ตอนที่ 13 : บทที่ 7
ไม่นานต่อมาร่างสูงในผ้าขาวม้าสีซีดผืนเดียวก็เดินเข้ามาภายในห้อง บลินดาค่อยๆ ลดผ้าห่มที่นอนคลุมโปงลงมองเรือนร่างแข็งแกร่งของบุรุษหนุ่มที่หล่อนกำลังจะจับเขาทำสามีด้วยดวงตาเบิกกว้าง
อื้อหือ…กล้ามเป็นมัดๆ เลยนะนายพี อุ๊ยๆๆ ตายแล้วซิกแพคสวยมากๆ บลินดาเห็นเขาหยิบกระป๋องแป้งขึ้นมาเทลงบนตัวเกิดกลิ่นหอมจนหญิงสาวเผลอสูดกลิ่นเข้าปอดเสียงดัง
มือที่กำลังลูบไล้ทาแป้งอยู่ถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินเหมือนมีสิ่งมีชีวิตที่แปลกปลอมอยู่ในห้องเขา รพีเอียงหูฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะได้ยินเหมือนเสียงอะไรสักอย่างเคลื่อนไหวอยู่บนเตียงของเขา
คิ้วเข้มขมวดพันกันวุ่นเมื่อคิดว่าอาจจะเป็นสัตว์เลื้อยคลาน ใบหน้าคมเข้มหันกลับไปยังเตียงนอน เขาเดินอ้อมไปหยิบมีดดาบเล่มยาวเงาวับขึ้นมาถือไว้ กะว่าหากเป็นงูเขาจะฟันให้ขาดสองท่อนเลย!
บลินดานอนฟังเสียงเคลื่อนไหวของชายหนุ่มที่ใกล้เข้ามาด้วยดวงใจระทึกตึกตัก หญิงสาวตื่นเต้นจนหัวใจจะวาย และแล้วผ้าที่คลุมร่างของหล่อนอยู่ก็ถูสะบัดออกเต็มแรง
บลินดาเกือบร้องกรี๊ดเมื่อเห็นมีดมีดาบเล่มยาวเงาวับกำลังถูกเจ้าของเงื้อลงมายังร่างของหล่อน แต่ปากบางๆ กลับถูกรพีตะครุบปิดลงมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะลากร่างของหล่อนลงมาจากเตียงนอน
“บลินดา! คุณเข้ามาในห้องผมตั้งแต่เมื่อไร”
รพีก้มลงมองร่างบางในชุดเสื้อกางเกงวาบหวิวที่ถูกเขาลากให้ลงมานั่งบนพื้นด้วยความโกรธสุดจะบรรยาย
บลินดามีสีหน้าตื่นตกใจอยู่ครู่ก่อนจะปรับเปลี่ยนให้ดูเซ็กซี่และยั่วยวนในที
“ก็ ไม่นาน แค่ตั้งแต่ที่คุณไปส่ง ยัยมนชยาอะไรนั่นน่ะ” รพีรู้สึกโกรธกรุ่นหญิงสาวขึ้นมาเป็นริ้วๆ ยัยผู้หญิงบ้าหน้าไม่อาย แถมยังปากไม่ดี
“กรุณาเรียกว่าคุณมนชยาด้วย เพราะเขาดีเกินกว่าที่คุณจะเรียกเขาแบบนั้น”
บลินดาเบะปากอย่างหมั่นไส้ เชอะ ทำเป็นปกป้องกันเข้าไปเถอะ
“ไม่ ดาไม่เรียก ถ้าอยากให้ดาเรียก พี่พีต้องเรียกดาว่าน้องดาก่อน และก็เลิกพูดกับดาว่าคุณและผม ให้เรียกตัวเองว่าพี่ เข้าใจไหม”
คำต่อรองของหญิงสาวไม่ทำให้ชายหนุ่มคิดจะทำตามสักนิด เขามองหล่อนกราดไปทั่วทั้งตัวด้วยแววตาเหยียดหยาม
“ขอโทษนะ คนที่ผมจะพูดแบบนั้นด้วยต้องเป็นคนที่สนิทกับผมเท่านั้น คนไม่สนิทผมไม่พูดให้เสียเวลา!”
“ก็เดี๋ยวเราก็สนิทกันแล้วนี่คะ เรียกได้ พี่พีขาอุ้มน้องดาหน่อยสิคะ น้องดาเจ็บขาจะแย่อยู่แล้ว”
บลินดาหยอดน้ำเสียงออดอ้อนอ่อนหวานพร้อมกับส่งสายตาอ่อนเชื่อมไปให้เขา ถ้าเป็นคนอื่นคงจะหลงหล่อนได้ง่ายดาย แต่นี่เป็นเขาที่รู้ทันไปเสียหมด จึงไม่รู้สึกหวั่นไหวไปกับการยั่วยวนของหญิงสาว
“คุณก็ลุกเองสิ มีปัญญาเดินมาจนถึงห้องผมก็ต้องมีปัญญาลุกเองได้ แล้วก็รีบๆ ออกไปซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับผู้หญิงอย่างคุณ!”
บลินดาสบตาเกรี้ยวกราดของรพีด้วยความรู้สึกเจ็บปวดเจ็บใจและเจ็บแค้น ที่ทำยังไงชายหนุ่มก็ไม่อ่อนข้อให้
“คุณมันใจดำ ใจร้าย ฉันเจ็บเพราะคุณแท้ๆ ทำไมไม่คิดจะสนใจกันมั่ง คุณมันไอ้คนบ้างี่เง่า…”
“ที่ไม่เอาคุณใช่ไหม…”
บลินดาอ้าปากค้างไม่คิดว่าเขาพูดออกมาได้เจ็บขนาดนั้น หญิงสาวกำลังคิดว่าอะไรกันที่ทำให้เขารังเกียจหล่อนได้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆ มีคนตั้งเยอะแยะมากมายที่มารุมรักหล่อน แต่ทำไมเขาถึงไม่แม้แต่จะเข้าใกล้หล่อน
น้ำตาแห่งความน้อยใจเอ่อท้นออกมาและปล่อยให้มันไหลริน แต่รพีกลับคิดว่าหญิงสาวคงจะบีบน้ำตาหลอกล่อเขาอีกนั่นแหละ หล่อนไม่ได้เสียใจจริงๆ สักนิด ผู้หญิงคนนี้มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนอยู่แล้ว
“ขอโทษนะ อย่ามาบีบน้ำตาในห้องผมเลยดีกว่า ผมต้องการผักผ่อน ส่วนคุณก็กลับไปได้แล้ว”
รพีไล่หญิงสาวกรายๆ แต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตากลับมองมายังเขาอย่างดื้อดึง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ก่อนจะตอบออกมาให้เขาได้ปวดหัว
“ดาจะนอนที่นี่!”
“เฮ้อ! ผมจะบอกอะไรให้นะคุณบลินดา ถ้าคุณอยากจะได้ผู้ชายดีๆ สักคนเป็นสามีล่ะก็นะ คุณก็ต้องหัดทำตัวเป็นผู้หญิงดีๆ ก่อนด้วย ไม่ใช่ทำตัวไร้ยางอาย ไม่รักนวลสงวนตัว ถึงแม้ความจริงคุณอาจจะไม่มีนวลให้รักษาอยู่แล้วก็ตามเถอะนะ!”
“นี่ มันจะมากไปแล้วนะ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน ฉันก็เป็นคนมีความรู้สึกนะ และก็ไม่คิดจะให้คุณมาว่าฉอดๆ แบบนี้ด้วย”
หญิงสาวโต้กลับปากคอสั่น แต่อีกฝ่ายไหวไหล่
“งั้นก็ออกไปสิ ผมจะได้เลิกว่า แล้วพรุ่งนี้ก็กลับไปบ้านคุณซะ! ผมเบื่อ เบื่อผู้หญิงงี่เง่าไร้สาระแบบคุณเต็มที อย่าพยายามกับผมให้มากนักเลย กลับไปอยู่ในสังคมของคุณเถอะ”
เปิดโอน+จอง 'รวมเรื่องรัก 3' และ 'ขวัญของใจ'
พร้อมจัดส่งปลายเดือนพฤษภาคม 2561
#รวมเรื่องรัก 3 (ขนาด A5) ราคาเล่มละ 450 บาท
#ขวัญของใจ (ขนาด B6) ราคาเล่มละ 350 บาท
พิเศษ!! สั่งซื้อทั้งสองเล่ม โอนเงินเพียง 750 บาท
จัดส่งฟรีลงทะเบียน แถมปกใส ที่คั่น และโป๊สการ์ด
ชื่อบัญชี sumitra r. บัญชีออมทรัพย์ สาขาเซียร์ รังสิต
- ธนาคาร ไทยพาณิชย์ 364-228684-0
- ธนาคาร กสิกรไทย 001-1-73374-3
โหลดอีบุ๊กได้ที่นี่จ้า
ไฮเทคส์ https://www.hytexts.com/
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
