คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : บทที่97: การแข่งขันที่อยากให้เลี่ยง
บทที่97 การแข่งขันที่อยากให้เลี่ยง
“ผู้ชนะได้แก่ทีมโซล่าร์ซิสฯเรนเจอร์ครับ!!!” พิธีกรประกาศชื่อผู้ชนะด้วยความตื่นเต้น
เฮ!! เฮ!! เฮ!!
ผู้ชมทั้งหลายส่งเสียงเชียร์กันลั่นเพราะท่าจบอันน่าประทับใจของทีมโซล่าร์ซิสฯเรนเจอร์นั่นเอง
“จบไปอีกคู่แล้วนะครับ และต่อไปเชิญพบกับทีม...” พิธีกรประกาศชื่อทีมที่จะสู้ต่อไป
พวกโซล่าร์ซิสฯเดินเข้าไปที่ห้องพักแล้วก็สวนกับทีมที่จะสู้ต่อไป นั่นก็คือทีมโซลิดแอนด์ลิควิดนั่นเอง
“พี่มา.. เอ๊ย! ซิลเวอร์พวกนี้รึเปล่าที่ชนะทีมไฟนอลมาได้” คริมซั่นกระซิบถามซิลเวอร์เมื่อเดินสวนกันกับพวกทีมโซลิดฯ
“อ้อ! ทีมของน้องนี่เองเหรอ ที่ผ่านเข้ารอบชิงมาได้” บิ๊กบอสทักขึ้นเมื่อเห็นซิลเวอร์
“ถ้าอย่างนั้นเราคงได้เจอกันในรอบชิง จะได้ตัดสินกัน ฮ่าๆๆ” ลิควิดก็พูดขึ้นมาเหมือนกัน จริงๆแล้วการปะทะกันเมื่อตอนไปดูตารางแข่งขันยังคาใจเขาอยู่
“ฮึๆ หวังว่าคงเป็นเช่นนั้น” ซิลเวอร์ตอบรับ ‘ชั้นคิดวิธีเอาชนะพวกนายไว้แล้วล่ะ’
“พวกเราจะแสดงให้เห็นว่าประสบการณ์มันมีค่าแค่ไหน” บิ๊กบอสพูดพร้อมกับเดินเข้าลานประลองไป
พวกโซล่าร์ซิสฯแต่ละคนมองดูทีมโซลิดฯที่ทยอยเดินออกไปอย่างช้าๆจนหมด
“ใช่แล้วคริมซั่น พวกนี้แหละที่ชนะทีมคุณเซซิลมาได้” ชายหนุ่มผมเงินตอบคำถามของเพื่อนร่วมทีมชุดแดงในตอนแรก
“สุดยอดเลยซิลเวอร์ แค่เดินผ่านยังรับรู้ถึงความเก๋า” คริมซั่นเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น
แต่แล้วทีมคู่แข่งอีกทีมก็เดินตามมา
“อ๊ะ!!” มาเจนต้าอุทานขึ้นมาเมื่อเห็นทีมที่เดินตามออกมา
“มีอะไรเหรอมาเจนต้า” โรสถามขึ้น
“คุณเฮ็ดวิก!” มาเจนต้าอุทานออกมาเบาๆ เมื่อเห็นผู้หญิง? คนหนึ่งผมสีบรอนซ์ยาว กับหน้าที่แต่งเข้มมาก
“คนรู้จักเหรอมาเจนต้า?” โรสสงสัยเพราะเห็นว่ามาเจนต้าเอ่ยชื่อออกมา
“ม...ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอกฮ่า แค่ชื่นชมน่ะ” มาเจนต้ากลาวอย่างตื่นเต้น
“หืม? เธอ” เฮ็ดวิกเอ่ยขึ้นมา ที่แท้เธอเป็นกะเทยนี่เอง เพราะเสียงที่ออกมาเป็นผู้ชายเต็มๆ
“...” มาเจนต้าหันซ้ายหันขวา ไม่รู้ว่าเฮ็ดวิกทักใคร
“เธอนั่นแหละแม่บานเย็น ฮุฮุ ถ้าเราได้สู้กันในรอบชิงคงสนุกนะฮ้า” เฮ็ดวิกพูดเสร็จก็เดินออกไปที่ลานประลองทันที
“อ๊า! คุณเฮ็ดวิกพูดกับเดี๊ยนล่ะ” มาเจนต้าอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น
ซิลเวอร์รู้ดีว่าคนที่มาเจนต้าชื่นชมที่แท้ก็คือกะเทยคนเมื่อสักครู่นั่นเอง แต่แล้วเขาก็รู้สึกถึงสังหรณ์อะไรบางอย่างออกมาจากลูกทีมที่เหลือของทีมกะเทยนี้ทันที
อีวานคอฟ | ระดับ 100 |
ฮิโรมิ | ระดับ 100 |
ดัมเบิลดอร์ | ระดับ 100 |
อาเบะ | ระดับ 100 |
‘อะไรเนี่ย!!’ ซิลเวอร์แค่มองทั้งสี่คนก็รู้สึกขนลุกซู่ชูชันไปทั้งตัว เขารู้สึกได้ถึงความอันตรายที่ร้ายแรงยิ่งกว่าความตายเสียอีก
“อ๊า!! ช่างรวมตัวกันได้สุดยอดมากฮ่า” มาเจนต้าแทบจะเพ้อเมื่อเห็นสี่คนนั่นเดินผ่านเธอไป
“และทีมไวด์จังเกิ้ลนะครับ ที่ผ่านมาทีมนี้เล่นเอาทีมเอ๊กซ์เมนเสียชาย เอ๊ย! เสียผู้เสียคนกันไปทั้งทีมมาแล้ว เรามาดูกันดีกว่าครับว่าคราวนี้พวกเธอ เอ๊ย! พวกเขาจะพ่ายแพ้ให้กับทีมโซลิดแอนด์ลิควิดหรือว่าจะทำให้ทีมโซลิดแอนด์ลิควิดเสียชาย อ๊ะ! ผมนี่พูดผิดบ่อยจัง ขออภัยด้วยครับ เสียผู้เสียคนไปอีกทีม” พิธีกรระรัวด้วยความตื่นเต้น
ส่วนซิลเวอร์ถอนหายใจออกมาเมื่อพวกทีมไวด์จังเกิ้ลเดินผ่านไปหมดแล้ว
“อาเชอร์ ชั้นเป็นอะไรไม่รู้เวลาพวกนั้นเดินผ่าน มันรู้สึกหนาวๆวูบๆยังไงก็ไม่รู้อ้ะ” คริมซั่นหันไปคุยกับเพื่อนสีฟ้าของตน
“เออ ชั้นก็รู้สึกเหมือนกัน โดยเฉพาะคนสุดท้ายที่ใส่ชุดสีฟ้านั่น” อาเชอร์ก็รู้สึกเหมือนกันถึงความกดดันที่เกิดขึ้นกับตัวเขาเมื่อเดินผ่านกับกลุ่มคนพวกนั้น
“เอ๋? ทำไมโรสไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยล่ะคะ อุปาทานกันไปเองรึเปล่า” โรสสงสัยขึ้นมาเพราะเธอไม่ได้รู้สึกถึงอะไรผิดปกติแบบที่พวกผู้ชายทั้งหลายรู้สึกเลย
“นั่นน่ะสิฮ้า เดี๊ยนก็ไม่เห็นจะรู้สึกหนาวๆวูบๆ มีแต่ความยินดีปรีดาล้วนๆ” มาเจนต้าดีใจไม่หายที่เฮ็ดวิกมาชวนเธอคุย
“พวกเราเข้าห้องไปพักกันก่อนเถอะ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงน่าจะได้สู้อีกรอบแล้ว ถ้ารอบชิงทั้งหลายสู้กันเสร็จเร็วน่ะนะ” ซิลเวอร์ชักชวนเพื่อนร่วมทีมให้เข้าห้องพัก
เฮ!! เฮ!! เฮ!!
เสียงเชียร์ดังสนั่นดังเข้ามาในห้องพัก พวกโซล่าร์ซิสฯแต่ละคนต่างนั่งกันไม่สงบ มีเพียงชายหนุ่มผมเงินที่นั่งพิงกำแพงโคจรลมปราณอยู่เงียบๆ คริมซั่นนั่งส่องหอกของตนอย่างกระวนกระวาย อาเชอร์ก็นั่งขัดลูกตุ้มของตัวเองไปเรื่อยๆ มาเจนต้าก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ส่วนโรสก็ซ้อมขยับท่าทางการโจมตี
“อะไรกันครับเนี่ย ดาบของไรเดนถูกฮิโรมิรับได้อย่างง่ายดาย ...โดยใช้ก้นครับ!!” เสียงพิธีกรบรรยายการต่อสู้ดังเข้ามาในห้องให้ทุกคนได้ยิน
แต่ละคนนึกภาพแล้วก็มีสีหน้างุนงงกันไปตามๆกัน มันอะไรกันแน่ พวกเขาได้ยินผิดหรือพิธีกรพูดผิด มันจะมีมนุษย์ปกติคนไหนรับดาบด้วยก้นกันได้บ้าง
“อ๊ะ! ไรเดนโดนอาเบะเข้าข้างหลัง!!” พิธีกรบรรยายอย่างตื่นเต้น
“โอ้วว!! ไรเดนลงไปกองแล้วครับ ไม่ทราบอาเบะทำอะไรลงไป …โอ้ว!! ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ดูเหมือนระเบิดอยู่ในก้นของไรเดนเลยครับ” พิธีกรยังคงบรรยายต่อไป
“อ้า! เวทสายแฮรี่ของดัมเบิลดอร์ครับ อาวุธแต่ละคนกระเด็นออกจากมือกันหมดแล้ว” พิธีกรบรรยาย
“เวทสายแฮรี่?” คริมซั่นสงสัยถึงสายเวทที่มันมีชื่อเรียกแปลกๆ
“มันเป็นเวทแบบที่พ่อมดใช้กันน่ะ เห็นว่าเอาชื่อมาจากนิยายสมัยโบราณ เวทสายนี้ต้องใช้ร่วมกับคทาเท่านั้นแถมต้องร่ายมนตร์ด้วยนะ ถึงจะยุ่งยากและจำกัดด้วยรูปแบบ แต่สามารถเพิ่มมนตร์ได้ถ้าเรียนรู้มนตร์บทใหม่ๆได้น่ะ” อาเชอร์ให้ข้อมูล ดูเหมือนเขาจะศึกษาเรื่องสายเวทต่างๆมาพอสมควร
“นายนี่รู้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย” คริมซั่นชมเพื่อนร่วมทีมของตนด้วยความรู้สึกทึ่ง
“ก็ต้องหาข้อมูลเอาไว้บ้างสิ จะได้เลือกสายเวทแบบที่ชอบได้ถูกต้อง” อาเชอร์บอก
“ไม่น่าเชื่อเลยครับ มีใครคิดเหมือนผมบ้างรึเปล่าเนี่ย ทีมที่มีฝีมือต่อสู้ไร้เทียมทานอย่างโซลิดแอนด์ลิควิด กลับมาแพ้ทีมที่สู้ด้วยวิธีการอันหลากหลายอย่างทีมไวด์จังเกิ้ลครับ” พิธีกรพูด ดูเหมือนจะได้ทีมผู้ชนะเรียบร้อยแล้ว
“มันอะไรกันเนี่ย ตกลงว่าทีมไวด์จังเกิ้ลสู้เก่งกว่าพวกคนแก่นั้นอีกเหรอเนี่ย” โรสพูดขึ้นมาอย่างตระหนก เพราะเท่าที่ดูแค่พวกทีมโซลิดฯนั้นเธอก็สู้ด้วยไม่ไหวแล้ว
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกโรส ถ้าเทียบฝีมือการต่อสู้ คงไม่มีใครสู้พวกทีมโซลิดฯได้ แต่ถ้าสู้ด้วยการเล่นเกมมันเป็นอีกเรื่องนึง จริงๆพี่คิดถึงวิธีเอาชนะพวกทีมโซลิดฯเอาไว้แล้วด้วย แต่ดันถูกทีมไวด์จังเกิ้ลใช้ไปก่อนแล้วน่ะสิ” ซิลเวอร์วิเคราะห์ให้โรสฟัง
อันที่จริงซิลเวอร์คิดเอาไว้ตั้งแต่เห็นพวกโซลิดฯสู้แล้ว พวกทีมคนแก่นี้พึ่งฝีมือการต่อสู้ของตนเองมากเกินไป แทบจะไม่ใช้ความสามารถของเกมอย่างปราณธาตุหรือเวทมนตร์เลย และนี่เป็นจุดอ่อนอันใหญ่ของทีมโซลิดฯนี้ เพราะพวกนั้นยึดติดในฝีมือที่สูงส่งเกินไปของตนเอง ถ้าเอาไปเทียบกับทีมดีว่าฯ เผลอๆจะสู้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ถ้าปล่อยให้พวกสาวๆพวกนั้นร้องเพลงออกมา ‘มีประสบการณ์แต่ขาดจินตนาการมันก็ไปไม่รอดหรอก’
แต่ทีมไวด์จังเกิ้ลนี้แตกต่างออกไป พวกนี้ใช้ความสามารถในเกมต่อสู้อย่างแน่นอน ออกจะคล้ายๆทีมโซล่าร์ซิสฯด้วย แต่ดูจากความหลายหลายแล้วยังเหนือกว่าพวกโซล่าร์ซิสฯขึ้นไปอีก เพราะทีมโซล่าร์ซิสฯเน้นการใช้ปราณ แล้วยังไม่มีใครเลือกสายเวทกันเลยสักคน ส่วนเรื่องพลังจิตนั้นคงพอๆกัน เท่าที่ฟังการบรรยายจากพิธีกรยังไม่เห็นว่ามีใครใช้พลังจิตในทีมไวด์จังเกิ้ล
“มาเจนต้า เฮ็ดวิกเป็นคนยังไงเหรอ” ซิลเวอร์ถามกะเทยบานเย็น เพราะรู้ว่าเธอน่าจะรู้ข้อมูลอะไรบ้าง
“คุณเฮ็ดวิกก็เป็นผู้บุกเบิกวงการกะเทยนักร้องไงล่ะฮ้า ด้วยลีลาการแสดงอันน่าดึงดูด ทำให้เธอเป็นไอดอลของกะเทยทั่วระบบสุริยะเลยล่ะฮ่า” มาเจนต้าพูดขึ้นมาอย่างภูมิใจราวกับพูดเรื่องของตัวเอง
“นักร้อง? ...เวทดนตรีอีกแล้วเหรอ” ซิลเวอร์สันนิษฐาน ถึงจะไม่ได้ยินว่าเฮ็ดวิกสู้ยังไงแต่แค่รู้ว่าเป็นนักร้องก็ควรจะระวังตัวเอาไว้
ชิงชนะเลิศ | |||||||
โซล่าร์ซิสฯเรนเจอร์ | Wild Jungle | ||||||
ลมทะเลทราย | Solid & Liquid | ||||||
Divas & a Fighter | Pixar | Final’s Heroes | X - men | ||||
และแล้วตารางรอบชิงก็ออกมาเป็นแบบนี้
“เบื่อมั้ยยัยงูพิษ?” ซิลเวอร์ถามเรย์น่าที่นอนนิ่งๆมานานหลายชั่วโมงเพราะถูกมัดเอาไว้ ‘ดูๆไปก็น่าสงสารเหมือนกันแฮะ’
เรย์น่าหันหน้ามาจ้องชายหนุ่มผมเงินอย่างอาฆาตเหมือนกับจะบอกว่า ‘ถามทำไม? ปากถูกง้างเอาไว้อย่างนี้แล้วจะตอบได้มั้ยล่ะ? แล้วถ้าตอบว่าเบื่อแล้วจะปล่อยชั้นไปหรือไง?’
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องห่วงนะยัยงูพิษ เดี๋ยวประลองรอบสุดท้ายเสร็จก็จะจัดการกับเธอแล้ว ไม่น่าจะเกินสองชั่วโมง เผื่อเวลาที่พวกเราตายหมดไปแล้วด้วยนะ” ซิลเวอร์ลองคำนวนเวลาประลองทั้งในกรณีที่ชนะและแพ้ว่าจะใช้เวลาเท่าไหร่ในการกลับมาจัดการกับเรย์น่า
ก๊อก! ก๊อก!
“ใครฮ้า ...อ้าว!” มาเจนต้าเดินไปเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูห้องพัก แล้วเธอก็เห็นว่าเป็นคนคุ้นเคย
“สวัสดีค่ะคุณมาเจนต้า ขอดิชั้นเข้าไปเจอคุณมาตาร์ได้มั้ยคะ” หญิงสาวที่หน้าประตูบอกมาเจนต้า
“เชิญเลยฮ่าพี่ซารีน่า” มาเจนต้าเชิญหญิงสาวผมหยักศกเข้าห้องพัก
“ซิลเวอร์ฮ้า มีคนมาหาฮ่า” มาเจนต้าพูดเสียงดังให้ชายหนุ่มผมเงินที่นั่งอยู่ด้านในรับทราบ
“ใครมา? ...อ้าว ยัยแม่มด” ซิลเวอร์มองไปแล้วก็ต้องแปลกใจที่ซารีน่ามาหาเขาก่อนเวลาประลองแบบนี้
ฉึบ!
“จะใส่ไว้ทำไมล่ะคะ เวลาพักผ่อนแท้ๆ” ซารีน่าเดินเข้ามาแล้วก็ถอดหน้ากากของชายหนุ่มออกทันที
“มาทำอะไรเหรอ อย่าบอกนะว่ามาถอดหน้ากากให้แค่นี้น่ะ” ชายหนุ่มผมแดงถามหญิงสาวที่จงใจมาหาเขา
“ถ้าเป็นไปได้ก็ดีนะคะ แล้วไม่ต้องไปประลองด้วยจะดีมากเลยค่ะ” ซารีน่าพูดจุดประสงค์ของเธอออกมาทำเอามาตาร์งง
ก๊อก! ก๊อก!
“ใครฮ้า? ...อ้าว เชิญฮ่า” มาเจนต้าไปเปิดประตูอีกครั้งแล้วก็เห็นคนกลุ่มเดิมมาหา จึงเชิญเข้าห้องอย่างง่ายดาย
“นายมาตาร์!! ไม่ต้องไปประลองเลยนะ!” หญิงสาวผมสั้นโพล่งออกมาทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง
“อย่าไปประลองเลยนะคะพี่มาตาร์” หญิงสาวผมยาวสีดำที่เดินตามเข้ามาก็พูดอย่างเดียวกัน
“...” แล้วนางฟ้าผมทองก็เดินตามเข้ามาในห้องเงียบๆ
“อะไรกันเนี่ย มันมีปัญหาอะไรกับการประลองนี้นักเหรอไง” มาตาร์อดที่จะสงสัยไม่ได้ เวลาก่อนประลองรอบชิง กลับมีสาวๆสามคนมาห้ามเขาไม่ให้ไปประลอง
“อุ้ย! พี่ซารีน่า” หญิงสาวผมดำยาวอุทานออกมาเมื่อเธอเห็นว่ามีหญิงสาวอีกคนอยู่กับมาตาร์อยู่แล้ว
“สวัสดีค่ะคุณเมโลดี้ คุณราตรี” ซารีน่าเอ่ยทักสองสาวที่เข้ามาใหม่ ส่วนสองสาวก็โค้งตอบคำทักทายนั้น
และแล้วก็เกิดบรรยากาศแปลกๆขึ้นในห้อง เมื่อสาวๆที่รู้จักมาตาร์ทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ในห้องพักนี้
“อ้าว? คุณแองเจล่าไม่ไปร่วมวงกับเค้าเหรอฮ้า” มาเจนต้าถามนางฟ้าผมทองขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในห้องที่ไม่ได้สนใจจะคุยกับมาตาร์เท่าไหร่
“อย่าเอาเราไปรวมกับพวกนั้นเลย คุณมาตาร์จีบเราไม่ติดหรอก” แองเจล่าพูดขึ้นมาเรียบๆ
“อุ๊ยตาย! คุณแองเจล่าต้องมีข้อมูลวงในที่เดี๊ยนอยากรู้แน่ๆเลย เดี๊ยนสงสัยเรื่องนึงฮ่ะ” มาเจนต้าได้ยินสิ่งที่นางฟ้าผมทองพูดแล้วก็ทำท่ากระซิบกระซาบถามสิ่งที่เธออยากรู้
“มีอะไรเหรอ” แองเจล่าหรี่เสียงลงเมื่อเห็นว่าคู่สนทนาต้องการจะคุยเรื่องที่ท่าทางจะเป็นความลับ
“พี่มาตาร์แกจีบสาวๆทุกคนรอบตัวติดหมดเลยเหรอฮ้า” มาเจนต้าถามสิ่งที่เธอก็สังเกตได้ เพราะขนาดโรสของพวกเธอยังดูท่าจะมีใจให้ชายหนุ่มคนนี้เลย
“อ้อ เรื่องนี้เองเหรอ เราว่าคุณมาตาร์ต้องเป็นคนเจ้าชู้สุดๆแน่ๆเลย เราเคยคุยเรื่องนี้กับท่านเมโลดี้แล้วแต่ดูเธอจะไม่ชอบเท่าไหร่” แองเจล่าหาที่ระบายมานานแล้วเหมือนกัน มาเจอขาเม้าท์แบบมาเจนต้าเข้าไป ทั้งคู่จึงสุมหัวคุยเรื่องมาตาร์และสาวๆทั้งหลายอย่างสนุกปาก
“อ้าว? คุณมาตาร์จับคุณเรย์น่าเอาไว้ทำไมเหรอคะเนี่ย หรือว่าเป็นวิธีจีบสาวแบบใหม่ของคุณมาตาร์เอ่ย” ซารีน่าถามมาตาร์ขึ้นมาเมื่อเห็นเรย์น่าที่ถูกมัดเอาไว้
ส่วนเรย์น่าอายแทบแทรกแผ่นดินหนีแล้ว เพราะซารีน่าเห็นเธอเสียท่าให้นายมาตาร์นี่หมดแล้ว ถ้าเจอกันอีกคราวหน้าต้องโดนล้อเรื่องนี้แน่นอนเลย
“ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันเหรอ ทำไมถึงไม่อยากให้ชั้นไปประลองนัก” มาตาร์กลับเข้าเรื่อง
“เพราะทีมคู่ต่อสู้มันน่ากลัวเกินไปน่ะสิ” ราตรีพูดขึ้นมา
“ใช่ค่ะพี่มาตาร์ ศัตรูคราวนี้น่ากลัวมากเลยนะคะ” เมโลดี้สนับสนุนเพื่อนสาวของตน
“มันก็แน่นอนน่ะสิ นี่มันรอบชิงชนะเลิศ ทีมคู่แข่งก็ย่อมจะน่ากลัวเป็นธรรมดา” มาตาร์ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แค่คู่แข่งน่ากลัวมันไม่ใช่เหตุผลเลยนะ ถ้าต้องหนีการต่อสู้กับศัตรูที่ดูน่ากลัวก็กลายเป็นว่าไม่ต้องมาประลองเลยสิ
“แหม ท่าทางสิ่งที่คุณราตรีกับคุณเมโลดี้กลัวคงไม่ใช่ประเด็นนั้นหรอกค่ะ” ซารีน่าพูดเหมือนรู้อะไรมากไปกว่านั้น
“มันจะอะไรกันนักหนาล่ะ ถ้าแพ้ก็แค่ตาย กังวลมากไปได้ เธอก็ด้วยยัยแม่มด ปกติเธอปล่อยให้ชั้นตายอยู่บ่อยๆแล้วยังจะห่วงอะไรอีกหรือไง” มาตาร์ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เพราะสาวๆดูเหมือนจะไม่พูดในประเด็นที่สำคัญเสียที
ประโยคนี้ของมาตาร์ทำเอาราตรีกับเมโลดี้คิดเรื่องอื่นขึ้นมา ‘พี่ซารีน่านี่ปกติไม่เคยแสดงออกว่าชอบพี่มาตาร์อย่างชัดเจนมาก่อน แต่ครั้งนี้แสดงความห่วงใยพี่มาตาร์เนี่ยนะ? อย่าบอกนะว่าพี่ซารีน่าชอบพี่มาตาร์จริงๆน่ะ’
“แหม ก็การต่อสู้ครั้งนี้ มันไม่ได้น่ากลัวตรงความตายนี่คะ” ซารีน่าเริ่มเฉลยสิ่งที่มาตาร์ไม่รู้
“หมายความว่าไง หรือว่าพวกไวด์จังเกิ้ลชอบทรมานคู่ต่อสู้ก่อนตาย ถ้าเรื่องนั้นชั้นก็ไม่กลัวนะ ยัยงูพิษนี่ฝึกชั้นมาหลายรอบแล้ว” ว่าแล้วก็ชี้ไปทางเรย์น่าที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นจนเธอดิ้นขึ้นมาอีกรอบเพราะมาตาร์ดันพูดพาดพิงถึงเธอ
“มันไม่ใช่เรื่องนั้นด้วยน่ะสิยะ” ราตรีอดรนทนไม่ไหว แต่ก็ยังไม่ยอมพูดออกมาตรงๆเสียที
“อ้าว? ชักจะงงแล้วนะเนี่ย ไม่ใช่เรื่องตาย ไม่ใช่เรื่องทรมานก่อนตาย มันยังมีอะไรน่าห่วงไปกว่าสองเรื่องนี้อีกเหรอไงเนี่ย” มาตาร์ถามออกมาตรงๆ
“มันก็คือเรื่องศักดิ์ศรีความเป็นชายไงล่ะยะ” ราตรีพูดขึ้นพร้อมกับแก้มที่แดงออกมา
“เอ๋อ? ...ศักดิ์ศรีความเป็นชาย?” มาตาร์ไม่เข้าใจ มันหมายความว่าอย่างไร
“ถ้าพวกทีมโซลิดแอนด์ลิควิดเอาชนะพวกนั้นมาได้จะไม่กลุ้มใจอย่างนี้เลยนะเนี่ย” ราตรีพูดขึ้นมาอย่างเหนื่อยหน่าย แต่มาตาร์ก็ยังจับประเด็นไม่ถูก
“คือว่า ...พวกทีมไวด์จังเกิ้ล ...จะ จัดการศัตรู ...ด้วยการ ...แทงประตูหลังค่ะ” เมโลดี้พูดออกมาจนได้ แต่ท้ายประโยคมันเบามากจนมาตาร์แทบไม่ได้ยิน
“ฮ้า? อะไรนะเมล พี่ได้ยินไม่ชัด” มาตาร์ถามย้ำอีกรอบ
“พวกนั้นเป็นเกย์ทั้งทีมและชอบแทงประตูหลังผู้ชายไงเล่า!!!” ราตรีขึ้นเสียงออกมาอย่างดังแถมหน้าแดงจนปิดไม่มิดแล้ว
เอาล่ะ ถ้าชนะได้โมโนไบค์ ...แต่ถ้าแพ้ก็ไม่ใช่แค่ตาย แล้วตกลงจะไปแข่งดีมั้ยเนี่ย?
มีอยู่ชื่อหนึ่งที่คิดว่าอาจจะจำกันไม่ได้คือฮิโรมิ ‘Tokudaiji Hiromi’ ไปค้นกันเอาเองเน่อ
ชื่อ Wild Jungle แบบว่าจังเกิ้ลมันก็ป่าทึบใช่ม้า ไวด์ก็ดิบเถื่อน ...ก็แบบว่า (ไม้)ป่า(เดียวกัน)สุดเถื่อน อะไรเทือกนี้แหละ
ตอนต่อไปพรุ่งนี้เย็นๆเลยนะครับ เพราะเดี๋ยวจะเข้านอนแล้ว พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า ในที่สุดก็เปิดเทอม
ความคิดเห็น