เสน่ห์นางมาร

ตอนที่ 17 : บทที่ 9

 “ดาไม่ได้พูดเล่นนะคะ” นางผกาสะอึกอีกครั้งที่ได้ยินคำยืนยันจากหญิงสาว ส่วนรพีเมื่อเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ก็โมโหจนแทบอยากจะหักคอหญิงสาว

“คุณพูดแบบนั้นได้ไง คุณจะเที่ยวไปพูดแบบนั้นไม่ได้นะ”

“ดาจะพูด มีไรไหม”

บลินดายิ้มระรื่น เพราะเพียงต้องการแหย่เขาเท่านั้น แต่รพีกลับโกรธจัดเพราะคิดว่าหญิงสาวพยายามเอาชนะเขาด้วยวิธีโง่ๆ จึงกัดฟันกรอดก่อนจะกระซิบรอดไรฟัน ด้วยคำพูดที่แม้แต่มารดาเขายังตกใจ

“หน้าด้าน!”

“พี!” นางผกาอุทานขณะที่บลินดาผงะด้วยความตกใจ เสียใจ ใบหน้างามซีดเผือด ทว่าครั้งนี้หญิงสาวไม่โต้ตอบ นอกจากจะหยิบกุญแจรถยนต์ขึ้นมาถือไว้แล้วบอกกับนางผกาเบาๆ ด้วยเสียงสั่นเครือก่อนจะลุกออกไปจากที่นั่น

“คุณป้าขา ดาขอกลับไปรอที่บ้านก่อนนะคะ” นางผกาตวัดสายตากลับมามองบุตรชายที่นั่งนิ่งขึงราวกับถูกสาป

“พีพูดออกไปแบบนั้นได้ยังไง ทำไมลูกแม่ถึงปากร้ายแบบนี้ ไปตามน้องกลับมา”

ใบหน้าคมเข้มตวัดมองมารดาที่ออกคำสั่ง แต่เขากลับนิ่งเฉยจนนางต้องพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุดัน

“แม่บอกให้ไปตามน้อง! แม่รู้ว่าพีไม่ชอบ แต่ช่วยรักษามารยาทหน่อยได้ไหม”

รพีนั่งถอนหายใจก่อนจะเดินจ้ำอ้าวตามหญิงสาวไปอย่างรวดเร็ว

บลินดาร้องไห้มาตลอดทาง ตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครสักคนที่กล้าว่าหล่อนเสียๆ หายๆ แบบนี้ หล่อนไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ว่าทำไมถึงต้องทนให้เขาดูถูกเหยียดหยามอยู่ได้ ทั้งที่มีคนอีกตั้งเยอะตั้งแยะคอยเอาใจ ทะนุถนอมหล่อน ไม่มีสักครั้งที่จะทำให้หล่อนเจ็บช้ำน้ำใจแบบผู้ชายห่ามๆ เถื่อนๆ คนนั้น

บลินดากำลังเปิดประตูรถยนต์ที่จอดไว้ตรงปากทางเข้าไร่แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมือของหล่อนถูกรพีดึงแทบเป็นกระชากให้เดินตามเขากลับไป แต่หญิงสาวกลับดิ้นอย่างจริงจังเป็นครั้งแรกด้วยความโกรธและน้อยใจที่เขาไม่เคยปฏิบัติกับหล่อนให้ดีกว่านี้ เลยสักครั้ง

“ปล่อยนะ มาจับฉันไว้ทำไม ฉันจะกลับบ้าน”

“แล้วคุณคิดหรือว่าผมอยากให้คุณอยู่ ที่มานี่เพราะแม่สั่งหรอก ไม่งั้นไม่มาเด็ดขาด!”

บลินดาร้องไห้หนักเมื่อเขาพูดตรงกับใจเสียขนาดนั้น รพีเองเมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้โฮ ก็เริ่มรู้สึกใจไม่ดี เพราะเห็นน้ำตาหล่อนทีไร เขาทำอะไรไม่ถูกสักครั้ง

“นี่คุณจะร้องทำไม ผมเคยว่าคุณมากกว่านี้ไม่เห็นคุณร้องเลย” ความจริงเขาตั้งใจปลอบหล่อนนั้นแหละ แต่คนแข็งๆ ที่ไม่เคยปลอบใจใครและเอาใจใครไม่เป็น พอถึงเวลาที่ต้องปลอบใจจริงๆ ก็เลยกลายเป็นแบบนั้น และแทนที่หล่อนจะเงียบกลับสะอื้นหนัก

รพีไม่รู้จะทำยังไง ขืนไปทั้งยังงี้เขาโดนแม่เล่นงานอีกแน่ แม่เขาก็ช่างกระไร ไม่รู้จะหลงรักอะไรหล่อนนักหนา โดยไม่คาดคิดร่างที่สะอื้นตัวโยนก็ถูกรวบเข้าไปหาอกกว้างของคนใจร้ายที่ยืนอยู่ใต้ต้นจามจุรีลมพัดเย็นสบายหน้าตาเฉย

ฝ่ามือหนาแกร่งที่เคยแต่ผลักไสบัดนี้ค่อยๆ ลูบไล้แผ่นหลังบอบบางอย่างปลอบประโลมและอ่อนโยนยิ่งอย่างที่คนอย่างเขาจะทำใจ ก่อนจะมีคำพูดตามมาว่า

“ไม่เอาน่าคุณเงียบก่อนนะ จะร้องทำไม ผมพูดนิดเดียวร้องซะเยอะเลย”

บลินดานิ่งขึงอยู่กับอกกว้าง เลิกร้องไห้ตั้งแต่เขากระชากไปกอดแล้ว พลางคิดในใจว่า… นิดเดียวของเขาแต่มันทำร้ายใจหล่อนได้อย่างมหาศาลเชียว คนปากเสีย

แม้จะคิดเช่นนั้นแต่ก็ไม่วายรู้สึกอบอุ่น มือบางที่วางอยู่บนอกกว้างเลื่อนลงโอบกอดเอวหนาของเขาตามความต้องการลึกๆ ในใจ ร่างหนาเกรงรับสัมผัสทันที คิ้วหนาขมวดมุ่น…       

นั่นไง หล่อนเริ่มอีกแล้ว… แม่เขาไม่ทันหล่อนสักนิด

“ไม่เป็นไรแล้วก็ไปที่แม่กันเถอะ” ชายหนุ่มดันหญิงสาวออกแต่หล่อนกลับกอดเขาแน่น ก่อนจะบอกออกมาอีกครั้งเป็นการต่อรอง

“พูดเพราะๆ ก่อน พี่พีต้องเรียกดาว่าน้องดา ได้ไหม”

บลินดาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมเข้มที่อยู่ในใจหล่อนมาโดยตลอดด้วยความหวัง แต่รพีกลับเมินหนีไปด้วยท่าทางเบื่อหน่าย ความน้อยใจจึงแล่นพล่านขึ้นอีกครั้ง

“ถ้าพูดไม่ได้จะไปไหนก็ไป ฉันจะกลับ” หญิงสาวทำท่าผละออกจากอกกว้างแต่กลับถูกเขารั้งไว้ก่อน

“ตกลง! เรื่องมากชะมัด ไปได้แล้ว” คำตอบตกลงของรพีทำให้บลินดาร้องตะโกนออกมาอย่างดีใจ ที่สามารถเอาชนะเขาได้ไปหนึ่งขั้น!

“ไชโย พี่พีขา น้องดารักพี่พีที่สุดเลย”

และโดยที่รพีไม่ทันระวัง หญิงสาวก็กระโดดกอดคอชายหนุ่มพร้อมกับกดจุมพิตลงบนแก้มสากระคายไปด้วยไรหนวดอย่างเต็มแรง ก่อนจะโน้มต้นคอเขาลงต่ำอย่างรวดเร็วและกดริมฝีปากจิ้มลิ้มเข้ากับริมฝีปากสีเข้มร้อนแรงอย่างทันท่วงที…

เปิดโอน+จอง 'รวมเรื่องรัก 3' และ 'ขวัญของใจ' 
พร้อมจัดส่งปลายเดือนพฤษภาคม 2561

#รวมเรื่องรัก 3 (ขนาด A5) ราคาเล่มละ 450 บาท 
#ขวัญของใจ (ขนาด B6) ราคาเล่มละ 350 บาท

พิเศษ!! สั่งซื้อทั้งสองเล่ม โอนเงินเพียง 750 บาท
จัดส่งฟรีลงทะเบียน แถมปกใส ที่คั่น และโป๊สการ์ด

ชื่อบัญชี sumitra r. บัญชีออมทรัพย์ สาขาเซียร์ รังสิต
- ธนาคาร ไทยพาณิชย์ 364-228684-0 
- ธนาคาร กสิกรไทย 001-1-73374-3

โหลดอีบุ๊กได้ที่นี่จ้า

ไฮเทคส์ https://www.hytexts.com/