กลรักเล่ห์พิศวาส - นิยาย กลรักเล่ห์พิศวาส : Dek-D.com - Writer
×

    กลรักเล่ห์พิศวาส

    หลังจากถูกสลัดรัก ใบบุญ วานรักษา อดีตลูกหมูอ้วนกลมกลับมายังฟาร์มหมอกฝันอีกครั้งในคราบของผู้หญิงที่สวยหวานจับใจและตั้งมั่นแน่วแน่ว่าจะทวงคนรักกลับคืนให้จงได้ ไม่ว่าจะได้เขามาด้วยวิธีใดก็ตาม

    ผู้เข้าชมรวม

    22,587

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    22.58K

    ความคิดเห็น


    29

    คนติดตาม


    269
    จำนวนตอน : 0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 พ.ย. 61 / 10:54 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ




    เมื่ออกหักรักขมจากคนรัก อดีตลูกหมูช่างออดอ้อนจึงเปลี่ยนแปลงไปเป็นคนละคน

    ใบบุญ วานรักษา กลับมายังฟาร์มหมอกฝันอีกครั้งในคราบของผู้หญิงที่สวยหวานจับใจและตั้งมั่นแน่วแน่ว่าจะทวงคนรักกลับคืนให้จงได้ ไม่ว่าจะได้เขามาด้วยวิธีใดก็ตาม!

    ตฤณ ตฤณลักษณ์ ถึงกับตกตะลึงเมื่อพบว่าผู้หญิงที่ยืนอวดทรวดทรงองค์เอวผิดแผกไปจากวันวานชนิดฟ้ากับเหว เมื่อใบบุญสลัดคราบสาวอวบระยะสุดท้ายทิ้งจนหมดสิ้น ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเธอพยายามพาร่างระหงงดงาม และเนื้อนุ่มๆ หอมกรุ่นมาให้เขาขย่ำจนถึงที่ ทว่าเขาจะไม่ยอมหลงเสน่ห์ที่มีมากกว่าเดิมสักร้อยเท่าอีก จะไม่ยอมให้พ่อของเธอดูถูก แต่ใบบุญเองก็เหลือร้าย เธอพยายามยั่วเขาจนเกือบจะกายเผลอใจเสียหลายครั้ง

    ก็เอาซี้! ในเมื่อเธอกล้าท้าทายเขาด้วยรูปลักษณ์ใหม่ เขาก็จะสั่งสอนและสนองให้เธอได้รู้จักกับตฤณคนใหม่แต่รูปลักษณ์เดิมเช่นกัน มาดูกันสิว่า ใครจะแน่กว่าใคร!!

     

    “ทำไมถึงไม่ยอมกลับบ้าน...

    นั่นคือคำถามที่ใบบุญแสนเกลียดเมื่อตฤณเอ่ยถามด้วยใบหน้าเฉยชา

    “คุณตฤณกลับมาเหนื่อยๆ อาบน้ำก่อนสิคะ” ใบบุญกุลีกุจอลุกขึ้นนั่งแล้วลงจากเตียงกว้าง ก่อนวิ่งไปยังตู้เสื้อผ้าพร้อมกับดึงเอาผ้าขนหนูผืนหนาออกมาแล้วส่งให้เขาอย่างเอาใจ ต่างจากอีกฝ่ายที่ยืนนิ่งจ้องเธอไม่วางตา

    “รับสิคะ...” หญิงสาวยังทำใจดีสู้เสือ

    “ทำไมยังไม่กลับไป...” คำถามและใบหน้าขรึมๆทำให้คนที่พยายามปรนนิบัติหัวใจกระตุกวูบ ริมฝีปากเม้มแน่นแล้วโพล่งออกไปอย่างน้อยใจแกมขุ่นเคือง

    “ลูกหมูจะอยู่ที่นี่! และจะอยู่ไปอีกนาน... ที่สำคัญคุณตฤณก็ไม่มีสิทธิ์มาไล่เสียด้วย” คำตอบและใบหน้าที่ลอยเข้ามาใกล้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหมั่นไส้คนอวดดีตรงหน้านักเชียว

    “ฉันไม่สนหรอกนะ ว่าเธอจะอยู่ได้เพราะใคร แต่ที่ฉันสนใจก็คือ ช่วยออกไปจากห้องของฉันสักทีเถอะ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว!” พูดพลางหมุนตัวหันหลังให้คนตัวเล็กที่เชิดหน้าขึ้นอย่างทะนง ก่อนหันกลับมาอีกครั้งราวกับนึกได้ “อ้อ! อีกอย่าง... เตียงนี้ ฉันกะว่าจะเอาไว้ต้อนรับภรรยาในอนาคตเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์มานั่งนอนเล่นโปรดเข้าใจเสียด้วยนะ คุณหนูใบบุญ!

    หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อคนใจร้ายตอกกลับมาอย่างเจ็บปวด อีกทั้งยังปฏิเสธผ้าขนหนูในมือเธอ ด้วยการเดินไปหยิบผืนใหม่ออกมาจากตู้แทน ก่อนเดินผ่านหน้าไปราวกับเธอเป็นอากาศธาตุก็ไม่ปาน! ก็แล้วมันเรื่องอะไรที่จะยอมให้เขาเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวเล่า

    “นั่นมันเรื่องของคุณตฤณ! อยากจะเอาเตียงนี้ไว้ให้ใครนอนให้ใครนั่งก็เชิญ! แต่ลูกหมูจะอยู่จะนอนซะอย่างคุณตฤณจะทำไมไม่ทราบ!?

    คนดื้อแพ่งตะโกนไล่หลังทั้งยังยกมือทั้งสองข้างขึ้นเท้าสะเอวราวกับนางมารร้ายในละครตอนหัวค่ำทำให้ตฤณเม้มปากแน่น แต่เพียงครู่ก็ไหวไหล่แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่คิดตอบโต้ ปล่อยให้คนตัวเล็กโหวกเหวกโวยวายไปตามใจปรารถนา!

    “บ้า! บ้า! บ้า! บ้าที่สุด!” ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างของเขาซึ่งเธอเข้ามาครอบครองได้สองวันอย่างโกรธๆ ก่อนเด้งขึ้นจากที่นอนหนานุ่ม เมื่อนึกถึงคำพูดของชายหนุ่มก่อนหน้านี้

    “เช๊อะ! จะเอาไว้ต้อนรับภรรยาในอนาคตงั้นเหรอ!? ฝันไปเถอะ! ข้ามศพลูกหมูไปก่อน ลูกหมูไม่มีทางยอมแน่ ต่อให้หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม!

    ในเมื่อเขาคิดจะเอาคนอื่นมาแทนที่ เธอก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้เขากลับมาเป็นของเธออีกครั้งให้จงได้

    ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็ต้องเอาด้วยคาถา เธอรักเขาและเขาก็ต้องรักเธอคนเดียวเท่านั้น!



    อีบุ๊กโหลดได้แล้วนะคะ


    สำหรับเรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์เขียนฝัน นามปากกา วิลัลวลีค่ะ สามารถสั่งซื้อรูปเล่มได้ที่สำนักพิมพ์นะคะ ส่วนอีบุ๊ก จะนำลงจำหน่ายเร็วๆ นี้ค่ะ  

                           ปก e-book                                                  ปกสำนักพิมพ์

    http://www.lightoflovenovel.com/showbook.php?bid=873

      






    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น