JOQ Online คนจริงลวงโลก <มี E-Book>

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2: เป้าหมายของมาตาร์

บทที่2 เป้าหมายของมาตาร์

มาตาร์เดินออกมาจากอาคารเริ่มต้น ก็เห็นลานกลางเมืองอยู่ตรงหน้า และสังเกตเห็นถังที่วางอยู่รอบๆลานกลางเมืองนี้ด้วย

‘มันมีไว้ทำอะไรหว่า’ ชายหนุ่มคิดแล้วก็เดินไปใกล้ๆเพื่อส่องดูในถังทันที

ในถังทรงกระบอกสูงประมาณเอว มีผ้าวางพับซ้อนๆกันเอาไว้ ผ้าผืนใหญ่มีสีตุ่นๆไม่มีลวดลายใดใด มาตาร์จึงลองหยิบมาผืนหนึ่งแล้วใช้คำสั่งสำรวจ

อุปกรณ์	ความต้องการ	คุณสมบัติ
ผ้าคลุมยาจก	ระดับ1	-

‘มันก็คือผ้าไร้ประโยชน์ธรรมดาๆนี่หว่า’ ชายหนุ่มคิดแล้วก็วางผ้าเอาไว้ในถังอย่างเดิม

บริเวณลานกลางเมืองยังมีแผนที่แสดงตำแหน่งอาคารต่างๆ และทางออกจากเมือง ลานกลางเมืองอยู่ตรงกลาง อาคารเริ่มต้นอยู่ทิศเหนือติดกับลานกลางเมือง ประตูออกจากเมืองมีสามทาง คือตะวันออก ตะวันตก และใต้ โดยจะมีถนนตรงจากลานกลางเมืองออกไปทั้งสามทิศ โดยจะมีอาคารสำคัญอยู่ตามทิศต่างๆ

ธนาคารอยู่ทางทิศตะวันตก ร้านรับฝากของอยู่ทิศตะวันออก มีโรงแรมอยู่ทางทิศใต้ และเขาก็ยังสังเกตชื่อของเมืองแห่งนี้ ‘เมืองเริ่มต้นที่4’

‘หมายความว่าทุกคนไม่ได้มาเริ่มต้นที่เมืองนี้ทั้งหมดสินะ ถ้าอย่างนั้นจำนวนคนที่เพิ่มประมาณหมื่นคนต่อวันก็สมเหตุสมผล อาจจะมีเมืองเริ่มต้นอยู่เป็นร้อยก็ได้ ...ไม่ใช่สิ ต่อวันของเรามันต้องคูณ60เข้าไปอีกตามอัตราการไหลของเวลา ...เออ ช่างมันเหอะ คิดมากไปทำไม’

ชายหนุ่มมองดูแผนที่แล้วก็คิดถึงบริเวณที่อยากจะเริ่ม ทิศตะวันออก ทุ่งหมาเมิน ทิศตะวันตก ทุ่งแมวมอง ทิศใต้ ทุ่งนกแล ‘มันตั้งชื่ออะไรของมันวะเนี่ย’ มาตาร์คิดแล้วก็ตัดสินใจว่าจะเริ่มทางทิศตะวันออก ทุ่งหมาเมิน

ชายหนุ่มจึงเดินจากลานกลางเมือง ผ่านร้านรับฝากของ ซึ่งเขาก็ไม่มีอะไรจะฝาก ที่พกติดตัวมันมีแค่มีดสั้น กระติกน้ำ ปิ่นโต น้ำยาฟื้นพลังและเงินอีกร้อยโกลด์เท่านั้น ซึ่งทั้งหมดจำเป็นต้องพกเอาไว้เพื่อใช้งานอยู่แล้ว

มาตาร์เดินออกจากเมือง มีผู้เล่นหลายคนเหมือนกันที่ออกไปล่าเหมือนกับเขา บ้างไปเดี่ยว บ้างไปเป็นกลุ่ม มาตาร์ต้องเดินลึกเข้าไปมากพอสมควร จึงจะเจอสัตว์อสูร

กระต่าย สัตว์อสูรพื้นฐานของเกมหลายเกม

‘เหยื่อตัวแรก ฮึๆๆ’

ชายหนุ่มเห็นกระต่ายห่างจากเขาเพียงสิบก้าว จึงค่อยๆย่องเข้าไปโดยไร้สุ้มเสียง

แกร๊บ!!

แต่แล้วด้วยความมืด เท้าของเขากลับเหยียบโดนกิ่งไม้แห้ง เสียงกรอบแกรบดังขึ้น ทำให้กระต่ายรู้สึกตัว และรีบวิ่งหนีไปทันที

“เฮ่ย! จะหนีไปไหน เหยื่อตัวแรกของช้าน!!”

มาตาร์รีบวิ่งตามไปทันที แต่กระต่ายวิ่งเร็วมาก ถ้าเทียบค่าสถานะแล้ว คงมีความคล่องตัวสูงกว่า แต่เขาก็ยังไม่ละความพยายาม อาศัยความฉลาดที่มากกว่าสัตว์อสูรวิ่งในเส้นทางที่สั้นที่สุด เนื่องจากเจ้ากระต่าย ไม่ได้วิ่งเป็นเส้นตรง แต่วิ่งซิกแซกไปมา

การไล่ล่าเป็นไปอย่างดุเดือด ผ่านไปสิบนาที ชายหนุ่มที่วิ่งเต็มที่ก็ไม่สามารถวิ่งต่อไปได้

‘โอยย ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้’

ว่าแล้วก็ลองเชคค่าสถานะดู เขาพบว่าค่าสถานะเขามีการเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย

มาตาร์

ระดับ 1			ประสบการณ์ 0/1000
พลังชีวิต 100/100			พลังวิญญาณ 100/100
โจมตี 85		ป้องกัน 37		สะท้อน 40
พลังกาย	75/100-5		สมาธิ		80/100
ความคล่องตัว	95/110+15		จิตใจ		80/100
ความอึด	0/110		โชค		80/100

‘เฮ่ย!! ทำไมค่าสถานะมันลดลงแบบนี้ล่ะ ค่าปัจจุบันลดลงหมดเลย พลังโจมตี พลังป้องกัน อะไรเนี่ย!? แล้วทำไมค่าสูงสุดความคล่องตัวกับความอึดมันเปลี่ยนไปล่ะเนี่ย ยังไม่ทันฆ่าตัวอะไรได้ซักตัวเลยนะ’ มาตาร์คิดขึ้นมาอย่างตระหนก

‘สงสัยต้องกลับไปถามอาคารเริ่มต้นอีกรอบล่ะมั้ง แต่เอาไว้ล่าเสร็จก่อนดีกว่า’ มาตาร์คิดขึ้นพร้อมกับนั่งพักไปด้วย แล้วเขาก็สังเกตว่าค่าความอึดและค่าต่างๆค่อยๆฟื้นตัวขึ้นมาทีละนิดเมื่อเขานั่งพักนั่นเอง

ชายหนุ่มนั่งพักอยู่สักครู่ ไม่มีสัตว์อสูรอื่นใดมาโจมตีก่อน เพราะที่นี่คือเมืองเริ่มต้น และมันคือทุ่งที่ติดกับเมืองเริ่มต้น เป็นแหล่งที่ผู้เล่นใหม่จะใช้ฝึกฝนให้เคยชินกับเกม ระบบจึงตั้งค่าเอาไว้ไม่ให้สัตว์อสูรในดินแดนนี้โจมตีก่อน

เมื่อค่าความอึดฟิ้นตัว มาตาร์ก็เริ่มขยับตัวได้ เขาเล็งไปที่เจ้ากระต่ายตัวเดิมที่ยังไม่หนีหายไปไหน มันแค่รักษาระยะห่างเอาไว้เท่านั้น

‘น้องพนักงานเค้าบอกว่าค่าสมาธิทำให้เวลาช้าลงเล็งเป้าได้ง่ายขึ้น ถ้าใช้โจมตีระยะใกล้ เร่งความเร็วสั้นๆจะใช้ได้ผลมั้ยนะ’ มาตาร์คิดแล้วก็ลองดูทันที

มาตาร์ลุกขึ้นมาเตรียมตัววิ่ง พุ่งสายตาจับจ้องไปที่เจ้ากระต่ายตัวนั้น ความรู้สึกเหมือนรอบข้างจืดจางลง มีเพียงเจ้ากระต่ายตัวนั้นเท่านั้นที่ยังชัดเจน พริบตาเขาออกตัวพุ่งไปยังกระต่ายตัวนั้น เวลารอบข้างเหมือนหยุดลง เจ้ากระต่ายยังไม่ทันได้เคลื่อนที่ เขาก้าวเข้าไป ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ...สามก้าว ...สองก้าว ...หนึ่งก้าว

แซก! แซก!

ทันใดนั้นพลังสมาธิก็หมดลง ภาพการเคลื่อนไหวและเวลากลับเป็นเหมือนเดิม เจ้ากระต่ายเริ่มวิ่งหนี แต่ชายหนุ่มก็สู้สุดใจ เงื้อมีดในมือออกไป จังหวะที่กำลังจะจ้วงแทง เขารับรู้ว่ามันไม่ใช่ระยะที่มือเอื้อมถึง แต่เขาจะเสียโอกาสนี้ไปไม่ได้ อะไรที่ทำได้ ก็ต้องทำ

ฟิ้ว! ฉึก!!

มีดพุ่งออกจากมือ ไปปักที่เจ้ากระต่ายทันที มาตาร์วิ่งพุ่งอีกก้าว คว้าเจ้ากระต่ายบาดเจ็บเอาไว้ได้ แล้วรีบจับมีดจ้วงแทงไม่ยั้ง กลัวเจ้ากระต่ายจะหนีไป

ในที่สุด เจ้ากระต่ายก็ตายลง พร้อมกับร้อยยิ้มอันหื่นกระหายของมาตาร์ ซากกระต่ายในมือซ้ายและมีดเปื้อนเลือดในมือขวา

“ฮ่าๆๆๆๆ”

มาตาร์หัวเราะออกมาราวกับเสียสติ นักล่าคนอื่นที่ยืนอยู่ห่างๆมองเขาด้วยสายตาแห่งความพิศวง ‘บ้าป่าววะ แค่กระต่ายตัวเดียว ดีใจยังกะฆ่ามังกรได้งั้นแหละ’ ความคิดของนักล่าคนอื่นๆก็ประมาณนี้แหละนะ

“ผู้เล่นมาตาร์สังหารกระต่ายระดับ 2 ได้รับค่าประสบการณ์ 200 ค่ะ” เสียงจากระบบดังขึ้นในหัวของชายหนุ่ม

‘หืม? ระดับ2เหรอ ทำไมมันยากจังหว่า หรือเพราะว่ามันระดับสูงกว่าเรา’ มาตาร์ยังข้องใจว่าทำไมแค่สัตว์อสูรระดับสองมันถึงยากนัก แต่เขาก็ดีใจที่สามารถรู้เคล็ดในการใช้ค่าสถานะพื้นฐานให้เป็นประโยชน์ได้ โดยเฉพาะพลังสมาธินี่มีประโยชน์มาก

หลังจากนั้นมาตาร์ก็นั่งพักอีกรอบเพื่อฟื้นค่าสถานะ แล้วก็ลงมือล่าสัตว์อสูรตัวต่อไป

ชายหนุ่มนั่งพักสลับกับการล่าไปเรื่อยๆ เน้นที่กระต่ายเป็นหลัก เนื่องจากสัตว์อสูรตัวอื่นมันโจมตีแรง และน้ำยาฟื้นพลังก็มีอยู่น้อย จนเวลาผ่านไปหกชั่วโมง จากเวลาที่เริ่มออกล่าตอนประมาณห้าทุ่ม จนตอนนี้ตีห้าแล้ว

‘มีเงินหล่นเยอะพอสมควร รวมๆแล้วมีพันกว่าๆแล้วแฮะ’ และระดับของมาตาร์ก็ขึ้นไปถึงสิบแล้ว จากการฆ่ากระต่ายตั้งแต่ระดับหนึ่ง ไล่มาจนถึงระดับสิบ

มาตาร์ตัดสินใจเข้าเมือง เพื่อสอบถามข้อมูลที่เขาสงสัย แล้วว่าจะเปลี่ยนอุปกรณ์สวมใส่ และเขาไม่ได้รับรู้เลยว่า มีบุคคลคนหนึ่งแอบสังเกตเขาอยู่ แล้วลอบยิ้มอยู่ในใจ

ณ อาคารเริ่มต้น มาตาร์เดินเข้าไปอีกครั้ง

“มาถามข้อมูลเพิ่มเติมครับ” เขากล่าวกับพนักงานต้อนรับหน้าประตูเพื่อรับบัตรคิว

B00271 ‘อืม เป็นอย่างที่คิดไม่ใช่Aแล้ว แปลว่าAมันสำหรับครั้งแรกจริงๆ’

ไม่ทันจะนั่งรอ ก็ถึงคิวของชายหนุ่ม ป้ายไฟกลางห้องโถงปรากฏหมายเลขคิวของเขา

B00271 ห้องB5

“สวัสดีค่ะคุณมาตาร์ เชิญนั่ง” พนักงานหญิงประจำห้องB5กล่าวต้อนรับ

มาตาร์นั่งลงบนเก้าอี้แล้วเริ่มถามทันที

“ค่าสถานะนี่มันลดเพิ่มกันยังไงครับ” ชายหนุ่มถาม

“มันเหมือนกับการออกกำลังกายค่ะ เวลาที่เราใช้กล้ามเนื้อออกกำลัง มันก็จะเหนื่อยล้า สูญเสียความทนทาน แต่เมื่อมันฟื้นกลับคืนมา มันจะแข็งแรงมากขึ้น ทำให้ออกกำลังได้มากขึ้นอีกค่ะ และค่าสถานะก็เพิ่มขึ้นด้วยหลักการเดียวกัน” พนักงานสาวตอบพร้อมยกตัวอย่าง

ชายหนุ่มได้ฟังคำตอบก็มีสีหน้าครุ่นคิด

“แล้วทำไมตอนผมใช้ค่าความอึดจนหมด ค่าสถานะปัจจุบันอื่นๆถึงลดลงด้วยล่ะครับ”

“ก็เหมือนเวลาที่เราง่วงนอนหรือหิวข้าว เมื่อถึงขีดสุดเกินจะรับไหว ถ้ายังฝืนทนต่อไปค่าอื่นๆก็จะลดลงอย่างรวดเร็วค่ะ แต่การลดค่าด้วยวิธีนี้เวลาฟื้นขึ้นมามันจะไม่เติบโตขึ้นนะคะ” พนักงานสาวยกตัวอย่างอีก

“อืม อย่างนี้นี่เอง แล้วตอนที่ระดับตัวละครเพิ่มขึ้นค่าพื้นฐานมันเพิ่มมั้ยครับ” ชายหนุ่มสงสัยเพราะระดับของเขาขึ้นมาถึงสิบแล้ว แต่ค่าสถานะไม่ค่อยเพิ่มเลย

“ค่าสถานะจะไม่ขึ้นตามระดับตัวละครค่ะ แม้แต่ค่าพลังชีวิตและพลังวิญญาณ” หญิงสาวตอบ

“หา? หมายความว่าผมต้องโดนอัดปางตายแล้วก็ฟื้นพลังกลับมาหลายๆรอบ พลังชีวิตผมถึงจะมากขึ้นอย่างนั้นเหรอครับ” ชายหนุ่มสงสัย

“เป็นเช่นนั้นแหละค่ะ” พนักงานสาวยิ้มตอบอย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อน

“แล้วไอ้ระดับตัวละครนี่มันมีไว้ทำไมล่ะครับ” มาตาร์สงสัยเพราะถ้าสถานะมันขึ้นโดยการใช้งานบ่อยๆ แล้วตอนขึ้นระดับมันมีผลยังไงกับการเล่นเกม

“ระดับตัวละครมีผลกับพลังโจมตีและพลังป้องกันค่ะ” พนักงานสาวตอบ

“ยังไงครับ คือยิ่งสูงก็ยิ่งแรง อย่างนั้นรึเปล่า?” ชายหนุ่มคิดว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น

“ก็ถูกส่วนหนึ่งค่ะ แต่เวลาที่เราคำนวณค่าพลังโจมตีมีตัวแปรมากมายตั้งแต่พลังโจมตีของผู้โจมตี พลังป้องกันของผู้ถูกโจมตี และระดับของทั้งคู่ด้วยค่ะ” พนักงานสาวให้ข้อมูล

“ยังไงครับ?” มาตาร์ต้องการรายละเอียด เพราะเขาเกือบพลาดมาแล้วตอนที่รีบร้อนไม่ฟังข้อมูล ตอนนี้พอจะมีเวลาก็เลยอยากจะรู้เอาไว้

“ค่ะ ดิชั้นจะอธิบายการคำนวณค่าพลังโจมตีแบบคร่าวๆนะคะ” พนักงานสาวเริ่มบรรยาย ชายหนุ่มก็ตั้งใจฟัง

“สมมุติว่าคุณมาตาร์มีระดับ 100 มีพลังโจมตี 200 โจมตีใส่หมาป่าระดับ 100 เท่ากัน พลังป้องกัน 100 หมาป่าจะโดนโจมตีจะเท่ากับ 100 นะคะเพราะพลังโจมตีมากกว่าพลังป้องกันอยู่ 100 ซึ่งเป็นค่าแบบหยาบๆ เพราะการโจมตีจริงค่าสมาธิและโชคจะถูกคำนวณร่วมด้วย” พนักงานสาวแจกแจงรายละเอียด

“หมายความว่าจริงๆแล้วไม่ใช่ 100 อาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่านี้ในความเป็นจริงใช่มั้ยครับ” มาตาร์ทวนสิ่งที่พนักงานสาวพูด

“ใช่ค่ะ ดิชั้นสมมุติเลขเพื่อให้ง่ายต่อความเข้าใจเท่านั้น ...ต่อเลยนะคะ” พนักงานสาวถามเพื่อจะได้อธิบายต่อไป มาตาร์ก็พยักหน้ารับรู้

“ถ้าคุณมาตาร์มีระดับ 100 มีพลังโจมตี 200 เหมือนเดิม แต่หมาป่ามีระดับ 101 ส่วนพลังป้องกันยัง 100 เหมือนเดิม ค่าความต่างของพลังโจมตีกับพลังป้องกันจะเป็น 100 เท่าเดิม แต่ระดับที่แตกต่างจะทำให้หมาป่าโดนโจมตีแค่ 99ค่ะ” พนักงานสาวยกตัวอย่างต่อไป

“เอ๋? หายไปไหน 1 ล่ะครับ” มาตาร์สงสัย เพราะค่าพลังโจมตีและพลังป้องกันยังเท่าเดิม แต่ความแรงกลับไม่เท่าเดิม

“เพราะระดับหมาป่ามากกว่าคุณมาตาร์อยู่1 กำลังโจมตีก็จะลดลง 1% ค่ะ” พนักงานสาวเฉลย

“คือลดลงทุกระดับที่แตกต่างอย่างนี้เลยเหรอครับ ถ้าหมาป่าระดับมากกว่าผม 10 พลังโจมตีของผมก็จะลดลงไป10%” มาตาร์ทบทวน

“ใช่ค่ะ สมมุติถ้าคุณมาตาร์มีระดับ 100 พลังโจมตี 200 หมาป่าระดับ 150 พลังป้องกัน 100 หมาป่าจะโดนโจมตีแค่50 ค่ะ เพราะระดับต่างกัน 50 ขั้น พลังโจมตีลดลง 50%” พนักงานสาวยกตัวอย่างอีก

“อ้าว งั้นถ้าระดับต่างกันเกิน 100 ก็โจมตีไม่เข้าเลยน่ะสิครับ” มาตาร์เริ่มรู้สึกว่าระดับตัวละครมันมีผลต่อค่าโจมตีมากพอสมควรแล้วตอนนี้

“ค่าความต่างที่เกมคิดสูงสุดคือ 99 ค่ะ ถ้าระดับต่างกันเกิน 99 ก็จะใช้ 99 เสมอ ไม่ว่าจะต่างกัน 150 หรือ 200 ก็ใช้แค่ 99 เท่านั้น” พนักงานสาวให้รายละเอียด

“งั้นถ้าระดับของหมาป่าน้อยกว่าผม ผมก็จะโจมตีแรงขึ้นด้วยรึเปล่าครับ” มาตาร์ถามในมุมกลับกัน

“แน่นอนค่ะ ถ้าคุณมาตาร์มีระดับ 100 พลังโจมตี 200 หมาป่ามีระดับ 50 พลังป้องกัน 100 หมาป่าก็จะโดนโจมตี 150 เพราะคุณมาตาร์มีระดับมากกว่าหมาป่า 50 ขั้น พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50%” พนักงานสาวให้ตัวอย่างอีก

“ความแตกต่างสูงสุดก็ยังเป็น 99 เหมือนเดิมใช่มั้ยครับ” มาตาร์ถามเพื่อความแน่ใจ

“ไม่ใช่ค่ะ สำหรับความแตกต่างของผู้ที่เหนือกว่านั้นไม่มีขีดจำกัด ถ้าคุณมาตาร์มีระดับมากกว่าคู่ค่อสู้ 200 ขั้น พลังโจมตีก็จะเพิ่มขึ้นอีก 200% ค่ะ” พนักงานสาวตอบเสียงใส

“โอ้โห! ระดับตัวละครนี่มันสำคัญมากเลยนะเนี่ย ระดับต่างกันร้อยนึงก็แทบจะทำอะไรกันไม่ได้แล้ว ...แล้วถ้าผมตายระดับตัวละครจะลดลงมั้ยครับ” มาตาร์เริ่มกังวล

“ลดค่ะ ถ้าคุณมาตาร์ตายระดับและค่าประสบการณ์จะลดลง 10%” พนักงานสาวตอบยิ้มแย้ม

“หา!? 10% เลยเหรอครับ” มาตาร์ตกใจมากเพราะถ้าเทียบกับเกมอื่นแล้วมันสูญเสียเยอะมาก

“ไม่ใช่แค่นั้นนะคะ ค่าสถานะทุกอย่างก็จะลดลงไป 10% แต่จะไม่ลดต่ำกว่า 100 นะคะยกเว้นในกรณีที่ติดคำสาปบางชนิดเท่านั้น” พนักงานสาวให้ขัอมูลเพิ่ม

“ฮ้า!!?” มาตาร์ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก อะไรมันจะมากขนาดนั้น

“และยังมีระดับของทักษะอีก ลดลง 10% เหมือนกัน แต่จะไม่ลดลงต่ำกว่าระดับ 1 นะคะ คือทักษะอะไรที่เรียนรู้ได้แล้วจะไม่หายไปนั่นแหละค่ะ” พนักงานสาวยังรายงานสิ่งที่ทำให้มาตาร์ต้องอ้าปากค้าง เขาไม่เคยเจอเกมที่โหดขนาดนี้มาก่อน แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งสุดท้ายที่จะทำให้เขาต้องตะลึง

“โอ้โห เกมนี้มันตายครั้งนึงนี่แทบจะเหมือนเล่นใหม่เลยสิครับ” มาตาร์ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเขาตายขึ้นมาครั้งหนึ่งมันคงไม่ต่างกับเล่นใหม่เท่าไหร่

“และของทั้งหมดที่พกติดตัวจะหล่นหมดนะคะ รวมทั้งเงินที่ติดตัวอยู่ด้วย” พนักงานสาวให้ข้อมูลเพิ่ม คราวนี้เล่นเอามาตาร์คิ้วขมวดขึ้นมาทันที

“ของตกทั้งตัวเลยเหรอครับ” มาตาร์ถามย้ำ

“ใช่ค่ะ แต่คุณมาตาร์สามารถกลับมาเก็บของที่หล่นได้นะคะ ถ้ายังไม่มีใครเก็บไป” พนักงานสาวยิ้มตอบ

“เอ้อ ...ผมจะมีวิธีป้องกันอะไรมั้ยครับ” ชายหนุ่มถามด้วยความกลุ้มใจ

“มีค่ะ ...อย่าตาย” พนักงานสาวตอบกลับเหมือนมันสามารถควบคุมได้

“...” ชายหนุ่มพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าพนักงานสาวที่ยิ้มแย้ม ‘ขอบคุณนะ ช่วยได้มากเลย’

“และเมื่อตายจะต้องสูญเสียเวลาเพื่อรอเกิดในเกมหนึ่งชั่วโมงนะคะ ถ้าเทียบเวลาโลกจริงก็แค่หนึ่งนาทีเท่านั้น คุณมาตาร์จะออฟไลน์ออกไปดื่มน้ำซักแก้วแล้วกลับเข้ามาในเกมก็เรียบร้อยแล้ว ง่ายใช่มั้ยล่ะคะ” พนักงานสาวให้ข้อมูลพร้อมแนะนำอย่างสดใส

“...” มาตาร์ยังนิ่งอยู่ ‘รอเกิดในเกมหนึ่งชั่วโมงเหรอเหรอ สั้นดีแฮะ แค่หนึ่งนาทีในโลกจริงเอง’

“มีข้อสงสัยเพิ่มเติมมั้ยคะ” พนักงานสาวยังคงถามอย่างสดใส

“เอ้อ มีครับ เรื่องการขึ้นระดับ” มาตาร์เกือบจะลืมไปอีกเรื่องหนึ่งเพราะมัวแต่ตกตะลึงกับสิ่งที่ต้องสูญเสียเมื่อตาย

“ค่ะ” พนักงานสาวขานรับ

มาตาร์เปิดดูค่าสถานะของตัวเอง

มาตาร์

ระดับ 10

ประสบการณ์ 90/1000

“ระดับผมขึ้นเป็น10แล้ว แต่ทำไมค่าประสบการณ์ที่ต้องใช้ขึ้นระดับถึงไม่เปลี่ยนไปเลยล่ะครับ” มาตาร์สังเกตว่าตอนที่เขามีระดับ1ค่าประสบการณ์ที่ใช้ขึ้นระดับคือ 1,000 ตอนนี้ระดับ 10 แล้ว ค่าประสบการณ์ที่ต้องการก็ยัง 1,000เท่าเดิม

“เพราะค่าประสบการณ์ที่ต้องการในการขึ้นระดับจะเท่ากับ 1,000 เสมอค่ะ” พนักงานสาวตอบ

“หา? ถ้าอย่างนั้นระดับมันก็ขึ้นง่ายมากเลยน่ะสิครับเกมนี้น่ะ” มาตาร์จำได้ว่าแค่กระต่ายตัวเดียวก็ให้ประสบการณ์เป็นร้อยแล้ว อย่างนี้ฆ่าแต่กระต่ายก็ขึ้นระดับได้ง่ายๆ

“แต่ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากศัตรูจะไม่เท่าเดิมนะคะ” พนักงานสาวให้ข้อมูลเพิ่มเติมอีก

“เอ๋? เอ้อ จะว่าไปก็จริงนะครับ ค่าประสบการณ์มันไม่ได้ขึ้นเท่าเดิมเสมอเวลาฆ่ากระต่ายระดับเดียวกัน” มาตาร์เพิ่งจะสังเกตเห็นค่าประสบการณ์ของเขาที่มันไม่ได้ขึ้นง่ายเหมือนเดิม

“ถ้าคุณมาตาร์มีระดับ 100 สังหารกระต่ายระดับ 100 จะได้รับประสบการณ์ 100 ค่ะ อันนี้เป็นพื้นฐานนะคะ ถ้าศัตรูมีระดับเท่ากันจะได้ค่าประสบการณ์ 100 เสมอ ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรก็ตาม” พนักงานสาวเริ่มยกตัวอย่าง

“อืม ครับ” มาตาร์เริ่มกลับสู่โหมดตั้งใจฟังอีกครั้ง

“ถ้าคุณมาตาร์มีระดับ 100 สังหารกระต่ายระดับ 101 คุณมาตาร์จะได้รับประสบการณ์ 200 ค่ะ เพราะระดับศัตรูมากกว่าหนึ่งขั้น ค่าประสบการณ์ก็จะมากขึ้น1เท่า” พนักงานสาวอธิบาย

“โอ้โห! ขึ้นง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ” มาตาร์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเพราะมันดูง่ายมาก

“เพราะศัตรูที่ระดับสูงกว่าจะปราบได้ยากกว่าไงคะ ถ้าคุณมาตาร์สังหารศัตรูที่มีระดับมากกว่าตัวเอง 9 ขั้น ค่าประสบการณ์ก็จะมากขึ้น 10 เท่าค่ะ สมมุติคุณมาตาร์มีระดับ 100 สังหารกระต่ายระดับ 109 คุณมาตาร์ก็จะได้รับค่าประสบการณ์ 1,000 ค่ะ” พนักงานสาวอธิบายพร้อมยกตัวอย่าง

“โอ้โห! เท่ากับว่าฆ่าศัตรูตัวเดียวระดับขึ้นเลยนะเนี่ย” มาตาร์ตื่นเต้นกับข้อมูลที่พนักงานสาวบอก โดยลืมไปว่าการต่อสู้กับศัตรูที่มีระดับสูงกว่า ย่อมหมายถึงมีโอกาสตายได้ง่ายกว่าด้วย

“และในทางกลับกัน ถ้าคุณมาตาร์สังหารศัตรูที่มีระดับต่ำกว่า ค่าประสบการณ์ก็จะน้อยลงไปด้วยค่ะ ยกตัวอย่างเช่น สมมุติคุณมาตาร์มีระดับ 100 สังหารกระต่ายระดับ 90 ก็จะได้รับค่าประสบการณ์แค่ 90 เท่านั้น ลดลงไป 10% เพราะระดับศัตรูน้อยกว่าคุณมาตาร์ 10 ขั้น” พนักงานสาวอธิบายเพิ่มเติม

“อ้อ อย่างนี้นี่เอง” มาตาร์เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมค่าประสบการณ์ของเขาถึงเป็นเลขที่ไม่ลงตัวที่ร้อยแต่เป็นเก้าสิบ

“โดยระดับของศัตรูที่ต่ำกว่าผู้เล่นเกิน 99 ระดับ ผู้เล่นจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์ใดใดนะคะ แต่ถ้าศัตรูมีระดับสูงกว่าผู้เล่นเกิน 99 ก็ไม่มีปัญหาอะไร ดังนั้นถ้าอยากจะขึ้นระดับให้ได้ก็ต้องเลือกศัตรูที่ระดับต่ำกว่าไม่เกิน 99 เท่านั้นนะคะ” พนักงานสาวไขข้อข้องใจของมาตาร์ในที่สุด

“อืม ...เข้าใจแล้วครับ” มาตาร์หายกังวลเรื่องระบบของเกมในที่สุด ‘แบบนี้ก็ค่อยสมเหตุสมผลหน่อย’

และก็มาถึงคำถามที่สำคัญ ที่เขาต้องการมากที่สุด จุดมุ่งหมายของเขาที่เข้ามาเล่นเกมนี้

“เอ่อ ...แล้ว พวก ..เอ่อ” ชายหนุ่มอ้ำอึ้งไม่กล้าถามขึ้นมาทันใด

“คะ?” พนักงานสาวก็ยิ้มอย่างใจเย็น รอคอยให้ชายหนุ่มถาม

“พวก ..สัตว์อสูรสาว วิญญาณสาว สัตว์เลี้ยงสาว และสาวสาวสาวอีกมากมาย จะหาได้จากที่ไหนครับ!!”

คำถามนี้เล่นเอาพนักงานสาวถึงกับมึน ท่าทางชายหนุ่มมาดดีคนนี้จะมีดีแค่ที่มาดเท่านั้น

“เรื่องพวกนี้คุณมาตาร์ต้องสืบค้นเอาเองค่ะ จะอ่านจากกระดานข่าว ในช่องข่าวสารที่เมนูค่ะ”

ชายหนุ่มเปิดเมนูขึ้นมาดูทันที และพบว่าช่องข่าวสารเป็นบอร์ดที่มีคนสอบถามและรายงานข้อมูลในเกม

“แล้วไอ้ช่องสื่อสารที่เมนูล่ะครับ ผมยังไม่เคยใช้เลย” มาตาร์ถามข้อมูลอันสุดท้ายของเมนูที่เขายังไม่รู้

“ช่องสื่อสารมีไว้พูดคุยกับเพื่อนในเกมค่ะ โดยคุณมาตาร์สามารถเพิ่มชื่อเพื่อนได้ในรัศมีสิบเมตร โดยทั้งคู่ต้องตอบรับคำขอในการแลกชื่อเป็นเพื่อนค่ะ” พนักงานสาวตอบ

“เอ้อ มีอีกเรื่องนึงครับ เรื่องทักษะพิเศษ ผมใช้มีดแล้วมันมีทักษะนี้ขึ้นมาน่ะครับ”

ทักษะอาวุธ มือมีด ระดับ1

เมื่อถือมีด พลังกาย+20% คล่องตัว+30% ความอึด+5% สมาธิ+20% จิต+5% โชค+20%

 “ค่ะ นี่เป็นจุดเด่นของเกมจ็อคออนไลน์เลยนะคะ การที่เราใช้อาวุธชนิดใดชนิดหนึ่งจนชำนาญ สามารถทำให้เราเก่งขึ้นอย่างก้าวกระโดด วิธีเพิ่มระดับก็เหมือนเดิมค่ะ คือใช้มันบ่อยๆ” พนักงานสาวตอบ

“ถ้าอย่างนั้น มันก็ง่ายน่ะสิครับ แป๊บๆก็เก่งแล้ว” ชายหนุ่มสงสัยถึงความสมดุลย์ในเกม ผู้เล่นเก่งกันง่ายแบบนี้มันง่ายเกินไปรึเปล่า

“แต่สัตว์อสูรทุกตัวก็ใช้ระบบนี้นะคะ ถ้ายิ่งสัตว์อสูรตัวไหนอยู่มานาน ก็แทบจะไร้เทียมทานเหมือนกัน” พนักงานสาวตอบหน้าบาน ซึ่งมันทำให้ชายหนุ่มตกใจเหมือนกัน

“ถ้าอย่างนั้น สัตว์อสูรก็มีสถานะพื้นฐานไม่เท่ากันทุกตัวน่ะสิครับ” เขาคิดถึงกระต่ายที่เขาล่าได้ แม้บางตัวจะระดับต่ำ แต่กลับวิ่งเร็วมากก็มี บางตัวระดับสูง กลับดูอ่อนแอ

“ใช่ค่ะ แล้วแต่ดวงของผู้เล่นว่าจะบังเอิญไปเจอตัวไหน ถ้าเจอตัวที่อยู่มานานก็ซวยไป” พนักงานสาวพูดเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา

“แล้วมีวิธีตรวจสอบสถานะของสัตว์อสูรที่เราจะสู้ด้วยมั้ยครับ” ชายหนุ่มถาม

“มีค่ะ ผู้เล่นสามารถใช้คำสั่งสำรวจที่เมนูได้ ซึ่งตอนนี้คำสั่งสำรวจของคุณมาตาร์ใช้ตรวจสอบได้เพียงวัตถุไม่มีชีวิตที่อยู่ในมือเท่านั้น ถ้าอยากให้คำสั่งสำรวจเพิ่มขีดความสามารถต้องค้นหาเอาเองค่ะ” พนักงานสาวยิ้มตอบ

หลังจากมาตาร์สอบถามข้อมูลที่เขาต้องการครบแล้ว เขาก็ต้องการจะเดินดูรอบเมืองเริ่มต้นนี้ให้ทั่ว ว่ามีอะไรให้ทำบ้าง แต่ทันทีที่เดินออกมาจากอาคารเริ่มต้น

“พี่ชายๆ” เสียงเรียกจากหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่เดินไปเดินมาแถวๆอาคารเริ่มต้นนี้

มาตาร์หันไปมองรอบๆ ก็ไม่พบว่าจะมีใครยืนอยู่ข้างๆ จึงหันไปทางเด็กหนุ่มคนนั้น แล้วชี้หน้าตัวเองท่าทางเซ่อๆ เหมือนกับแสดงท่าทีว่า ‘เรียกผมรึเปล่าครับ’

“ใช่ๆ พี่ชาย มานี่หน่อย” ท่าทางเด็กหนุ่มคนนี้ดูลับๆล่อๆ เหมือนแอบซ่อนอะไรบางอย่าง

“ผมมีไข่สัตว์อสูรที่ไม่มีขายในเมืองเริ่มต้น หายากมากเลยนะ อยากได้มั้ยครับ” เด็กหนุ่มถามขึ้นเบาๆเมื่อมาตาร์เดินเข้ามาใกล้

จริงๆแล้วชายหนุ่มเองก็อยากจะหาข้อมูลของการมีสัตว์อสูรในครอบครองอยู่เหมือนกัน เพราะเขาเพ้อฝันถึงการมีสัตว์อสูรสวยๆน่ารักๆล้อมรอบกาย เหมือนเกมออนไลน์อื่นๆที่เขาเคยได้ยินมา ถึงขั้นดั้นด้นมาเล่นเกมออนไลน์กันเลยทีเดียว

“พี่ก็สนใจอยู่นะ แต่ว่าพี่เป็นผู้เล่นใหม่ คงไม่มีเงินซื้อหรอก” มาตาร์ตอบอย่างเสียดาย เขาคาดว่าไข่สัตว์อสูรต้องมีราคาเป็นหมื่นหรือแสนแน่ เขาซึ่งมีเงินพันนิดๆ ไม่มีสิทธิ์จะฝัน

“ถ้าพี่ชายมีเงินถึงพันจีนะ ผมขายให้เลย ตอนนี้ผมมีอยู่สามฟอง พอดีว่าผมอยากจะเลิกเล่นแล้วสร้างตัวละครใหม่ แต่จะขายให้เพื่อนๆมันก็ไม่ยอมซื้อ คิดแต่จะเอาของฟรี พอดีผมถูกชะตากับพี่ ก็เลยอยากจะให้พี่รับเอาไว้”

มาตาร์ตาลุกวาวเมื่อได้ยินราคา แค่พันโกลด์เท่านั้นเอง ‘แต่เดี๋ยวนะพันจีกับพันโกลด์มันเท่ากันรึเปล่า’

“น้องชายพี่มีอยู่พันโกลด์น่ะ พอมั้ยน้อง?” มาตาร์ถามอย่างกังวลพร้อมควักเงินออกมาพันโกลด์

“ได้เลยครับพี่ พันจีพอดี” เด็กหนุ่มรีบคว้าเงินเข้ามือทันที แล้วหยิบไข่ออกมาจากเข็มขัดสามฟอง ขนาดเท่าลูกบอล

‘อ๋อ โกลด์ย่อเป็นจีนี่เอง สะดวกเรียกดีเหมือนกันแฮะ’ ชายหนุ่มคิดแล้วก็รับไข่สามฟองมาอย่างทะนุถนอม

ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังเดินจากไป มาตาร์นึกอะไรได้ก็รีบเรียกเด็กหนุ่มคนนั้นเอาไว้

“เดี๋ยวน้อง” เด็กหนุ่มยืนตัวแข็ง ค่อยๆหันมาอย่างหวาดๆ

“มีอะไรครับ” เสียงเด็กหนุ่มดูสั่นนิดๆ

“มันฟักยังไงเหรอไอ้ไข่อสูรเนี่ย พี่แค่เก็บมันไว้กับตัวเหรอ” มาตาร์ถามด้วยความสงสัย

‘ไอ้บ้า นึกว่าจะถูกจับได้ซะแล้ว’ เด็กหนุ่มลอบคิดในใจแต่สีหน้ายิ้มแย้ม

“พี่แค่หยดเลือดลงไปพร้อมกับกล่าวพันธสัญญา” เด็กหนุ่มตอบ

“พันธสัญญา?” มาตาร์สงสัยว่าไอ้พันธสัญญานี่มันเป็นแบบไหน

“ก็เอ่ยชื่อพี่ออกมา แล้วก็บอกว่าขอทำพันธสัญญาเป็นผู้ดูแลเลี้ยงดูมันเท่านั้นเองครับ ลองดูสักฟองก่อนสิ”

มาตาร์ฟังคำเด็กหนุ่มแล้วก็หยิบไข่จากเข็มขัดที่เพิ่งเก็บลงไปขึ้นมา เอามีดจิ้มปลายนิ้วของตนเองเบาๆพอให้เลือดไหลซิบๆแล้วป้ายลงไข่แบบจางๆ

‘เพิ่งจะเคยเห็นคนทำพันธสัญญาทุเรศแบบนี้นี่แหละ เลือดแทบไม่หยดออกมาเลย’ เด็กหนุ่มเห็นท่าทางของมาตาร์แล้วก็ทำสีหน้าละเหี่ยใจ

“ผมมาตาร์ขอทำพันธสัญญากับไข่อสูรใบนี้ จะดูแลเลี้ยงดูตลอดไปครับ” พอพูดจบ เสียงสัญญาณจากเกมก็ดังขึ้น

มาตาร์ได้รับไข่สัตว์อสูรระดับสิบค่ะ

“เออ ได้จริงๆด้วยน้องชาย ขอบคุณมากนะ” มาตาร์เห็นว่าได้ผลก็หยิบไข่อสูรอีกสองฟองขึ้นมาเตรียมทำพันธสัญญาเหมือนกัน

“เวลาฟัก พี่ก็แค่เก็บประสบการณ์ให้ถึงพันในแต่ละฟอง ถ้าพี่มีสามฟองมันก็จะเฉลี่ยให้แบบเท่าๆกันตามระดับของพี่นะครับ” ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็รีบจรลีหายไปจากสายตาของมาตาร์

‘หมายความว่าเราต้องเก็บค่าประสบการณ์ของคนสี่คนในการขึ้นระดับแต่ละครั้งสินะ ไม่มีปัญหา ขอแค่ได้สัตว์อสูรสาวๆก็พอ ตูจะได้มีฮาเร็มส่วนตัวกับเค้ามั่ง ฮ่าๆๆๆ’ มาตาร์คิดในใจแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ

หลังจากทำพันธสัญญากับไข่ทั้งหมดเรียบร้อย มาตาร์ก็เดินหาร้านขายน้ำยาฟื้นพลัง เพราะจะได้เตรียมลุยเพื่อฟักไข่ แต่แล้วเขากลับรู้สึกหิวขึ้นมาก่อน

‘อึม กินอะไรง่ายๆถูกๆพออิ่มละกัน’

มาตาร์เห็นร้านมินิมาร์ทก็เลยเดินเข้าไปซื้อของกิน ได้ขนมปังมาแถวหนึ่ง กับนมขวดใหญ่ เขาจึงเดินไปกินไปจนถึงร้านขายน้ำยาซึ่งมีประจำอยู่ทุกประตูเมือง

“สวัสดีครับ น้ำยาฟื้นพลังขายยังไงครับ” ชายหนุ่มเดินเข้าร้านพร้อมเอ่ยถามแม่ค้าสาวประจำร้าน

“จะเอาไซส์ไหนล่ะจ๊ะพ่อหนุ่ม” แม่ค้าสาวเอ่ยถามสายตายั่วยวน

“มีรายชื่อสินค้าให้ดูมั้ยครับ” มาตาร์เอ่ยถาม

แม่ค้าสาวยิ้มตอบพร้อมหยิบกระดาษเคลือบพลาสติกให้แผ่นหนึ่ง ข้างในมีรูปขวดน้ำยาชนิดต่างๆ ขนาด ประสิทธิภาพ และราคา

‘อืม น้ำยาในเกมนี้แบ่งประสิทธิภาพเป็นสองอย่างแฮะ คือปริมาณและความเร็ว ยิ่งเติมด้วยความเร็วสูงก็ยิ่งแพง แม้จะเติมได้ปริมาณน้อยกว่า แต่ถ้าเร็วกว่าก็แพงกว่ากันพอสมควร อืม ...ตอนนี้เรามีเงินเหลืออยู่ไม่กี่ร้อย’

“ขอน้ำยาเติมพลังชีวิต 60C สิบขวดครับ” โดยเลข60นั้นคือปริมาณส่วนCนั้นคือความเร็ว คือเติมพลังชีวิต60%ความเร็วขั้นC ซึ่งถือว่ากลางๆ เพราะระดับช้าที่สุดมันคือE

หลังจากมาตาร์ได้น้ำยาเติมพลังแล้ว เงินที่มีอยู่น้อยนิดก็แทบจะไม่เหลือ

แต่ว่าตอนนี้เขาพร้อมที่จะลุยอีกรอบแล้ว

Rewrite tag: ย้ายการคำนวณเรื่องการขึ้นระดับและการโจมตีจากบทที่ 1 มา ปรับรายละเอียดให้เข้าใจง่ายขึ้น(รึเปล่า) เปลี่ยนแปลงวิธีคิดค่าพลังโจมตีเมื่อระดับต่างกันเกิน 100 เปลี่ยนแปลงวิธีคิดค่าประสบการณ์ถ้าระดับศัตรูต่ำกว่าเกิน 99 แก้คำผิด