JOQ Online คนจริงลวงโลก <มี E-Book>

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1: พื้นฐานการเล่น

บทที่1 พื้นฐานการเล่น

ร่างของมาตาร์ปรากฏขึ้นที่ลานกว้างรูปวงกลม เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณร้อยเมตร เขามองไปทั่วๆ เห็นแสงสว่างวาบขึ้นก่อนที่จะมีร่างของคนอื่นๆปรากฏขึ้นมาเหมือนกับเขา

ท้องฟ้ามืดครึ้ม สันนิษฐานว่าในเกมตอนนี้เป็นเวลากลางคืน

‘เอ่อ ...แล้วยังไงต่อล่ะเนี่ย’

ชายหนุ่มผมแดงมองไปรอบๆเห็นมีอาคารหลังหนึ่งที่สูงผิดกับอาคารหลังอื่นๆมีนาฬิกาเรือนโตบอกเวลาสี่ทุ่ม มีป้ายไฟเขียนใหญ่โตเอาไว้ว่าอาคารเริ่มต้น

‘อ้า ในที่สุดก็เห็นทางสว่าง’

มาตาร์เดินดุ่มๆตรงไปที่ตึกอาคารเริ่มต้นทันที

หนึ่งนาทีให้หลัง เขาก็มายืนอยู่หน้าอาคารเริ่มต้น ที่หน้าตึกเป็นบันไดหินอันกว้างขวาง มีคนนั่งเล่นคุยกันอยู่ตามขั้นบันได บางคนทำท่าเหมือนยืนรอใคร

มาตาร์เดินขึ้นบันไดหินไปสู่ประตูทางเข้าตึก ประตูกว้างใหญ่ กว้างพอที่จะเดินเป็นแผงเข้าไปพร้อมๆกันได้ทีละสิบคน สูงถึงห้าเมตร พอเดินเข้าไปมาตาร์ก็ต้องทึ่งกับความใหญ่โตของห้องโถง มันคือล็อบบี้สำหรับผู้ใช้บริการ มีชุดโซฟาเรียงกันเป็นร้อยชุด

“สวัสดีค่ะ จะใช้บริการกดบัตรคิวได้เลยค่ะ” เสียงพนักงานสาวคนหนึ่งดังขึ้นหลังจากเห็นว่ามาตาร์ดูเก้ๆกังๆ

“เอ้อ ครับ ผมเป็นผู้เล่นใหม่ครับ” ชายหนุ่มตอบออกไปอย่างประหม่า

พนักงานสาวหน้าประตูกดบัตรคิวออกมาใบหนึ่งสำหรับผู้เล่นใหม่โดยเฉพาะ

“ได้รับบัตรคิวแล้วรอสัญญาณเรียกจากป้ายได้เลยนะคะ” พนักงานสาวยื่นบัตรให้มาตาร์พร้อมกับผายมือไปทางป้ายไฟยักษ์รูปวงแหวนที่ลอยอยู่กลางห้องโถง ซึ่งสูงกว่าสามสิบเมตร

‘อลังการสุดๆ’ ชายหนุ่มลอบคิดในใจหลังจากเห็นห้องโถงที่ใหญ่ที่สุดในชีวิต

ชายหนุ่มรับบัตรคิวมา ก็เห็นว่ามันมีหมายเลขคือ A09447

‘Aนี่คงจะสำหรับผู้เล่นใหม่ ส่วนเลขก็น่าจะลำดับของวันนี้ล่ะมั้ง เก้าพันกว่าเหรอ ทำไมมันน้อยจังล่ะ มีล็อคอินใหม่เพิ่มขึ้นวันละประมาณหมื่นคนเองเหรอ’ ชายหนุ่มสงสัย เมื่อเทียบกับสัดส่วนผู้เล่นหมื่นล้านคนแล้วมันไม่ถึง 0.0001% ด้วยซ้ำ

มาตาร์นั่งลงที่โซฟาตัวหนึ่ง แล้วมองป้ายไฟที่ไหลผ่านอย่างรวดเร็ว นาทีหนึ่งเลขผ่านไปเป็นร้อย ผู้คนก็ทยอยเดินเข้าออกอาคารเริ่มต้นกันไม่ขาดสาย

สักพักเขาก็เห็นหมายเลขของเขาปรากฏอยู่บนป้ายไฟยักษ์อันนั้น A09447 ห้อง A10

“สวัสดีค่ะ คุณมาตาร์เชิญนั่งค่ะ” เสียงใสๆของพนักงานสาวดังขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มเข้ามาในห้อง

ห้องA10นี้ไม่ใหญ่ได้โตอะไร ลักษณะเหมือนห้องทำงานส่วนตัวเล็กๆเท่านั้น มีโต๊ะขนาดกลางพอที่จะกางมือแล้วสามารถแตะปลายทั้งสองฝั่งได้หนึ่งตัว พนักงานสาวสวยก็นั่งอยู่หลังโต๊ะตัวนั้น และเก้าอี้นุ่มๆมีพนักพิงให้ผู้เล่นนั่งอีกตัวหนึ่ง

“คุณมาตาร์ได้รับเงินหนึ่งร้อยโกลด์ เข็มขัดอเนกประสงค์หนึ่งเส้น ปิ่นโตสามชั้นสำหรับใส่อาหาร กระติกน้ำใบเล็ก มีดสั้นหนึ่งเล่ม และน้ำยาฟื้นพลังชีวิต30Eห้าขวด มีอะไรจะถามมั้ยคะ” พนักงานสาวรัวเป็นชุดพร้อมหยิบของต่างๆตามรายการมาวางบนโต๊ะ

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง พร้อมกับหยิบของต่างๆออกมาดู และสนใจปิ่นโตเป็นพิเศษเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน

“อ้อ คุณมาตาร์ไม่เคยเล่นหรือรับข้อมูลของจ็อคออนไลน์มาก่อนสินะคะ”

พนักงานเห็นอาการของชายหนุ่มแล้วก็พอจะมองออก เพราะคนบางคนที่รู้ข้อมูลอยู่แล้วก็อยากจะรับของแล้วออกไปลุยทันที บางคนก็เคยเล่นแล้วลบตัวละคร แล้วสร้างตัวใหม่มาเล่นเพื่อเก็บของบางอย่างที่มีเฉพาะตัวละครสร้างใหม่เท่านั้นที่จะได้รับ

“ครับ ผมเพิ่งจะออนไลน์ได้ไม่เกินชั่วโมงเลยครับ ข้อมูลที่ผมรับรู้ก็มีแค่มีผู้เล่นทั้งระบบสุริยะประมาณหมื่นล้านคน” ชายหนุ่มนัยน์ตาสีเงินตอบ

“ข้อมูลพื้นฐานของเกมมีดังนี้นะคะ อัตราการไหลของเวลาคือหกสิบเท่าของเวลาจริง คือหนึ่งวินาทีโลกจริงเท่ากับหนึ่งนาทีในเกมนี้นะคะ โดยคุณมาตาร์สามารถดูเวลาทั้งสองโลกได้ที่เมนูของเกมค่ะ” พนักงานสาวอธิบาย

“เมนูอยู่ไหนครับ” ชายหนุ่มลองคลำตามตัวแล้วไม่พบว่ามีอุปกรณ์ใดใด

“คลำทั้งตัวก็ไม่เจอหรอกค่ะ เมนูของเกมอยู่ที่จอประสาทตา ต่อโดยตรงถึงสมอง”

พนักงานสาวอธิบายด้วยท่าทางฉะฉาน ชายหนุ่มเมื่อได้ฟังก็รู้สึกแปลกใจแต่พอคิดถึงเมนูเกม ก็มีหน้าต่างสี่เหลี่ยมลอยขึ้นมาทางด้านขวามือ และไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหน หน้าต่างนั้นก็ลอยอยู่ทางขวามือเสมอ

เวลามาตรฐาน 24/04/56 18:00:03	เวลา ในเกม 04/03/197 22:17:34
ตัวละคร : มาตาร์
ระดับ : 1
พลัง ชีวิต : 100	พลังวิญญาณ : 100
สถานะ
ภารกิจ
สำรวจ
ข่าวสาร
สื่อสาร
ตั้งค่า
บันทึก
ออก

ในกรอบบนสุดบอกเวลาสองแบบคือโลกจริงและโลกเกม ถัดลงมาเป็นชื่อของเขาเอง

“เอ่อ ทำไมในเมนูต้องมีชื่อผู้เล่นด้วยล่ะครับ” ชายหนุ่มสงสัยถึงพื้นที่ที่เสียไปเพราะชื่อตัวละคร

“ก็เอาไว้กันลืมไงคะ ผู้เล่นบางคนก็ลืมชื่อตัวเองว่าชื่ออะไร เพราะบางคนก็ชื่อยาวมากเลย”

พนักงานสาวอธิบาย เพราะคนบางคนสร้างตัวละครเอาไว้หลายเกม เปลี่ยนชื่อไปเรื่อย สิ่งเหล่านี้มันก็เป็นไปได้ และสิ่งที่เธอไม่ได้บอกคือมีทักษะใช้ตรวจสอบสถานะผู้เล่นและยังมีทักษะหลอกลวงการตรวจสอบจากผู้เล่นคนอื่นด้วย

มาตาร์พยักหน้าเข้าใจ แล้วชายหนุ่มมองที่เมนูอีกครั้งด้านล่างของชื่อเป็นระดับพื้นฐานของตัวละครซึ่งขณะนี้คือหนึ่ง ถัดมาคือค่า

พลัง ชีวิต : 100

พลังวิญญาณ : 100

 “เอ้อ พลังชีวิตนี่พอจะเข้าใจ แล้วพลังวิญญาณนี่เอาไว้ใช้พวกท่าพิเศษใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มเห็นค่าพลังที่ชื่อมันแปลกไม่เหมือนเกมอื่นๆที่เคยเล่น ซึ่งมักจะเป็นชื่อพลังเวท ปราณ พลังจิต หรือพลังพิเศษอะไรเทือกนั้น

“ใช่แล้วค่ะ มันก็แค่ชื่อแหละค่ะ พลังวิญญาณมีไว้ใช้ทักษะพิเศษ สามารถฟื้นฟูตัวเองได้ ส่วนจะฟื้นเร็วแค่ไหนลองศึกษาดูเอาเองนะคะ” พนักงานสาวตอบเสียงใส

ชายหนุ่มมองดูเมนูต่อไป ด้านล่างค่าพลังวิญญาณมีตัวหนังสือว่าสถานะ ต่อลงมาคือภารกิจ สำรวจ ติดต่อ ข่าวสาร สื่อสาร ตั้งค่า บันทึกและออกตามลำดับ

“ผมจะเปิดค่าสถานะดูได้ยังไงครับ แล้วก็เมนูอื่นๆด้วย” ชายหนุ่มพยายามเอามือไปจิ้มภาพที่เห็นบนเมนู ซึ่งก็ไม่มีทางโดนแน่นอน เพราะมันฉายขึ้นจอประสาทตาและต่อไปที่สมองโดยตรง

พนักงานสาวเห็นท่าทางเอื้อมมือไม้พยายามจิ้มอากาศตรงหน้าของมาตาร์แล้วก็ขำออกมาเบาๆ

“คุณมาตาร์บังคับเมนูได้เหมือนอวัยวะชิ้นหนึ่งค่ะ ลองดูสิคะ ง่ายๆเหมือนการหายใจนี่แหละค่ะ”

ชายหนุ่มหน้าแดงที่เห็นอาการของพนักงานสาว เพราะท่าทางของเขามันเปิ่นมาก แต่พอได้รับข้อมูลวิธีใช้เมนูแล้วเขาก็ลองบังคับมันดู เปิดค่าสถานะ

มาตาร์

ระดับ 1			ประสบการณ์ 0/1000
พลังชีวิต 100/100			พลังวิญญาณ 100/100
โจมตี 100		ป้องกัน 100		สะท้อน 100
พลังกาย	100/100		สมาธิ		100/100
ความคล่องตัว	100/100		จิตใจ		100/100
ความอึด	100/100		โชค		100/100

 “โจมตีกับป้องกันนี่พอจะเข้าใจ แต่สะท้อนนี่คืออะไรครับ” มาตาร์ถามด้วยความสงสัย

“ค่าสะท้อนก็คล้ายๆกับพลังป้องกันเวทแหละค่ะ ยิ่งมีค่ามากขึ้นเท่าไหร่ก็จะช่วยป้องกันการโจมตีที่ไม่ใช่การโจมตีทางกายภาพได้มากขึ้นเท่านั้น” พนักงานสาวอธิบาย

“ไม่ใช่ทางกายภาพ? ทำไมไม่เรียกป้องกันเวทไปเลยล่ะครับ” ชายหนุ่มผมแดงยังคงสงสัย ทำไมถึงต้องเรียกให้มันยากด้วย

“เพราะนอกจากเวทแล้วยังมีการโจมตีประเภทอื่นด้วยค่ะ อย่างเช่นปืนไฟ ซึ่งไม่ใช่เวทมนตร์ แต่ก็สามารถใช้ค่าสะท้อนนี้ป้องกันได้ ถ้าเราเรียกพลังป้องกันชนิดนี้ด้วยคำว่าพลังป้องกันเวทเฉยๆมันจะไม่ครอบคลุมน่ะค่ะ ก็เลยใช้ชื่อเรียกว่าค่าสะท้อน” พนักงานสาวให้รายละเอียด

มาตาร์ได้ฟังแล้วก็ทำท่าพยักหน้าเข้าใจ

“แล้วไอ้ค่าสถานะหกอย่างที่เหลือล่ะครับ มีหนึ่งร้อยเท่ากันหมดด้วย แถมยังมีเลขข้างหน้ากับเลขข้างหลังด้วย มันคืออะไรครับเนี่ย” ชายหนุ่มถามถึงค่าสถานะที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน บางอย่างพอจะเดาได้ แต่บางอันก็ไม่เข้าใจว่ามันมีผลอย่างไร

“ค่าสถานะพื้นฐานหกอย่างนะคะ พลังกายก็คือพลังโจมตีหรือความสามารถในการบรรทุก ถ้ามีเยอะเวลาโจมตีทางกายภาพก็จะยิ่งรุนแรงสามารถใส่เกราะหนาๆหนักๆได้ ความคล่องตัวยิ่งมีเยอะก็ยิ่งเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว ความอึดเกี่ยวกับความทนทานในการเคลื่อนไหวค่ะ ยิ่งมีเยอะก็ยิ่งเคลื่อนไหวได้นานขึ้นซึ่งค่าจะลดลงเรื่อยๆเวลาเคลื่อนไหวหนักๆนะคะ สามค่านี้คือพลังที่เกี่ยวกับกายภาพล้วนๆ” พนักงานสาวร่ายยาว

“แล้วไอ้เลขบอกค่านั่นทำไมมันมีข้างหน้ากับข้างหลังล่ะครับ” ชายหนุ่มสงสัยขึ้นมา

“100ทับ100นะคะ เลขข้างหน้าคือค่าปัจจุบัน ส่วนเลขข้างหลังคือค่าสูงสุดค่ะ ซึ่งค่าสูงสุดที่ต่ำที่สุดคือ100เว้นแต่ว่าจะโดนคำสาปหรือสถานะพิเศษอาจทำให้มันลดต่ำลงได้” พนักงานสาวเห็นชายหนุ่มยังไม่เข้าใจจึงอธิบายเพิ่มอีก

“การโจมตีหรือบรรทุกเกราะหรืออาวุธก็ทำให้ค่าปัจจุบันลดลงได้ค่ะ ยกตัวอย่างเช่น ความแข็งแกร่ง100/100 ใส่เกราะเหล็กที่ต้องการค่าความแข็งแกร่ง30 เวลาใส่เกราะเลขก็จะเปลี่ยนเป็น 70/100-30 เป็นต้นค่ะ และค่าโจมตีก็จะลดลงเพราะความแข็งแกร่งปัจจุบันลดจาก100เหลือ70” พนักงานสาวอธิบาย

“อ้าวอย่างนี้พลังโจมตีลด เวลาใส่อาวุธก็แรงสู้มือเปล่าไม่ได้สิครับ” ชายหนุ่มสงสัย

“อาวุธหรือชุดเกราะลดค่าปัจจุบันบางค่า แต่ก็เพิ่มค่าสูงสุดบางค่าเหมือนกันค่ะเช่น มีดสั้น ลองดูสิคะเอามาวางตรงกลางแล้วเลือกคำสั่งสำรวจที่เมนูค่ะ” พนักงานอธิบายเสียงใส

ชายหนุ่มหยิบมีดสั้นที่ได้วางอยู่บนโต๊ะมา ถอดมันออกจากซองหนัง แล้วก็ถือมันไว้ข้างหน้าแล้วเลือกคำสั่งสำรวจ ค่าสถานะของมีดสั้นก็ปรากฏออกมา

อุปกรณ์	ความต้องการ	คุณสมบัติ
มีดสั้น	ระดับ1 พลังกาย5	โจมตี+15 ความคล่องตัว+15

“ลองดูค่าสถานะตัวละครอีกครั้งสิคะ” พนักงานสาวบอก ชายหนุ่มก็ทำตาม ซึ่งตอนนี้เขาถือมีดสั้นในมือค่าสถานะเปลี่ยนเป็น

มาตาร์

ระดับ 1			ประสบการณ์ 0/1000
พลังชีวิต 100/100			พลังวิญญาณ 100/100
โจมตี 120		ป้องกัน 97		สะท้อน 100
พลังกาย	95/100-5		สมาธิ		100/100
ความคล่องตัว	115/100+15		จิตใจ		100/100
ความอึด	100/100		โชค		100/100

“ค่าสถานะตัวละครเปลี่ยนไปแล้วครับ เอ๋? ทำไมพลังโจมตีเป็น120 ไม่ใช่115ล่ะครับ ในเมื่อมีดสั้นนี่เพิ่มพลังโจมตีแค่15 ...มาจากไหนอีก5” ชายหนุ่มแปลกใจกับค่าสถานะที่เปลี่ยนไป

“ค่าพลังโจมตีปกติคิดจากค่าพลังกายรวมกับความคล่องตัวรวมกันแล้วแบ่งครึ่งค่ะ 95+115 ได้210 แบ่งครึ่งได้ 105 รวมกับค่าที่มีดสั้นเพิ่มให้อีก15 เป็น 120ค่ะ” พนักงานสาวอธิบายโดยละเอียดถึงวิธีการคำนวณค่าโจมตี

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง แล้วพลังป้องกันทำไมเหลือแค่97ล่ะครับ” ชายหนุ่มฟังแล้วคิดตามที่พนักงานสาวบอก

“พลังป้องกันคำนวณจากค่าพลังกายรวมกับความอึดค่ะ กรณีนี้ 95+100 ได้ 195 แล้วก็แบ่งครึ่งเหมือนเดิมนะคะ เหลือ97.5 แต่เราจะปัดเศษทิ้งเสมอไม่ว่าเศษจะเป็นเท่าไหร่นะคะ จึงเหลือแค่97ค่ะ” พนักงานสาวให้ข้อมูลอีก

“ถ้างั้นค่าสะท้อนคำนวณจากอะไรล่ะครับ” ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นค่ามันไม่เปลี่ยนไป

“ค่าสะท้อนคำนวณด้วยวิธีเดียวกันโดยใช้ค่าความอึดและจิตใจค่ะ” พนักงานสาวเฉลย

“อ๋อ ในที่นี้มันมีค่า100ทั้งสองค่า พอรวมกันแล้วหารสองมันก็เลยเหลือ100เท่าเดิมสินะครับ” ชายหนุ่มลองคำนวณด้วยตัวเองซึ่งมันก็ไม่ต้องคิดเลขอะไรหรอก

“ถูกต้องค่ะ” พนักงานสาวยิ้มรับ

“แล้วค่าสมาธิ จิตใจ โชค ใช้ทำอะไรครับ” ชายหนุ่มถามถึงค่าสถานะอีกสามค่าที่เหลือ

“ค่ะ ค่าสมาธิมีผลต่อการโจมตีทุกประเภทนะคะโดยจะช่วยให้การโจมตีเข้าเป้าได้ง่ายขึ้นเวลาใช้งานค่ะ โดยเฉพาะพวกอาวุธยิง เวลาเล็งเป้าถ้าใช้สมาธิจะทำให้รู้สึกว่าเวลาไหลช้าลงแล้วมีเวลาเล็งเป้ามากขึ้นค่ะ ต่อไปค่าจิตใจมีผลต่อการโจมตีที่ไม่ใช่การโจมตีทางกายภาพ อย่างเช่นเวทมนตร์ ยิ่งมีค่าจิตใจสูงเวทมนตร์ก็จะยิ่งรุนแรงค่ะ สุดท้ายก็คือโชค มีผลกับการโจมตีทุกอย่างเหมือนกันโดยจะแสดงผลลัพธ์แบบสุ่ม ยิ่งมีโชคสูงผลสุ่มก็จะยิ่งเยอะผลลัพธ์ก็จะยิ่งดี ตัวอย่างเช่นถ้าโชคแสดงผลเวลาโจมตีศัตรูจะทำให้การโจมตีแรงขึ้นอีกเท่าตัวโดยไม่สนว่าศัตรูจะมีพลังป้องกันมากแค่ไหน หรือเรียกง่ายๆว่าหมัดฟลุคนั่นแหละค่ะ” พนักงานสาวอธิบายถึงสถานะอีกสามอย่างที่เหลือ

“อืม พอจะเข้าใจแล้วครับ แล้วของที่ให้มานี่ทำอะไรได้บ้างครับ” ชายหนุ่มถามถึงของที่ได้มาจากพนักงาน

“ค่ะ มีดสั้นคงไม่ต้องอธิบายนะคะ ที่เหลือก็มีปิ่นโตสามชั้น ใช้ใส่อาหารสามารถถนอมอาหารให้คงสภาพเหมือนตอนที่ใส่ลงไปได้ ไม่จำกัดระยะเวลาค่ะ” พนักงานสาวเริ่มอธิบาย ชายหนุ่มก็พยักหน้ารับ

“ต่อไปก็กระติกน้ำใบเล็กนะคะ เห็นใบเล็กเท่านี้แต่ใช้ใส่น้ำได้ถึงห้าลิตรเลยนะคะ” พนักงานสาวอธิบายคุณสมบัติพิเศษของกระติกที่มีขนาดเท่ากระติกน้ำทหารทั่วไปที่ดูยังไงก็ใส่น้ำได้ไม่ถึงหนึ่งลิตร ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกทึ่ง

“แล้วก็น้ำยาฟื้นพลังชีวิต30E ใช้ฟื้นพลังชีวิตได้สามสิบเปอร์เซนต์ค่ะ” พนักงานสาวให้ข้อมูล

“สามสิบอี? อีนี่คืออะไรครับ” ชายหนุ่มสงสัยว่าทำไมถึงต้องมีตัวอีต่อท้ายชื่อด้วย แค่สามสิบเฉยๆไม่ได้หรือ

“เกมจ็อคออนไลน์จะมีระดับความเร็วในการฟื้นพลังของน้ำยาห้าระดับด้วยกันนะคะ เรียงจากเอ บี ซี ดี อี โดยเอจะเร็วที่สุด ส่วนอีจะช้าที่สุดค่ะ” พนักงานสาวตอบ

“อ้อ” ชายหนุ่มเข้าใจในที่สุด ที่แท้เกมก็ให้น้ำยาฟื้นพลังแบบกระจอกสุดมาให้นั่นเอง

“และสุดท้ายก็เข็มขัด...”

“อ้อ เข้าใจแล้วครับ เข็มขัดก็ใช้คาดเอวสินะครับ” พนักงานสาวยังไม่ทันที่จะอธิบายให้เสร็จมาตาร์ก็ชิงตอบเสียก่อน

ว่าแล้วชายหนุ่มก็หยิบเข็มขัดมาคาดเอวดู แล้วก็ถือปิ่นโต สะพายกระติก เหน็บมีดกับเอว แล้วก็น้ำยาอีกห้าขวดและเงินร้อยโกลด์ที่เป็นเหรียญล้วนๆที่ไม่รู้จะหยิบไปอย่างไรดี

พนักงานสาวเห็นท่าทางพะรุงพะรังของมาตาร์แล้วก็ต้องยิ้มออกมา

“ขอโทษครับ มันมีวิธีพกของที่สะดวกกว่านี้มั้ยครับ ในเมนูมันไม่มีช่องใส่ของหรืออะไรเทือกนั้นเลยเหรอ” ชายหนุ่มเริ่มบ่นถึงความไม่สะดวกสบายในการพกของที่มีหลายชิ้น

“เพราะเกมจ็อคออนไลน์ต้องการให้ผู้เล่นรู้สึกสมจริงที่สุดน่ะค่ะก็เลยไม่ได้สร้างช่องใส่ของหรือช่องใส่เงินที่เมนูให้ แต่เรามีอุปกรณ์ที่ใช้ในการบรรทุกของอยู่นะคะ เช่นกระเป๋า หรือเข็มขัดที่คุณมาตาร์คาดอยู่นั่นแหละค่ะ” พนักงานสาวอธิบายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

แล้วมาตาร์ก็รู้ตัวว่าตัวเองพลาดไปที่ไม่ยอมฟังข้อมูลให้จบ เขาจึงยิ้มอายๆออกมาพร้อมกับลองสำรวจที่เข็มขัดดู ก็พบว่ามันมีช่องเล็กๆอยู่รอบๆเข็มขัดเลยทีเดียว

“เข็มขัดอเนกประสงค์มีช่องเก็บของสิบช่องนะคะ สามารถใส่ของได้โดยไม่สนใจขนาดของวัตถุ แต่จะใส่ของได้ช่องละหนึ่งชิ้นเท่านั้น ยกเว้น ถ้าใส่เงินก็จะใส่ได้หนึ่งพันโกลด์ต่อช่อง ถ้าใส่เอกสารต่างๆสามารถใส่รวมกันได้ไม่เกินสิบฉบับนะคะ” พนักงานสาวให้ข้อมูล และเมื่อเห็นชายหนุ่มพยักหน้าเธอจึงพูดต่อไป

“และที่สำคัญที่สุดคือใช้ใส่น้ำยาฟื้นพลังชนิดเดียวกันได้ช่องละสิบขวด อีกทั้งยังตั้งค่าฟื้นพลังอัตโนมัติได้ด้วยค่ะ โดยระบบจะถามความต้องการทุกครั้งที่ใส่น้ำยาเข้าไปในเข็มขัดนะคะว่าจะตั้งค่าฟื้นพลังเมื่อพลังชีวิตลดลงไปเท่าไหร่ ถ้าใช้การฟื้นพลังแบบนี้น้ำยาจะหายไปทั้งขวดนะคะไม่ต้องสงสัยว่าขวดมันหายไปไหน ซึ่งคุณมาตาร์สามารถหาซื้อของที่ดีกว่านี้ได้ตามร้านค้านะคะ” พนักงานสาวให้ข้อมูล

“อืม เข้าใจแล้วครับ พอแค่นี้ก่อนดีกว่าครับ ผมอยากจะลองไปเล่นเกมจะแย่แล้วเนี่ย” ชายหนุ่มรู้สึกว่าพอจะรู้อะไรคร่าวๆแล้ว จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้

“ถ้ามีข้อสงสัยเพิ่มเติม คุณมาตาร์สามารถมาติดต่ออาคารเริ่มต้นได้ทุกเวลานะคะ พนักงานของระบบพร้อมต้อนรับตลอดเวลาค่ะ” พนักงานสาวยิ้มส่งเมื่อเห็นชายหนุ่มลุกขึ้น

“อ๊ะ! ผมลืมไปอีกอย่าง ถ้าจะออฟไลน์ต้องทำยังไงครับ” ชายหนุ่มเกือบลืมถามเรื่องที่สำคัญที่สุด

“ที่เมนูมีช่องบันทึก และออกใช่มั้ยคะ ในเกมจะมีพื้นที่พิเศษอย่างเช่นลานกลางเมือง คุณมาตาร์สามารถใช้คำสั่งบันทึกเพื่อเป็นพื้นที่เกิดใหม่เวลาตาย และสามารถออฟไลน์ได้ทุกเวลาเมื่ออยู่ในพื้นที่พิเศษด้วยคำสั่งออกค่ะ”

เมื่อชายหนุ่มรับทราบข้อมูลที่ต้องการทั้งหมดแล้ว เขาจึงเดินออกจากอาคารเริ่มต้น และเตรียมตัวลุย

Rewrite tag: เอาการคำนวณเรื่องขึ้นระดับตัวละครและความต่างของระดับเวลาโจมตีออก(เอาไปใส่บทที่2แทน) เพิ่มข้อมูลเมนูและสถานะ เพิ่มข้อมูลเรื่องเข็มขัด เพิ่มข้อมูลเรื่องน้ำยา เปลี่ยนคำเรียกค่าสถานะพลังจิตเป็นจิตใจ