รักแรกของยัยคุณหนูกับนายเจ้าชู้จอมกะล่อน - นิยาย รักแรกของยัยคุณหนูกับนายเจ้าชู้จอมกะล่อน : Dek-D.com - Writer
×

    รักแรกของยัยคุณหนูกับนายเจ้าชู้จอมกะล่อน

    ฉัน "ซีซี" สาวสวยหน้าตาดีแห่งโรงเรียนเซนทารา ต้องมาพบกับเรื่องวุ่นวายเมื่อได้เจอกับเขา "ไฟร์ท" ผู้ที่เข้ามาปั่นป่วนในหัวใจฉัน (ได้ยังไง) เรื่องแรก ฝากติดตามด้วยน้าาาาาา องค์หญิงมินิ

    ผู้เข้าชมรวม

    90

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    90

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  0 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  23 พ.ย. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

          บทนำ

    เช้าวันนี้ ฉันตื่นมาพร้อมกับอากาศที่สดใส อ่า...ปกติมันก็สดใสทุกเช้าอยู่แล้วล่ะนะ ฉันเหม่อมองไปยังหน้าต่างบานใหญ่ ซึ่งเป็นกระจกใส จ้องมองดูท้องฟ้าสีสวย ที่สาดแสงอาทิตย์ลงมาในยามเช้า                                                                             “ยัยซีซี! ตื่นได้แล้ว ฉันจะไปเรียนแล้วนะ” พี่ชายสุดหล่อ ของฉันตะโกนลั่นบ้าน                                                  ฉันอยากจะถอนคำพูดที่พูดออกไปเมื่อกี้มาก มันคงไม่ใช่เช้าที่สดใสแล้วล่ะ ฉันไม่อยากลุกจากเตียงนอนเลย ความขี้เกียจมันเป็นเรื่องธรรมดาของทุกคนอยู่แล้วนี่นา แต่ฉันอาจจะมากกว่าคนอื่นนิดหน่อยแค่นั้นแหล่ะนะ (รู้สึกว่าจะไม่หน่อยแล้วล่ะนะ) ฮ่าๆๆๆ                                                                                                                                                                        “โอ๊ยยยย! พี่ซีเทียร์ ฉันตื่นแล้ว อีก 20 นาที ลงไปพี่รีบไปเรียนเหอะ” ฉันรีบตอบ                                  “นี่ๆๆ ยัยน้องสาวตัวดี ฉันอุตส่าห์มาปลุกแล้วยังมาไล่ฉันอีกหรอเนี่ย??” พี่ชายฉันพูดแกมต่อว่าฉันเบาๆ                      “ก็พี่ต้องไปเรียนแต่เช้านี่นา ไม่ได้ไล่ซะหน่อย” ฉันปฏิเสธทันควัน ขืนบอกความจริงไปก็โดนเทศน์ยาวอ่ะสิ                 ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงนอน ก่อนจะหาวอีกรอบ ^o^ พร้อมบิดขี้เกียจ อีกเล็กน้อย จากนั้นฉันก็กระโดดลงจากเตียงนอน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปกินอาหารเช้าคนเดียว ขอย้ำว่าคนเดียว! โดดเดี่ยวเดียวดาย แม่ไม่อยู่ พ่อไม่อยู่ พี่ไม่อยู่ ไม่มีใครกินข้าวกับฉันซักคน และการกินข้าวคนเดียวของฉัน มันคือกิจวัตรประจำวันไปซะแล้ว - -                                                                                                                                                               “ลุงเพ้าคะ!!!! ไปกันเถอะค่ะ” ฉันตะโกนเรียกลุงเพ้าที่อยู่ที่สวนหลังบ้าน                                                                        “ครับๆๆ มาแล้วครับคุณหนู” เอ่อ...ลุงเพ้าคือคนขับรถทีบ้านฉันเองล่ะนะ                                                                                                                                                                                                                                                                     ณ โรงเรียน ของฉัน

                    ฉันเดินลงจากรถของที่บ้านซึ่งจอดเยื้อง หน้าโรงเรียนนิดหน่อย =_= จริงๆ โรงเรียนฉันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของฉันซักเท่าไหร่นักหรอก แค่นั่งรถมาประมาณ 20 นาทีก็ถึงแล้ว                                                                                                                         โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ ถือเป็นโรงเรียนยอดฮิต ติด 3 อันดับ ของโรงเรียนผู้ดีเลยล่ะ แม่อยากให้ฉันมาเรียนที่นี่ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ ถ้าจำไม่ผิด แม่อยากให้ฉันมาเรียนที่นี่ตอนฉันอยู่อนุบาลสาม ทั้งๆ ที่แม่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าที่นี่มันโรงเรียนมัธยมปลายแท้ๆ -..-                                                                                                                                                                  ฉันมาเรียนที่นี่ได้ ประมาณปีกว่าแล้วล่ะ แหมๆ ไม่อยากจะอวดเลยนะนี่ ว่าฉันเข้าเรียนที่นี่ได้ โฮะๆๆๆ (นี่คือไม่อยากอวดนะ) ฮ่าๆๆๆ เพิ่งเปิดเทอมได้สามวันเอง ฉันก็อยากให้ปิดเทอมเร็วๆ ซะแล้วสิ น่าเบื่อมากอ่ะ -*-                                        พอก้าวเข้ามาในโรงเรียนก็ต้องพบกับกลุ่มบุคคลที่ไม่ต้องการจะพบเจอ แต่ก็คงได้แค่คิด เพราะรุ่นพี่พวกนี้ ตามตื๊อฉันมาตั้งแต่เปิดเทอมวันแรก @_@ ฉันสิ้นหนทาง พยายามไล่ยังไง รุ่นพี่พวกนี้ก็ไม่เลิกตื๊อซักที เฮ้อออออ. ชีวิตคนสวยก็งี้แหล่ะนะ (หลงตัวเอง)                                                                                                                                                                        “ว่าไงครับ น้องซีซีคนสวย ตกลงจะเป็นแฟนกับพี่มั้ยครับ” พี่หน้ายักษ์ เอ่ยทักฉันไม่พอ แถมยังทำหน้าตาหื่นกามอีกต่างหาก อ๊ายยยย O.o ฉันกลัวนะ                                                                                                                                         “น้องซีซีจ๊ะ เป็นแฟนกับพี่ดีกว่านะ เพราะพี่น่ะ รูปหล่อ พ่อรวยกว่าไอ้หมอนั่นตั้งเยอะนะจ๊ะ” อี๋! น่าเกลียดที่สุด หน้าตาอย่างกับอะไรดี แถมยังกล้าพูดว่าตัวเองหล่ออีก แหว่ะ _*_                                                                                                                “เอ่อ...ฉันไม่มีเวลามาพูดเรื่องไร้สาระกับพวกพี่หรอกนะคะ” ฉันไม่พูดเปล่าแถมยังทำหน้าขยะแขยงใส่พวกนั้นอีก ก็มันน่าขยะแขยงจริงๆ นี่นา ฮึ่ยยยย ><’                                                                                                                                                 แล้วก็สามารถเดินผ่านฝูงของรุ่นพี่หน้าขยะแขยงพวกนั้นมาได้ ฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันนะ โฮ่ๆๆๆ น่าอายชะมัด - /// -                                                                                                                                                                 ฉันตั้งหน้าตั้งตาเดินขึ้นไปบนตึกเรียนของฉัน เพราะมีความรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้วล่ะ ระหว่างเดินขึ้นบันได ก็มาเจอกับยัยเนยพอดี                                                                                                                                                               “อ้าวววว!!! ยัยซีซี ฉันนึกว่าแกจะไม่มาแล้วนะเนี่ย? มาสายเชียว” เนยทำหน้าปะหลาดใจ ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่แล้ว ว่าก่อนจะเดินขึ้นตึกเรียน ฉันต้องมีมารผจญทุกวัน                                                                                                                                             “จริง ๆ ฉันก็มาเช้าทุกวันแหล่ะย่ะ แกเองก็รู้นี่นา ไอ้พวกรุ่นพี่ปัญญาอ่อนหลงตัวเองนั่น ดักรอได้ทุกวี่ทุกวัน ไม่เบื่อไม่ขี้เกียจกันบ้างหรือไงนะ ฉันพูดไปตั้งหลายครั้งแล้ว ว่าไม่ชอบ ก็ยังจะตามตื๊ออยู่นั่นแหล่ะ” ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงอันไม่สบอารมณ์                                                                                                                                                                                  “อ้าว! นี่แกยังไม่ชินกับเรื่องพวกนี้อีกเรอะ? สวยอย่างแกน่ะ เรื่องแค่นี้มันธรรมดา” เนยพูดพลางเอามือมาจิ้มที่หน้าผากฉันเบาๆ ไอ้ที่ว่าสวยน่ะ ฉันไม่ปฏิเสธหรอกนะ แต่ที่ให้ชินน่ะ ฉันขอบายละกัน                                                                          “นี่แกจะบ้าหรือไงฮ้า? ฉันไม่อยากให้รุ่นพี่พวกนั้นตามฉันต่างหาก ใครจะไปอยากชินล่ะ” ฉันบอกพร้อมกับเอามือผลักหัวยัยเนยเล็กน้อย                                                                                                                                                                

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น