คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : บทที่89: แล้วเจอกันใหม่
บทที่89 แล้วเจอกันใหม่
ฉึก!
หลังจากที่ช่วยกันรุม มาตาร์ในร่างคลาร่าก็เอาดาบปักเข้าใส่ท้องของเรย์น่าได้สำเร็จ แต่ก็ต้องแลกกับการโดนแส้หวดไปหลายครั้งอยู่
เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!!
“อ๊าา~า!!”
สายฟ้าอันเข้มข้นช็อตเข้าใส่ร่างของคลาร่าทันที ตัวของหมาป่าสาวกระตุกจนร่างแทบจะหลุดเป็นชิ้นๆ
ปัง! ปุ๊!
บราวนี่เห็นดังนั้นก็ไม่รอช้า ยิงเข้าใส่เรย์น่าที่กลางหลังทันที แต่ดูเหมือนหญิงสาวผู้มีแต่ความอาฆาตจะไม่รู้สึกอะไรเลย ในขณะที่ร่างของคลาร่าเริ่มไหม้เกรียมแล้ว
“ฮ่าๆๆๆ” เรย์น่าหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สา
ปึ้ก! ฉึ้ก!
บราวนี่เห็นว่าปืนทำอะไรไม่ได้ จึงเข้ามาใช้ส้นเท้าติดสเปอร์ของเธอตอกเข้าใส่ร่างของเรย์น่า
ฟวับ! เปรี๊ยะ!!
“อึ๊!”
เรย์น่าหันมาเหวี่ยงแส้ใส่ลำตัวแม่เหยี่ยวสาวแล้วพันตัวเธอเอาไว้ทันที ก่อนจะใช้ไฟฟ้าช็อตเข้าให้อีกคนจนบราวนี่ทรุดลงไป
“รอเดี๋ยวไม่ได้หรือไง!! เจ้าพวกมดปลวกนี่!” เรย์น่าหันมาตวาดใส่บราวนี่
ตอนนี้เรย์น่าไม่สนใจจะป้องกันตัวอีกแล้ว เธอยอมรับการโจมตีตรงๆแล้วใช้พลังของเธอเข้าสวน โดยปล่อยให้น้ำยาฟื้นพลังระดับสูงของเธอช่วยรักษาร่างกายที่บาดเจ็บแทน เป็นเหตุผลว่าทำไมแม้จะโดนดาบเสียบหรือปืนยิงเธอก็ยังไม่ล้มลงไปสักที
ตุบ!
คลาร่าทรุดร่างแล้วล้มลงไปนอนพังพาบกับพื้นทันทีที่เรย์น่าเลิกช็อตไฟฟ้าใส่เธอ
“ทีนี้ตาเธอล่ะนะแม่มดปลวกเบอร์สาม” เรย์น่าหันมาหาบราวนี่ที่ถูกมัดไว้ในที่สุด หญิงสาวเรียกคลาร่าเป็นเบอร์หนึ่ง โมเรน่าเป็นเบอร์สอง และบราวนี่เป็นเบอร์สามโดยไม่สนใจจะจำชื่อเพราะยังไงก็มีไว้ฆ่าอยู่ดี
ปึ้กก!!
ก่อนที่เรย์น่าจะลงมือทำอะไรบราวนี่ได้ หญิงสาวผมขาวก็ถูกพลังอะไรบางอย่างกระแทกจนกระเด็นไปทันที
“แก!!” เรย์น่าหันมาแล้วก็พบว่าผู้ที่ลงมือคือชายหนุ่มที่ร่างกายเละไปครึ่งตัวแล้วเพราะโดนน้ำตาเทียนกัดกร่อน
“ม..าฆ่า.กั.น.ดีกว่.า.เร.ย์น่า อ.ย่าไ.ป.ยุ่.งกั..บคน.อื่น” มาตาร์พูดออกมาอย่างกะท่อนกะแท่น
ร่างกายของชายหนุ่มแทบจะขยับไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ แต่ในเงื่อนไขแบบนี้ สิ่งที่จะทรงพลังขึ้นมาก็คือ พลังจิต!
ผัวะ!!
เรย์น่าหน้าหันไปทันทีด้วยพลังที่มองไม่เห็นของมาตาร์ ชายหนุ่มไม่ได้ขยับตัวด้วยซ้ำ แต่สามารถส่งพลังจิตเข้าโจมตีเรย์น่าได้
“แก!!” เรย์น่าแค่นเสียงออกมาด้วยความโกรธ
ผัวะ!! ผัวะ!!
มาตาร์ยังส่งพลังเข้าโจมตีเรย์น่าจนเธอเซไปมาเหมือนถูกเขย่า
“ไปตายซะ!!!” เรย์น่ารู้สึกหงุดหงิดกับพลังจิตของชายหนุ่มมากเพราะมันโจมตีได้ขัดใจเธอจริงๆ
แซดด!! ปึงง!! เปรี๊ยะ!
เรย์น่ายิงเรลกันสวนเข้ามาที่ร่างมาตาร์เต็มกำลัง แต่เหมือนสายฟ้าจะถูกพลังอะไรบางอย่างขวางอยู่ทำให้มันกระจายตัวออกก่อนที่จะกระทบร่างของมาตาร์ พลังสายฟ้าที่รวมกันเป็นก้อนกระจายตัวออกจนพื้นที่รอบๆที่ถูกสายฟ้าเกิดไฟลุกขึ้นมา
มาตาร์ใช้พลังจิตของเขากันเอาไว้ได้ มันเกิดจากประสบการณ์ที่เขาใช้พลังจิตของตัวเองหุ้มกระสุนพรากสังขารนั่นเอง พลังนี้ถ้าเทียบกับเวทเกราะแล้วถือว่ายังไม่แข็งแกร่งเท่า แต่ถ้าทุ่มเทพลังจิตเข้าไปมากๆ มันก็ใช้ป้องกันพลังอื่นๆได้เหมือนกัน ปัญหาอย่างเดียวก็คือ มาตาร์ไม่ได้มีพลังจิตมากมายขนาดจะสร้างเกราะมาคลุมกายตลอดเวลา ตอนนี้เขาใช้พลังจิตออกมาเหมือนคนที่ใช้พลังแฝงตอนไฟไหม้บ้านนั่นแหละ เพราะมีสิ่งกระตุ้นให้เขาต้องทุ่มเทออกมาเต็มที่ นั่นคือการปกป้องสามสาวจากความโรคจิตของเรย์น่า
“แก!!” เรย์น่ายิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก เมื่อเธอใช้พลังสายฟ้าเต็มที่แล้วยังไม่สามารถทำร้ายมาตาร์ได้
ฟูวว!!
ทันใดนั้นเรย์น่าก็เรียกใช้ทักษะอวตารมารทันที ในเมื่อมีพลังไม่พอ ก็เพิ่มพลังมันเข้าไปเท่านั้นเอง
แซดด~~ด!!!
สายฟ้าเส้นยาวถูกยิงออกมา ปะทะเข้ากับกำแพงพลังจิตของมาตาร์จนร่างของชายหนุ่มถอยหลังไปเพราะแรงกระแทก
ตูมมม!!
ในที่สุดพลังจิตของมาตาร์ก็ไม่มีกำลังมากพอที่จะต้านทานเรลกันของเรย์น่าจนได้ ร่างกายของชายหนุ่มถูกพลังจิตของตัวเองและสายฟ้าของเรย์น่ากระแทกจนตัวลอยแล้วปลิวไปตามแรงเฉื่อย ก่อนที่จะตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างไร้การควบคุม
“ฮ่าๆๆๆ” เรย์น่าหัวเราะออกมาอย่างสะใจแล้วหยุดใช้ทักษะอวตารมารทันที
หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ร่างของมาตาร์ที่นอนพังพาบอยู่บนพื้นอย่างหมดกำลัง
“เรามาสนุกกันต่อดีมั้ยคะมาตาร์” เรย์น่าพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน เธอวางแผนที่จะทรมานมาตาร์อีกรอบ
“ดิชั้นจะไม่ขัดขวางอะไรคุณเรย์น่าเลยนะคะ ถ้าคุณเรย์น่าจะฆ่าคุณมาตาร์ แต่ว่าอย่าทรมานจะได้มั้ยคะ ดิชั้นไม่ชอบน่ะค่ะ” เสียงหญิงสาวอีกคนดังขึ้นมา ทำให้เรย์น่าระวังตัวขึ้นมาทันที
“ใครน่ะ!!” หญิงสาวผมขาวตะโกนถามขึ้นมา
แซก!
เสียงเบาๆดังขึ้นมา แต่ไม่เล็ดรอดหูของเรย์น่าไปได้
แซดด!!
หญิงสาวผมขาวยิงเรลกันไปทางทิศที่มีเสียงทันที
วูมม
เกิดก้อนพลังสีดำปรากฏขึ้นมาทางทิศนั้น แล้วลำแสงก็เหมือนถูกดูดกลืนหายไป
“หืม!?” เรย์น่ารู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น นี่มันคือพลังความมืด พลังในการดูดกลืน แล้วก็ไม่ใช่พลังระดับต่ำๆด้วย เพราะมันสามารถดูดกลืนสายฟ้าของเธอได้หมดเลย
“ช่วยฆ่าคุณมาตาร์ทันทีเลยได้มั้ยคะ” เสียงหญิงสาวคนเดิมดังขึ้นมาอีกครั้ง
“อย่ามาทำตัวลับๆล่อๆนะ!!” เรย์น่าตะโกนขึ้นมา เธอไม่รู้จริงๆว่าคนที่แอบซ่อนตัวนั้นอยู่ตรงไหน
วูบบ!
“ดิชั้นก็อยู่ตรงหน้าคุณนั่นแหละค่ะคุณเรย์น่า” ซารีน่าปรากฏตัวขึ้นทันทีตรงหน้าเรย์น่า บริเวณที่เกิดพลังความมืดขึ้นเมื่อสักครู่
“แก!!” เรย์น่ามองซารีน่าด้วยความตกใจ เพราะหญิงสาวผมดำคนนี้ไม่ได้ยืนอยู่ห่างเธอมากมายเลย แต่กลับจับสัมผัสไม่ได้ หรือไม่รู้สึกตัวเลยว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้น
พลังพรางกายของปราณความมืด ซารีน่าเคยใช้พลังนี้กับมาตาร์มาหลายครั้งแล้ว เมื่อครั้งหลังสุดมาตาร์ก็แทบจะไม่รู้ตัวตอนเธอยืนอยู่กับสามสาวในเมือง
จริงๆมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ผู้ที่มีพลังปราณธาตุความมืดจะมีความสามารถพรางกายเวลากลางคืนแบบนี้ แต่มันไม่ได้ฝึกกันง่ายๆ เพราะการใส่คุณสมบัติลงในปราณนั้นต้องมีจินตนาการแล้วก็อาศัยการฝึกฝนที่ยาวนาน ไม่น่าจะเป็นความสามารถที่ผู้เล่นหน้าใหม่บนเกาะเริ่มต้นจะทำได้ ...ถ้าเพียงแต่ ซารีน่าเป็นผู้เล่นหน้าใหม่ตามปกติธรรมดาล่ะก็
“แกคือผู้หญิงที่อยู่กับมาตาร์ตอนนั้น!!” เรย์น่าจำได้ดี ผู้หญิงที่ยั่วเธอจนสติแตกในร้านอาหารอินเดีย ยัยผู้หญิงที่มีบุคลิกยียวนกวนประสาทคนนั้น ผมดำเป็นลอนกับดวงตาสีน้ำตาล ยิ่งมองก็ยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งรอยยิ้มที่ดูเหมือนว่าตนเองนั้นเป็นผู้ที่เหนือกว่า ยิ่งทำให้รู้สึกหงุดหงิด
เปรี๊ยะ!!!
สายฟ้าจากเรย์น่ากระจายเข้าใส่ร่างของซารีน่าทันที
วูมม!
เกิดกลุ่มความมืดขึ้นมาดูดกลืนสายฟ้าให้หายไปอีกครั้ง
“สายฟ้ามันก็มีจุดอ่อนตรงนี้แหละค่ะ ถึงจะดูเหมือนสะดวก แต่กลับถูกดูดกลืนได้ง่ายมาก กรณีนี้ใช้ไฟจะดีกว่านะคะ” ซารีน่าพูดออกมาอย่างผู้ทรงภูมิ ทั้งๆที่เธอเป็นผู้เล่นที่อยู่บนเกาะเริ่มต้น แต่ความรู้ที่มีนั้นกลับไม่ธรรมดาเลย
“เป็นแค่ผู้เล่นหน้าใหม่! ไม่ต้องมาทำสั่งสอนเลย!!” เรย์น่าแผดเสียงขึ้นมา เธอรู้สึกเสียหน้าที่โดนผู้เล่นหน้าใหม่สอนเรื่องธาตุแบบนี้
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ อาจจะดูเหมือนผู้เล่นหน้าใหม่ แต่จริงๆแล้วดิชั้นไม่ใช่ผู้เล่นหน้าใหม่หรอกนะคะ ดังนั้น ไม่ต้องรู้สึกเสียหน้าไปหรอกค่ะ” ซารีน่าพูดพร้อมกับหายตัวไปในความมืดอีกครั้ง
เปรี๊ยะ!!
สายฟ้าแผ่ออกรอบตัวของเรย์น่ารอบทิศ ป้องกันไม่ให้ซารีน่าเข้ามาใกล้เธอได้ ดูเหมือนเธอจะรู้สึกตระหนกอยู่พอสมควรที่ต้องมาต่อสู้กับผู้หญิงมากเล่ห์คนนี้
“ไม่ต้องมาพูดดี ยัยผู้หญิงสำส่อน!” เรย์น่าด่าซารีน่าขึ้นมา
เพียะ!!
รวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้า มือของซารีน่าโบกเข้ามาตัดพลังสายฟ้าที่อยู่รอบตัวเรย์น่าแล้วฟาดไปที่หน้าของผู้หญิงปากเสียทันที
“ไม่ได้รู้จักกันซักหน่อยนะคะคุณเรย์น่า มาว่ากันแบบนี้ได้ยังไง” ซารีน่าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
มันไม่น่าจะเป็นไปได้ ผู้เล่นระดับแค่หนึ่งร้อยฝ่าการโจมตีของผู้เล่นระดับสูงกว่าถึงสี่สิบขั้นแล้วเข้ามาโจมตีกันง่ายๆแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องความต่างของพลังเฉยๆแน่นอน มันมีอะไรที่มากกว่านั้น
“แกเป็นใครกันแน่!!” เรย์น่าข้องใจในที่มาของผู้หญิงลึกลับคนนี้เหลือเกินจนอดถามออกมาไม่ได้
“ดิชั้นคืออดีตรองหัวหน้ากิลด์มังกรดำ ฉายามังกรขาวเซเรน่าค่ะ” ซารีน่าตอบออกมาง่ายๆไม่มีปิดบัง อันที่จริงเพราะไม่มีใครถามเธอเลยต่างหากว่าเธอเป็นใคร มาตาร์ก็ไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวของใครเลยถึงจะเจอซารีน่ามาหลายครั้งแล้วก็ตาม
“อะไรนะ รองหัวหน้ากิลด์?” เรย์น่าตื่นตกใจขึ้นมาทันที เธอไม่คิดว่าผู้เล่นสาวตรงหน้าจะเป็นคนที่มีฐานะเป็นถึงรองหัวหน้าของกิลด์กิลด์หนึ่ง
“อดีตน่ะค่ะ อย่าไปยึดติดกับมันมากนักเลย ดิชั้นยอมบอกคุณเรย์น่าเพราะเห็นท่าทางคุณข้องใจมาก” เรย์น่าพูดขึ้นมาเรียบๆ
คำตอบของซารีน่าทำให้เรย์น่าหายข้องใจแล้ว ว่าทำไมผู้หญิงผมดำตรงหน้าเธอถึงมีความสามารถขนาดนี้ ถึงเรื่องพลังจะเป็นรอง แต่เรื่องความรู้กับเทคนิคในการใช้พลังนั้น นับว่าซารีน่าคนนี้เหนือชั้นกว่าเธอมากทีเดียว
“แล้วเรื่องฆ่าคุณมาตาร์ล่ะคะ คุณเรย์น่าจะช่วยฆ่าคุณมาตาร์แบบไม่ทรมานได้มั้ยคะ” ซารีน่ากลับมาเรื่องที่เธอต้องการในตอนแรก
“ไม่!! มันต้องทรมานจนถึงที่สุด” เรย์น่าปฏิเสธเสียงแข็ง
“ดิชั้นว่าเท่านี้คุณมาตาร์ก็ทรมานพอดูแล้วนะคะ แถมดูๆไปแล้วคุณเรย์น่าก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจขึ้นมาไม่ใช่เหรอ” ซารีน่าจี้เข้าไปที่ใจของเรย์น่า
มันจริงอย่างที่ซารีน่าพูด ไม่ว่าเรย์น่าจะทรมานมาตาร์มากมายขนาดไหน มันก็ไม่ช่วยให้จิตใจของหญิงสาวผู้มีแต่ความแค้นรู้สึกดีขึ้นมาเลยแม้แต่นิดเดียว เธอยังคงรู้สึกว่างเปล่าในจิตใจเหมือนเดิม แต่ถึงกระนั้นมันก็เหมือนเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจเพียงอย่างเดียวที่เธอจะหาได้ ความแค้นที่เธอมีให้ผู้ชายคนนี้นี่แหละ ที่ทำให้เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองนั้นช่างว่างเปล่า ไร้ตัวตน ไร้ค่า ไร้ความหมาย
“มันต้องทรมานมากกว่านี้!!” เรย์น่ายังคงเถียง
“คุณเรย์น่าทำไม่ได้หรอกค่ะ เพราะดิชั้นจะคอยขัดขวาง” ซารีน่าพูดเรียบๆ
“เธอไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางความสุขของชั้น!!” เรย์น่าไม่สนใจเหตุผลหรืออะไรอีกต่อไป
เปรี๊ยะ!!
สายฟ้าถูกปล่อยออกมารอบทิศทางอย่างบ้าคลั่ง ประกายไฟทำให้พื้นและต้นไม้โดยรอบเริ่มติดไฟขึ้นมา ซารีน่ากระโดดถอยห่างจากรัศมีของสายฟ้าพวกนั้นเพราะไม่อยากจะเปลืองพลังในการดูดกลืนมัน
“อือ”
แต่แล้ว มาตาร์ที่เหมือนจะหมดสติกลับลุกขึ้นยืน จริงๆเขาสามารถใช้ทักษะประสานวิญญาณกับบราวนี่ได้ เมื่อร่างกายของแม่เหยี่ยวสาวไม่ได้บาดเจ็บมากนัก แต่เขาไม่อยากจะให้ร่างกายของสามสาวได้รับบาดเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว แค่คลาร่ากับโมเรน่าก็ปวดใจมากพอแล้ว ถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากจะใช้ความสามารถนี้ต่อสู้ด้วยซ้ำ เพราะมันทำให้สามสาวได้รับบาดเจ็บเต็มๆเลย สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องฝืนอาการบาดเจ็บของร่างกายตัวเอง เพื่อทำให้การต่อสู้ครั้งนี้จบลงซะ
“ซ..ารี.น่.า ก.ลั.บ.ไ..ป.ซะ ไม่มี.ธุ.ระข...องเ..ธอที่..นี่ห.รอก” มาตาร์พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
ซารีน่ารับรู้ได้ทันทีว่ามาตาร์ไม่อยากจะให้เธอมายุ่งเรื่องของเขาอีกต่อไป เพราะเขาเรียกชื่อเธอตรงๆ ทั้งๆที่ปกติจะเรียกแต่ยัยแม่มดแท้ๆ ซึ่งเธอก็ชอบมากเวลาที่เขาเรียกเธออย่างนั้น
“ถ้าอย่างนั้นดิชั้นจะกลับไปก่อนนะคะ ถ้าอยากได้ของเมื่อไหร่ก็ติดต่อดิชั้นมานะคะ” ซารีน่าบอกลามาตาร์แล้วก็เดินจากไปทันที โดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
และแล้วเมื่อซารีน่าจากไป เหลือเพียงเรย์น่าและมาตาร์ที่ร่างกายทรุดโทรมยืนเผชิญหน้ากัน
“ยัยงู..พิษ อยากจะ..ท..รมานชั้น..อีก.ก็เ..ข้ามา” มาตาร์ส่งเสียงท้าทายเรย์น่าแต่มันดูแหบแห้งไปหน่อย
“ไปตายซะ!!!” เรย์น่าได้ยินแล้วรู้สึกขัดใจ เพราะถ้าเขาบอกว่าไม่อยากจะโดนทรมานอีกแล้วเธอจะได้ทรมานเขาต่อ
เปรี๊ยะ!!!
สายฟ้าลูกใหญ่ช็อตเข้าใส่ร่างมาตาร์ทันที ดูท่าทางหญิงสาวกะจะฆ่าเขาแน่ๆแล้ว
“แล้วเ..จอกั..นใ..หม่ยั..ย.งูพิษ” เสียงสุดท้ายจากมาตาร์ก่อนที่ร่างของเขาจะสลายไป
“ฮึก! ฮือ~อ” เรย์น่าร้องไห้ออกมาเมื่อมาตาร์สลายไป ความเดียวดายเข้าครอบงำเธออีกครั้ง หญิงสาวไม่รู้ว่าเธอควรจะทำอะไรต่อไปดีด้วยซ้ำหลังจากการล้างแค้นในครั้งนี้แล้ว แต่ชายหนุ่มบอกว่า ‘แล้วเจอกันใหม่’ มันหมายความว่าเขายังจะรอเธอไปทรมานเขาอีกครั้งอย่างนั้นหรือ?
“แล้วเจอกันใหม่ มาต~าร์” เรย์น่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น
“มาตาร์” เสียงเด็กสาวคนหนึ่งเรียกชายหนุ่ม เมื่อร่างของเขาฟื้นขึ้นมาบนโซฟาในห้องสีขาว
“หืม?” มาตาร์ยังเบลอๆอยู่หลังจากการโดนช็อตตาย
“มาตาร์” เด็กสาวคนเดิมยังคงเรียกอยู่ เมื่อชายหนุ่มยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมา
จุ๊บ!!
สัมผัสอันแผ่วเบาที่ปากกระตุ้นให้ชายหนุ่มลืมตาขึ้นในที่สุด
“บราวนี่!?” มาตาร์ลุกพรวดขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าแม่เหยี่ยวสาวเป็นคนที่จูบเขา
“ทำไมมาตาร์ไม่ใช้บราวนี่” แม่เหยี่ยวสาวพูดเรื่องที่เธอข้องใจทันทีด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“เอ๋?” มาตาร์ยังจับใจความไม่ได้ เขาไม่เคยคิดจะใช้สามสาวเป็นเครื่องมือมาก่อน ทำไมบราวนี่ถึงพูดว่า ‘ใช้’
“มาตาร์ใช้โมเรน่า มาตาร์ใช้คลาร่า ทำไมมาตาร์ไม่ใช้บราวนี่” แม่เหยี่ยวสาวพูดขึ้นมาอีกครั้ง
และในที่สุดชายหนุ่มก็เข้าใจว่าเด็กสาวผมสีน้ำตาลนี้หมายความว่าอย่างไร
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากจะประสานวิญญาณกับบราวนี่นะ แต่ตอนนั้นถึงเราประสานวิญญาณกัน ก็มีแต่ทำให้บราวนี่บาดเจ็บขึ้นมากกว่าเดิม” มาตาร์พยายามอธิบายให้บราวนี่เข้าใจ
อันที่จริงแล้วนอกจากเหตุผลดังกล่าวแล้ว บราวนี่จัดว่าเป็นคนที่เคลื่อนไหวได้แตกต่างกับมาตาร์ที่สุดด้วย คลาร่าใช้หมัดกับดาบเป็นหลักซึ่งเข้ากับการเคลื่อนไหวของมาตาร์มากที่สุด โมเรน่าใช้กรงเล็บซึ่งมาตาร์ไม่เคยใช้มาก่อนเลยแต่การเคลื่อนไหวของโมเรน่ายังรวดเร็วพอที่จะเข้ากับเท้าไร้เงาได้ มาตาร์จึงเลือกโมเรน่าเป็นคนแรกสุดในการประสานวิญญาณเพราะเธอวิ่งเร็วที่สุด แต่บราวนี่ใช้ปืนเป็นอาวุธหลักและใช้สเปอร์เป็นอาวุธระยะใกล้ เป็นอะไรที่มาตาร์ไม่เคยฝึกเลย ถึงจะประสานวิญญาณเข้ากับบราวนี่ แต่ก็อาจจะทำอะไรเรย์น่าไม่ได้อยู่ดีเพราะไม่เคยชินกับการเคลื่อนไหวของแม่เหยี่ยวสาวนั่นเอง
“บราวนี่ยอมเจ็บ” แม่เหยี่ยวสาวพูดออกมา ทำเอามาตาร์เงียบไป
“งั้นคราวหน้าพี่จะประสานวิญญาณกับบราวนี่ด้วยละกันนะ” มาตาร์พูดพร้อมกับลูบหัวบราวนี่ ‘สงสัยต้องหัดยิงปืนกับเตะด้วยส้นเท้าแล้วแฮะ’
ส่วนอีกสองสาวกำลังนั่งดื่มน้ำหวานอยู่ที่เคาน์เตอร์กับพ่อบ้านคนขยัน
“ดื่มอะไรก่อนมั้ยครับ” พ่อบ้านหน้ายิ้มถาม
“เอาสิโฆเซ่” มาตาร์ลุกออกจากโซฟาหร้อมกับบราวนี่
“แล้วคุณมาตาร์วางแผนจะทำอะไรต่อล่ะครับ จะอยู่ที่นี่ถึงเจ็ดโมงเลยเหรอครับ” พ่อบ้านถามขึ้นเมื่อมาตาร์นั่งลงที่เก้าอี้ประจำเคาน์เตอร์แล้ว
“ไม่ ผมจะออกไปปราบยัยงูพิษนั่นด้วยตัวคนเดียว ยังมีเวลาอีก ...สามชั่วโมง น่าจะพอทำอะไรได้บ้าง” มาตาร์พูดพร้อมกับดูนาฬิกาบอกเวลา ซึ่งขณะนี้คือเวลาประมาณตีสี่
“แล้วจะใช้วิธีอะไรสู้ดีล่ะครับ” พ่อบ้านแสนสะดวกถาม
“สู้กับยัยนั่นตรงๆเอาชนะไม่ได้แน่ ตอนที่ไม่ใช้เวทอัญเชิญยังปราบยากกว่าซะอีกนะเนี่ย” มาตาร์ครุ่นคิดขึ้นมา
“เพราะระดับของคุณเรย์น่าลดลงมามากแล้วนั่นแหละครับ การใช้เวทอัญเชิญซึ่งใช้พลังวิญญาณมหาศาลจึงไม่เหมาะ แต่เธอก็ยังดันทุรังใช้เวทอัญเชิญ พอเธอหันมาใช้ผลึกเวทกลับเหมาะสมมากกว่า ในการต่อสู้เล็กๆแบบนี้” พ่อบ้านผู้รอบรู้อธิบาย
“มีวิธีอะไรที่จะฝ่าแส้กับสายฟ้านั้นเข้าไปได้บ้างเนี่ย” มาตาร์ถามพ่อบ้านของเขา
“ทำไมไม่ยิงกระสุนพรากสังขารใส่เลยล่ะครับ” พ่อบ้านถามขึ้นมาอีก
“กระสุนพรากสังขารมีจุดอ่อนใหญ่อยู่อย่างนึง คือนอกจากกำแพงห้าวินาทีในการรวบรวมพลังแล้วมันเคลื่อนที่ได้ช้ามาก ไม่ว่าจะใช้ระยะประชิดหรือระยะไกลก็ไม่ค่อยจะมีโอกาสทั้งนั้น ถ้าศัตรูไม่ใช่ประเภทบ้าพลังชอบอัดพลังต้านกันล่ะก็ แทบจะไม่มีประโยชน์เลยล่ะ” มาตาร์วิเคราะห์จุดอ่อนของท่าไม้ตายใหม่ของเขา
“ถ้าอย่างนั้นก็ฝ่าสายฟ้านั้นตรงๆเลยสิครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้แนะวิธี
“ฝ่าตรงๆเหรอ ถ้าทำได้ก็ชนะแน่นอนล่ะ ทำยังไงล่ะ” มาตาร์ยังสงสัย
หลังจากนั้นโฆเซ่ก็เสนอวิธีการต่อสู้กับเรย์น่าขึ้นมาหนึ่งวิธีที่มาตาร์ต้องตกใจ แต่ดูเหมือนว่าคงจะเป็นทางเลือกที่ทำได้ง่ายที่สุดในเวลานี้แล้ว
ดังนั้นการฝึกฝนในชั่วโมงนี้ จึงเน้นไปที่วิธีการสู้กับเรย์น่าเป็นหลัก
“ขอให้โชคดีนะครับคุณมาตาร์” พ่อบ้านอวยพรให้มาตาร์ก่อนที่เขาจะออกจากแมนชั่นแห่งความตาย
“ขอบคุณมากโฆเซ่ แต่ผมว่าโชคมันไม่น่าจะเกี่ยวนะ” มาตาร์ตอบกลับพ่อบ้านของเขา
“โชคดีมักจะเกิดกับคนที่เตรียมพร้อมจะรับมันเท่านั้นครับ ในความหมายของผม” พ่อบ้านขยายความคำอวยพรของเขา
“อย่างนั้นเหรอ ...งั้นผมก็คงขอให้ตัวเองโชคดีบ่อยๆล่ะนะ” มาตาร์ตอบกลับแบบยิ้มๆ
และแล้วมาตาร์และสามสาวก็กลับเข้าไปในเกม หลังจากฝึกซ้อมกันแค่ชั่วโมงเดียวนั่นเอง เพื่อไปเผชิญหน้ากับเรย์น่าเพียงลำพัง
คราวนี้น่าจะครั้งสุดท้ายล่ะ เรย์น่าเธอโทรมไปหมดแล้ว
เอ้อ! มีโพลล์ของมาตาร์เพิ่มเข้ามาที่หน้าแรกนะครับ เห็นไม่ค่อยมีคนตอบ(ปั่นโพลล์ซะหน่อย)
ความคิดเห็น