ตอนที่ 57 : ๑๒ ฉีกหน้า
ฝ่าเท้าเล็กเรียวจิกลงบนพื้นที่นอนไม่ต่างจากมือทั้งสองข้างที่ขยุ้มผ้าจนยับยู่ยี่ รู้สึกอ่อนระทวยไร้น้ำหนักราวกับขนนกที่กำลังจะโบยบินสูงขึ้นไปทุกที
“น่ารัก...” เขาพึมพำชิดกุหลาบดอกสวย ก่อนฉกปลายลิ้นแตะต้องกลีบบางๆ นั้นลงไป พร้อมกับลูบไล้ต้นขาอ่อนนุ่มแผ่วเบาราวกับเอาใจไปพลาง
มิ่งขวัญส่ายหน้าไปมาด้วยความรัญจวนเกินบรรยาย เขากำลังทำให้หล่อนขาดใจตายเพราะความเสียวซ่านที่มอบให้ด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ
“คุณทัต พอค่ะ พะ...พอแล้ว” เจ้าของกายขาวผ่องพยายามดันตัวเองหนีห่างจากเขา แต่ฉันท์ทัตตรึงหล่อนไว้แน่นหนา เขาเหลือบตามองคนที่กำลังร้อนรุ่มด้วยสายตาพอใจ ก่อนจะเคลื่อนตัวเองคร่อมร่างของคนแสนน่ารักพร้อมกับก้มลงจูบเรียวปากสีหวานที่เผยอรับทันทีที่เขาแตะต้อง
“อืม... เก่งขึ้นแล้วนะ” เขาชมเมื่อสอดปลายลิ้นตวัดรัดลิ้นของหล่อนหนักหน่วงแล้วหล่อนโต้ตอบกลับมาพอๆ กัน ชายหนุ่มสอดฝ่ามือขึ้นกอบกำขยำทรวงนุ่มอย่างเมามัน ก่อนจะเลื่อนมือข้างหนึ่งลงช้อนใต้ท้องขาแล้วดันขึ้นแนบไปกับลำตัวของเจ้าหล่อนพร้อมกับโหย่งกายกดส่วนของความเป็นชายถูไถกับส่วนสาว เมื่อได้ยินเสียงครางกระเส่าร้อนรนดังตามมาเขาก็กดแทรกแก่นกายเข้าไปในกายของหล่อนทันที...
หญิงสาวขบเม้มริมฝีปากแน่น มือเล็กกำท่อนแขนเขาเอาไว้ อกสล้างหยัดยกด้วยอาการเกร็งกายเมื่อร่วมสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับเขา
ชายหนุ่มเคลื่อนไหวกายอย่างไม่รีบร้อน มือหนึ่งลูบทรวงอกอวบหยุ่นเบาๆ อีกมือช้อนท่อนขาเรียวงามเอาไว้ แล้วซัดกายเข้าหาเป็นจังหวะ ก่อนเพิ่มแรงรักหนักหน่วงขึ้นตามอารมณ์ที่ร้อนระอุ
“อ่า... มิ่งขวัญ คุณน่ารักมาก” ใบหน้าคมคายแหงนเงยขึ้นยามสวมสอดตัวตนเข้าหาลึกสุดลึก หล่อนตัวเล็กบอบบางเกินกว่าเขาจะโถมตัวเอาแต่ใจ แต่ก็แน่นหนึบจนเขาแทบคลั่งและอยากทำอย่างหลังใจแทบขาด ขณะที่เจ้าของร่างระหงก็บิดกายส่ายไปมาอย่างไม่อาจข่มกลั้นเอาไว้ได้จนเขาแทบจะปลดปล่อยตามไปเช่นกัน
ร่างเล็กผวากอดเมื่อชายหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะหนักหน่วงขึ้นและเร็วขึ้น…
“ใจเย็นคนสวย” เขากระซิบชิดนวลแก้ม จนคนใจร้อนหลุบตาหลบด้วยความอับอายสุดแสน แก้มแดงปลั่ง ได้ยินเขาหัวเราะเบาๆ จึงครางออกมาอย่างโกรธๆ แต่เพียงวินาทีเดียวเสียงครางแบบโกรธๆ ก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าเร่าร้อนอีกครา เมื่อท่อนล่างของเขาเคลื่อนไหวหนักขึ้นจนหล่อนต้องกอดเขาเอาไว้แน่น หัวใจภายในทรวงอกอวบเต้นแรงโลดจนแทบทะลุออกมาข้างนอก ความซาบซ่านจำกายไปทั่วร่าง แล้วจากนั้นหญิงสาวก็แทบไม่รับรู้ทิศทางอีกต่อไป เมื่อชายหนุ่มจัดเต็มอย่างที่หล่อนแทบไม่กล้าสบตาเมื่อการลงทัณฑ์ของเขาจบสิ้นลง
แผ่นหลังชื้นเหงื่อของมิ่งขวัญแนบชิดแผงอกกำยำของคนที่นอนซ้อนกาย ขณะที่มือใหญ่ลูบไล้แผ่วเบาอยู่บริเวณใต้ราวอก บางครั้งก็เลื่อนขึ้นเคล้นคลึงทรวงอวบหยุ่นอย่างครื้นเครง ปล่อยให้คนที่นอนนิ่งแก้มร้อนตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนอุ่นและฝ่ามือกว้าง คนเจ้าเล่ห์กดยิ้มน้อยๆ แล้วก้มลงจุมพิตลาดไหล่ละมุนอย่างอดใจไม่ไหว เขารู้วิธีแล้วว่าหากเมื่อไรที่หล่อนดื้อ เขาจะทำแบบนี้อีก...
“คราวหน้าถ้าดื้อก็จะต้องเจอแบบนี้นะ ถ้าอยากเจอแบบนี้ก็ดื้อบ่อยๆ” น้ำเสียงท้าทายของเขาทำให้หญิงสาวเม้มปากด้วยความขัดเขิน ไม่กล้าสบตา วันนี้เขาทำให้หล่อนร้อนจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูจากข้างนอกดังขัดจังหวะและปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ แต่เป็นฉันท์ทัตที่บ่นพึมพำก่อนลุกจากเตียงเดินตัวเปล่าไปที่ตู้เสื้อผ้าคว้าเอาเสื้อคลุมออกมาสวม ส่วนหญิงสาวนั้นรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมกายทันที
ชายหนุ่มแง้มประตูออกเพียงให้เห็นหน้าคนข้างนอก
“มีอะไร”
สาวใช้ก้มหน้าลงอย่างไม่กล้าสบตาเขานักพลางตอบคำถามนั้น
“ได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ”
ฉันท์ทัตเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่ง เขาลืมเวลาไปเลยหรือนี่ คิดได้เช่นนั้นเขาก็ยิ้มมุมปากก่อนบอกออกไปว่า
“ขอบใจ เดี๋ยวฉันจะตามลงไปก็แล้วกัน”
สาวใช้คนนั้นหันหลังให้ทันทีโดยไม่ซอกแซกสายตามอง ขณะที่ฉันท์ทัตปิดประตูเรียบร้อยก็ตรงไปยังร่างบางที่ลงจากเตียงพร้อมกับผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมกายเอาไว้
“เด็กมาตามไปกินข้าว นี่เราใช้เวลากันนานขนาดนี้เชียว” เขาสบตาคู่งามด้วยนัยน์ตาไหวระริกล้อเลียนจนคนตัวบางนุ่มนิ่มค้อนขวับ พวงแก้มแดงแปร๊ดขึ้นทันตาลากผ้าห่มตรงไปยังตู้เสื้อผ้าเตรียมคว้าเสื้อคลุมออกมาใส่ ทว่าฉันท์ทัตเร็วกว่า เข้าก้าวไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวแล้วกระตุกผ้าห่มออกจากร่างละมุนจนหญิงสาวร้องลั่นด้วยความตกใจ พร้อมกับเบียดตัวเข้าหาอกกว้างของเขาเอาไว้ทันที
“คุณจะบ้าหรือไงคุณทัต!” เสียงแว้ดแหวที่ดังขึ้นเรียกเสียงหัวเราะจากฉันท์ทัตได้ในทันที และนั่นทำให้มิ่งขวัญต้องมองเขาราวไม่เคยเห็น และดูเหมือนคนตัวโตจะรู้ตัวว่าเผลอทำตัวสดใสเข้าแล้ว
“มองอะไร”
เป็นครั้งแรกที่มิ่งขวัญเองก็เผยอหลุดยิ้มขบขันแสนสดใสออกมาเช่นกัน
“ฉันนึกว่าคุณเป็นพวกไม่ชอบหัวเราะ" เขาทำหน้าแปลกๆ เมื่อหล่อนกล่าวเช่นนั้น "คือ...หมายถึงหัวเราะออกมาจากใจจริงๆ ไม่ใช่หัวเราะแบบมีเลศนัยหรือแบบขอไปทีอะไรแบบนั้นน่ะค่ะ”
พอคนฟังหรี่ตามองหญิงสาวก็อึกอักพลางบอก
“ก็เห็นชอบทำหน้านิ่งๆ พอเมื่อครู่คุณหัวเราะออกมาฉันก็เลยรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย”
คนถูกติกลายๆ ย่นคิ้วเข้าหากัน เขานี่นะที่ไม่เคยหัวเราะออกมาจากใจจริงๆ ชายหนุ่มอดสำรวจตัวเองไม่ได้ หล่อนกำลังจะบอกว่าเขาเย็นชาอย่างนั้นสินะ เขามุ่นคิ้วเป็นครู่ก่อนจะผ่อนลมหายใจเบาๆ
“ผมหัวเราะออกบ่อยไปถ้าคุณจะสังเกต” เขาตำหนิกลายๆ ว่าหล่อนเองก็ไม่เคยสังเกตเขาจริงจังเหมือนกันนั่นแหละ แต่กลับถูกคนตัวเล็กเปลือยเปล่าในอ้อมแขนค้อนคม
“งั้นคุณคงไม่เคยสังเกตตัวเองสักนิดว่าทุกครั้งที่หัวเราะมันไม่ได้ออกมาจากความสุขเลยสักครั้ง”
คำบอกเล่าของแม่คนช่างสังเกตทำให้ชายหนุ่มหรี่ตามอง เขายกมือที่กอดหล่อนไว้ขึ้นไล้แก้มนุ่มเบาๆ จูบริมฝีปากช่างพูดแรงๆ ราวจะแกล้ง พร้อมกันก็เลื่อนฝ่ามือใหญ่ลงไปบีบเคล้นบั้นท้ายงอนงามนั้นอย่างมันเขี้ยวจนคนถูกลวนลามขนกายลุกเกรียว
“งั้นแสดงว่าเมื่อครู่คุณทำให้ผมมีความสุขใช่ไหม” คนพูดยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คนถูกมองด้วยสายตากรุ้มกริ่มรู้สึกขัดเขิน ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อนึกขึ้นได้
แล้วนี่หล่อนมายืนพูดกับเขาทั้งที่ตัวเปล่าเปลือยแบบนี้ได้ยังไงกัน!
พอเริ่มรู้สึกตัวหญิงสาวก็เปลี่ยนเรื่องทันที
“เอ่อ ขอเสื้อคลุมได้ไหมคะ”
สายตาที่ราวจะออดอ้อนนั้นทำให้ฉันท์ทัตพอใจจนต้องถอดเสื้อคลุมตัวเองออกมาทันที
“ได้สิ เอาไปเลย”
หญิงสาวถึงกับหน้าร้อนผ่าว อยากจะร้องกรี๊ดๆ ขณะหันหน้าไปทางอื่น
“ไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย คุณทัตอย่าบ้านะ!”
แล้วจากนั้นเสียงหัวเราะของฉันท์ทัตก็ดังขึ้นยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับร่างเล็กๆ ที่ถูกช้อนอุ้มจนลอยขึ้นจากพื้นตรงไปยังห้องน้ำก่อนที่อาหารมื้อค่ำจะเย็นชืดเพราะรอพวกเขาลงไปรับประทานนานเกินไป...
คุณทัตหนูมิ่งพร้อมโหลดแล้วนะคะ ฝากนิยายอีบุ๊กของนิราอรด้วยนะคะ ^^
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

179 ความคิดเห็น
-
#177 Npff (จากตอนที่ 57)วันที่ 21 มกราคม 2563 / 18:05เฮ้อ คลุมเครือ#1770
-
#136 aonyjung (จากตอนที่ 57)วันที่ 8 ตุลาคม 2560 / 11:42จะมี ebook ที่ MEB ไหมคะ#1361
-
#136-1 nira-nira(จากตอนที่ 57)8 ตุลาคม 2560 / 16:09มีอีบุ๊กแล้วค่ะ ตามลิงก์นี้เลยนะคะ https://www.mebmarket.com/ebook-64379-%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81#136-1
-