ตอนที่ 56 : ๑๒ ฉีกหน้า
๑๒
ฉีกหน้า
“ต๊าย! กลางคืนยังไม่พออีกหรือไง ถึงได้ตามมาบำรุงบำเรอกันจนถึงในห้องทำงาน หน้าด้านหน้าทนเสียจริงคนสมัยนี้!!”
ฉันท์ทัตนัยน์ตาลุกวาวเมื่อมารดากล่าวออกมาเช่นนั้นก่อนมองเลยไปยังมัลลิกาที่ยืนอยู่ด้านหลังของมารดาด้วยสายตาโกรธจัด
“ผมกับมิ่งอยู่ในห้องหับมิดชิด และห้องนี้เป็นห้องของผม ถ้าจะมีใครสักคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะและรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรก็ไม่น่าจะเป็นคนที่อยู่ในห้องนี้หรอกมั้งครับคุณแม่!”
“ตาทัต! นี่แกว่าแม่”
คุณฉัตรฉายนัยน์ตาแทบถลน ขณะที่ฉันท์ทัตกระตุกยิ้มเครียดๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“ผมยังไม่ได้พูดอย่างนั้นสักคำ ส่วนคุณ มัลลิกา!” เขาสบตาฝ่ายนั้นด้วยนัยน์ตาเย็นเยียบจนพยาบาลสาวสะดุ้งในใจ “ถ้าคราวหน้าคุณยังเที่ยวพาคนป่วยเพ่นพ่านไปทั่วบ้านแบบนี้แถมยังไม่มีมารยาทเคาะประตูห้องคนอื่นก็อย่าหาว่าผมใจร้ายเลย เพราะผมคงจะต้องเชิญคุณออกแล้วหาคนที่รู้จักกาลเทศะมากกว่านี้มาทำงาน อย่างน้อยก็เพื่อให้ผมรู้สึกว่าคุ้มค่าเงินที่จ้างมาสักหน่อยก็ยังดี!”
คราวนี้ทั้งแม่และพยาบาลตัวดีหน้าม้านและซีดไปทั้งคู่ มัลลิกาได้แต่กัดริมฝีปากแน่นไม่กล้าโต้ตอบหรือท้วงติงใดๆ แม้ไม่ได้อยากจะทำงานดูแลยายคุณนายปากร้ายคนนี้แต่เงินเดือนสูงลิ่วก็ไม่อาจทำให้หล่อนทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้นลงไปได้ อย่างไรเสียจึงต้องนิ่งเงียบยอมรับผิด เพราะทั้งหมดในเวลานี้ก็เพราะหล่อนจริงๆ นั่นแหละ การที่คุณฉัตรฉายมาอยู่ที่นี่เป็นเพราะหล่อนเดินสวนมิ่งขวัญและเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยกเบียร์เข้ามาในห้องทำงานของฉันท์ทัต จึงนำไปรายงานให้มารดาของเขาทราบเพื่อเอาหน้า แต่ทำไปทำมากลายเป็นว่าหล่อนเองที่โดนตีแสกหน้ากลับมาเต็มๆ!!
“ทำไมยังยืนเฉยกันอยู่อีกล่ะ รู้แบบนี้ก็ออกไปกันได้แล้ว ขอความเป็นส่วนตัวให้ผมด้วย!”
เขาตวัดสายตามองมัลลิกาอีกแวบเป็นการข่มขู่ แต่ไม่ยอมสบตามารดาอีกเพราะไม่อยากจะอารมณ์เสียมากไปกว่านี้ ทั้งยังนึกสงสารคนในอ้อมแขนที่นั่งตัวสั่นไม่หาย ชายหนุ่มลูบแผ่นหลังนุ่มเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า
“อย่ากังวลไปเลย เรื่องนี้คุณไม่ผิด!”
ได้ฟังคำนั้นคุณฉัตรฉายก็หน้าร้อนด้วยความโกรธจนความดันขึ้น
“เอาเถอะ! เชิญสนองตัณหากันให้พอใจ แต่ถึงอย่างไรก็อย่าลืมว่าบ้านนี้ก็บ้านฉัน คิดจะทำอะไรอย่าให้ประเจิดประเจ้อนัก”
“แล้วคราวหน้าผมจะล็อกห้องให้เรียบร้อย คุณแม่จะได้ไม่ต้องมาเห็นภาพบาดตานี้อีก!”
คุณฉัตรฉายกัดฟันกรอด ก่อนจะสะบัดหน้าเชิดขึ้นแล้วทิ้งท้ายก่อนไป
“เฮอะ! ฉันลืมไป ว่าแม่นี่มันก็แค่นางบำเรอ แกจะเรียกให้สนองตรงไหนก็ต้องได้ วันนี้บนโต๊ะ คราวหน้าคงบนพื้นล่ะสินะ!”
มิ่งขวัญหัวใจร้อนรุ่ม โกรธจนร้อนไปทั้งหน้า มือสั่นตัวสั่น ใบหน้างามผงกขึ้นขณะที่ขบกัดริมฝีปากแน่น แต่ถูกเขากดศีรษะเอาไว้กับอก ไม่ยอมให้เงยขึ้นมาตอบโต้มารดาของตน ก่อนจะหัวใจสั่นหน้าร้อนผ่าวลงไปอีกเมื่อชายหนุ่มกล่าวออกมาว่า
“ขอบคุณที่แนะนำครับ เอาไว้ผมจะคิดอีกที!”
เพียงแค่นั้นคุณฉัตรฉายก็ร้องสั่งพยาบาลสาวเสียงดังลั่นให้พาท่านออกไปจากห้องทำงานของบุตรชาย ฉันท์ทัตมองจนประตูปิดลง เขาก็ก้มลงมองหญิงสาวที่เงยหน้าขึ้นมองเขาน้ำตาคลอ ก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ
“ผมขอโทษที่ทำคุณตกใจ ทีนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าคนบ้านนี้วุ่นวายกับผมยังไง คราวหน้าถ้าจะเข้ามาในห้องนี้อีกก็ล็อกประตูด้วย จะได้ไม่ต้องมาค้างๆ คาๆ ให้อารมณ์เสียกันแบบนี้”
เขาพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่หญิงสาวกลับหมดอารมณ์เสียแล้ว จึงดันอกเขาออก มือสั่นระริกละจากแผงอกกว้างมาดึงเสื้อขึ้น ทว่ากลับถูกเขาจับเอาไว้แล้วจ้องตานิ่งพลางบอก
“ไม่เอาสิ เรายังไม่ได้รักกันเลย”
คำตอบของเขาทำให้หญิงสาวอ้าปากค้าง ก่อนจะตบเพียะลงบนมือใหญ่ที่รั้งเสื้อหล่อนลง
“ถึงอย่างนี้แล้วคุณยังจะ...” หญิงสาวหน้าแดงก่ำเมื่อถูกเขามองทรวงอกที่เปลือยเปล่าตาปรอย “อุ๊ย!”
รีบยกมือขึ้นปิดบังเอาไว้ แต่เขากลับหัวเราะเบาๆ
“มันก็ตื่นเต้นดีไม่ใช่หรือไง เพราะถึงยังไงสองคนนั้นก็รู้แล้ว” เขาพูดกลั้วหัวเราะ คราวนี้จึงถูกค้อนขวับ หน้าร้อนวูบวาบมากกว่าเก่า
“เผอิญว่าฉันไม่หน้าด้านขนาดนั้นหรอกค่ะ ปล่อยเถอะ ฉันไม่อยากถูกแม่คุณดูถูกมากไปกว่านี้อีกแล้วนะคะ เพราะถึงฉันจะเป็นแค่นางบำเรอสำหรับคุณ แต่ก็ไม่ได้หน้าด้านหน้าทนถึงขนาดจะยอมให้คุณทำอะไรๆ ที่ไหนก็ได้ตามใจชอบ ฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนพวกคุณนั่นแหละ กรุณาเถอะค่ะ”
คำพูดของหล่อนอ้อนวอนก็จริงแต่นัยน์ตาดื้อดึงและโกรธกรุ่นจนเขาต้องยิ้มออกมา
“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นขึ้นห้อง คุณจะได้เลิกกังวลเรื่องสถานที่เสียที!”
พูดจบเขาก็รั้งหล่อนขึ้นยืน แล้วจัดการช่วยหล่อนสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงขึ้นห้องด้วยท่าทางรีบร้อนจนหล่อนตกใจ กระทั่งล้มตัวลงไปบนเตียงกว้างด้วยกันมิ่งขวัญจึงได้รู้ว่าเขาพร้อมพรักแค่ไหนจากหลักฐานตรงหน้าหลังจากเขาเปลือยเปล่า…
หญิงสาวพลิกใบหน้าไปอีกด้านหนึ่ง ลมหายใจร้อนผ่าวและรุนแรงเมื่อปากและจมูกของเขาซอนไซ้ต่ำลงไปทุกทีๆ
“คุณทัต...” หล่อนได้แต่ร่ำร้องเรียกหาเขาเช่นนั้น โดยที่ไม่อาจทำอะไรได้เลยนอกจากปล่อยให้เขาแสดงบทลงโทษอย่างเต็มที่ แล้วก็ต้องสะดุ้งขึ้นทั้งตัว เมื่อส่วนบอบบางที่กลางกายถูกแตะต้อง ร่างระหงบิดไปมาเมื่อรอยแยกของกลีบบุบผาถูกกรีดเบาๆ จากปลายนิ้วเรียวยาวก็ชำแรก...
คุณทัตหนูมิ่งพร้อมโหลดแล้วนะคะ ฝากนิยายอีบุ๊กของนิราอรด้วยนะคะ ^^
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

179 ความคิดเห็น
-
#176 Npff (จากตอนที่ 56)วันที่ 19 มกราคม 2563 / 10:11ร้อนแรงจริงๆ#1760