คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : บทที่87: จูบมรณะ
บทที่87 จูบมรณะ
“ปาเอย่า(ข้าวผัดสเปน)จานใหญ่สองจาน กับตอร์ติย่ามันฝรั่ง(ไข่เจียวสเปน)สามที่ โชริโซ่(ไส้กรอกสีแดงแป๊ด)อีกสี่ชิ้นค่ะ เอ้อ แล้วก็ขอซาลโมเรโฆ่(ซุปข้นทำจากมะเขือเทศ)อีกเก้าที่นะคะ” ซารีน่าเปิดเมนูแล้วสั่งอาหารอย่างคล่องแคล่วแล้วหันมาทางพวกโซล่าร์ซิสฯ “น้องๆอยากได้อะไรเพิ่มมั้ยคะ สั่งตามสบายเลยนะคะ”
“ขอกัซปะโช่(ซุปผักเย็น)แล้วก็เปสกาโด้ฟริโต้(ปลาทอด)อย่างละที่ด้วยน้อง” มาตาร์สั่งต่อทันที ในขณะที่สามสาวที่นั่งข้างๆดูเมนูไม่รู้เรื่องเลย ได้แต่ดูรูปแล้วก็จิ้มเอาตามภาพ
“แหมคุณมาตาร์นี่ไม่มีเกรงใจเลยนะคะ” ซารีน่าหันมายิ้มให้มาตาร์
“ก็เธอบอกว่าตามสบายไง” มาตาร์ย้อน
“ดิชั้นพูดกับพวกน้องๆเค้าต่างหากล่ะคะ แต่จะนับคุณมาตาร์รวมเข้าไปด้วยก็ได้ค่ะ ฮิฮิ” ซารีน่ายั่วมาตาร์อีกรอบ
“เธอเคยบอกว่าจะเป็นกระเป๋าสตางค์ให้ชั้นไง แต่ถ้าโกหกก็ช่างเถอะ” มาตาร์ทวนเรื่องที่ซารีน่าเคยพูดเอง
“ฮิฮิฮิ ดิชั้นพูดจริงอยู่แล้ว คุณมาตาร์ทำน้อยใจไปได้” ซารีน่าหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางของมาตาร์ที่ชอบทำหน้าดุใส่เธอ
หลังจากนั้นบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เป็นไปด้วยความวุ่นวาย เมื่อแต่ละคนกินกันอย่างกับตายอดตายอยากมาจากไหน อาหารที่ว่าเยอะอยู่แล้วต้องสั่งมาเพิ่มอีก จนในที่สุดแต่ละคนก็นั่งจุกกันไปตามๆกัน เพราะกินกันอย่างกับยัดทะนาน
“หนูกินไม่ไหวแล้ว” โรสบ่นออกมาคนแรกพร้อมกับแผ่หราโชว์พุง
“น้องโรสนี่สดใสน่ารักดีนะคะคุณมาตาร์” ซารีน่าพูดกับชายหนุ่มขึ้นมา
“เหรอ พวกโซล่าร์ซิสฯนี่มันมีใครเคร่งเครียดมั่งล่ะเนี่ย” มาตาร์ตอบกลับเรียบๆ
“ฮิฮิ ก็มีคุณมาตาร์คนนึงล่ะค่ะ ไม่เห็นค่อยยิ้มให้ดิชั้นเลย” ซารีน่าย้อน
“ตอนที่ไม่มีเธออยู่ใกล้ๆ ชั้นยิ้มบ่อยกว่านี้นะ” มาตาร์เหมือนกับจะบอกว่า ‘เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้ชั้นอารมณ์ไม่ดี’
“แหม ดิชั้นไปทำอะไรให้คุณมาตาร์เหรอคะ ถึงได้ตั้งแง่กับดิชั้นขนาดนี้” ซารีน่าส่งเสียงกระเซ้า
“...” มาตาร์พูดไม่ออกแต่มองซารีน่ากลับด้วยสายตาเหยียดๆเป็นคำตอบแทน ‘จะให้บอกมั้ยล่ะว่าเคยทำอะไรบ้าง’
“หนูโรสดูสิฮ้า ท่าทางพี่ซารีน่ากับพี่มาตาร์ดูสนิทกันจังเลยนะฮ้า” มาเจนต้าดูท่าทางที่ทั้งคู่คุยกันแล้วหันไปกระซิบกับโรส
“อือ โรสเห็นแล้วล่ะ สงสัยเค้าจะเป็นแฟนกันแหงเลย” โรสตอบกลับกะเทยสาวแบบเศร้าๆ
“หนูโรสอย่างเพิ่งยอมแพ้สิฮ้า เค้าอาจจะแค่เป็นแค่เพื่อนกันก็ได้เจอกันแค่แวบๆเอง แต่หนูโรสอยู่กับพี่มาตาร์ทั้งวันทั้งคืนเลยนะฮ้า ” มาเจนต้าเชียร์เพื่อนสาวของตน
“ขอบคุณพี่ซารีน่ามากเลยนะครับ ที่เลี้ยงเรามื้อนี้” คริมซั่นเอ่ยขอบคุณตามหน้าที่
“ขอบคุณคร้าบ/ค่ะ/ฮ่ะ” โซล่าร์ซิสฯอีกสามคนประสานเสียงกันขึ้นมา
“ไม่เป็นไรค่ะพวกโซล่าร์ซิสฯ เรื่องเล็กน้อย ยังไงดิชั้นกับคุณมาตาร์ก็สนิทสนมกันอยู่แล้ว ฮิฮิ” ซารีน่าประกาศตัวออกมา
“เพราะยัยนี่ติดหนี้พี่อยู่น่ะ อย่าคิดมากเรื่องนี้เลยพวกโซล่าร์ซิสฯ” มาตาร์แย้งขึ้นมา
“แหม คุณมาตาร์นี่จะรับมุกตามน้ำหน่อยก็ไม่ได้” ซารีน่าพูดแล้วก็เหล่ไปทางโรสอย่างมีเลศนัย จนโรสมองแล้วก็สะดุ้งขึ้นมา ‘อุ๊ย! คุณมาตาร์มีสาวๆในสังกัดเพิ่มขึ้นอีกแล้วนี่นา’
หลังจากกินอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดก็ออกมาชุมนุมกันที่หน้าร้านก่อน
“คุณมาตาร์คะ ดิชั้นจะขอยืมตัวสามสาวไปก่อนได้มั้ยคะ” ซารีน่าพูดขึ้น
“หืม?” มาตาร์สงสัยขึ้นมา “จะยืมตัวไปทำอะไร?”
“แหม ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไรหรอกค่ะ ดิชั้นเพิ่งสำเร็จภารกิจจากถนนทางเลือกมา ก็เลยอยากได้คนช่วยซ้อมหน่อย” ซารีน่ายิ้มให้มาตาร์
“ทำไมต้องเป็นสามสาวด้วยล่ะ ไปให้เพื่อนเธอช่วยซ้อมเอาสิ” มาตาร์ยังข้องใจ
“คุณมาตาร์อาจจะไม่สังเกตนะคะ แต่เพื่อนๆที่ดิชั้นล่าค่าหัวไปไม่เห็นมีใครอยู่ทนเหมือนคุณมาตาร์เลย” ซารีน่าพูดเหมือนไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงได้เป็นอย่างนั้นนะ
“อ๋อ ...เหรอ” มาตาร์ทำเสียงเรียบ ‘อย่างนั้นเค้าเรียกว่าเพื่อนเหรอเนี่ย’
“นะคะคุณมาตาร์” ซารีน่ายังทำเสียงออดอ้อน
มาตาร์หันไปมองทางสามสาว จริงๆช่วงนี้เขาต้องฝึกซ้อมกับพวกโซล่าร์ซิสฯเป็นหลักอยู่แล้วไม่ค่อยมีเวลาดูแลพวกเธอเท่าไหร่ เกิดยัยงูพิษมาแก้แค้นอีกรอบ แล้วหันไปเล่นงานสามสาวก่อน ...ไม่ใช่สิ ถ้าเขาเสียท่ายัยงูพิษ สามสาวได้กระโดดออกมาแล้วยอมตายก่อนเขาอีกแน่นอน และอีกอย่างหนึ่ง ภารกิจที่เขามอบให้สามสาวยังไม่เสร็จ ยังไงเขาก็ต้องให้พวกเธอไปทำภารกิจก่อนอยู่แล้ว และมันยากเกินไปสำหรับสามสาวด้วย ถ้ามีซารีน่าคอยช่วย เขาจะได้ไม่ต้องปลีกตัวมาทางนี้
“เธอตกลงกับพวกคลาร่าเองก็แล้วกัน” มาตาร์พูดขึ้นมาขณะมองพวกคลาร่าเหมือนให้สัญญาณอะไรบางอย่าง
“คุณมาตาร์นี่ใจดีที่สุดเลย” ซารีน่าพูดออกมาอย่างดีใจที่มาตาร์ยอมอนุญาตให้เธอพาสามสาวไปได้
“แต่พวกคลาร่าก็อยากฝึกเหมือนกันค่ะ จะว่าอะไรมั้ยคะถ้าคลาร่าอยากจะเลือกสถานที่ฝึกเอง” แม่หมาป่าสาวต่อรองกับซารีน่า
“ได้เลยค่ะสาวๆ ดิชั้นฝึกที่ไหนก็ได้” ซารีน่ายิ้มรับ
“โอเคยัยแม่มด ดูแลสาวๆให้ดี เสร็จธุระแล้วก็ติดต่อมาด้วยล่ะ” มาตาร์ย้ำซารีน่าอีกครั้งก่อนที่จะแยกย้ายกัน
แล้วมาตาร์กับพวกโซล่าร์ซิสฯก็กลับไปฝึกแถวสนามต่อสู้อีกครั้ง เพื่อจะได้ทำให้เรย์น่าหาเจอง่ายๆ
“เอาล่ะสาวๆ อยากจะไปป่าฝูงนกกันใช่มั้ยคะ” ซารีน่าพูดกับสามสาวหลังจากที่มาตาร์จากไปแล้ว
“พี่ซารีน่ารู้ได้ยังไงคะว่าพวกคลาร่าอยากจะไปป่าฝูงนก” คลาร่าสงสัยขึ้นมา
“ก็แหม เห็นทั้งสามคนก็รู้แล้วค่ะ คุณมาตาร์นี่ก็โลภมากเหมือนกันนะคะเนี่ย” ซารีน่าพูดเหมือนรู้ว่ามาตาร์วางแผนจะทำอะไร
“เพราะบราวนี่ต่างหาก” แม่เหยี่ยวสาวโพล่งออกมา เหมือนจะบอกว่ามาตาร์ไม่ได้โลภ แต่เป็นเธอต่างหากที่เป็นสาเหตุ
“ฮิฮิฮิ ดิชั้นรู้ค่ะ คุณมาตาร์อยากจะเอาใจสาวๆของเค้าทุกคนนั่นแหละ แต่คุณมาตาร์นี่โชคดีจังเลยนะคะที่มีคลาร่า โมเรน่า แล้วก็บราวนี่อยู่ข้างๆเนี่ย” ซารีน่าเอ่ยคำชมที่ทำให้สามสาวต้องยิ้มออกมา
แล้วซารีน่าก็พาสามสาวออกจากเมืองทางทิศใต้ ไปสู่ป่าฝูงนก
แวบ!
เวลาเที่ยงคืน มาตาร์และโซล่าร์ซิสฯกลับมาที่พื้นที่พิเศษหน้าสนามต่อสู้อีกครั้ง
“อืม ดูเหมือนยัยงูพิษจะฟื้นแล้วนะ เตรียมตัวรับมือให้ดีละกัน” มาตาร์มองไปบริเวณที่เขาวางร่างของเรย์น่าเอาไว้ ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้ว
“งั้นเราไปซ้อมกันตรงนั้นดีกว่าครับ โล่งดีด้วย” คริมซั่นชี้ไปตรงพื้นที่โล่งที่อยู่ไม่ไกลจากสนามต่อสู้นัก
“อื้อ เอาสิ” มาตาร์ตอบรับ
แล้วทั้งห้าคนก็ไปซ้อมกันที่พื้นที่โล่งนั้น
มาตาร์ลองฝึกอาเชอร์ให้ลองใช้พลังจิตเคลื่อนวัตถุดู เพราะดูแล้วอาเชอร์จะมีแววดีที่สุดเรื่องการใช้พลังจิต ถ้าใช้เคลื่อนได้คล่องๆ เวลาต่อสู้จริงคงจะมีประโยชน์บ้าง ซึ่งก็ดูเหมือนเขาจะทำได้ดี แต่ยังเคลื่อนวัตถุได้แค่ชิ้นเดียว ส่วนคนอื่นๆก็ฝึกสัมผัสแล้วก็ฝึกประสานไม้ตาย
เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงตีสาม เรย์น่าก็ยังไม่ปรากฏตัว
“พี่มาตาร์ อย่างนี้ไม่ดีแน่ครับ ถ้าพวกเรายังรออยู่ย่างนี้จนเช้า รับรองว่าประลองไม่ไหวแน่ๆ” อาเชอร์ทักขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามันจวนเจียนจะถึงช่วงสุดท้ายที่พอจะพักผ่อนได้แล้ว
“อืม คราวนี้ยัยงูพิษเล่นแผนนี้เหรอเนี่ย” มาตาร์รู้สึกตัวว่าคราวนี้ดูท่าจะเสียท่าซะแล้ว หรือเพราะเขาพูดมากเกินไปว่าอยากจะให้เรย์น่ามาเป็นคู่ซ้อมมือ คราวนี้ก็เลยแก้เผ็ดด้วยการไม่มาซะเลย
“ทำยังไงดีล่ะคะ” โรสก็เริ่มกังวลเหมือนกัน
“งั้นพวกเรากลับไปพักผ่อนในเมืองกันเลยดีมั้ย ถ้าตั้งเต็นท์แถวนี้มีสิทธิ์ตายระหว่างนอนได้” มาตาร์เสนอ
“แต่ถ้าตายระหว่างนอนก็ดีเหมือนกันนะฮ้า ฟื้นขึ้นมาก็พร้อมรบเลย” มาเจนต้าออกความเห็น
“ถ้าตายพร้อมๆกันก็ดีหรอก แต่เรื่องที่น่ากลัวที่สุดก็คือ การที่เราตายไม่พร้อมกัน ถ้ายัยนั่นฆ่าพวกเราทีละคนทุกๆสิบนาที รับรองว่าฟื้นขึ้นมาทุกครั้งก็โดนฆ่าเรียงคิวเหมือนเดิมแน่” มาตาร์ครุ่นคิด
“ก็ถ้าโดนฆ่าก็ออฟไลน์ซะเลยสิคะ แล้วนัดกันออนไลน์เวลาที่ตรงกัน” โรสยังละเอียดกว่า
มาตาร์ไม่เคยคิดถึงการออฟไลน์มาก่อนเลยตั้งแต่เล่นเกมก็เลยคิดแผนนี้ไม่ออก อย่างมากก็ถ่วงเวลาอยู่ในแมนชั่นให้นานหน่อยเท่านั้นเอง แต่เขามักจะชอบกลับมาอยู่ในเกมมากกว่า เพราะมันรู้สึกสนุกมากกว่านั่นเอง
“โอเค งั้นถ้าทุกคนโดนฆ่า ก็ออนไลน์กันที่เวลาเจ็ดโมงเช้านะ นั่นเป็นช่วงสุดท้ายที่เราพอจะเก็บระดับคืนที่ร้อยได้ก่อนเวลาลงทะเบียน” มาตาร์บอกกับทุกคน
แล้วพวกโซล่าร์ซิสฯก็เริ่มกางเต็นท์กันทันที โดยมาตาร์เป็นคนแรกที่ทำหน้าที่เฝ้ายาม
‘แผนนี้ยังมีช่องโหว่อยู่ดี’ มาตาร์คิดขึ้นขณะนั่งเฝ้าอยู่คนเดียว ‘ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าถึงฟื้นมาตอนเจ็ดโมงแล้วยัยงูพิษจะไม่มาตามฆ่าเรา ยิ่งใกล้เวลาประลอง ความเสี่ยงของเราก็มากขึ้นเรื่อยๆ คิดผิดรึเปล่าวะเนี่ยที่ปล่อยยัยนั่นไปคราวที่แล้ว น่าจะฆ่าให้ตายไปเลย จะได้ไม่มาตามราวีง่ายๆอีก’
แซดด!!
“อ๊าคค!!”
เรลกันสายฟ้าพุ่งเข้าใส่มาตาร์เต็มๆจนเขาร้องออกมา
แซดด! แซดด! แซดด! แซดด!
ยังไม่ทันที่มาตาร์จะร้องเตือน สายฟ้าก็พุ่งเข้าใส่เต็นท์ทุกหลังจนมันไหม้ขึ้นมาทันที
ฟวับบ!! วืด! พลักก!!!
แล้วแส้เส้นสีดำก็พุ่งออกมาจากความมืดแล้วพันไปที่คอของมาตาร์ที่แข็งค้างเพราะติดสถานะช็อคไปแล้ว แล้วกระชากร่างของชายหนุ่มให้ลอยขึ้นจากพื้นแล้วกระแทกลงมาที่พื้นอย่างแรง
เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!!
สายฟ้าช็อตใส่เต็นท์ซ้ำเข้าไปอีกเพื่อให้แน่ใจว่าคนที่อยู่ในเต็นท์ตายไปจริงๆ
“พวกแกมันโง่” เสียงหญิงสาวเจ้าของแส้และสายฟ้าพูดขึ้นมา
“ย.. ยั..ย.งูพิ.ษ” มาตาร์พูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะอาการช็อคและแส้ที่รัดคอของเขาเอาไว้
“คราวนี้เราคงได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานหน่อยล่ะนะนายมาตาร์” เรย์น่าพูดออกมาอย่างเหี้ยมเกรียม
ครืดด! ครืดด!
แล้วเรย์น่าก็เดินลากเอาตัวมาตาร์เข้าป่าฝูงนกไปอย่างช้าๆ
เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ!
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เรย์น่าใช้แส้หวดใส่ร่างของมาตาร์ที่ถูกมัดติดกับต้นไม้ แล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ!
“เป็นไงนายมาตาร์ ฝึกวิชาสนุกมั้ย ฮ่าๆๆๆๆ” เรย์น่าพูดจายียวนมาตาร์พร้อมกับใช้แส้หวดไปด้วย ซึ่งเธอปรับความแรงของแส้ให้เบาเข้าไว้ เพื่อที่มาตาร์จะได้ไม่ตายง่ายๆ
“อ้า! ชั้นนึกอะไรออกแล้ว” เรย์น่าเหมือนนึกอะไรที่เธอลืมไปขึ้นมาได้
ฉึก!
แท่งเหล็กที่เอาไว้เสียบเนื้อย่างบาร์บีคิวถูกปักเข้าไปเหนือหัวของมาตาร์ แล้วเรย์น่าก็หยิบเอาเทียนไขแท่งใหญ่ออกมาเล่มหนึ่ง มันมีขนาดเท่าท่อนแขนได้ ไส้เทียนก็ใหญ่เท่านิ้วเลยทีเดียว
“โฮะๆๆๆ นี่เป็นเทียนพิเศษ ในร้านขายของชำมีขายด้วย รู้รึเปล่าฮึ้ม มาตาร์” เรย์น่าเปลี่ยนเป็นพูดเสียงหวานใส่ชายหนุ่ม “มันเป็นเทียนไขที่หลอมได้เร็วและน้ำตาเทียนก็ร้อนกว่าปกติ โดนเข้าไปทีนึงเนื้อคงไหม้เลยล่ะมั้ง”
“อยากลองมั้ยจ๊ะ” เรย์น่าเปลี่ยนสำเนียงให้หวานขึ้นไปอีก แล้วเอาเทียนมาลูบตามตัวของมาตาร์อย่างแผ่วเบา
ปั้ก!! ปั้ก!! ปั้ก!!
“ชั้นถามว่าอยากลองมั้ย!!” เรย์น่าตอกปลายเท้าที่ร่างของมาตาร์จนกระตุกเมื่อเห็นว่าเขาไม่แสดงปฏิกิริยาอะไร
ตอนนี้มาตาร์ไม่มีสติแล้ว ร่างกายของเขาบาดเจ็บมากจนเขาใกล้จะตายภายในไม่กี่นาทีนี้แล้ว จากการทรมานของเรย์น่า
“นี่!! อย่าตายนะ!” เรย์น่าร้อนใจขึ้นมาทันทีแล้วคลายเชือกที่มัดปากของมาตาร์เอาไว้
แล้วเรย์น่าก็กรอกน้ำยาฟื้นพลังราคาถูกให้ชายหนุ่มทันที แต่ว่าเขาไม่มีสติจะกลืนมันแล้วนี่สิ
“ฮือ~อ อย่าตายนะ อย่าเพิ่งตายสิ ชั้นยังสนุกไม่พอเลย” เรย์น่าร้องไห้ออกมาเหมือนคนเสียสติเมื่อเห็นว่ามาตาร์กำลังจะตาย
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
“อย่าเพิ่งตาย!” เรย์น่าใช้มือของเธอตบไปที่หน้าของชายหนุ่มเพื่อเรียกสติพร้อมกับเรียกเขาไปด้วย
“อือ~อ” แล้วมาตาร์ก็ได้สติขึ้นมาจริงๆเพราะความเจ็บปวด
“อ๊ะ! ฟื้นแล้ว ดื่มเข้าไปนะ” เรย์น่าดีใจแล้วรีบกรอกน้ำยาเข้าไปทันที
อึก! พรวดด!
มาตาร์กลืนน้ำยาเข้าไปได้อึกหนึ่งแล้วคายมันออกมา เพราะเขารู้ว่ายัยงูพิษโรคจิตนี่กำลังจะทำอะไรกับเขา
“ถุดด!” มาตาร์บ้วนน้ำลายใส่หน้าเรย์น่าทันทีเพื่อยั่วโทสะเธอ
เรย์หน้าเช็ดน้ำลายของมาตาร์ออกช้าๆ แล้วใช้มือจับหัวชายหนุ่มกดเข้ากับต้นไม้ทันที
ปึก! กรึก! กรึก!
แล้วเธอก็จับน้ำยายัดปากมาตาร์อีกครั้ง แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่ยอมกลืนมันลงไปอยู่ดี
“ฮ่าๆๆๆ ยั..ย.งู.พิ..ษ” มาตาร์หัวเราะออกมาอย่างสะใจเมื่อเขาสามารถขัดใจเธอได้
“กลืนมันลงไปนะคะ” เรย์น่าพูดกับชายหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับเสียงหวานที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยิน
มาตาร์เกือบจะเคลิ้มตามเสียงและท่าทีอันอ่อนโยนนั้นเลยทีเดียว แต่เขารู้ดีว่ามันเป็นการเสแสร้ง
“ได้.สิจ๊ะค..นส..วย ..ถ้า.คุ.ณจะ..ยอ.มป้อน..มันด้วย..ปาก..ขอ.ง.คุณ” มาตาร์คิดวิธีแก้เผ็ดขึ้นมาทันที เท่านี้ยัยงูพิษก็จะได้สติแตกขึ้นมาอีกครั้งสมใจเขาแน่ๆ
จ๊วบ!
แต่กลับผิดคาด เมื่อเรย์น่าเอาน้ำยากรอกปากตัวเองแล้วบรรจงจูบชายหนุ่มอย่างแผ่วเบาพร้อมกับคายน้ำยาเข้าปากเขาจนได้
“จำไม่ได้เหรอคะ ว่าเราเคยจูบกันแล้วตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน แค่จูบครั้งที่สองหรือครั้งที่ร้อย มันก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ” เรย์น่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับยิ้มให้ชายหนุ่ม
มาตาร์ถึงกับตะลึงค้างไปเอง เพราะเขาคาดไม่ถึงว่าเรย์น่าจะยอมทำตามที่เขาพูด
“เพราะฉะนั้น!!” แล้วทันใดนั้นเสียงของเรย์น่าก็เปลี่ยนเป็นเหี้ยมเหมือนเดิม
สวบ!
หญิงสาวผมขาวเอาเทียนเล่มยักษ์ปักเข้าไปที่แท่งเหล็กที่อยู่เหนือหัวมาตาร์ทันที
พรึบบ!!
แล้วหญิงสาวก็จุดไฟใส่มันทันทีด้วยประกายไฟฟ้าจากมือของเธอ
ติ๋ง! ติ๋ง!
เทียนลุกไหม้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับน้ำตาเทียนหยดใหญ่ๆที่ไหลลงมาบนศีรษะและร่างกายของชายหนุ่ม
“อ๊ากกก!!” มาตาร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ฮ่าๆๆๆๆ!” ส่วนเรย์น่าก็หัวเราะโรคจิตใส่เหมือนเดิม เมื่อเห็นชายหนุ่มมีท่าทางทรมาน
“โอ๊ยย!! พอแล้วว ฆ่าชั้นซะทีเซ่!!” มาตาร์กรีดร้องออกมาเมื่อน้ำตาเทียนนั้นมันหลอมผิวหนังของเขาจนละลาย
แต่ยิ่งเห็นท่าทางทรมานของมาตาร์ เรย์น่าก็ยิ่งสะใจ เธอจึงหัวเราะออกมาไม่หยุด แล้วเสียงประสานที่เกิดจากความทรมานของมาตาร์และเสียงหัวเราะเรย์น่าก็ดังกังวานไปทั่วป่าฝูงนก
“อ๊ะ! นั่นไงคะสาวๆ บ่อศักดิ์สิทธิ์ใช่มั้ยเอ่ย” ซารีน่าร้องทักขึ้นเมื่อเห็นบ่อหินอยู่ไกลๆ
“ใช่มั้งคะ คลาร่าเพิ่งจะเคยเห็นนี่แหละ” แม่หมาป่าสาวตอบกลับมา
แล้วทั้งสี่สาวก็เดินเข้าไปใกล้บ่อหินนั้น ...แต่ทันใดนั้น
“มาตาร์!!” ทั้งสามสาวประสานเสียงกันเมื่อพวกเธอสัมผัสถึงมาตาร์ได้จากทักษะเชื่อมวิญญาณ
“หืม? คุณมาตาร์ทำไมเหรอคะ” ซารีน่าถามขึ้นมาอย่างแปลกใจ
ฟุบบ!!
จู่ๆร่างของโมเรน่าก็เหมือนมีแสงขึ้นมาวูบหนึ่ง ซารีน่ารู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับโมเรน่าทันที เธอจึงตั้งท่าต่อสู้ทันที
“คลาร่า! บราวนี่! ศัตรูคือยัยงูพิษนะ รีบตามมาด่วน” โมเรน่าพูดออกมาแล้ววิ่งออกไปทันที
ฟิ้วว!
ร่างของโมเรน่าเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วจนซารีน่าแปลกใจ แถมสำเนียงการพูดประโยคสุดท้ายนั้น ดูไม่เหมือนโมเรน่าเท่าไหร่ด้วย
แต่คลาร่าและบราวนี่ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย ทั้งคู่พุ่งร่างตามโมเรน่าไปทันที
ซารีน่ายืนนิ่งไปสักพักหนึ่งก่อนจะเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อสักครู่
“อ๋อ ...ทักษะของคุณมาตาร์ล่ะสินะ” ซารีน่าเข้าใจดีแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
หญิงสาวผมดำหยักศกเดินไปที่บ่อศักดิ์สิทธิ์ แล้วเธอก็เก็บเอาน้ำในบ่อขึ้นมาทันทีอย่างไม่รีบร้อน
“แหม แล้วคุณมาตาร์จะอยากให้เราช่วยรึเปล่าน้า” ซารีน่าพูดกับตัวเอง เก็บขวดใส่น้ำเข้าไปที่เข็มขัด แล้วก็เดินไปในทิศทางที่สามสาววิ่งไปอย่างใจเย็น
อยากได้เทียนก็จัดเทียนให้
ตอนต่อไป แม่มดปะทะงูพิษ!! ...จะได้เห็นกันรึเปล่าน้า อย่าเลยเนอะ ให้มาตาร์จัดการดีกว่า
ความคิดเห็น