คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3: ตายครั้งแรก ...ครั้งที่สองด้วย
บทที่3 ตายครั้งแรก ...ครั้งที่สองด้วย
ระดับสิบ จากขั้นนี้ไประดับก็จะเพิ่มยากขึ้นแล้ว กับศัตรูที่มีระดับต่ำกว่า ก็ยิ่งต้องฆ่าให้เยอะขึ้น เวลาในเกมตอนนี้หกโมงกว่าๆแล้ว หลายคนตื่นขึ้นมา แล้วก็มาไล่ล่าสัตว์อสูรบริเวณรอบเมืองกันหมด
‘หายากจังเว้ย คนมาจากไหนเยอะแยะวะเนี่ย’ มาตาร์คิดกับตัวเองแล้วก็ค่อยๆเดินห่างจากเมืองไปเรี่อยๆไปทางทิศใต้
ทุ่งนกแล
สัตว์อสูรส่วนใหญ่ยังคงเป็นกระต่าย ซึ่งมีระดับไม่เกินสิบ ซึ่งมาตาร์ไม่สามารถตรวจสอบสัตว์อสูรที่ตนเองสู้ได้เพราะความสามารถสำรวจที่ติดอยู่ที่เมนูยังไม่ได้อัพเกรด ได้แต่เดินดุ่มๆสุ่มสู้ไปเรื่อยๆเท่านั้น แต่ก็คาดเดาได้ว่า ยิ่งอยู่ห่างจากเมืองเท่าไหร่ สัตว์อสูรก็น่าจะระดับสูงมากขึ้นเท่านั้น
มาตาร์สู้ไปพักไป โดยพึ่งสถานะสมาธิเป็นหลัก เพราะมันทำให้การต่อสู้ง่ายที่สุด ถึงจะใช้ได้แค่เพียงเสี้ยววินาที แต่มันก็คุ้มแสนคุ้ม เขาตั้งใจว่าจะพัฒนาพลังสมาธิเป็นความสามารถหลักเลยทีเดียว
ในที่สุดหลังจากผ่านไปสี่ชั่วโมง ค่าประสบการณ์ของมาตาร์และไข่ทั้งสามใบก็คือ 978/1000 จากการฆ่าสัตว์อสูร44ตัว ซึ่งส่วนใหญ่มาตาร์จะใช้วีธีแอบย่องแล้วเสียบ ทำให้เขามีทักษะลอบสังหารขึ้นมา
ทักษะพิเศษ ลอบสังหาร ระดับ1 | พลังวิญญาณ50 เมื่อโจมตีโดยศัตรูไม่ทันรู้ตัว พลังโจมตี+100% |
ใช้แค่สองครั้งพลังวิญญาณก็หมดแล้ว แต่เขาก็สังเกตเห็นว่าพลังวัญญาณจะเพิ่มมาประมาณ10%ใน10วินาที
และแล้วมาตาร์ก็เห็นนก ‘ค่อยสมกับชื่อทุ่งนกแลหน่อย’ แม้บริเวณนั้นจะเริ่มมีต้นไม้สูงๆขึ้นกันอยู่ห่างๆ คล้ายๆจะเป็นป่ามากกว่าก็ตาม ตรวจสอบค่าสมาธิ อืม 70/133+26 ใช้ได้ ...สักแวบหนึ่ง
นกตัวขนาดฝ่ามือ สีเขียว เกาะอยู่บนโขดหินตัวเดียว ‘นกแลล่ะสิแก’ มาตาร์คิดในใจแล้วก็ค่อยๆเขยิบเข้าไปใกล้ๆ สิบก้าว ...เจ็ดก้าว ...สี่ก้าว สาม
“แกว๊ก!! ศัตรูบุกๆ”
เจ้านกแลส่งเสียงร้องแถมพูดภาษาคนออกมาอีก เสียงดังลั่นทั่วทั้งป่า
จึ้ก!!
ทันใดนั้นฝูงนกนับร้อยตัวก็บินออกมา จิกเขาครั้งหนึ่งพลังลดไปถึง30 เท่ากับว่าโดนจิกสี่ครั้งตาย มาตาร์ตัดสินใจคว้านกเอาไว้ตัวหนึ่ง แล้วก็เสียบมันไม่ยั้ง ในขณะที่วิ่งหนีไปด้วย เขาโดนจิกเข้าไปอีกสองครั้ง แต่น้ำยาฟื้นพลังก็ช่วยยืดชีวิตเขาได้เล็กน้อย ก่อนที่เขาจะฆ่านกในมือได้หนึ่งตัว
“ผู้เล่นมาตาร์สังหารนกแล ระดับ10 ได้รับค่าประสบการณ์ 25 ผู้เล่นมาตาร์เลื่อนระดับเป็น11ค่ะ”
“ฟักไข่อสูรทั้งสามฟองสำเร็จ สามารถตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงได้ค่ะ”
เสียงจากระบบดังต่อเนื่องกันในหัวของชายหนุ่ม
จึ้ก! จึ้ก! จึ้ก! จึ้ก!
“โอ๊ยยย!!” มาตาร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกนกรุมจิก
พรึบ!!
มาตาร์ตื่นขึ้นมาในห้องสีขาว มีทีวี หนังสือพิมพ์ เคาน์เตอร์เครื่องดื่มครบชุด
‘เอ่อ ...ที่ไหนเนี่ย’ มาตาร์ยังงงๆอยู่
“ผู้เล่นมาตาร์เสียชีวิต ท่านสามารถเข้าสู่เกมได้ในอีกหนึ่งชั่วโมง พื้นที่พิเศษสามารถออฟไลน์ได้ค่ะ”
‘อ้าว? ตายแล้วเหรอเนี่ย หืม ดูเมนูได้แฮะ ค่าสถานะเปลี่ยนไปนิดหน่อย’ ชายหนุ่มรู้ตัวในที่สุดว่าเขาตายซะแล้ว
มาตาร์
ระดับ 9 | ประสบการณ์ 0/1000 | |||||||
พลังชีวิต 100/100 | พลังวิญญาณ 100/100 | |||||||
โจมตี 100 | ป้องกัน 100 | สะท้อน 100 | ||||||
พลังกาย | 100/100 | สมาธิ | 119/119 | |||||
ความคล่องตัว | 100/100 | จิตใจ | 100/100 | |||||
ความอึด | 100/100 | โชค | 100/100 | |||||
ทักษะอาวุธ มือมีด ระดับ1 | เมื่อถือมีด กาย+20% คล่อง+30% อึด+5% สมาธิ+20% จิต+5% โชค+20% | |||||||
ทักษะพิเศษ ลอบสังหาร ระดับ1 | พลังวิญญาณ50 เมื่อโจมตีโดยศัตรูไม่ทันรู้ตัว พลังโจมตี+100% | |||||||
อุปกรณ์สวม | ความต้องการ | คุณสมบัติ | ||||||
- | - | - | ||||||
‘อ้าวเฮ้ย!! มีดหาย ไม่ใช่แค่มีดแล้ว หายทั้งตัวเลยอ้ะ แล้วสัตว์เลี้ยงล่ะ หายด้วยรึเปล่าเนี่ย สถานะอื่นๆหายเกลี้ยง ตายครั้งนึงนี่แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว แทบไม่ต่างกับผู้เล่นมือใหม่เลย’
มาตาร์นั่งลงที่โซฟาเปิดทีวีดูรายงานข่าวในเกมจ็อคออนไลน์ ร่างกายกำยำ ใบหน้าดูคมคาย ทรงผมเดรดล็อคสีแดงช่างดูจี๊ดจ๊าด และชุดกางเกงในแนบเนื้อสีขาวตัวเดียว
ถ้าเป็นคนปกติ เขาจะทำการออฟไลน์ ออกไปนั่งดื่มน้ำสักแก้วหนึ่ง พอเวลาผ่านไปครบนาที เขาก็จะกลับมาและไปเข้าสู่โลกของเกมทันที แต่มาตาร์ไม่ทำเช่นนั้น เพราะว่าชีวิตจริงของเขา มันไม่น่าพิสมัย เขาไม่อยากตื่น นั่งหง่าวในโลกฝันแห่งนี้หนึ่งชั่วโมงคนเดียว ยังทำให้เขายินดีกว่าการกลับไปเพียงหนึ่งนาที
และที่จริงมันก็ไม่ได้น่าเบื่อขนาดนั้น มีทั้งทีวี และเครื่องดื่ม โซฟาที่นั่งอยู่นี่ก็สบาย เขายิ้มกับตัวเองได้ในโลกอันปล่าวเปลี่ยวนี้
และแล้วเวลาหนึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป
“ผู้เล่นมาตาร์สามารถเข้าสู่เกมได้ โดยเปิดประตูบานนี้ออกไปนะคะ”
แสงกระพริบปรากฏที่ประตู ประตูซึ่งตอนแรกไม่สามารถเปิดได้ แต่ตอนนี้มันเปิดออกแล้ว
แสงสว่างวาบเข้าสู่ตาของมาตาร์ และเขาก็มายืนอยู่ที่ลานกลางเมืองของเมืองเริ่มต้นที่4 ในสภาพกางเกงในแนบเนื้อสีขาวเพียงตัวเดียว
‘เฮ่ย!! ทำไงดีเนี่ย’
มาตาร์รับวิ่งออกจากลานกลางเมืองด้วยความอับอาย ผู้เล่นหลายคนมองเขาแล้วหัวเราะ แต่บางคนก็ขำไม่ออก เพราะเหตุการณ์เช่นนี้ย่อมเกิดขึ้นได้กับทุกคนที่เคยตายมาแล้ว
เขานึกขึ้นได้ว่ารอบๆลานกลางเมืองนี้ มีถังที่มีผ้าสีตุ่นๆใส่เอาไว้อยู่ เขาจึงรีบวิ่งไปที่ถังหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด แล้วหยิบผ้ามาห่อตัวทันที เขาใช้ผ้าสองผืนมาห่อตัว ท่อนล่างผืนหนึ่งและท่อนบนผืนหนึ่ง การแต่งตัวเหมือนพวกนักปราชญ์ในสมัยโบราณ
พอแต่งตัวเสร็จ เขาก็นั่งลงที่ม้านั่งริมลานกลางเมืองนี้
“ผู้เล่นมาตาร์กรุณาตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงด้วยค่ะ” เสียงจากระบบดังขึ้นในหัว
‘เอ่อ ตกลงมันไม่หายไปสินะ อุตส่าห์เสียเวลาฟักออกมาเป็นตัว โชคดีจริงๆ’ ชายหนุ่มเริ่มมองไปรอบๆว่าสัตว์เลี้ยงของเขาอยู่ไหน
หมาน้อยตัวหนึ่งกระดิกหางอยู่ข้างหน้า ลูกแมวกำลังไซ้ขนกับหน้าแข้งของเขา และได้เสียงจิ๊บๆที่ดังข้างตัวมาตั้งแต่นาทีที่แล้ว ไม่ว่าดูยังไง มันก็หมา แมว และนกกระจอกธรรมดาชัดๆ
‘อย่าบอกว่ามันคือสามตัวนี่นะ’ เขาเปิดเมนูขึ้นดู และพบว่ามีช่องผู้ติดตามเพิ่มเข้ามา แต่เป็นเมนูใหม่ด้านซ้าย ‘โอ้ว! เมนูเพิ่มขึ้นด้วยแฮะ สงสัยจะมีคำสั่งลับอีกเยอะแหงเลย’
เขาเลือกเมนูผู้ติดตามขึ้นมาแล้วก็เห็นว่า มันมีหน้าต่างสัตว์เลี้ยงอยู่สามรายการ เปิดขึ้นมาก็เป็นรูปและสถานะ แต่ยังไม่มีชื่อ ซึ่งสถานะของมันทั้งสามตัวก็ไม่มีอะไรแตกต่างกับผู้เล่นเริ่มต้นเลยแม้แต่นิดเดียว แต่มันจะมีค่าความภักดีเพิ่มขึ้นมา ซึ่งขณะนี้คือ 100/100
‘อืม มีเลขสองตัวก็แปลว่าเพิ่มค่าสูงสุดได้ด้วยสินะ น่าจะใช้ของหรือติดเครื่องประดับได้ด้วย สนุกล่ะ แต่ไม่มีเงินแฮะ’ มาตาร์คิดได้แล้วก็ห่อเหี่ยวขึ้นมาทันใด
หนทางที่ดีที่สุดในตอนนี้ น่าจะออกล่าหาเงิน แล้วเอามาซื้อเสื้อผ้าที่มันดูดีกว่านี้ ก่อนที่จะหิวตายไปซะก่อน แต่ก่อนอื่น
“แก ...เจ้าหมาสีขาว เพศอะไรก็ไม่รู้ ชื่อคลาร่า แก ...เจ้าแมวสีดำ ไม่รู้เพศเหมือนกันชื่อโมเรน่า ...แก นกสีน้ำตาลเพศอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันชื่อบราวนี่ ...ชั้นหวังกับพวกแกไว้เยอะนะ ชื่อเป็นผู้หญิงทุกคน อย่ากลายเป็นตัวผู้ซะล่ะ” หลังจากตั้งชื่อง่ายๆตามสีแล้ว ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นแล้วออกเดิน
“ไปล่ากันเถอะ ทั้งสามตัว” มาตาร์เดินนำทั้งสามไปที่ประตูทิศตะวันตก คราวนี้อยากจะไปลุยทุ่งแมวมองบ้าง
...แต่แล้ว
มังกรตัวหนึ่งก็บินเข้าเมืองมา โดยมีผู้เล่นคนหนึ่งวิ่งนำหน้ามันเข้ามา ...หรือจะเรียกว่าวิ่งหนีมันมามากกว่านะ
ผู้คนที่พบเห็นล้วนแตกตื่น มังกรไม่ใช่สัตว์ที่อยู่ใกล้เมืองเริ่มต้นเลย มันไม่ควรจะมีสัตว์อสูรระดับสูงแบบนี้บริเวณนี้
“สงสัยมีคนไปเปิดภารกิจลับเข้าล่ะสิ”
“อย่างงั้นมั้ง ไอ้คนที่วิ่งหนีมังกรอยู่นั่นไง”
“เฮ้ยๆ มังกร ช่วยกันฆ่าเร็ว”
“อย่าฆ่าๆ จับมันมาเป็นสัตว์เลี้ยงดีกว่า”
และเสียงเซ็งแซ่อีกมากมาย ซึ่งมาตาร์ก็พอจะเดาเรื่องราวออก ว่าคงมีใครซุกซน อยากรู้อยากเห็น ค้นหาไปทั่วจนไปเจอมังกรนี่เข้าให้
วินาทีนั้น เขาคิดว่าน่าจะหลบไปให้พ้นๆทางก่อน เพราะมังกรมันเหนือเกินไปสำหรับเขาในเวลานี้ เอาไว้เก่งกว่านี้จะไปหามาเล่นบ้างสักตัว เพราะเห็นใครๆก็ชอบมีมังกรเป็นสัตว์เลี้ยงกันทั้งนั้น แต่แล้ว
โฮ่ง! แง้ว! จิ๊บๆ!
สัตว์เลี้ยงทั้งสามของมาตาร์พุ่งออกไปทันที เป้าหมายคือมังกรตัวนั้น
“เปรี้ยวแล้วไงพวกเอ็ง”
มาตาร์รีบพุ่งตามออกไปทันที หวังจะเก็บมันกลับมาก่อนที่เจ้ามังกรตัวใหญ่เท่าตึกนั่น จะเหยียบมันแบน
ฟู่!!
“อ๊าคคค!!”
และแล้วมาตาร์ฟิ้นขึ้นมาบนโซฟาในห้องสีขาว หน้าโซฟามีทีวี และเคาน์เตอร์เครื่องดื่มพร้อม
‘ฝันว่าโดนมังกรพ่นไฟใส่แฮะ’ ชายหนุ่มคิดถึงความฝันเมื่อครู่แต่แล้ว
“ผู้เล่นมาตาร์เสียชีวิต ท่านสามารถเข้าสู่เกมได้ในอีกหนึ่งชั่วโมง พื้นที่พิเศษสามารถออฟไลน์ได้ค่ะ” เสียงจากระบบดังขึ้น
“เฮ่ยย!! ไม่ได้ฝันนี่หว่า ตายอีกแล้วเรอะ”
แต่คราวนี้สัตว์เลี้ยงทั้งสามอยู่ในห้องด้วยกันกับเขา ยกพวกกันตายหมู่มาอยู่ด้วยกันหมดเลย
มาตาร์เปิดเมนูดู ระดับตัวละครเหลือ9 ค่าสถานะทุกอย่างอยู่ที่ 100/100 ยกเว้นสมาธิที่เหลือ 107/107 ทักษะพิเศษทั้งหมดมีระดับ1
“โกรธไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ คิดซะว่าเพิ่งเข้ามาเล่นเกมละกัน แถมมีสัตว์เลี้ยงตั้ง3ตัว จะได้มีคนช่วยรุม” มาตาร์พูดแล้วก็เริ่มทำความคุ้นเคยกับหมา แมว แล้วก็นกของเขา
‘มันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ดีกว่าอยู่คนเดียวเยอะเลย’ พอได้เลี้ยงสัตว์เชื่องๆถึงสามตัว ความรู้สึกโหวงๆในใจของชายหนุ่มก็เริ่มหายไป
และในชั่วโมงต่อมา มาตาร์และสามสัตว์ก็รีบวิ่งไปที่ถังใส่ผ้าบริเวณลานกลางเมือง เพียงแต่คราวนี้มีผู้เล่นแบบเขาหลายคนอยู่ น่าจะเป็นผลมาจากไอ้มังกรตัวนั้นนั่นแหละ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันหายไปอยู่ไหนแล้ว
“ดูเด่ะคลาร่า สาวคนนั้นอึ๋มดีเนอะ” มาตาร์พูดกับหมาของเขาขณะมองดูผู้เล่นหญิงใส่ชุดชั้นในรีบวิ่งไปหาผ้ามาห่มคลุมตัวเหมือนกัน
แล้วหนึ่งคนกับสามตัว ก็เดินออกจากเมืองทางทิศตะวันตก สู่ทุ่งแมวมอง
“ตามแผน บราวนี่ ไปดูว่ามีกระต่ายอยู่ตรงไหน คลาร่ากับโมเรน่า คอยไล่มัน ดักทางให้มาทางชั้นนะ พอมันถูกล้อมก็รุมสกรัมมันเลย โอเค้!” ทั้งสามตัวถึงแม้จะพูดไม่ได้ แต่ก็ดูจะเข้าใจในสิ่งที่มาตาร์พูด
ด้วยแผนการที่ดี กระต่ายร้อยกว่าตัวถูกกำจัดในเวลาอันรวดเร็ว ที่รวดเร็วขนาดนี้เพราะบราวนี่สามารถหาจุดที่กระต่ายอยู่ได้อย่างรวดเร็วในมุมสูง กระต่ายจึงถูกหน่วยรบภาคพื้นดินทั้งสามรุมสังหารอย่างไร้ปรานี ทั้งทุบตี กัด ข่วนอย่างไร้ทางหนี เฉลี่ยแล้วกระต่ายตัวหนึ่งใช้เวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ แต่ก็มีจังหวะพักบ้าง เพราะสถานะร่างกายของทั้งทีมอ่อนเปลี้ยเรี่ยดิน
จนทั้งสามได้ทักษะพิเศษขึ้นมา
ทักษะพิเศษ รุมสกรัม ระดับ1 | พลังวิญญาณ50 ระยะเวลา10วินาที เมื่อผู้ใช้ทักษะรุมสกรัมสามคนขึ้นไปโจมตีศัตรูตัวเดียวกัน พลังโจมตี+10% ศัตรูมีโอกาสติดสภาพมึนงง10% |
“เป็นทักษะที่ดีมากเลยเนอะ เสียดายบราวนี่ยังไม่ได้อะไรเลย” มาตาร์นั่งพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้กลางทุ่ง มีหมาและแมวหมอบอยู่ข้างกายเขา และนกกระจอกตัวเล็กๆเกาะอยู่ที่หัวเข่า
“มีเงินอยู่ห้าร้อยนิดๆ เดี๋ยวไปหาซื้อเข็มขัดซักเส้น จะได้เอาไว้ใส่เงินใส่ของ แล้วไปหาอะไรกินกันนะ”
จริงๆแล้วพวกสัตว์อสูรสามารถกินเนื้อกระต่ายดิบๆที่เขาเพิ่งจะรุมกันฆ่านี้ก็ได้ แต่มาตาร์ยังไม่รู้ข้อมูลเท่านั้นเอง
หลังพักจนหายเหนื่อยแล้ว หนึ่งคนกับสามตัวก็เดินทางกลับเมือง
มาตาร์แวะร้านขายของชำ ซื้อเข็มขัดหนัง ใส่ของได้เพียงห้าช่อง ราคา 150 G เสื้อผ้าไม่ได้ซื้อ เพราะเอาเข็มขัดมาคาดเอวแล้วผ้าคลุมยาจกที่ห่มเอาไว้ก็ดูดีขึ้นมาได้ แล้วก็ไปซื้อน้ำยาเพิ่มพลังชีวิต 10E ขวดละ10 G อีก20 ขวด เตรียมตะลุยยาว แต่ก็ต้องเหลือเงินไว้พักที่โรงแรมอีก 50 G เท่ากับว่าตอนนี้มาตาร์เหลือเงินอยู่ร้อยนิดๆ เอาไว้หาอาหารกิน
ขณะที่มาตาร์กำลังเดินเลือกร้านเพลินๆในเมือง ก็เห็นมีร้านขายสัตว์เลี้ยงอยู่ เขาสงสัยจึงเดินเข้าไป
“สัตว์เลี้ยงนี่มีขายตั้งแต่เมืองเริ่มต้นเลยเหรอครับ” มาตาร์ถามเจ้าของร้านทันทีที่เดินเข้ามาในร้าน
“ใช่ครับ แต่ว่าสัตว์เลี้ยงพวกนี้ไม่ได้เลี้ยงเอาไว้ช่วยสู้เป็นหลักนะครับ แต่เลี้ยงเอาไว้ดูเล่นซะมากกว่า ซึ่งก็ไม่มีใครซื้อหรอกครับ ผู้เล่นส่วนใหญ่จะไปหาสัตว์เลี้ยงตามธรรมชาติที่เน้นต่อสู้ซะมากกว่า อ้าวคุณเองก็มีอยู่ตั้งสามตัวแล้วนี่นา” เจ้าของร้านเป็นคุณลุงท่าทางใจดี เหลือบมองมาที่หมา แมวและนกของมาตาร์
“สามตัวนี่ไม่ได้เป็นสัตว์ตามธรรมชาตินี่ครับ ซื้อมาจากร้านขายสัตว์เลี้ยงอื่นเหรอครับ ไหนมานี่ซิยัยหนู” เขาเดินมาจับขาจับตัวของทั้งคลาร่าและโมเรน่า “หมากับแมว ธรรมดาๆ ที่ไหนๆก็มีขาย ผมก็มีขายนะ สนใจจะซื้อเพิ่มมั้ยล่ะ ตัวละ100Gเท่านั้นเองนา”
“หา? ถูกอย่างนั้นเลยเหรอครับ” มาตาร์ร้องด้วยความตื่นตะลึง เพราะเขาซื้อทั้งสามตัวมาในราคา 1,000 G
“แล้วพวกนี้กินอะไรได้บ้างล่ะครับ” หลังจากรู้ตัวว่าโดนหลอก มาตาร์ก็ทำใจได้อย่างรวดเร็ว เพราะอันที่จริงแล้วถึงมันจะเป็นหมาแมวนกธรรมดาๆ แต่มันก็ช่วยทำให้เขามีความสุขได้
“ก็อาหารเม็ด อาหารธรรมดาที่คนกินกัน หรือจะออกไปล่าสัตว์อสูรกินเอาก็ได้ พวกนี้ถูกออกแบบมาให้เลี้ยงดูง่ายครับ” เจ้าของร้านใจดีตอบ
มาตาร์นิ่งคิดไปสักครู่ แล้วก็ซื้ออาหารสัตว์ถุงละ10 G มา5ถุง เก็บเอาไว้ แล้วก็ไปใช้บริการมินิมาร์ทซื้อของกินถูกๆเหมือนเดิม ก่อนจะกลับไปพักผ่อนที่โรงแรมรูหนู รอคอยวันพรุ่งนี้
Rewrite tag: จัดหน้าใหม่เล็กน้อย แก้ตารางสถานะ แก้คำผิด
ความคิดเห็น