คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : บทที่48: ราตรี
บทที่48 ราตรี
ครั้งแรกที่ราตรีเจอกับมาตาร์ คือตอนที่เธอเข้ามาทักเพื่อนรักของเธอที่ลานกลางเมือง ตอนนั้นราตรีเห็นมาตาร์เป็นแค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง
ต่อมาทั้งสองรู้จักกันมากขึ้น เมื่อเมโลดี้ต้องการยาแก้พิษงู แล้วมาตาร์ช่างบังเอิญผ่านมาช่วยเอาไว้ได้พอดี โดยครั้งนั้นมาตาร์สละชีวิตของเขาเพื่อช่วยให้ราตรีหนีออกมาจากป่าฝูงนกได้ ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้เริ่มอยู่ในความสนใจของหญิงสาว
อีกครั้งเมื่อตอนที่ราตรีรับภารกิจเผ่ามังกร เธอดื่มยาพิษเข้าไป ทนทรมานแสนสาหัส มาตาร์ก็มาช่วยเธออีกครั้งด้วยการไปรับภารกิจธาตุลมเพื่อจะช่วยบรรเทาอาการทรมานให้เธอ ส่งผลให้ชายหนุ่มถึงกับตายไปเลยทีเดียว แต่ก็ไม่มีใครรับรู้
เมื่อมาตาร์ต้องการคู่ประลองในการประลองยุทธ ราตรีก็ช่วยให้เมโลดี้ฝ่าป่าฝูงนกไปได้เพื่อที่จะให้ชายหนุ่มได้มีคู่ร่วมประลอง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาหายตัวไปก่อนงานประลอง และเมโลดี้กับเธอก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย จนการประลองเริ่ม ทั้งคู่จึงคิดที่จะยอมแพ้ให้กับเขาเมื่อถึงรอบชิง แต่กลายเป็นว่าพวกเธอทำไม่ได้และกลายเป็นภาระให้เขาอีกด้วย
ครั้งหลังสุด เมื่อโลกอสทำร้ายพวกเธอและฆ่าชายหนุ่มตายไป พวกเธอคิดจะช่วยเขาล้างแค้น แต่กลับโดนขับไล่ไสส่งแทน
และยังในถ้ำนี้อีก ทั้งๆที่ตัดเพื่อนกันไปแล้ว แต่มาตาร์กลับยอมเจ็บตัวเพื่อราตรีอีกหลายครั้ง จนเกือบจะตายทุกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น ราตรีก็ยังรู้สึกโกรธมาตาร์มาก และมากขึ้นทุกครั้งที่มาตาร์พยายามจะช่วยเธอ
“ชั้นเกลียดนาย!!” ราตรีตะโกนขึ้นมา ก่อนที่เธอจะตั้งท่าเตรียมพร้อมฟาดฟันทุกสิ่งที่เข้ามาในระยะดาบของเธอ
“รัต! เธอเอาจริงเหรอ” เมโลดี้ร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าราตรีใช้ไม้ตาย‘เทพสายฟ้า’ของเธอ
เทพสายฟ้าเป็นวิชาที่ออมมือไม่ได้ เพราะมันคือปฏิกิริยาตอบสนอง อะไรที่เข้าสู่ระยะจู่โจม แขนของราตรีจะฟันออกไปเองโดยไม่สนใจว่าจะโดนตรงไหน ถ้ามาตาร์ล่วงล้ำเข้าไปแม้เพียงนิดเดียว เขาได้ถูกฟันขาดกลางตัวแน่
ดูท่าการประลองในครั้งนี้ ผลลัพธ์คงจะออกมาในเวลาอันรวดเร็ว
“คุณมาตาร์อย่าเพิ่งใช้ท่านี้แบบเต็มกำลังในเกมนะครับ” พ่อบ้านแสนสะดวกพูดขึ้น
“ทำไมล่ะโฆเซ่” ชายหนุ่มถามพ่อบ้านของเขา
“เพราะสถานะร่างกายยังตามกำลังของท่านี้ไม่ทันน่ะสิครับ” พ่อบ้านแสนสะดวกกล่าว
“แล้วมันจะมีผลยังไงเหรอ” ชายหนุ่มสงสัย
“คุณมาตาร์ลองนึกถึงอาหารกระป๋องที่มีอากาศอยู่ข้างในแล้วถูกเขย่าอย่างแรงสิครับ” พ่อบ้านยกตัวอย่าง
“อืม ...เขย่ากระป๋องเหรอ ถ้ามีอากาศอยู่ ของข้างในก็แหลกหมดสิ” ชายหนุ่มตอบ
“เปรียบกล้ามเนื้อเป็นกระป๋องแล้วเครื่องในก็เป็นอาหารในกระป๋องดูสิครับ” พ่อบ้านเชื่อมความคิดให้ชายหนุ่ม
“แต่ในร่างกายมันไม่มีอากาศนา” ชายหนุ่มยังสงสัย เพราะมันไม่เหมือนกันซะทีเดียว
“แต่ท่านี้ของคุณมาตาร์แบบเต็มกำลังมันก็ส่งผลลัพธ์แบบเดียวกันนั่นแหละครับมีอากาศหรือไม่มีอากาศก็ไม่ต่างกันเลย” พ่อบ้านผู้รอบรู้รายงาน
“อืม ...จะจำไว้ละกัน ถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่ได้ใช้หรอก” ชายหนุ่มพูดกับพ่อบ้านของเขาก่อนจะออกจากแมนชั่นแห่งความตาย
‘ผมคงต้องใช้มันแล้วล่ะโฆเซ่’ ชายหนุ่มคิดขึ้นมาถึงครั้งล่าสุดที่เขาไปที่แมนชั่นแห่งความตายก่อนจะมาอยู่ในถ้ำนี้
“รัต พอเถอะ พี่มาตาร์ด้วย อย่าสู้กันนะ จริงๆแล้วรัตเค้า”
“เมโลดี้!! อย่าพูดมากไปกว่านี้นะ” ราตรีส่งเสียงขึ้นขัดจังหวะการพูดของเพื่อนสาว เธอเรียกชื่อเต็มๆของเพื่อนสาวออกมาเพื่อบอกให้รู้ว่ามันร้ายแรงขนาดไหนถ้าเธอยังพูดอะไรออกมาอีก ทำเอาเมโลดี้ต้องสงบคำไป
“ไม่ต้องห่วงหรอกเมล แค่ตาย เดี๋ยวก็ฟื้น” มาตาร์พูดเรียบๆออกมา
“ที่พูดออกมานั่นหมายถึงใครล่ะ หืม? นายมาตาร์” ราตรีถามขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของชายหนุ่ม
“เดี๋ยวคุณราตรีก็รู้ครับ” มาตาร์ตอบกลับราตรีเรียบๆ
ฟุบ!
มาตาร์พุ่งเข้าไปหาราตรีทันที
ฟิ้ว! เชี้ยะ!
เมื่อมาตาร์เข้าไปในระยะจู่โจมของราตรี ดาบของเธอก็ตวัดออกมาทันที จนเกิดเป็นแผลบางๆที่ลำคอของมาตาร์หนึ่งแผล
“พี่มาตาร์! รัต!” เมโลดี้ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเป็นห่วง เพราะราตรีฟันเข้าใส่มาตาร์จริงๆ ถ้าเมื่อสักครู่ชายหนุ่มไม่หยุดอยู่ที่ระยะปลายดาบพอดีละก็ หัวของเขาคงจะขาดไปแล้ว
“หยุดทำไมล่ะ! กลัวหรือไง!” ราตรีพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มหยุดอยู่นอกระยะดาบพอดิบพอดี สีหน้าเธอบรรยายไม่ถูกว่ากำลังโกรธหรือกำลังจะร้องไห้ แต่นัยน์ตาของเธอมีน้ำตาเอ่ออยู่แล้ว
มาตาร์ยิ้มให้หนึ่งที ก่อนจะกระโดดถอยออกไป
ฟุบ! ฟุบ! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
พริบตานั้น ร่างของชายหนุ่มก็เร็วขึ้นทันที เขาเคลื่อนที่เป็นวงกลมไปรอบๆร่างของราตรี เสียงร่างแหวกอากาศดังจนได้ยินอย่างชัดเจน
ฟุ้บบ! …! …! …!
แล้วทันใดนั้นร่างของมาตาร์ก็เร็วขึ้นอีก และที่น่าประหลาดใจก็คือ เสียงแหวกลมก็หายไปด้วย เมโลดี้ที่ยืนอยู่วงนอกมีสีหน้าตื่นตะลึงขึ้นมาทันที เพราะเธอมองไม่เห็นร่างของชายหนุ่มอีกแล้ว ไม่ต้องพูดถึงราตรีที่อยู่ในระยะใกล้เลย เธอมองตามไม่ทันแน่นอน
ฟิ้ว! เชียะ!
แต่ทันใดนั้นที่ราตรีจับสัมผัสบางอย่างได้ ดาบของเธอก็พุ่งเฉี่ยวร่างของมาตาร์เข้าไปอีกครั้งแล้ว และเนื่องจากราตรีใช้พลังธาตุลมเยียวยาให้มาตาร์บ่อยๆ เธอก็เริ่มจะรู้สึกถึงอากาศรอบๆได้แล้วด้วย รัศมีของเทพสายฟ้าของเธอจึงเพิ่มเคล็ดลมเข้าไป ทำให้จับสัมผัสอากาศได้ด้วย นอกจากใช้สายตาเฉยๆ
แต่ทันใดนั้น มาตาร์ก็พุ่งเข้ามาในระยะดาบของราตรี
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
เทพสายฟ้าของราตรีที่ว่ารวดเร็วกลับจั่วลมเข้าติดๆกันทั้งๆที่มาตาร์เข้ามาอยู่ในระยะ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะฟันไม่โดน นอกเสียจากว่า ร่างกายของชายหนุ่มจะเปลี่ยนทิศอย่างกะทันหันเท่านั้นแหละ แต่การเคลื่อนไหวเร็วขนาดนี้ จะมีใครทำแบบนั้นได้บ้าง ถ้าทำแบบนั้นร่างกายคงรับไม่ไหว
สิ่งที่มาตาร์ทำลงไป นั่นคือการเคลื่อนที่โดยเสริมด้วยกงจักรลมเต็มกำลัง มาตาร์ปล่อยกงจักรลมมาที่ปลายเท้า และเมื่อเขาสัมผัสมัน ก็จะมีแรงดีดส่งร่างของเขาให้พุ่งไปในทิศตรงข้าม มาตาร์ก็ปล่อยกงจักรลมออกมาติดๆกัน และทำให้ความเร็วเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนมองไม่เห็น และใช้เคล็ดแทรกลม ลดแรงเสียดทานของอากาศ เพิ่มความเร็วและไร้เสียง
แต่นั่นก็ไม่ช่วยให้เขาหลบดาบของราตรีพ้น
ฟิ้ว!!
เมื่อร่างของของมาตาร์เข้าสู้ระยะดาบ เขาจะปล่อยกงจักรลมออกมาจากทิศอื่น ทำให้ร่างของเขาถูกดีดไปทางอื่น เหมือนกับการเคลื่อนที่ของลูกพินบอล ที่กระแทกผนังแล้วกระเด็นไปมา
วูบบ!!
ร่างของมาตาร์ตอนนี้ก็ไม่ต่างจากลูกพินบอลนัก เขาเคลื่อนที่แทบจะเหมือนซิกแซก หลอกให้ดาบของราตรีฟันออกมา แล้วพุ่งถอยออกไปด้วยความเร็วเท่าเดิม พอดาบผ่านไปก็พุ่งกลับไปอีกที การทำแบบนี้ก็เหมือนที่พ่อบ้านของมาตาร์ว่าเอาไว้ มันคือการเขย่ากระป๋องอย่างแรง
“อึก!”
ตอนนี้มาตาร์เริ่มกระอักเลือดออกมาบ้างแล้ว เพราะอวัยวะภายในช้ำหมดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หยุด ‘ต้องเข้าให้ถึงตัวให้ได้’
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ดาบของราตรียังคงรักษาระยะเอาไว้ได้ มาตาร์ยังเข้าไม่ถึงตัวเธอ
‘ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเร็วขึ้นอีก’ ชายหนุ่มคิดแล้วก็เพิ่มลมหมุนวนใส่กงจักรลม
ฟุบ! ฟิ้ว! ฟุบ!
ร่างของมาตาร์พุ่งเข้าหาราตรี ดาบของราตรีฟันสวนออกมา ร่างของมาตาร์ถอยกลับไป แล้วก็พุ่งเข้ามาเร็วกว่าเดิมมาก จนดาบของราตรีฟันสวนออกไปไม่ทัน
หมับ!
มาตาร์เข้าจับข้อมือของราตรีได้ทั้งสองมือ โดยตัวของชายหนุ่มอยู่ด้านหลังของเธอ เขาออกแรงบีบข้อมือของราตรีทันที
“โอ๊ยย!”
เคร้ง!
ราตรีร้องออกมาแล้วดาบก็หลุดจากมือของเธอทันที แต่เธอยังไม่ยอมแพ้ เธอดิ้นสุดแรงเพื่อที่จะให้หลุดจากการจับกุมของชายหนุ่ม
กรึกก!!
“อ๊ายย!”
มาตาร์กางแขนของเขาออกทันที ส่งผลให้ราตรีเหมือนถูกตรึงอยู่บนกางเขน โดยมีตัวชายหนุ่มเป็นกางเขนอันนั้น
“คุณแพ้แล้วราตรี” มาตาร์พูดออกมา
“ชั้นยังไม่ตาย! นายฆ่าชั้นด้วยท่านี้ไม่ได้หรอก” ราตรีเถียง ตัวของเธอพยายามดิ้น แต่แขนที่ถูกดึงออกทำให้เธอเจ็บปวดจนดิ้นไม่ออก
“หมายความว่าถ้าผมฆ่าคุณได้ในท่านี้ผมก็ชนะใช่มั้ย” ชายหนุ่มกล่าว
งับ!
ทันใดนั้น มาตาร์ก็ก้มหน้าลงกัดไปที่คอของราตรีทันที
“นายจะทำอะไรชั้น อ๊ายย!!” ราตรีร้องเสียงหลงออกมาทันที
เลือดของหญิงสาวไหลออกมาจากรอยฟันของชายหนุ่มที่ฝากเอาไว้ที่ต้นคอของเธอ
“ฮือ~อ ชั้นไม่ยอมแพ้!” ราตรียังดื้ออยู่ ถึงแม้เธอจะเจ็บแค่ไหน แต่การที่ชายหนุ่มก้มหน้ามากัดเธอมันก็ไม่ต่างกับการจูบที่คอของเธอหรอก
งับ!!
“อ๊ายยย!!” ราตรีร้องขึ้นมาอีก เมื่อชายหนุ่มย้ายหน้ามากัดคอเธออีกข้าง
เป็นภาพที่ประหลาด เมโลดี้ที่มองอยู่เห็นเหมือนกับว่าคู่รักคู่หนึ่งกำลังพลอดรักกันมากกว่ากำลังต่อสู้กันอยู่ ชายหนุ่มโอบหญิงสาวจากทางด้านหลัง แล้วจูบไปที่คอของเธอ
จริงๆแล้วในขณะนี้ร่างกายของมาตาร์หมดสภาพไปแล้ว แขนของเขาที่จับราตรีอยู่ก็ไม่ได้มีกำลังอะไรอีก แต่กลับกลายเป็นว่าราตรีก็เลิกดิ้นหนีจากมือของชายหนุ่มแล้ว
“จะยอมแพ้ได้รึยังราตรี” มาตาร์ถามหญิงสาวที่เขากัดคออยู่อีกรอบ
“ฮือ~อ นายมันบ้~า นายมันโ~ง่” ราตรีส่งเสียงร้องไห้ขึ้นมาพร้อมกับด่าว่าชายหนุ่ม หญิงสาวรู้สึกเหมือนได้ระบายบางอย่างที่อัดอั้นออกมาหลังจากที่ชายหนุ่มคนนี้ทำเธอเจ็บและสุขไปพร้อมๆกัน
งับ!!
มาตาร์ยังกัดหนักเข้าไปอีกเมื่อราตรียังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้
“หรืออยากจะตายจริงๆ ราตรี ผมฆ่าคุณจริงๆนะ” มาตาร์ขู่
“อยากจะฆ่าก็ฆ่าสิ ฮือ~อ” ราตรีร้องท้าทาย
“งั้นก่อนคุณตาย ผมก็ขอรางวัลของผู้ชนะก่อนล่ะนะ” มาตาร์พูดในขณะที่ปากของเขาไม่ได้ละจากลำคอของหญิงสาวเลย
“จะเอาอะไรก็ว่ามา!!” ราตรีเหมือนยอมรับความพ่ายแพ้ แต่เธอก็ขอยอมตายด้วยเหมือนกัน
ทันใดนั้นเมนูของราตรีก็เตือนข้อความขอรับเป็นเพื่อนขึ้นมา ผู้ที่ส่งข้อความนั้นมาคือชายหนุ่มที่กัดคอเธออยู่นั่นเอง
“ตอบรับคำขอของผม นี่เป็นคำสั่งจากผู้ชนะ” มาตาร์พูดขึ้น
ราตรีมีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้งที่รู้ว่าความต้องการของชายหนุ่มคืออะไร
“ฮือ~อ นายมันงี่เง่า!! ถ้านายอยากขอเพิ่มชื่อชั้นเป็นเพื่อนแล้วนายลบมันออกแต่แรกทำไม!!” ราตรีร้องไห้ขึ้นมาอย่างยั้งไม่อยู่อีกต่อไป
“พอนายได้ชื่อชั้นเป็นเพื่อนคราวนี้! ฮือ~อ คราวหน้าถ้ามีปัญหาอะไร! นายก็จะไล่ชั้นไปอีกใช่มั้ย! ฮือ~อ” ราตรีพูดไปก็ร้องไป ถึงสิ่งที่อัดอั้นตันใจเธอมานาน
“ผมแค่ไม่อยากให้คุณมาเสี่ยงกับผม” มาตาร์พูดออกมาถึงสิ่งที่เขาทำลงไปเมื่อครั้งที่แล้ว
“ชั้นไม่อยากถูกปกป้องจากนาย!!! โฮ~~ฮ” ราตรีตะโกนขึ้นมาพร้อมกับร้องไห้ไม่หยุด
“ก็ผมไม่อยากเห็นคนรอบตัวผมเจ็บนี่!!” มาตาร์บอกเหตุผลของเขา เขาต้องตะโกนเพื่อแข่งกับหญิงสาวแล้ว
“นายมันงี่เง่~า! ชั้นเจ็บแล้วมันหนักหัวใคร!! แ~ง” ราตรีไม่หยุด เธอทั้งตะโกนทั้งร้องไห้
ตอนนี้กำลังของมาตาร์ไม่เหลืออีกแล้ว แม้แต่แรงที่จะกัดคอของราตรีก็แทบจะไม่มี มือของเขาก็แค่วางอยู่ที่เอวของเธอ ส่วนหน้าของเขาก็อยู่ที่ซอกคอของเธอโดยที่ปากก็ไม่ได้กัดอยู่ด้วยซ้ำ ส่วนราตรีก็จับมือของชายหนุ่มเอาไว้ มันเป็นภาพของคนสองคนยืนกอดกันแน่ๆ ถ้าเมโลดี้ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไป
“ทำไมนายต้องเจ็บอยู่คนเดียวด้วย!! ทำไมชั้นจะเจ็บด้วยไม่ได้!! นายมันงี่เง่า!! ไม่ได้เข้าใจอะไรชั้นเลย! ฮือ~อ” ราตรีเหมือนระบายความในใจออกมาให้ชายหนุ่มได้รับรู้ หน้าตาของเธอเลอะเทอะด้วยน้ำตาไปหมดแล้ว
ตุ้บบ!!
แต่ทันใดนั้น แรงที่จะยืนของมาตาร์ก็หมดลง เขาทรุดตัวลงนั่ง กดให้ราตรีนั่งลงมาด้วย มือของหญิงสาวตอนนี้ก็เปลี่ยนไปจับที่หัวของชายหนุ่มที่ไซ้คอเธออยู่ กลายเป็นภาพคนสองคนนั่งกอดกันแทน
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้คิดถึงความรู้สึกคุณขนาดนั้นจริงๆด้วย ผมไม่ได้เข้าใจคุณเลย คุณราตรี” มาตาร์เอ่ยออกมาอย่างอ่อนแรง
“ชั้นเคยบอกนายไปแล้วไง!! ฮึก! ชั้นไม่ชอบให้นายเรียกว่าคุณราตรี!! ฮึก! แล้วก็ไม่ต้องพูดสุภาพกับชั้นด้วย!!” เสียงของราตรียังตะโกนอยู่ แต่เสียงร้องของเธอเปลี่ยนเป็นสะอึกสะอื้นช้าๆแทนแล้ว
“เธอจะยอมรับคำขอของผู้ชนะอย่างชั้นได้รึยัง” มาตาร์เปลี่ยนคำพูดไปทันทีที่ราตรีร้องขอ
“มีข้อแม้อยู่หนึ่งข้อ” ราตรียังคงขอต่อรอง เธอเอียงหน้าไปทางชายหนุ่มอย่างไม่รู้ตัว
“อะไรล่ะ” มาตาร์ถามพร้อมกับรับรู้ถึงความรู้สึกอ่อนโยนของใบหน้าของหญิงสาวที่สัมผัสกับใบหน้าของเขา
“ห้ามทิ้งพวกเราไปอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ราตรีเอ่ยออกมาเบาๆ
มาตาร์นิ่งเงียบไปสักพักหนึ่ง เหมือนคิดอะไรที่มันเป็นเรื่องสำคัญมาก ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ชั้นสัญญา” มาตาร์เอ่ยออกมาเบาๆ
ทันใดนั้นราตรีก็ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนของมาตาร์ทันที น้ำตาของเธอหยุดไหล ใบหน้าของเธอผ่อนคลาย มือของหญิงสาวจับมือของชายหนุ่มที่อยู่ที่เอวของเธอเอาไว้แน่นเหมือนไม่อยากจะให้เขาปล่อยเธอไป
“พี่มาตาร์รับหนูเป็นเพื่อนด้วยสิคะ” เมโลดี้เข้ามาแทรกทันทีพร้อมกับส่งสัญญาณขอเป็นเพื่อนให้ชายหนุ่ม
มาตาร์ยิ้มแล้วตอบรับคำขอของเธออย่างว่าง่าย ก่อนที่เขาจะค่อยๆหลับตาลง และร่างค่อยๆสลายไปอย่างช้าๆ
“พี่มาตาร์!!” เมโลดี้ตกใจที่เห็นว่ามาตาร์กำลังจะตายอีกครั้ง
“นายมาตาร์!!” ราตรีก็ตกใจ เธอยิ่งกุมมือของชายหนุ่มเอาไว้แน่นขึ้นอีก
“บอกแล้วไง ไม่ต้องห่วง แค่ตาย เดี๋ยวก็ฟื้นแล้ว” มาตาร์ทวนคำพูดที่เขาบอกหญิงสาวก่อนเริ่มการประลอง
“มาตาร์ชั้นขอโทษ!!” ราตรีพลิกตัวกลับมาหาชายหนุ่มทันที เธอเสียใจที่เป็นสาเหตุให้ชายหนุ่มตายอีกครั้ง
“ถ้างั้นฝากเก็บของทั้งหมดไปคืนชั้นตอนที่ฟื้นด้วยนะ ขี้เกียจหาใหม่” มาตาร์พูดติดตลก พร้อมยิ้มให้ราตรีก่อนที่ร่างของเขาจะสลายไป
“สบายใจรึยังล่ะจ๊ะ แม่สาวปากแข็ง” เมโลดี้เอ่ยแซวเพื่อนสาวทันทีที่ร่างกายของชายหนุ่มหายไป
“...ใครปากแข็งกันยะ” ราตรีเกือบจะตอบโต้ไม่ออก หน้าเธอแดงซ่านขึ้นมาทันที
“จะมีใครซะอีกล่ะ แหม กอดกันกลมเลยนะ” เมโลดี้แซวขึ้นมาอีกกับภาพที่เธอมองมาตลอด
“ใครกอดกัน? ไม่นะ! ชั้นโดนล็อคแขนเอาไว้ต่างหาก” ราตรีเหมือนจะไม่รู้ตัวว่าเธอทำอะไรลงไปบ้าง แต่ก็ยังหน้าแดงไม่หยุด
“จะจูบกันอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก เชอะ!” เมโลดี้รายงานตามความเข้าใจของเธอ
“ใครจะจูบกัน? ไม่นะ! ชั้นเปล่านะ! เค้ากัดชั้นนะ ดูสิ!” ราตรีแก้ตัวเป็นพัลวันพร้อมกับชี้ให้ดูรอยฟันของชายหนุ่มที่คอทั้งสองด้าน
“นั่นมันรอยจูบมากกว่ารอยกัดมั้งจ๊ะ” เมโลดี้หรี่ตาลงมองที่แผลของเพื่อนสาว
“...” ราตรีนิ่งเงียบไม่ตอบ แต่หน้าของเธอก็ยังแดงอยู่
“รู้มั้ย ถ้าชั้นกัดลงไปที่คอแกตอนนี้ ชั้นก็เหมือนได้จูบทางอ้อมกับพี่มาตาร์เลยนะ” เมโลดี้พูดพร้อมทำท่าจะกัดซ้ำรอยที่ชายหนุ่มเคยกัดลงบนคอของเพื่อนสาว
“ไม่นะ! แกห้ามกัดคอชั้นนะ” ราตรียกมือขึ้นปิดคอของเธอไว้แล้วถอยหนีจากเพื่อนสาวที่ท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ย
“แหม จะหวงคอกับเพื่อนไปทำไมจ๊ะ ทีผู้ชายยังยอมให้กัดดีๆเลย” เมโลดี้พูดขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปหาเพื่อนสาวทันที
แล้วสองสาวก็วิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่จะหยิบเอาของที่ตกจากร่างของชายหนุ่มและสามสาวไปทั้งหมด
ถ้าไปอ่านคำพูดของราตรี ที่พูดใส่มาตาร์ตั้งแต่บทที่44 ก็จะรู้ครับ ว่าราตรีต้องการอะไรจากมาตาร์ แล้วเธอโกรธเขาเพราะอะไร และมันก็เป็นจริงทุกคำพูดของราตรีนะ ที่ด่ามาตาร์ว่างี่เง่าน่ะ ก็มันงี่เง่าจริงๆนี่นะ
อย่าลืมสดุดีพร้อมๆกันนะครับ ...สาวซึนจงเจริญ!!
ความคิดเห็น