คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [1] LeeSungMin ผมคือกระต่ายน้อยสีชมพูแห่งราชวงศ์ลิงครับ
สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุกท่าน ผมชื่อว่าลีซองมิน เป็นหนึ่งในสมาชิกเมมเบอร์ทั้งสิบสามของวงซุปเปอร์จูเนียร์หรือวงมหาเทพวานรอะไรก็แล้วแต่ที่เอลฟ์จะเรียกกันแหละครับ ผมได้ชื่อว่าเป็นกระต่ายสีชมพูอันเนื่องมาจากผมมีฟันกระต่ายน่ารักๆอยู่ 1 คู่ และผมก็คลั่งสีชมพูขึ้นสมอง แต่มีอีกอย่างนึงที่ผมชอบนะครับ นั้นคือฟักทองยังไงล่ะ ใครๆก็บอกว่าผมไม่ค่อยสมกับเป็นผู้ชายเพราะว่าบ้าสีชมพู ชอบกินฟักทอง เหมือนกระต่ายแล้วก็ขยันแอ๊บแบ๊ว แต่เพราะผมเป็นผมแบบนี้ก็เลยมีแฟนคลับที่น่ารักเยอะแยะเลยยังไงล่ะครับ
บรรยากาศบ้านของพวกผมวันนี้ซึ่งเป็นวันหยุดใหญ่ที่ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ออกจะเหมือนๆเดิม นั้นก็คือซีวอนกับคิบอมจะมารวมกันที่บ้านของพวกเราแล้วก็หยอกกันไปหยอกกันมา กระหนุงกระหนิงให้มดกัดคนรอบข้างแถวนี้เล่นๆ ส่วนฮยอกแจก็ไปนั่งเล่นเกมกับพี่ฮันกยองซึ่งสองรายนั้นก็พอจะเดาๆกันออกอยู่แล้วว่าใครจะชนะแต่บางทีก็มีกติกาพิเศษเพิ่มขึ้นมาอย่างเช่นถ้าพี่ฮันกยองชนะฮยอกแจได้ 6 แต้ม ฮยอกแจจะต้องหอมแก้มพี่เขาหนึ่งที ตอนนั้นมันจะน่าลุ้นกันมากทีเดียวเลยล่ะครับ ส่วนพี่ฮีซอลก็นั่งเล่นแมวของท่านอยู่ที่โซฟาสีแดงสดที่ดูเข้ากับชุดจีนของพี่ท่านมากมาย และข้างๆก็คือพี่หมีขี้อ้อนอย่างพี่คังอินที่นอนเอกขเนกอ่านการ์ตูนที่ซื้อดองๆเก็บเอาไว้ตอนช่วงมีงานแล้วก็แว้งกัดกับพี่ชายรูปงามเป็นระยะๆเพราะว่าแมวเจ้ากรรมอย่างฮีบอมมี่จะเดินไปตะกุยหน้าของพี่คังอินที่นอนหนุนตักเจ้านายของมัน พอเอาหนังสือการ์ตูนตีหน้าเข้าหน่อย เจ้าของแมวก็ด่ามาเป็นชุดๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าคู่นี้เขาคบกันไปได้ยังไง
ถัดไปซักหน่อยก็จะเป็นเปียโนสีดำตัวใหญ่ที่สมาชิกกลุ่มหื่นเงียบๆอย่างเคอาร์วายเขาไปจับจองกัน พี่เยซองนั่งเล่นเปียโนโดยมีเสียงนุ่มๆของคยูฮยอนกับเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของรยอวุคคลอออกมาฟังดูแล้วก็เพราะดีอยู่หรอก แต่มันจะแอบแฝงด้วยเสียงหยอกเย้ากันเองของสามคนนั้น บางทีก็คยูฮยอนพยายามจะเนียนโอบพี่เยซองแล้วเล่นโน้ตตรงส่วนที่พี่เยซองไม่ถนัดแล้วก็โดนรยอวุคดึงตัวออก บางทีรยอวุคก็นั่งแปะลงบนตักของพี่เยซองเอาดื้อๆจนคยูฮยอนแยกเขี้ยวแล้วพยายามพลักตัวคนตัวเล็กให้พ้นๆ ถึงจะแย่งพี่เยซองออกนอกหน้ากันแบบนี้แต่ทีตอนเข้าห้องล่ะสามัคคีกันจัง สองคนนี้ร่วมมือกันทีพี่เยซองไม่ต้องนอนกันเลยทีเดียว อย่ามาถามว่าทำไมผมถึงรู้นะครับ ก็ห้องที่ผมนอนกับเจ้าคยูฮยอนดันติดกับห้องที่พี่เยซอง พี่คังอิน แล้วก็รยอวุคนอนด้วยกัน ถ้าวันไหนพี่คังอินไปนอนกับพี่ฮีซอลแล้วคยูฮยอนไม่กลับมาเข้าห้อง ผมจะต้องเตรียมอะไรมาอุดหูก่อนนอน ถึงผมจะนอนได้แม้เสียงดังสนั่นแค่ไหนแต่เสียงของสามคนนั้นผมก็ทนฟังไปนอนไปไม่ไหวหรอกนะครับ
ผมเดินเอ้อระเหยมาที่ห้องครัวก็เจอกับอีก 1 คู่ที่ไม่รู้จะเรียกว่าแปลกดีหรือเปล่า? ภาพที่ผมได้เห็นคือพี่ลีทึกกำลังอ่านเอกสารงานท่าทางยุ่งๆแต่ว่าคนข้างๆกลับทำหน้าหงอเป็นลูกหมาถูกทิ้งไม่สมกับฉายาว่าเจ้าปลาน้อยเลยซักนิดเดียว ทงเฮคงอยากจะอ้อนอยากจะกอดพี่ชายงานยุ่งให้เหมือนคู่อื่นๆเค้าแต่ว่าฝ่ายหัวหน้าวงกลับวุ่นอยู่กับงานทั้งหลาย แต่ว่าพี่ลีทึกเค้ากำลังพยายามเพื่อทงเฮอยู่นา ยิ่งเสร็จเร็วเท่าไหร่จะยิ่งไปเที่ยวข้างนอกได้อย่างสบายใจมากขึ้นเท่านั้น ผมเห็นตั๋วรถโดยสารไปต่างจังหวัดกับกระเป๋าเป้ใบใหญ่วางอยู่ในห้องของพี่เขาอยู่ สงสัยว่าคงกะจะไปค้างข้างนอกชัวร์เลย ถ้าทงเฮรู้เข้าคงจะกระดี้กระด้าแน่ๆ เพราะฉะนั้นคนโสดสนิทชนิดหาคู่ไม่ได้อย่างผมควรปิดปากเงียบแล้วไม่พูดถึงดีกว่า
“ซองมิน ชินดงไปไหนเหรอ? ไม่เห็นตั้งแต่เช้าเลย”
“ชินดงเค้าบอกว่าวันนี้มีนัดกับแฟนน่ะ ทำไมเหรอฮยอกแจ”
“ก็พี่ฮันกยองเล่นเกมห่วยบรมเลยน่ะสิ งั้นนายมาเล่นกับฉันมะ”
“ไม่อะ วันนี้มีนัดกับเพื่อน เดี๋ยวก็จะไปแล้วล่ะ”ผมบอกเจ้าไก่ขี้เบื่อแล้วเดินเข้าห้องไปหาเสื้อผ้าที่จะใส่วันนี้ ผมกะว่าจะใส่สีชมพูให้เต็มยศแล้วก็เอาวิกมาใส่จากนั้นก็ไปยืมแว่นแฟชั่นพี่ลีทึกมา ผมจำเป็นต้องปลอมตัวออกไปข้างนอกครับเพราะว่าคนที่ผมจะไปเจอเนี่ยเค้าก็คงต้องทำแบบเดียวกับผมเหมือนกัน เพราะพวกเราสามคนน่ะมันใช่ธรรมดาๆซะที่ไหนกันล่ะคร้าบ ขืนเดินด้วยกันสามคนโดยที่ไม่ได้ปลอมตัวมีหวังแทนที่จะได้เที่ยวอย่างสนุกสนานตามที่เคยหวังไว้ คงจะได้เป็นวิ่งหนีแฟนคลับด้วยความเบิกบานใจที่ตัวเองมีแฟนคลับเยอะเหลือเกินแน่ๆ
“ซองมิน วันนี้จะกลับกี่โมงล่ะ?”
“คงจะเย็นๆมั้งฮะ ทำไมเหรอฮะพี่คังอิน?”
“งั้นนายก็เอากุญแจบ้านไปด้วยแล้วกัน ขอให้เที่ยวให้สนุกนะ”
“ครับพี่”สงสัยว่าวันนี้ผมต้องทานข้าวเย็นมาจากข้างนอกก่อนจะกลับบ้านซะล่ะมั้ง ไม่งั้นได้ต้มรามยอนกินเป็นมื้อเย็นแล้วไปนั่งตอบคำถามUFOแทนซะล่ะมั้ง เฮ้อ~ อิจฉาคนมีความรักฟร้อย~!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น