ตอนที่ 35 : บทที่ ๑๓ ไม่รักไม่ว่าขอขึ้นหาคืนละหน
แคมเปญ meb E-book Fair 2020 - สัปดาห์หนังสือที่บ้าน (Corporate Campaign)
นิราอรเข้าร่วมแคมเปญ meb E-book Fair 2020 - สัปดาห์หนังสือที่บ้าน (Corporate Campaign) นะคะ ลดเยอะค่ะ ไปมือลั่นกันได้ตามลิงก์ด้านล่างเน้อ ม๊วฟฟฟฟ
กดดูแคมเปญตรงนี้ค่ะ
นิลินยกยิ้มอย่างเหยียดหยัน สายตาที่มองไม่มีความรักเจือปนอยู่เลยแม้แต่นิด และนั่นทำให้คมน์ใจหาย ไม่ เขาไม่ยอมรับว่าหล่อนไม่รักเขาอีกแล้ว เขาไม่เชื่อเด็ดขาด
“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนี้หรอก ลินไม่คิดจะกลัวพี่คมน์ แล้วจะบอกให้นะ ถ้าลินจะเอาตัวเองใส่ตะกร้าล้างน้ำให้ผู้ชายคนไหนสักคน มันก็เป็นสิทธิ์ของลิน พี่คมน์ไม่เกี่ยว ไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้ลินไปคบหากับใคร แล้วลินก็จะไม่สนใจด้วยว่าพี่คมน์จะไปมั่วกับใครที่ไหน เพราะลินไม่สน ไม่แคร์สักนิด!!”
สิ้นเสียงหยามหยันของนิลิน ร่างสูงก็ก้าวพรวดเดียวถึงตัวของคนเย่อหยิ่งยโสโอหัง หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกชายหนุ่มกระชากเข้าไปหา จนอกอวบหยุ่นปะทะเข้ากับอกกว้างตึงแน่น
“พี่คมน์!!”
“จะร้องก็ได้นะ แต่ถึงยังไงพี่ก็ไม่หยุด แล้วถ้าจะโทษว่าเป็นความผิดใครสักคน ก็ต้องโทษลินที่ยั่วอารมณ์พี่ได้ดีเหลือเกิน!”
สิ้นเสียงเข้มจัด ร่างบางก็ถูกกดลงบนเตียงเล็กอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากอิ่มเผยอกรีดร้อง ทว่าเสียงหวานแหลมกลับดังได้เพียงแค่ในลำคอ เพราะถูกเรียวปากหยักหนาปิดประทับลงได้ทันควัน ทั้งยังจูบอย่างเจนจัดเร่าร้อน มือไม้เลื่อนไล้ลูบคลำไปทั่วเนื้อตัวอุ่นอิ่ม ไม่สนอาการดิ้นรนของคนใต้ร่าง ก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบางสัมผัสความเนียนลื่นของผิวผ่อง หัวใจดวงน้อยกระตุกโลดเมื่อดอกบัวงามใต้เสื้อนอนถูกฝ่ามือใหญ่กอบกุมแล้วเคล้นคลึงเบาสลับหนัก ร่างที่พยายามแข็งขืนจึงอ่อนยวบ
เมื่อร่างเล็กผ่อนแรงขัดขืน จูบของเขาก็ลดความรุนแรงลง ริมฝีปากที่เจ็บเพราะจูบดุเดือดของเขาก็ทุเลาตามไปด้วย ก่อนจะผละเรียวปากหนาลงจูบไซ้นวลแก้ม หน้าผาก เปลือกตา ปลายคางมนระเรื่อยลงยังลำคอระหงหอมกรุ่นแป้งเด็กอ่อนๆ
“ไม่...อย่า” เสียงหวานที่ร้องห้ามนั้นดังเพียงแผ่วเบา กำลังใจในการต่อต้านก็ลดตามลงไปด้วย
“อย่าห้ามพี่เลยลิน อย่าห้าม”
น้ำเสียงแผ่วพร่าที่ดังออกมานั้นอ่อนโยนเกินกว่าจะเป็นการออกคำสั่ง ทำให้หญิงสาวเผลอไผลเลื่อนลอยไปกับสัมผัสพิศวาส รู้สึกตัวอีกทีชุดนอนแบบน่ารักก็ค่อยๆ เลื่อนหลุดออกจากร่างทีละชิ้นๆ เรื่อยไปจนกระทั่งชุดชั้นในชิ้นสุดท้ายที่หลุดพ้นปลายเท้าในเวลาต่อมา
น้ำตาที่ไหลออกทางหางตาเหือดแห้งลงเมื่อถูกปลุกเร้าอย่างหนักหน่วง จากอารมณ์โกรธเคืองเสียใจ ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความหวามหวิว อารมณ์ซ่านลึกดำดิ่งสู่ความหฤหรรษ์ จากที่ร้องห้ามปรามก็กลับกลายเป็นครวญครางตามสัมผัสผะผ่าวที่แต้มลงมาตามจุดอ่อนไหวตลอดร่างกายเปลือยเปล่า
“คนดี ลินจ๋า”
หัวใจดวงน้อยโลดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงนุ่มของเขาพร่ำหา จุดความอ่อนหวานในอารมณ์ให้คุโชน เกิดเป็นความซาบซ่านที่ปะทุระลอกแล้วระลอกเล่า
คนที่ช่ำชองเรื่องบนเตียงอย่างคมน์จึงรู้ดีว่าควรกระตุ้นอารมณ์ของคนใต้ร่างอย่างไรให้หล่อนคล้อยตามไปกับเขาโดยไม่ขัดขืนขึ้นมาอีก และเมื่อหล่อนบิดร่างกายตามฝ่ามือของเขา ชายหนุ่มก็ไล้ปลายนิ้วจากเอวคอดลงไปยังสะโพกกลมกลึง แล้วเลื่อนมายังหน้าขาอวบ ไต่ลงใต้ท้องขาอ่อนใกล้ชิดกับส่วนสาว ผลักท่อนขาเบาๆ ให้เปิดทางแก่เขา ไม่กี่นาทีหญิงสาวก็ทำตามอย่างงงงวย รู้สึกตัวว่ากำลังถูกล่วงล้ำอีกครั้งก็ต่อเมื่อร่างใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาในช่องว่างระหว่างท่อนขาอวบ
หญิงสาวเบิกตาโพลงเมื่อปลายนิ้วของเขากดชำแรกเข้ามาในช่องทางชื้นฉ่ำ จึงยกมือขึ้นดันแผ่นอกกำยำเอาไว้อย่างตื่นตระหนก แต่ก็ต้องขยับกายหยัดอกยกรับเมื่อยอดทรวงสีเรื่อถูกปลายลิ้นสากตวัดรัดเลียพร้อมกับขบเม้มแผ่วเบา ก่อเกิดความเสียวสยิวให้ซาบซ่านขึ้นทั้งตัว
“อ๊ะ!” ร่างเล็กกระตุกรับการสัมผัสอย่างลึกซึ้งนั้น ไม่เพียงแค่การดูดดื่มจากอุ้งปากใหญ่ที่หล่อนต้องรับมือ แต่ยังมีปลายนิ้วเรียวยาวที่ช่ำชองเกินต้านทานกำลังขยับเข้าออกด้วยจังหวะหนักหน่วง เร่งขึ้น เร็วขึ้น จนร่างงามกระตุกเบาๆ เขาก็ดึงออกพร้อมกับเลื่อนกายฝากจุมพิตระไล่ไปตามเนื้อตัวหอมๆ ก่อนจะหยุดนิ่งปลุกเร้าที่หน้าท้องเนียนราบ จากนั้นจึงทำให้หญิงสาวหัวใจหวิดจะวายเมื่อเขาผลักท่อนขาหล่อนแยกจากกัน เพื่อเปิดทางให้เขาได้เชยชมและดื่มกินหยาดน้ำหวานที่หลั่งรินออกมาจากการกระทำเมื่อครู่...
“อย่าค่ะ อ๊ะ! ไม่นะ” มือเล็กผลักดันศีรษะของเขาที่ก้มๆ เงยๆ อยู่กับช่องทางคับแคบ แต่เขาไม่เคยเชื่อหล่อนเลยสักครั้ง ยังคงสร้างคลื่นความเสียวให้เกิดครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยการลากปลายลิ้นที่ใช้จูบหล่อนมาทั้งตัวฉกลงไปยังกลีบสาวแสนอ่อนนุ่ม หญิงสาวผวากายสั่นระริกทุกครั้งยามเขาปาดไล้ ปลายเท้าจิกเกร็งลงบนที่นอนนุ่ม ขณะที่มือขยำขยุ้มกุมกำผ้าปูที่นอนสลับกับการยกขึ้น ทั้งดันและทุบลงบนไหล่บึกบึนเมื่อความเสียวซ่านเสยดังคลื่นลูกใหญ่ที่บ้าคลั่ง ยกตัวสูงก่อนสาดซัดเข้าหาฝั่งครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ยังมีวิธีแกล้งให้หล่อนเผลอส่งเสียงครางหวิวด้วยการขบเม้มนวลเนื้ออ่อนบางเบาๆ มือที่ทุบเขาหนักหน่วงจึงเปลี่ยนเป็นสอดปลายนิ้วเข้ากอบกำเส้นผมสลวยเอาไว้ก่อนจะดึงตามแรงอารมณ์ของหล่อน กระทั่งถ้ำสวรรค์หลั่งหยาดน้ำหวานออกมาอีกครั้งชายหนุ่มก็ผละริมฝีปากออกห่าง ดึงตัวขึ้นประกบร่างงาม แล้วผลักดันเรียวขาเนียนให้เปิดทางแก่ร่างกายใหญ่โต ใบหน้าคมก้มลงปิดประทับเรียวปากป้อนรสชาติความสาวให้เจ้าของได้รับรู้รสชาติที่แท้จริง พร้อมกันนั้นเขาก็ดันแก่นกายที่เหยียดขยาดเต็มที่ลงสู่ช่องทางรักที่พรั่งพร้อมแก่การต้อนรับตัวตนแท้จริงของเขาในเวลาต่อมา
การชำแรกด้วยสัดส่วนที่ใหญ่กว่านิ้วหลายเท่า แม้ว่าจะเคยต้อนรับตัวตนเขามาแล้ว แต่ก็ทิ้งระยะเวลาห่างนานพอสำหรับผู้หญิงสาวที่เพิ่งผ่านมาเพียงครั้งเดียวให้ยังคงรู้สึกเจ็บแปลบเมื่อถูกรักอีกครั้ง ทว่าก็เพียงน้อยนิดที่รู้สึก เพราะการ เตรียมพร้อมของคมน์ทำให้หล่อนชุ่มฉ่ำมากพอจะทำให้เขาเข้าไปได้ไม่ยาก แม้จะคับแน่นอึดอัดแต่ก็เป็นความอึดอัดที่หฤหรรษ์ เมื่อเขาเริ่มขยับกายเคลื่อนไหว ความรัดรึงและความเจ็บแปลบก็มลายหายไป เหลือเพียงความเสียวสยิวที่เพิ่มขึ้นทุกวินาทีจนต้องผวากอดเขาเอาไว้แน่น รอรับการเติมเต็มอย่างใจจดใจจ่อ ลืมความบาดหมางก่อนหน้านี้จนสิ้น คิดถึงเพียงความสุขที่กำลังได้รับจากเขาเท่านั้น
คมน์จูบริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อ แล้วเลื่อนลงดูดไซ้ซอกคอระหง มือข้างหนึ่งช้อนแผ่นหลังนุ่ม อีกข้างกอบขยำทรวงอกอิ่มอย่างเมามัน ขณะที่สะโพกเพรียวขยับสอดเสยตามแรงราคะที่โลดแล่นไปตามทางสายพิศวาส บทรักดำเนินต่อไปอีกนาน แต่ละนาทีที่ผ่านไปคมน์ไม่ปล่อยให้สูญเปล่า เขามอบความสุขสมให้หญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งเป็นสุขและอ่อนเพลียเสียจนเมื่อเขายอมวางร่างบางลงบนหมอนหล่อนก็หลับลงแทบจะทันที แต่ก่อนหลับหล่อนยังเอ่ยออกมาราวจะนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ควรเกิดขึ้นเลยสักนิด
“พี่คมน์กลับไปเลย” ตาก็จะปิด ปากก็พูดออกมาเป็นเสียงกระซิบ ยกมือขึ้นดันแผงอกหนาด้วยเรี่ยวแรงน้อยนิด แต่ถ้าสังเกตดีๆ หล่อนก็แค่วางมือลงบนอกเขาเฉยๆ เท่านั้น
ชายหนุ่มส่ายหน้ายิ้มๆ แววตาอ่อนโยนเกินกว่าคนกำลังหลับใหลทันทีที่พูดจบจะรับรู้ เขามองออกไปทางนอกหน้าต่าง อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะสว่าง เป็นช่วงเวลาเดียวที่เขาจะยอมห่างหล่อน ในเมื่อหญิงสาวไม่ยอมรับเขาเป็นผัวอย่างเปิดเผย เขาก็จะเป็นผัวในความมืดของหล่อนก็แล้วกัน
“พี่รักลิน”
เขาจูบขมับหญิงสาวแผ่วเบา นอนมองร่างที่มอบความอ่อนหวานให้กับเขาครั้งแล้วครั้งเล่านานนับชั่วโมง กระทั่งได้ยินเสียงไก่ขัน เขาจึงค่อยๆ ลุกจากเตียง ดึงผ้าห่มปิดร่างงาม หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จก็ก้าวเข้าไปหาเจ้าของร่างนุ่มที่หลับปุ๋ย โน้มตัวลงจูบแก้มหอมอีกครั้ง ก่อนจะตัดใจจากหล่อนมาในที่สุด
ร่างสูงเข้ามานั่งในรถอีกเกือบห้านาที สายตาคมมองเข้าไปในบ้านของนิลินที่สว่างขึ้นหลังจากเขาออกมาไม่นาน เขายิ้มน้อยๆ แล้วบอกตนเองว่า ไม่รักไม่ว่า ขอขึ้นหาคืนละหน คิดแล้วส่ายหัวเบาๆ กับความคิดของตัวเอง วินาทีต่อมา เขาก็สตาร์ตรถกระบะกลับบ้าน
กลิ่นไอรักร้าย หยุดอัปเพียงแค่นี้นะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมากๆ ค่ะ
กดติดตาม หนี้รักวิวาห์เดิมพัน กันได้เลยนะคะ เพราะเป็นภาคต่อของเรื่องนี้จ้า
กดตรงนี้>> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2075490
ขอบคุณทุกท่านที่อุดหนุนด้วยเช่นกันนะคะ
โหลดอีบุ๊กได้เลยนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อย่ายอมจนกว่าลินจะท้องเลยจ้าคุณพี่คม