ตอนที่ 60 : ๑๒ ฉีกหน้า
ดนุเดชลงจากเวทีได้ก็ตรงไปทักทายฉันท์ทัตที่นั่งอยู่ด้านหน้า
“สวัสดีครับคุณมิ่ง” ดวงตาของเขามองมิ่งขวัญด้วยความชื่นชมจนได้ยินเสียงกระแอมเบาๆ จนเขาต้องกลั้นยิ้ม
“เป็นไงครับ มาถึงนานหรือยัง” เจ้าของร่างสูงเอ่ยถามพี่ชาย
“สักพักหนึ่งแล้ว”
ดนุเดชเหลือบตามองกันยกรด้วยท่าทางเหมือนไม่สนใจ แต่อันที่จริงแล้วเขาเห็นหล่อนตั้งแต่ก้าวเข้ามาภายในงาน ซึ่งทำให้เขานิ่งมองอย่างเผลอๆ จนคนข้างๆ ต้องสะกิด
“สวัสดีครับคุณกันยกร ไม่คิดว่าจะมาด้วย”
กันยกรสบตาเขาแวบเดียวจึงไม่เห็นว่าอีกฝ่ายลอบมองหล่อนด้วยสายตาชื่นชมที่เผลอแสดงออกมาเพียงครู่เดียวก่อนจางหายไปอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีค่ะ ฉันก็ไม่คิดว่าจะได้มาเหมือนกัน” หญิงสาวตอบอย่างเสียไม่ได้แล้วเมินไปอีกทาง ทำให้ดนุเดชเม้มปากนิดๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้พี่ชายและมิ่งขวัญ
“ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ ใกล้ถึงคิวแล้ว” เขาบอกพี่ชายและ มิ่งขวัญยิ้มๆ เมื่อนักร้องขับขานเพลงมาถึงท่อนสุดท้าย
เมื่อดนตรีจบลงดนุเดชก็ขึ้นเวลาทำหน้าที่พิธีกร จากนั้นแสงสีเสียงก็ดังกระหึ่มพร้อมร่างสง่างามราวนางพญาของพรนภาก้าวออกมาจากหลังเวที หญิงสาวโดดเด่นท่ามกลางผู้คนนับร้อย แสงแฟลชวูบวาบไปทั่ว แต่คนที่หล่อนตั้งใจสบตามีเพียงฉันท์ทัต ทว่าหญิงสาวต้องเจ็บใจเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่หันไปมองผู้หญิงที่ตนเกลียดหน้านัก ไม่เพียงเท่านั้น ยังวางมือลงบนเข่าของอีกฝ่ายแล้วลูบเบาๆ อย่างไม่สนใจใคร...
พรนภาแทบอยากจะกระโจนลงไปหาแล้วกระชากมิ่งขวัญขึ้นมาตบให้หนำใจ แต่ที่ทำได้คือยิ้มหวานไปรอบๆ และทำหน้าที่ให้ดีที่สุดสมกับเป็นนางแบบเบอร์หนึ่งของเมืองไทย!
การแสดงดำเนินต่อไปอีกเกือบสิบนาทีเสียงปรบมือก็ดังกระหึ่ม เป็นอันบอกว่าการแสดงของพรนภาจบลงแล้ว ฉันท์ทัตจึงหันไปหามิ่งขวัญ โดยไม่สนใจว่าคนบนเวทีจะมองตามเขาด้วยสายตาเช่นไร หรือมีผู้ชายคนไหนนำดอกไม้ขึ้นไปมอบให้หล่อน แต่กลับหันมาถามคนข้างกายว่า...
“คุณหิวไหม ถ้าเบื่อจะลุกไปหาอะไรดื่มก่อนก็ได้ผมพาไปเอง”
ถามมิ่งขวัญแล้วไม่ลืมหันไปถามกันยกร ผู้หญิงสองคนสบตากันแล้วก็พยักหน้ายิ้ม
“งั้นไป” ร่างสูงผุดลุกจากเก้าอี้ เดินนำทั้งคู่เลี่ยงนักข่าวที่หันมาถ่ายภาพเขาและผู้หญิงทั้งสองวูบวาบ เมื่อปลีกตัวออกมาได้ เขาก็หาเครื่องดื่มให้ผู้หญิงทั้งสองคนทันที ระหว่างนั้นพรนภากำลังให้สัมภาษณ์นักข่าวหลายสำนัก แต่เพียงไม่นานหล่อนก็ขอตัว หญิงสาวกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวด้วยความคับแค้นใจ ใบหน้าที่ยิ้มหวานเมื่อครู่พลันบึ้งตึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและออกไปข้างนอกให้ไว้ที่สุดก่อนที่ ฉันท์ทัตจะกลับออกไปจากงานตามประสาคนเบื่อง่าย...
“มายืนกันอยู่ตรงนี้นี่เอง ภานึกว่าคุณจะกลับไปแล้วเสียอีก”
เสียงทักจากด้านหลังทำให้ชายหนุ่มหันไปมอง แววตาของเขาราบเรียบเสียจนพรนภาอยากกรีดร้อง
“อีกสักครู่ก็จะกลับแล้วละ” เขาตอบโดยไม่ลืมหันไปขอเครื่องดื่มจากพนักงาน
พรนภายิ้มหวาน รับเครื่องดื่มจากเขาโดยไม่ลืมปรายตามอง มิ่งขวัญและกันยกร รู้แล้วว่าผู้หญิงอีกคนเป็นใคร...
“ขอบคุณค่ะ ดีใจที่คุณยังจำได้ว่าภาชอบอะไร...” เอ่ยพลางสบตาหวานเชื่อม ทำให้นักข่าวหลายคนที่จับตามองอดีตคู่รักรีบเก็บภาพนั้นเอาไว้ทันที พรนภาปรายตามองอย่างพอใจ เพราะรู้ดีว่าวันรุ่งขึ้นหล่อนจะมีข่าวคู่กับเขาบนหน้าหนึ่งของข่าวบันเทิง
“เปล่า ผมแค่หันไปขอเขาก็ส่งแก้วนี้มาให้” เขาตอบกลับทันควันและนั่นทำให้พรนภายิ้มค้าง ส่วนนักข่าวที่เงี่ยหูฟังต่างก็ทำตาโต บางคนถึงกับต้องกลั้นหัวเราะ ทำให้นางแบบสาวอับอายสุดขีดแต่ก็ยังยั้งอารมณ์นั้นเอาไว้ได้ ส่วนกันยกรและมิ่งขวัญแทบสำลักเครื่องดื่มเมื่อได้ยินคำตอบ ฉันท์ทัตไม่คิดไว้หน้าหรืออ่อนข้อให้นางแบบสาว ฝ่ายนั้นจึงกัดฟันกรอด แต่พยายามปั้นหน้าสวยใสต่อไป ก่อนหันมาเล่นงานมิ่งขวัญ
“แหม ไม่คิดว่าจะกล้ามาด้วยนะคะนี่”
คนถูกทักผ่อนลมหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะยิ้มตอบด้วยแววตามั่นใจ ไม่เคอะเขินกับสถานการณ์ที่ถูกห้อมล้อมไปด้วยเหล่าปาปารัซซี
“คุณทัตชวนค่ะ คะยั้นคะยอให้ฉันมา ก็เลยต้องตามใจ”
มิ่งขวัญหันไปยิ้มหวานกับฉันท์ทัตอย่างจงใจ ไม่พอแค่นั้นยังยกมือเรียวของตนขึ้นแตะแขนของเขาเอาไว้แล้วสบตาอ่อนหวานเป็นนัย ชายหนุ่มกดยิ้ม ท่าทีเฉยเมยเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นขบขันและพอใจ ไม่เสียแรงที่กำชับเรื่องของพรนภาเอาไว้จึงเลื่อนมือลงแตะสะโพกมิ่งขวัญเพียงเบาๆ ทว่ากลับเตะตาเหล่าปาปารัซซีจนต้องรีบเก็บรูปกันเอาไว้ทันที ทำให้นางแบบสาวที่ยิ้มหวานอยู่นั้นต้องเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันข่มกลั้นอารมณ์กราดเกรี้ยวเอาไว้สุดกำลัง
“วันนี้คุณทำได้ดีมาก” ฉันท์ทัตแก้สถานการณ์ด้วยการเอ่ยชื่นชมอดีตคนรัก ทว่าแววตาไม่ได้มีความพิเศษหรือชื่นชมอย่างที่ปากพูดออกมาเลยสักนิด โดยเฉพาะร่างสูงที่ขยับจนชิดร่างระหงบอบบางและสง่างามเหมือนเจ้าหญิงจนน่าหมั่นไส้ของมิ่งขวัญที่ทำให้พรนภายิ่งโกรธขึ้นไปอีก
“ขอบคุณค่ะ”
พรนภากัดฟันตอบ ก่อนจะได้ยินเสียงนักข่าวขอถ่ายภาพคู่กับ ฉันท์ทัต นางแบบคนดังยิ้มหวานทันทีและฉวยเวลานั้นเบียดกายแทรกเข้าหาชายหนุ่มจนมิ่งขวัญเซออกไป ไม่เพียงพอ หล่อนยังแกล้งสะดุดเท้าแล้วทำเครื่องดื่มในมือหกรดชุดงามราคาแพงลิ่วของมิ่งขวัญพร้อมเสียงอุทานที่ดังขึ้นและแสงแฟลชที่วูบวาบตามมา
“ต๊าย! ขอโทษนะจ๊ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณคะตามแม่บ้านให้ที”
พรนภาหันไปร้องเรียกหาแม่บ้านด้วยสีหน้ารู้สึกผิดเสียเต็มประดา ในขณะที่มิ่งขวัญนิ่งขึงแล้วตวัดตาขึ้นมองนางแบบสาวแสนสวยแต่ร้ายกาจด้วยแววตาเจ็บใจ ก่อนจะปรับสีหน้าให้ปกติขณะมองไปยังฉันท์ทัตจึงได้เห็นว่าเขานิ่วหน้ามองพรนภาอย่างไม่สบอารมณ์เช่นกัน ชายหนุ่มเตรียมปลีกตัวออกไปดูมิ่งขวัญทว่ากลับถูกฝ่ายนั้นกอดแขนไว้แน่นพร้อมกับนักข่าวที่ร้องขอถ่ายรูปและสัมภาษณ์คนทั้งคู่
กันยกรที่ตกใจเมื่อครู่รีบขยับเข้าไปหามิ่งขวัญ พลางบอกกับ ฉันท์ทัตว่า
“เดี๋ยวกรพาคุณมิ่งไปห้องน้ำก่อนนะคะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็ดึงมือมิ่งขวัญตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนักในทันที
พรนภามองตามผู้หญิงของอดีตคนรักด้วยแววตาสะใจก่อนจะหันมายิ้มหวานให้นักข่าวและจีบปากจีบคอตอบคำถามอย่างเต็มอกเต็มใจ พยายามสบตาเจ้าของใบหน้าขรึมจัดที่กอดเอาไว้แน่นด้วยความพอใจสุดแสน...
สมน้ำหน้านังมิ่งขวัญ คงจะอับอายล่ะสิท่า ในที่สุดหล่อนก็ฉีกหน้ามันได้สำเร็จ หญิงสาวช้อนตามองฉันท์ทัตด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความรัก สักวันหล่อนจะแย่งเขากลับคืนมาให้ได้เช่นกัน!!
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ขออัปตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายค่ะ
คุณทัตหนูมิ่งพร้อมโหลดแล้วนะคะ ฝากนิยายอีบุ๊กของนิราอรด้วยนะคะ ^^
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

อัฟไวๆๆๆค่า.. ติดตาม รอๆๆๆ