คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #142 : บทที่138: แบบนี้ไม่เรียกโกง
บทที่138 แบบนี้ไม่เรียกโกง
“อ๊ะ! จริงด้วยโฆเซ่ ถ้าผมใช้เวทอสูรล่ะ พวกตัวก็อปปี้มันไม่มีเวทอสูรใช้นี่นา” มาตาร์นึกถึงสิ่งที่เขามีเหนือกว่าตัวก็อปปี้ เพราะเวทอสูรเป็นเวทที่ต้องทำพันธสัญญาก่อนจะเรียกมาใช้งานได้ ดังนั้นพวกตัวก็อปปี้จึงไม่มีเวทอสูรใช้แน่นอน
“อืม ใช้เวทอะไรถึงจะดีล่ะครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้ถามลองเชิง
“เขี้ยวธรณี ไม่สิ เจ้าพวกนี้มันเบาเกินไป แถมหลบง่าย ...อสรพิษตาเดียว ใช้เสร็จก็ตายอยู่ดีได้เป็นเป้านิ่งแน่เลยเวลาปล่อยมันออกมาเนี่ย เอ้อ เพิ่งได้ไอ้ปลานั่นมาใหม่นี่นาเจ้านาคามหาสมุทรน่ะ ยังไม่เคยลองปล่อยเลย แต่ว่าหัตถ์พระเจ้าแก้ได้ง่ายๆเลยนะ สงสัยจะไม่เวิร์ค ...หรือจะลองไอ้เจ้าตัวปัญหาจอมเขมือบนั่นดี” มาตาร์ลองไล่ชื่อเวทที่เขามีอยู่ทั้งหมด
“สมมุติคุณมาตาร์ปล่อยจอมเขมือบมาแล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ” พ่อบ้านถามต่อ
“ก็อัดมันลุ่นๆเลยไงล่ะ” มาตาร์ตอบง่ายๆ
“คิดว่าคุณมาตาร์มีการเคลื่อนไหวพื้นฐานดีกว่าพวกนั้นเหรอครับ” พ่อบ้านถามอีก
“...เอ้อ” มาตาร์นึกถึงตอนฝึกซ้อมที่เขาแทบจะโจมตีไม่โดนตัวก็อปปี้เลย ขณะที่เขาเองโดนต่อยเอาๆ
“แล้วถ้าระหว่างสู้นั่นพลังงานในการคืนร่างหมดล่ะครับ จากที่ผมกะดูคร่าวๆ คุณมาตาร์คืนร่างได้แค่นาทีเดียวเองนะครับ” พ่อบ้านชี้ให้เห็นจุดอ่อนหากจะใช้เวทอสูรสู้
“อืม เวทอสูรนี่มันอ่อนกว่าที่คิดแฮะ ใช้งานยากสุดๆ” มาตาร์บ่นถึงสายเวทที่ไม่สมประกอบของเขา
“คงเพราะคุณมาตาร์ไม่ชำนาญมากกว่านะครับ เพราะคุณมาตาร์แทบไม่ได้ใช้เวทในการต่อสู้เลย” พ่อบ้านผู้รอบรู้กล่าว
“อืม หรือว่า เอาเข็มขัดมาต่อเป็นแขนดี” มาตาร์เสนอตัวเลือกที่น่าจะทำให้ได้เข็มขัดมาอย่างง่ายๆ
“ต่อเป็นแขน?” พ่อบ้านผู้รู้งานสงสัยขึ้นมาว่าหมายความว่าอย่างไร
“อ้าว ก็ภารกิจสร้างอวัยวะเทียมของผมนี่ไง ที่เค้าบอกว่าให้เอาอะไรมาทำเป็นแขนก็ได้น่ะแล้วก็จะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ถ้าทำอย่างนั้นเวลาผมตายคราวหน้าเข็มขัดก็กลับเข้ามาในแมนชั่นแห่งความตายด้วย แค่นั้นก็เรียบร้อย” มาตาร์อธิบายแผนการโกงเพื่อนำเข็มขัดไรเดอร์ออกจากถ้ำ
“คุณมาตาร์คิดว่าทำอย่างไรถึงจะเรียกว่าต่อแขนครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้ถามอีก
“ก็เอาเข็มขัดมาพันแขนไว้ไง ...เอาเชือกมามัดติดกับแขนที่ด้วน ...หรือว่าต้องเสียบมันเข้าไปในแขนหว่า?” มาตาร์เริ่มไม่แน่ใจเมื่อพ่อบ้านถาม เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอย่างไหนที่เรียกว่าการต่อแขน
“การต่อแขนก็ไม่ยากหรอกครับ แค่หาอะไรมามัดๆเอาไว้ให้มันยื่นออกมาเหมือนแขน มันก็กลายเป็นแขนแล้ว ส่วนจะขยับอย่างไรหรือขยับท่าไหนอันนั้นเป็นเรื่องของผู้เล่นเอง แต่คุณมาตาร์แน่ใจแล้วเหรอครับที่จะมีแขนเป็นเข็มขัดเนี่ย” พ่อบ้านกล่าว
มาตาร์นึกถึงการขยับแขนที่มีรูปร่างเหมือนแส้ที่มัดเอาไว้ด้วยเชือกธรรมดาๆ พอเหวี่ยงแรงๆมันก็หลุดออกไป แล้วเวลากินข้าวก็ใช้แขนที่เหมือนแส้นั่นถือส้อม ที่ไม่ว่าทำอย่างไรก็ถือไม่ได้สักที
“ไม่เอาดีกว่า มันน่าเกลียดเกินไปแฮะ ไปทำแขนแข็งแรงๆเจ๋งๆในอวกาศแหละดีแล้ว” มาตาร์คิดว่าจะมีแขนใหม่ทั้งทีขอที่มันดีๆหรือหน้าตาเหมือนแขนจริงๆดีกว่าจะต้องมาใช้แขนพิลึกแบบนั้น ไม่อย่างนั้นคงใช้ชีวิตลำบาก ถ้าจะให้เลือกแขนกับเข็มขัดไรเดอร์ ยังไงก็เลือกแขนดีกว่า เพราะไม่มีเข็มขัดไรเดอร์ยังอยู่ได้ตามปกติ แต่ถ้าไม่มีแขนคงลำบาก
“ถ้าอย่างนั้นมาพัฒนาการใช้ไม้ตายของคุณมาตาร์กันดีกว่านะครับ” พ่อบ้านเปลี่ยนเรื่องหลังจากที่การสรรหาวิธีลัดในการเอาเข็มขัดไรเดอร์ออกจากถ้ำตกไป
“จะเป็นยังไงถ้าผมลองใช้เวทอสูรก่อนปล่อยไม่ตายอื่น” มาตาร์ถามขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นก็น่าสนครับ ลองใช้หัตถ์พระเจ้าปล่อยเขี้ยวธรณีหรือนาคามหาสมุทรจากทิศทางอื่นๆดูก็น่าสน แล้วก็...”
มาตาร์กับพ่อบ้านผู้รอบรู้คุยถึงแผนการและวิธีฝึกการโจมตีด้วยสิ่งที่มาตาร์มีในรูปแบบต่างๆ ทั้งการใช้เวทอสูรที่ปกติไม่ค่อยได้ใช้ หรือการสร้างกระสุนพรากสังขารจากหัตถ์พระเจ้าแล้วปล่อยรัวๆ ซึ่งพอเอาไปทำในเกมแล้วทำไม่ได้เพราะพลังวิญญาณไม่พอ การปล่อยระเบิดวายุลูกยักษ์และระเบิดวายุสิบแกนจากหัตถ์พระเจ้า ซึ่งพลังวิญญาณในเกมก็ไม่พออีก การปล่อยอสรพิษตาเดียวออกมาโจมตี ซึ่งหลังจากปล่อยแล้วมาตาร์ก็กลายเป็นเป้านิ่งให้โดนสอยจริงๆ
ไม่ว่ามาตาร์จะเก่งขึ้นขนาดไหนแต่ร่างก็อปปี้ก็เก่งตามตลอด ถึงจะมีวิธีพลิกแพลงท่าไม้ตายพิศดารเพียงใด แต่พวกตัวก็อปปี้ก็นำมาใช้ได้หมดเหมือนกัน มาตาร์เหมือนเจอกำแพงที่ปีนข้ามไม่ได้ ทำลายก็ไม่ได้ มันทั้งหนาและทั้งสูงจริงๆ
“ผู้เล่นมาตาร์ปฏิบัติตามเงื่อนไข ได้รับทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์ค่ะ”
“โอย โฆเซ่ สงสัยผมคงจะฝ่าไอ้ถ้ำนั่นไปไม่ได้แล้วล่ะ” มาตาร์ฟื้นขึ้นมาในแมนชั่นแห่งความตายอย่างเคยชิน
“คุณมาตาร์ก็ลองใช้ทักษะที่ได้มาใหม่นี่ดูสิครับ” พ่อบ้านหน้ายิ้มกล่าว
“หา? ทักษะใหม่อะไร?” มาตาร์ไม่ทันได้ฟังด้วยซ้ำว่าระบบประกาศว่าอะไร เขาคิดว่าคำประกาศมันก็เดิมๆนั่นแหละ แต่ชายหนุ่มก็ลองเปิดหน้าต่างสถานะดูทักษะที่ได้รับ
ทักษะ 1 ครั้ง ปู่โสมเฝ้าทรัพย์ | เลือกอุปกรณ์หนึ่งชิ้นที่หวงแหน มันจะอยู่กับผู้เล่นไปตลอดกาล สามารถซ่อนอุปกรณ์ชิ้นนั้นเอาไว้ต่างมิติได้ และสามารถเรียกออกมาใช้งานได้ทุกเมื่อ |
“หา? ทักษะหนึ่งครั้ง” มาตาร์เพิ่งเคยเห็นทักษะแบบนี้
“ก็คือทักษะที่ใช้ได้ครั้งเดียวแล้วจะหายไปนั่นแหละครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้อธิบาย
“แล้วเลือกอุปกรณ์หนึ่งชิ้นที่หวงแหนนี่ล่ะ” มาตาร์เริ่มรู้สึกตื่นเต้นที่เห็นคำอธิบาย แต่ก็ต้องการคำยืนยันจากพ่อบ้านเสียก่อน
“ก็เลือกอุปกรณ์ชิ้นนึงที่คุณมาตาร์ชอบแล้วใช้ทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์กับมัน อุปกรณ์ชั้นนั้นก็จะไม่ตกไปไหนเวลาตายแต่จะกลับมาอยู่ในแมนชั่นแห่งความตายด้วยเหมือนผู้ติดตามไงครับ” พ่อบ้านอธิบาย
“แล้วซ่อนเอาไว้ต่างมิตินี่ล่ะ” มาตาร์ถามต่ออีก
“ก็เวลาอยู่ในเกมไม่ต้องเก็บอุปกรณ์นั้นเอาไว้ในเข็มขัดหรือกระเป๋าก็ได้ แต่มีมิติพิเศษที่เอาไว้เก็บของชิ้นนั้นแทนไงครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้อธิบาย
“อ๋อ เข้าใจล่ะ งั้นถ้าผมฟื้นขึ้นไปก็แค่ใช้ทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์นี่กับเข็มขัดไรเดอร์ เท่านี้เวลาผมตายเข็มขัดไรเดอร์ก็หลุดออกจากถ้ำแล้วใช่มั้ยล่ะ” มาตาร์คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปหลังจากฟื้นแล้ว
“ก็เป็นอย่างนั้นแหละครับ” พ่อบ้านผู้รอบรู้ยืนยัน
“แบบนี้มันโกงกันชัดๆเลยนี่นา” มาตาร์ข้องใจ เพราะเท่ากับเขาไม่ได้ฝ่าถ้ำไรเดอร์ออกมาด้วยตัวเอง
“แล้วจะไม่ใช้เหรอครับ” พ่อบ้านหน้ายิ้มย้อนถาม
“ฮ่าๆๆๆ มีของแล้วไม่ใช้ก็เหมือนไม่มี ในเมื่อทักษะนี้มีขึ้นมาได้ ก็แปลว่าเกมนี้อนุญาตให้ผมโกงแล้วล่ะ” มาตาร์ไม่ลังเลที่จะใช้ทักษะสุดโกงนี้แน่นอน เพราะของมันมีให้ใช้นี่นา
ทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์นี้ เกิดขึ้นมาจากการที่ผู้เล่นตาย 50 ครั้งโดยไม่เคยออฟไลน์เลย ในเมื่อทำให้ผู้เล่นเก่งเท่าไหร่ก็ยังตายอยู่ ทักษะนี้จึงเกิดขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เล่นตายง่ายๆอีก โดยการมอบอุปกรณ์ที่ผู้เล่นต้องการให้หนึ่งชิ้น เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เล่นได้รับทักษะสุดท้ายที่ได้รับการปกป้องเอาไว้นั่นเอง
แต่คงคาดไม่ถึงเหมือนกันว่ามาตาร์จะเอามาใช้กับเข็มขัดไรเดอร์ ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่ทำให้ผู้เล่นตายง่ายขึ้นมากกว่าที่จะทำให้ตายยากขึ้น แถมยังเป็นอุปกรณ์หายากระดับ A+ เสียด้วย
แวบ!
ชายหนุ่มผมแดงปรากฏขึ้นที่พื้นที่พิเศษบนเกาะไรเดอร์ด้วยแววตาที่ส่อแววชั่วร้ายเต็มที่
‘ฮึๆๆ เสร็จโจรล่ะเจ้าเข็มขัดไรเดอร์!!’ มาตาร์คิดขึ้นมาอย่างคึกคะนอง
“ลุงขอบคุณมากนะสำหรับเข็มขัดไรเดอร์เส้นนี้” มาตาร์พูดขึ้นหลังจากถือเข็มขัดไรเดอร์เอาไว้ในมือแล้ว
“หมายความว่าไงไอ้หนุ่ม พูดเหมือนกับหาวิธีฝ่าออกไปจากถ้ำได้แล้ว” ชายชราสงสัยถึงความหมายแฝงในคำพูดของมาตาร์
“ฮึๆๆ ลุงคิดว่าถ้าเป็นนายมาตาร์ จะใช้วิธีไหนเอาเข็มขัดไรเดอร์ออกไปล่ะ” มาตาร์พูดจบก็เรียกใช้ทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์กับเข็มขัดไรเดอร์ทันที
ทันใดนั้นมีแสงเรืองรองขึ้นจากมือของมาตาร์แล้วไหลไปตามเข็มขัดไรเดอร์ทั่วทั้งเส้น แล้วก็หายไป
มาตาร์ลองเปิดดูทักษะแล้วก็พบว่าทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์ของเขาหายไปแล้ว
แกร็ก!
แล้วชายหนุ่มก็คาดเข็มขัดไรเดอร์ จากผมทรงเดรดล็อคสีแดงเปลี่ยนเป็นแอฟโรสีดำ จากดวงตาสีเงินเปลี่ยนเป็นดวงตาสีฟ้า ใบหน้าก็ดูหนุ่มแน่นขึ้น
“ไปก่อนนะลุง!” มาตาร์พูดขึ้นอย่างคึกคักแล้วก็รีบวิ่งเข้าโพรงถ้ำไปทันทีโดยไม่ฝึกพลังวิญญาณเหมือนเคย
ตึก! ตึก! ตึก!
“คืนร่าง!!” มาตาร์แผดเสียงขึ้นมาครั้งหนึ่ง รูปร่างหน้าตาของเขาก็กลับเป็นชายหนุ่มผมแดงตามเดิม
ฟิ้ว! ปึ้ก! แซดด! ตูมม! ฟุบ! ฟุบ! ตูม! ตูม! ตูม!
เพราะความมั่นใจที่มากกว่าเดิมเยอะหรือไรไม่ทราบได้ แต่การเคลื่อนไหวของมาตาร์คล่องแคล่วและรวดเร็วมาก กงจักรลมถูกใช้ออกแล้วทำให้ร่างของชายหนุ่มผมแดงแทบจะมองไม่ทันแล้วจับการเคลื่อนไหวไม่ได้ ไม้ตายอื่นๆถูกใช้ออกมาอย่างรวดเร็ว ตัวก็อปปี้ถูกโจมตีตัวแล้วตัวเล่า หัตถ์พระเจ้าพุ่งออกมามั่วซั่วไปหมดพร้อมกับระเบิดวายุและกระสุนพรากสังขารที่โดนตัวก็อปปี้ตัวไหนเข้าไปเป็นสลายร่างไป
หนึ่งตัว สองตัว สามตัว สี่ตัว ห้าตัว มาตาร์เคลื่อนไหวดุจภูติพรายสอยร่างของตัวก็อปปี้ระดับยากสุดไปถึงห้าร่างอย่างรวดเร็ว
“โอ้โห ไอ้หนุ่มนั่นมันเก่งขึ้นเยอะแฮะ อยู่ๆไปทำอะไรมาเนี่ย” ชายชราเอ่ยด้วยความชื่นชมเมื่อมองการต่อสู้ผ่านทางจอภาพในถ้ำไรเดอร์
ฟูวว! ตูมม!
หัตถ์พระเจ้าเสริมด้วยลมหมุนวนถูกต่อยออกมา ทำเอาตัวก็อปปี้เซไปตามๆกันเพราะแรงลม เป็นท่าที่มาตาร์ไม่เคยฝึกซ้อมมาก่อนเลย แต่ใช้ออกมาสดๆในโพรงเป็นครั้งแรก
ปี๊ป! แซดด!!
ลำแสงพรากสังขารถูกปล่อยออกมาทันทีที่พวกตัวก็อปปี้เสียหลักจากหัตถ์พระเจ้าอีกข้างหนึ่งที่เตรียมไม้ตายเอาไว้แล้ว ทำเอาตัวก็อปปี้สลายไปอีกสามร่าง
“ฮ่าๆๆๆ เหลืออีกแค่สองตัวเท่านั้นเอง คงไม่ต้องพึ่งเจ้าทักษะโกงนั่นแล้วมั้ง” มาตาร์เอ่ยขึ้นมาอย่างคึกคะนอง
วูบ!
แล้วทันใดนั้นแสงจากเข็มขัดก็หายไป ชายหนุ่มผมแดงกลายร่างเป็นชายหนุ่มผมทรงแอฟโรในที่สุด
“อ้าวเฮ่ย!! แค่นาทีเดียวจริงๆด้วย อะไรจะพลังงานต่ำขนาดนี้ฟะ!” มาตาร์อุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าร่างของเขากลายเป็นร่างที่ถูกจำกัดค่าสถานะไปเสียแล้ว
ฉัวะ! ฉัวะ!
คมมีดสายลมฟันเข้าไปที่แขนข้างขวาของชายหนุ่มทันทีจนมันขาดกระเด็นไป
ตูม! ตูม! ตูม!
หมัดความเร่งจากตัวก็อปปี้สองตัวระดมต่อยเข้าที่ร่างของชายหนุ่มแอฟโรจนน่วม ระหว่างนั้นแม่เต่าทองเลดี้ก็พยายามจะฟื้นพลังให้เจ้านายของเธอ แต่ก็ไม่เพียงพอ จนในที่สุดแม่เต่าทองก็ตายลงไปอีกครั้งเพราะจ่ายพลังชีวิตให้ชายหนุ่มจนหมด
ฟิ้ว! ผัวะ! ผัวะ!
มาตาร์ยังไม่ยอมแพ้ ถึงจะไม่มีแขนเหลือสักข้างแต่เขาก็ใช้เท้าเตะออกไปอย่างรวดเร็วตามเคล็ดไร้เงา
ปึ้ก! ฟุบ!
แต่ค่าสถานะที่ต่างกันถึงสิบเท่า ขาของชายหนุ่มกลับถูกสกัดเอาไว้ได้แล้วโดนเตะสวนจนตัวลอยก่อนที่ระเบิดวายุลูกหนึ่งจะซึมหายเข้าไปในร่างของเขา
“อ๊อคค!! ฮ่าๆๆๆๆๆ” ชายหนุ่มกระอักเลือดออกมาทีหนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
ตูมม!!
แล้วร่างของมาตาร์ก็ระเบิดตามแม่เต่าทองน้อยไปอีกคน
“ผู้เล่นมาตาร์เสียชีวิต ท่านสามารถเข้าสู่เกมได้ในอีกหนึ่งชั่วโมง พื้นที่พิเศษสามารถออฟไลน์ได้ค่ะ”
“เป็นไงโฆเซ่ ครั้งสุดท้ายนั่นถ้าเข็มขัดไม่หมดพลังงานไปซะก่อนผมคงกำจัดเจ้าพวกตัวก็อปปี้หมดไปเลยล่ะ” มาตาร์พูดขึ้นมาอย่างภูมิใจหลังจากรู้สึกตัวขึ้นมาในแมนชั่นแห่งความตาย
หมับ!
แต่แล้วกลับมีแขนเล็กๆมาโอบเขาจากทางด้านหลัง ทำเอามาตาร์สะดุ้ง
“!!”
ชายหนุ่มจับแขนท่อนนั้น เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด เหมือนว่าเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแล้วหลายครั้งเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ซึ่งเป็นสัมผัสที่เขาโหยหามาตลอด
“ฮึก” ชายหนุ่มสะอื้นออกมาโดยไม่รู้ตัว น้ำตาของเขาคลอเบ้า
“เจ้านายเศร้าเหรอคะ เลดี้ทำอะไรผิดรึเปล่าคะ” เสียงเล็กๆนั้นพูดขึ้นมาจากทางด้านหลัง
มาตาร์ปาดน้ำตาแล้วหันหลังกลับไปหาร่างเล็กๆนั่น แล้วเขาก็ต้องแปลกใจ
เด็กผู้หญิงตัวสูงเท่าเอวของเขา ไม่ต่างจากครั้งแรกที่สามสาวได้ร่างมนุษย์เลย แต่ว่าผมสีแดงกับดวงตาสีเงิน และใบหน้านั้นสิ มันดูคุ้นตาเป็นอย่างมาก เพราะใบหน้านั้นมันเหมือนกับหน้าของเขาเลยนี่นา เพียงแต่เป็นผู้หญิงเท่านั้นเอง
“เลดี้เหรอ?” มาตาร์ถามขึ้นมา
“ใช่ค่ะเจ้านาย เลดี้เอง” เด็กหญิงผมแดงตอบ
“เพราะพันธสัญญาที่คุณมาตาร์ทำกับไข่สัตว์อสูรเอาไว้นั่นแหละครับ คนหนึ่งคนทำพันธสัญญาถึงสิบครั้ง ก็น่าจะได้ภาพลักษณ์หรือลักษณะของผู้ทำสัญญามาบ้างหรอก” พ่อบ้านผู้รอบรู้ให้ความกระจ่าง
“ฮะๆๆ เลยเหมือนได้น้องสาวจริงๆเลยทีนี้ หน้าเราเหมือนกันยังกะแกะ” มาตาร์พูดออกมาอย่างยิ้มแย้มในที่สุด
“เลดี้ดีใจค่ะที่หน้าเหมือนเจ้านาย” เด็กหญิงผมแดงตอบกลับอย่างฉะฉาน
“อ๊ะๆๆ อย่างเรียกพี่ว่าเจ้านาย เรียกด้วยชื่อนะ” มาตาร์รีบบอกข้อปฏิบัติทันที
“ค่ะมาตาร์” เด็กสาวผมแดงรับคำ
“ผมว่าควรจะเรียกด้วยอีกชื่อหนึ่งมากกว่านะครับ ถ้าคุณมาตาร์จะพรางตัวล่ะก็” พ่อบ้านผู้รู้งานเสนอขึ้นมา
“หืม? จะให้เลดี้เรียกผมว่าแอฟโรน่ะเหรอ” มาตาร์หันไปถามพ่อบ้าน
“ครับ อย่างน้อยตอนอยู่ในเกมก็ควรจะเรียกอย่างนั้น และคุณมาตาร์ก็ไม่ควรจะฟื้นขึ้นไปด้วยร่างทรงผมสีแดงด้วย” พ่อบ้านผู้รู้งานกล่าว
“แปลว่าอะไร ไม่ให้ฟื้นขึ้นไปด้วยสภาพผมแดง ผมฟื้นขึ้นไปด้วยสภาพอื่นได้ด้วยเหรอ” ชายหนุ่มผมแดงสงสัย
“ก็มีเข็มขัดไรเดอร์อยู่นั่นแล้วไงครับ” พ่อบ้านหน้ายิ้มชี้ให้ดูเข็มขัดที่มีหัวเข็มขัดเป็นแผ่นโลหะรูปวงกลมที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์เครื่องดื่มนั่น
“โฮ้ววว!!!” มาตาร์อุทานออกมาอย่างลืมตัว เขาไม่คิดว่ามันจะได้ผลจริงๆ เจ้าทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์นั่น
“สำเร็จแล้วเลดี้!!” มาตาร์หันมาพูดกับเด็กหญิงผมแดงที่ทำหน้างงๆ
แกร็ก!
มาตาร์ลองคาดเข็มขัดดูทันที แล้วทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นชายหนุ่มแอฟโรทันที
“โอเคเลดี้ เรียกพี่ว่าแอฟโรนะ” มาตาร์หันไปบอกกับน้องสาวคนใหม่ของเขา
“โอเคค่ะแอฟโร” เลดี้ตอบรับอย่างยิ้มแย้ม ดูเหมือนแม่เต่าทองจะเป็นสาวช่างเจรจาดูจากการใช้คำพูดที่ปรับเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
“เอ้อ คุณมาตาร์ครับ ผมมีเรื่องอยากจะขออย่างหนึ่งได้มั้ยครับ” จู่ๆพ่อบ้านผมทองก็พูดออกมาเหมือนลำบากใจ
“หืม? ว่าไงโฆเซ่” ชายหนุ่มแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นท่าทางเกรงใจแบบนี้จากพ่อบ้านของเขามาก่อนเลย
“ผมขอโมโนไบค์คันนั้นได้มั้ยครับ” พ่อบ้านผมทองเอ่ยออกมาเรียบๆ
“เอ๋? ผมยกโมโนไบค์ให้โฆเซ่ได้ด้วยเหรอ นึกว่ามันโดนทักษะปู่โสมเฝ้าทรัพย์อยู่ซะอีกนะเนี่ย” มาตาร์สงสัยเรื่องที่ยกโมโนไบค์ให้คนอื่นได้ มากกว่าเรื่องที่พ่อบ้านขอโมโนไบค์เขาเสียอีก
“อ้า จริงๆก็ยกให้คนอื่นไม่ได้หรอกครับ แต่เนื่องจากคุณมาตาร์นำสิ่งของจากภายนอกเข้ามาในแมนชั่นแห่งความตายนี้ ทำให้ทักษะพิเศษของผมทำงานน่ะครับ” พ่อบ้านแสนสุภาพกล่าว
“เอ้า” มาตาร์ถอดเข็มขัดแล้วยื่นเข็มขัดทั้งเส้นให้โฆเซ่อย่างง่ายๆโดยไม่ถามอะไรเลย
“อ้า คุณมาตาร์นี่ช่างใจดีกับผมจริงๆนะครับ” พ่อบ้านเอ่ยขึ้นมาอย่างซึ้งใจ
“ผมมีเลดี้กับโฆเซ่อยู่แล้ว แล้วโมโนไบค์นี่มันก็สำคัญไม่เท่าพ่อบ้านหรือน้องสาวผมซะด้วยสิ” มาตาร์เอ่ยออกมาอย่างยิ้มแย้ม
“แต่ว่าคุณมาตาร์ช่วยเรียกเฉพาะโมโนไบค์ออกมาก็พอครับ” พ่อบ้านแสนสุภาพกล่าว
“อ้อ เหรอ” มาตาร์ขานรับแล้วก็เรียกโมโนไบค์ออกมาจากเข็มขัดทันที
แวบ!
โมโนไบค์คันโตสีเทาปรากฏขึ้นในห้องสีขาวที่ไม่ค่อยกว้างใหญ่นี้ ทำให้ห้องดูคับแคบเข้าไปอีก
แปะ! วาบบ!!
พ่อบ้านวางมือลงบนโมโนไบค์ แล้วทันใดนั้นก็ปรากฏแสงสว่างวาบขึ้นที่มือของพ่อบ้านแล้วก็หายไป
“เอ๋อ? เกิดอะไรขึ้นน่ะ” มาตาร์ถามด้วยความสงสัย
“ผมทำสัญญากับโมโนไบค์คันนี้น่ะครับ” พ่อบ้านหน้ายิ้มกล่าวเรียบๆ
“สัญญา?” มาตาร์ยังไม่เข้าใจ
“ครับ สัญญาว่าจะขอใช้โมโนไบค์คันนี้เป็นร่างน่ะครับ” พ่อบ้านผมทองกล่าวอีก
“อ้าว? ปกติโฆเซ่ก็มีร่างอยู่แล้วนั่นไงล่ะ” มาตาร์ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี มีร่างเป็นชายผมทองอยู่แล้ว ทำไมต้องมีร่างเป็นโมโนไบค์อีก
“ถ้าคุณมาตาร์จำได้ ผมคือผู้ติดตามคนหนึ่งของคุณมาตาร์นะครับ แต่ว่าผมมีแต่ร่างที่อยู่ในแมนชั่นแห่งความตายนี้ ไม่ได้มีร่างที่อยู่ในเกม แต่ตอนนี้คุณมาตาร์นำสิ่งของจากในเกมเข้ามาในแมนชั่น ผมก็สามารถใช้สิ่งของนั้นทำเป็นร่างกายในเกมได้ครับ” พ่อบ้านคนขยันเฉลย
“เอ๋? ถ้างั้นก็แปลว่าโฆเซ่สามารถตามผมเข้าไปในเกมได้แล้วน่ะสิ” มาตาร์เข้าใจในที่สุด
“ใช่แล้วครับ ในเกมกรุณาเรียกผมว่าสไลปนีร์ตามชื่อของโมโนไบค์คันนี้นะครับ แล้วก็อย่าคุยกับผมให้ผู้เล่นคนอื่นได้ยินจนกว่าจะไปถึงอวกาศด้วย” พ่อบ้านหน้ายิ้มกล่าว
“โว้วว!! สุดยอดโฆเซ่!!” มาตาร์ร้องออกมาอย่างดีใจ โฆเซ่เป็นเหมือนคลังความรู้ให้เขาเวลาสับสนได้ดีทีเดียว ถ้าได้เดินทางกับพ่อบ้านแบบนี้คงจะหาสามสาวเจอเร็วขึ้นแน่
แวบ!
ร่างของชายหนุ่มหัวฟูกับเด็กหญิงผมแดงที่สูงแค่เอวและโมโนไบค์สีเทาคันใหญ่ปรากฏขึ้นที่พื้นที่พิเศษของเกาะไรเดอร์ตอนตีสอง
“หมายความว่าไงที่ว่าโกงน่ะ!?” ชายชราถามออกมาอย่างสงสัย
“ก็เพราะผมใช้ทักษะที่ทำให้เข็มขัดตามผมกลับไปที่แมนชั่นแห่งความตายด้วยน่ะสิ” ชายหนุ่มหัวฟูตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ
“อ้อ นึกว่าอะไร ถ้ามีทักษะแบบนั้นก็ถือว่าใช้ทักษะออกไปสิ จะเรียกว่าโกงได้ยังไงฟะ ตกใจหมด” ชายชราสงบสติอย่างรวดเร็ว
“เอ๋!? ไม่ตกใจเลยเหรอลุง” กลายเป็นมาตาร์ที่แปลกใจแทนเพราะท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของชายชรานี่แหละ
“การโกงก็คือใช้สิ่งที่ไม่อนุญาตให้ใช้ แล้วเจ้าใช้สิ่งที่ไม่อนุญาตให้ใช้รึเปล่าล่ะ” ชายชราถามย้อนกลับมา
“เอ่อ ...ก็ไม่นะ” มาตาร์ตอบกลับเรียบๆ ก็ทักษะมันมีให้ใช้นี่นะ
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไม่ได้โกง เอ้านี่” ชายชราพูดพร้อมกับยื่นผนึกกลมๆที่มีสายรัดมาให้หนึ่งแผ่น
“เอาไว้ติดข้อมือล่ะสิ” ชายหนุ่มรับเจ้าแผ่นนั้นมา มันเป็นสัญลักษณ์ที่เหมือนกับได้รับการยอมรับว่าเป็นไรเดอร์ที่สมบูรณ์นั่นเอง
“ข้าว่าในกรณีของเจ้าเอาคล้องไว้กับเข็มขัดดีกว่านะ เพราะติดเอาไว้ที่ข้อมือแม่หนูนี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร” ชายชรากล่าว
“เหรอ งั้นติดเข็มขัด” มาตาร์พูดแล้วก็เอาเจ้าผนึกกลมๆนั่นติดกับเข็มขัดไว้ด้านซ้าย ข้างๆกับหัวเข็มขัด เพื่อเอาไว้ผนึกเลดี้
“แล้วเจ้าจะออกเดินทางเลยรึเปล่าล่ะเนี่ย” ชายชราถามขึ้นมาอีก
“ยังหรอกลุง ผมต้องรอแม่นั่นตื่นก่อน” มาตาร์กล่าวยิ้มๆ
จะออกเดินทางล่ะนะ
ความคิดเห็น