คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 7
ำอบเรียบๆ และใบหน้ายิ้มๆ อบุรายทำให้มาราถอนใอีราว
“ทำไม หนูมัทออะน่ารั เหมาะสมับลูทุอย่า”
ภพรรษหัวเราะเบาๆ ถอนหายใามมารา ะยับัวออห่า ปรับท่านั่ให้สบายึ้นแล้วึอบ
“ุมัทนาสวย เ่ ผมไม่เถีย แ่เธอไม่ใ่อย่าที่ผมอบ และที่สำั เธอมีสามีแล้ว”
“ไฮ้! เป็นไปไ้ยัไ ็ไหนว่า...” ุพรรษแย้ออมาอย่าะลึ เพราะใรๆ ็ทราบันว่าุหนูมัทนานั้นยัโส และำลัเป็นที่หมายาอบรราลูายนให่นโในวารธุริ
ายหนุ่มบันท่าทาใและผิหวัอมารา ่อนะเลยให้ท่านทราบ
“ผมเยเอเธอที่เมือนอรับ ไม่ใ่แ่รั้เียว และสามีเธอ็ือเพื่อนอเพื่อนผมนี่เอ เห็นว่าอนนี้ำลัอนๆ ันอยู่ ทีนีุ้แม่็เลิเป็นแม่สื่อแม่ัเสียทีเถอะรับ ถ้ายัไม่อยาให้ลูายถูยิาย เพราะสามีอเธอเป็นำรวสาลเียวนะรับ ล้ามโยัับอาร์โนล์ วาร์เเน็เอร์”
“ายริ!” ุพรรษยมือทาบอ รู้สึใ้ำสอ ่อนะพึมพำออมาเบาๆ ว่า “นี่พ่อแม่หนูมัทรู้ไหม”
ราวนี้ายหนุ่มมวิ้วนิ่วหน้า
“อันนี้ผมไม่แน่ใรับ แ่พี่ายอุมัทน่ะรู้ี” เาอบมารายิ้มๆ ฝ่ายนั้นถอนใเฮือๆ ึลายเป็นว่าเรื่ออมัทนาเป็นอันไป
“ถ้าอย่านั้น ลูสาวุสุใล่ะ ลูเห็นเป็นอย่าไรบ้า” มาราเอ่ยถามอย่ามีวามหวัใหม่ในใ ภพรรษึผ่อนลมหายใ ยิ้มเนือยๆ ให้ท่าน
“นี่ือเรื่อทีุ่แม่ไม่สบายใใ่หรือเปล่ารับ ใอุแม่ะให้ผมเป็นรนาเสี่ยมาลัยหาู่เหรอรับ”
“ายริ ปาอเราะร้ายนะเรา”
ภพรรษหัวเราะบัน ่อนะผุลุเ็มวามสู พลาบิายไปมาไล่วามเมื่อยบ ุพรรษมอาม้วยวามื่นม ไม่ว่าเาะอยู่ในอิริยาบถไหน ็น่าูไปเสียหม
“เอาเป็นว่าเรื่อนี้ผมอิุแม่เอา่อนแล้วันนะรับ ผมเพิ่ยี่สิบหเอ เอาไว้สัสามสิบแล้วผมยัหาสะใภ้ให้ไม่ไ้ ุแม่่อยหาสาวๆ มาให้ผมพิาราอีทีนะรับ”
นฟัทำาโ เมื่อเ้าลูายัวี หมุนัวเินพูออไป
“ไม่ไ้นะาพรรษ ถึอนนั้นแม่็ะบันน้ำินแล้วว่าะไ้หลานมาสัน”
“โธุ่แม่” เาหันมามอมาราำๆ “ไม่ถึั้นนั้นหรอรับ เอาไว้เ้าสาวอผมพร้อมเมื่อไร ผมะรีบอเธอแ่านและปั๊มหลานให้ทันที” เาบอพลายิบาให้มารา ่อนะ้าวอาๆ ลับึ้นห้อ ปล่อยใหุ้พรรษนั่อ้าปา้า ิถึแ่ประโยที่ว่า
เอาไว้เ้าสาวอผมพร้อมเมื่อไร ผมะรีบอเธอแ่านและปั๊มหลานให้ทันที
แล้วใรัน ว่าที่เ้าสาวนนั้นอภพรรษ หวัว่าะไม่ใ่เ็นั่นหรอนะ...
ภาพอี่อยๆ าราวับสายน้ำที่ระทบันเป็นระลอแล้วหายไป ปลาาร์ฟัวโระโฮุบเหยื่อนน้ำระาย เ้าอห้วำนึึถอนหายใยาวเหยีย เป็น่วเวลาเียวับที่เสียเรียหวานเี๊ยบอวรรรวีัึ้น
“ุแพทมาอยู่เสียรนี้เอ ให่หาเสียทั่วเลย ไ้เวลาทาน้าวเ้าแล้วนะะ” วรรรวีมาหยุล้าร่าสู แล้วหลุบมอปลาที่แหวว่ายในบ่อน้ำอย่าไม่ใส่ในั ่อนะสอมืออแนออีฝ่าย
“ไปเถอะ่ะ ทุนรออยู่” ล่าวย้ำเมื่อเห็นว่าายหนุ่มยัสนใปลาัวโ ภพรรษลอบถอนใยาว ่อนะหันมายิ้มและยอมให้หลานสาวเ้าอบ้านึไป
ที่หัวโ๊ะือุหิวิไลศัิ์ ถัมา้ายและวาือุเมาและุปราทิพย์ บิามาราอวรรรวี โยมีแวววิไล น้อสาวอวรรรวีนั่้ามารา และภพรรษถูัให้นั่้าบิาอหิสาว ส่วนวรรรวีเอนั่ถัมาาายหนุ่ม
“ผม้ออโทษ้วยนะรับ ที่ทำให้ทุน้อรอ”
“ไม่เป็นไร วามริเราินันสายว่านี้นะ” ุหิล่าว รู้สึพอใับายหนุ่มรุ่นหลานนนี้นั และมีวามิอยาให้เป็นทอแผ่นเียวัน ึไม่ว่าล่าวเมื่อหลานสาวนโเอาอเอาใายหนุ่มอย่าออนอหน้า เพราะรู้ีว่าเวลานี้ธุริอระูลำลัยอบแยบนน่าใหาย และท่าน็ำลั้อารำลัสำัาภพรรษมา่วยเสริมวามมั่นให้ลับืนมา...
“เป็นไบ้าะุพรรษ อาหารถูปาไหมะ ถ้าไม่อบบอน้าไ้เลยนะะ น้าะให้เ็ไปบอแม่รัวให้ทำเพิ่ม”
ำถามเอาใอุปราทิพย์ทำให้ภพรรษยิ้มออมา เายอมรับว่าอาหารทุอย่าที่รับประทานอร่อยถูปาเาไปหม และรู้ี้วยว่าใรเป็นนปรุ และเิวามิอยาลั่นแล้ ึเอ่ยปาออมาว่า...
“ทุอย่าอร่อยมารับุน้า แ่ไ้ยินมาว่าแม่รัวที่นี่ทำนมีบึ้นื่อ”
วรรรวีที่แทบไม่สนใแม่รัวให่อบ้านมาแ่ไหนแ่ไรมวิ้วมุ่น เพราะไม่เยทราบมา่อนว่าสายธารนั้นมีฝีมือึ้นื่อถึเพียนั้น ่าาแวววิไลที่ยิ้มว้าและอบายหนุ่มเสียเอ
“ริ่ะุพรรษ พี่น้ำทำนมีบ าลาเปาอร่อยมา เล็ละใ้บริารบ่อยเลยเวลาเพื่อนๆ มาที่บ้าน” แวววิไลล่าวยิ้มๆ ทำให้ายหนุ่มยิ้มอบ ุเมาึล่าวเสริม
“ใ่ น้ำทำอะไร็อร่อยนะ ไม่อย่านั้นุแม่ไม่สั่ให้ย้ายาโรแรมมาเป็นแม่รัวประำบ้านหรอ”
“ถ้าอย่านั้นน้าะสั่เ็ให้ไปบอับแม่รัวแล้วันนะะ” ว่าแล้วุปราทิพย์็หันไปสั่วามับเ็รับใ้ ายหนุ่มมอาม้วยสายาหมายมา อยารู้นัว่าหาสายธารทราบว่านที่้อารือเาหล่อนะทำหน้าอย่าไร...
พลัน ภาพวามทรำที่เาิว่าไ้ลืมไปนหมแล้ว็หวนลับเ้ามาในวามิอเาอีรั้
“นมีบ่ะพี่พรรษ น้ำหัทำรั้แรเลยนะะ”
E-book
ความคิดเห็น