหาไอ้ติณเพื่อนรักของผมแล้วก็เป็นไปตามปรารถนาโดนเต็มๆกระบาลมันเลยครับ กร้ากกก
"เอ้า ไอ้นี้กูอุส่าเตือนน้องเขาให้ยังจะมาทำร้ายกันอีกคนเรา ไม่ไหวๆ"
"ก็มึงหัวเราะกูอะติณ มึงจำไว้เลยนะ"
"แยมๆ แยม"ผมหยุดสงครามกับไอ้ติณเพราะว่าเหมือนผมจะได้ยินคนเรียกชื่อผมจากทางด้านหลัง แล้วก็ใช่จริงๆด้วยมีผู้ชายคนนึงเดินมากับเพื่อนแล้วก็เรียกชื่อจากทางด้านหลัง ว่าแต่เขาเป็นใครวะผมไม่เห็นจะรู้จักเลย
"ครับ"
"น้องชื่อแยมใช่มั้ยครับ"
"ครับ"
"พอดีเพื่อนพี่เขาชอบน้องแยมก็เลยฝากของมาให้นะ"ผมมองกล่องของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษรูปหัวใจสีชมพูอมม่วงในมือของพี่ผู้ชายคนนั้นก่อนจะรับมาแบบงง
"ครับ"
"เพื่อนพี่ชื่อปริ้น เป็นเดือนศิลปะกรรมนะครับ"
"ครับ"นาทีนี้พูดเป็นอยู่คำเดียวครับ เพราะผมกำลังงงอยู่นี้พี่แกกล้ามากนะเนียเล่นบอกชื่อเสียงเรียงนามกันเลยที่เดียว ตอนนี้พี่เขาเดินออกไปแล้วครับแต่ผมยังอึ้งกิมกีตามองตามแผ่นหลังของพี่เขาก่อนจะหันกลับมามองกล่องของขวัญในมืออีกครั้ง 
"ไงครับน้องแยมเปิดเทอมวันแรกก็เจอไปอีกหนึ่งดอก เดือนคณะซะด้วย สงสัยคนแถวนี้ต้องรีบทำคะแนนแล้วหละ"
"คนแถวนี้? อะไรวะติณ"
"หึ"ติณมันหัวเราะในลำคอก่อนจะป้ายตาไปมองไอ้น้องเทป ส่วนไอ้น้องเทปตอนนี้นั่งก้มหน้าก้มตาไม่มองหน้าใครทั้งนั้น เอาแล้วววว นี้อย่าบอกนะ... เออเอาสิของแบบนี้ใครดีใครได้เว้ย แล้วสรุปผมควรจะดีใจปะที่มีแต่ผู้ชายมาชอบเนีย ขอเก็บไว้ในใจก่อนแล้วกันได้คำตอบแล้วจะมาบอกว่าดีใจหรือเปล่า--