คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #120 : บทที่116: เรื่องเล่าของบรันโด้
บทที่116 เรื่องเล่าของบรันโด้
ตูมม! อ๊ากก!!
แล้วหุ่นกระป๋องตัวสุดท้ายก็ถูกกราไฟต์ทำลายไปในเวลาไม่ถึงสามนาที
วูบ
แสงที่เข็มขัดของกราไฟต์หายไป ทรงผมของชายหนุ่มสีดำก็เปลี่ยนไปเป็นเหมือนตอนแรกก่อนที่จะ ‘คืนร่าง’
“คริมซั่นเป็นยังไงบ้างครับ” กราไฟต์ถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ชายหนุ่มสีแดงนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นโดนมีชายหนุ่มสีฟ้าประคองร่างเอาไว้
“อา ...บาดเจ็บนิดหน่อยเท่านั้นแหละ” อาเชอร์กล่าวหลังจากที่สำรวจอาการบาดเจ็บของชายหนุ่มสีแดงแล้ว
“โธ่... เจ้าเนโม” คริมซั่นเอ่ยออกมาด้วยสายตาที่เหม่อลอย ดูเหมือนว่าหลังจากที่เจ้าสิงห์ไฟตายไปเขาจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องราวรอบ ๆ ตัวอีกเลย
“รออีกชั่วโมงเดี๋ยวก็ฟื้นแล้วคริมซั่น” อาเชอร์กล่าวเรียบ ๆ
สำหรับสัตว์เลี้ยงที่ตายลงไป จะเสียระดับและค่าสถานะ 10% เหมือนกับผู้เล่นทุกอย่าง ใช้เวลารอเกิดหนึ่งชั่วโมงเหมือนกันด้วย ถ้ามีผนึก สัตว์เลี้ยงก็จะฟื้นขึ้นมาในผนึก แต่ถ้าไม่มีผนึก สัตว์เลี้ยงจะไปเกิดที่พื้นที่พิเศษที่เจ้าของบันทึกเอาไว้
“อ๊าย! เป็นอะไรกันคะเนี่ย ทำไมบาดเจ็บกันแบบนี้ล่ะ” หญิงสาวที่เป็นคนพาพวกโซล่าร์ซิสฯ มาที่เมืองเศษเหล็กกล่าวขึ้นมาอย่างตระหนกเมื่อเห็นสภาพของพวกโซล่าร์ซิสฯ
“เธอไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนล่อพวกเรามาที่นี่น่ะ” อาเชอร์พูดเสียงแข็ง
“อะไรกันคะ ดิชั้นเป็น NPC ของระบบนะคะ พวกคุณทำภารกิจลับ ช่วยดิชั้นเอาไว้ แล้วก็พามาส่งที่เมืองเศษเหล็ก ดิชั้นก็ตอบแทนพวกคุณด้วยรางวัลสร้างพาหนะให้หนึ่งชิ้นไงคะ” หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับเชิญชายวัยกลางคนคนหนึ่งมีผมสั้นสีขาวทั่วทั้งหัวเข้ามา
“พวกนี้น่ะเหรอที่ช่วยลูกเอาไว้” ชายวัยกลางคนมองมาที่พวกโซล่าร์ซิสฯ เขม็ง
“อะไรลุง” คริมซั่นเห็นสายตาเอาเรื่องของชายวัยกลางคนแล้วก็เสียงแข็งขึ้นมาเหมือนกัน
“ขอบคุณพวกเธอมากที่ช่วยลูกสาวของลุงเอาไว้ ลุงจะตอบแทนพวกเธอยังไงดีล่ะเนี่ย” ชายวัยกลางคนเสียงอ่อนลงทันทีพร้อมกับตรงเข้ามาจับมือพวกโซล่าร์ซิสฯ ทุกคนเหมือนกับรู้สึกซาบซึ้งมาก
พวกโซล่าร์ซิสฯ แต่ละคนเลยได้แต่มองหน้ากันงง ๆ ‘ตกลงมันเป็นภารกิจลับจริง ๆ เหรอเนี่ย’
หลังจากนั้นลุงช่างผมขาวก็กลับบ้านไปเพื่อรอให้พวกโซล่าร์ซิสฯ ไปรับรางวัล ในขณะที่พวกเขาทั้งห้า ล้อมวงกันกินอาหารในบาร์ประจำเมือง
“กราไฟต์ ...ทำไมนายถึงมีอีกชื่อว่าบรันโด้ด้วยล่ะ” โรสถามออกมาก่อน ทำเอาบรรยากาศกินข้าวที่ครื้นเครงสงบลงทันที
“เอ๋? กราไฟต์? บรันโด้?” คริมซั่นย่อมสงสัยเพราะตอนที่กราไฟต์คืนร่างนั้นคริมซั่นลงไปกองกับพื้นแล้ว
“เพราะชื่อจริง ๆ ของผมคือบรันโด้น่ะสิครับ” กราไฟต์ตอบคำถามของโรส
“หมายความว่าไง แล้วตกลงเราจะเรียกนายว่าอะไรดีเนี่ย” โรสถามขึ้นมาอีก
“เรียกผมว่ากราไฟต์อย่างเดิมก็ได้ครับ เพราะผมก็เป็นพวกโซล่าร์ซิสฯ คนหนึ่ง เรียกบรันโด้แล้วมันดูไม่เข้ากันนะ ส่วนเรื่องที่พวกคุณสงสัยว่าทำไมชื่อเปลี่ยนไป เพราะเข็มขัดเส้นนี้ครับ” กราไฟต์พูดขึ้นมาพร้อมกับถอดเข็มขัดออกมาวางบนโต๊ะกินข้าวทันที
เข็มขัดที่กราไฟต์ถอดออกมาเป็นโลหะต่อกันเป็นข้อ ๆ ทั้งเส้น ที่หัวเข็มขัดเป็นแผ่นโลหะรูปสี่เหลี่ยมซึ่งดูคุ้นตาพวกโซล่าร์ซิสฯ มาก เหมือนว่าเคยเห็นแผ่นโลหะลักษณะนี้ที่ไหนมาก่อน
“เข็มขัดนี่มันทำไมเหรอ” คริมซั่นเป็นผู้ถาม
“เค้าเรียกว่าเข็มขัดไรเดอร์ครับ” กราไฟต์ตอบ
“เข็มขัดไรเดอร์?” พวกโซล่าร์ซิสฯ อุทานออกทั้ง ๆ ที่ไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร
“คือเข็มขัดที่ทำให้แปลงร่างได้ใช่มั้ยล่ะ” คริมซั่นพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
“ถ้าจะให้เล่าถึงความเป็นมาทั้งหมด ก็คงต้องเริ่มตั้งแต่วันที่ผมออกเดินทางจากเกาะเริ่มต้นที่สี่” กราไฟต์กล่าว
“วันนั้นเมื่อประมาณสองเดือนที่แล้วในเกมหลังจากที่ผมได้รับโมโนไบค์มาจากพี่ชายคนหนึ่งแล้ว ผมก็ออกเดินทางทันที...” แล้วเรื่องเล่าของกราไฟต์ก็เริ่มต้นขึ้น
หวูดด!!
เสียงเรือออกจากท่า ชายหนุ่มผมดำยืนอยู่ท้ายเรือด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
“นายท่านคะ เข้าไปพักในห้องพักดีมั้ยคะ” แวมไพร์สาวเป็นห่วงเจ้านายของเธอ
“อืม ก็ดีเหมือนกันนะแวมพ์ ไปพักซักหน่อยก็ดี วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวัน” ชายหนุ่มผมดำตอบกลับแวมไพร์สาวแล้วก็เดินกลับห้องพักของเขาไปทันที
‘ผู้เล่นบรันโด้ปฏิบัติตามเงื่อนไข มีสิทธิ์รับภารกิจลับ เข็มขัดไรเดอร์ จะรับภารกิจหรือไม่’ ข้อความเตือนขึ้นมาในเมนูอย่างที่ชายหนุ่มไม่เคยเห็นมาก่อน
“เอ๋? อะไรเนี่ย?” บรันโด้อุทานออกมาเมื่ออ่านข้อความที่ขึ้นมา
“มีอะไรเหรอคะนายท่าน” แวมไพร์สาวถามขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่มผมดำ
“ภารกิจลับ? เข็มขัดไรเดอร์?” ชายหนุ่มผมดำเอ่ยขึ้นมาอย่างแปลกใจ
“นายท่านได้ภารกิจลับเหรอคะ ก็รับไปเลยสิคะ” แวมไพร์สาวดีใจที่เจ้านายเธอมักจะเจอโชคดีเสมอ ๆ
“เอางั้นเหรอ” ชายหนุ่มพูดแล้วก็กดรับทำภารกิจที่เมนูทันที
แวบ!
แล้วร่างของชายหนุ่มผมดำและแวมไพร์สาวก็หายไปจากห้องพักทันที
แวบ!
ชายหนุ่มผมดำและแวมไพร์สาวปรากฏตัวขึ้นที่พื้นที่พิเศษอันหนึ่งทันทีในเวลายามค่ำคืน ไม่ต่างจากตอนที่ขึ้นเรือ
“ที่ไหนเนี่ย? เกาะไรเดอร์?” ชายหนุ่มผมดำเปิดเมนูดูก็รู้ชื่อสถานที่ที่เขาอยู่ทันที
การเปิดเมนูในพื้นที่พิเศษ เมื่อใช้คำสั่งบันทึกก็จะมีคำสั่งวาร์ปขึ้นมาด้วย ซึ่งชื่อสถานที่ที่วาร์ปไปได้จะปรากฏขึ้นในเมนูตรงนี้นี่เอง เป็นเหตุผลว่าทำไมชายหนุ่มถึงรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
“ไง ไม่ได้เจอกันนานนะ” เสียงชายชราเอ่ยขึ้นมา
ชายหนุ่มผมดำหันไปตามเสียงทันที เขาเห็นชายชรารูปร่างเล็ก หลังค่อมเล็กน้อย หัวล้าน หนวดเคราขาวยาวลงมาเกือบจะถึงพื้น
“เอ๋? ไม่ได้เจอกันนาน?” ชายหนุ่มผมดำสงสัย เขาจำได้ว่าไม่เคยเจอชายชราคนนี้มาก่อนในชีวิตแน่นอน แล้วถ้าเคยเจอมาก่อนก็ไม่มีทางที่จะลืมหรอก
“ก็เจ้าคือคนที่จะมาเป็นไรเดอร์คนต่อไปไม่ใช่เหรอ” ชายชราพูดขึ้นอีก
“เอ้อ ...ใช่ครับ” ชายหนุ่มนึกถึงชื่อภารกิจที่เขาเพิ่งรับมา ‘เข็มขัดไรเดอร์’
“ถ้างั้นก็ตามข้ามา” ชายชราพูดขึ้นแล้วเดินนำชายหนุ่มผมดำไปทันที โดยมีแวมไพร์สาวเดินตามไม่ห่าง
แล้วชายชราก็เดินเข้ามาในถ้ำแห่งหนึ่งทันที ข้างในถ้ำกว้างขวาง เพดานถ้ำสูงกว่าสามสิบเมตร เหมือนเดินเข้ามาในห้องโถงขนาดใหญ่มากกว่าจะเข้ามาในถ้ำ
มีกระท่อมไม้หลังหนึ่งตั้งอยู่ในถ้ำนั้นด้วย และอีกด้านหนึ่งมีโพรงซึ่งเหมือนจะเป็นทางออกอีกทาง แต่มีขนาดเล็กกว่าทางที่เขาเดินเข้ามา
ชายหนุ่มมองไปทั่ว ๆ แล้วก็สังเกตเห็นว่าที่กำแพงถ้ำมีเข็มขัดเรียงรายอยู่เป็นร้อยหรือไม่ก็อาจจะถึงพัน เข็มขัดทุกเส้นมีหัวเข็มขัดเป็นแผ่นโลหะรูปร่างต่าง ๆ กัน แต่ส่วนใหญ่ถ้าไม่ใช่สี่เหลี่ยมก็เป็นวงกลม
“เอ้า ส่งโมโนไบค์มาสิ” ชายชรากล่าวกับชายหนุ่ม
“เอ๋?” ชายหนุ่มแปลกใจ ทำไมชายชราถึงรู้ว่าเขามีโมโนไบค์
“คนที่ไม่มีโมโนไบค์จะได้รับภารกิจเข็มขัดไรเดอร์ได้ยังไง ไรเดอร์แปลว่าผู้ขี่ ถ้าไม่มีพาหนะอยู่กับตัวแล้วจะให้ขี่อะไร ฮื้ม?” ชายชราเฉลยถึงเงื่อนไขในการรับภารกิจเข็มขัดไรเดอร์นี้ ซึ่งมันง่ายอย่างเหลือเชื่อ นั่นก็คือ มีโมโนไบค์ขณะที่โดยสารเรือออกจากเกาะเริ่มต้นนั่นเอง แต่ก็เป็นที่รู้กันว่าโมโนไบค์ไม่ได้มีขายที่เกาะเริ่มต้น แต่จะแจกเป็นรางวัลประจำสัปดาห์เท่านั้น และก็ไม่ได้แจกทุกสัปดาห์ด้วย ดังนั้นโอกาสที่คนจะได้รับภารกิจนี้จึงอยู่ที่หนึ่งคนต่อหนึ่งเดือนต่อหนึ่งเกาะเริ่มต้น หรือสิบคนต่อเดือนนั่นเองในจำนวนผู้คนหมื่นล้านนี้
แล้วชายหนุ่มก็ยื่นแผ่นเหล็กรูปสี่เหลี่ยมส่งให้ชายชราไป
“อืม โมโนไบค์แบบธรรมดาเหรอ สีดำ คงได้ซักสองเท่าล่ะนะ” ชายชราเอ่ยออกมาพร้อมกับสำรวจแผ่นโลหะไปด้วย ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่เข้าใจเลยว่ามันหมายความว่าอย่างไร
“เอ่อ อะไรสองเท่าครับ” ชายหนุ่มถาม
“เจ้าคงไม่คิดว่าเข็มขัดนี่มีไว้ประดับหรือใส่ของหรอกนะ!” ชายชราตวาดขึ้นมาก่อนที่จะจับเจ้าแผ่นโลหะนั่นประกอบเข้ากับเข็มขัดโลหะเส้นหนึ่ง
“เอ้อ ปะ ..เปล่าครับ ..แล้วเข็มขัดไรเดอร์นี่มีไว้ทำอะไรเหรอครับ” ชายหนุ่มถามแบบเกร็ง ๆ
“เข็มขัดไรเดอร์ก็มีไว้แปลงร่างเป็นไรเดอร์น่ะสิถามได้” ชายชราตอบกลับแบบกำปั้นทุบดินพร้อมกับประกอบเข็มขัดต่อไป
“แล้วเป็นไรเดอร์แล้วดียังไงเหรอครับ” ชายหนุ่มถามอีก
“หืม?” ชายชราเหล่ตาขึ้นมามองชายหนุ่มพร้อมกับหยุดมือไปทันที
“เอ้อ ผมคิดว่าไรเดอร์มันก็คงจะดีสุดยอดอยู่แล้วล่ะ แต่ผมยังไม่รู้รายละเอียดเลยนี่ครับ” ชายหนุ่มตะล่อม
“เป็นไรเดอร์แล้วจะสามารถเพิ่มทักษะทั้งหลายได้เร็วกว่าปกติตั้งแต่สองเท่าถึงสิบเท่า ตามระดับของโมโนไบค์ที่มีน่ะสิ น่าเสียดายที่โมโนไบค์ของเจ้ามันระดับอ่อนสุด ๆ ก็เลยได้แค่สองเท่าเท่านั้นแหละ” ชายชราเฉลยพร้อมกับออกแรงกดแผ่นโลหะลงไปในเข็มขัดสุดแรง
“โอ้โห จริงเหรอครับ เป็นไรเดอร์นี่สุดยอดจริง ๆ ด้วย” ชายหนุ่มดีใจขึ้นมาทันที เพราะเขากำลังมีปัญหากับการที่ทักษะขึ้นยากเพราะทักษะติดตัวเดิมที่เขามีนี่แหละ
แกร๊ก!
ในที่สุดแผ่นโลหะก็ดูเหมือนจะประกอบเข้ากับเข็มขัดจนได้
“อืม เสร็จแล้ว” ชายชราตอบพร้อมกับยื่นเข็มขัดที่มีหัวเข็มขัดเป็นแผ่นโลหะรูปสี่เหลี่ยมที่ทำจากโมโนไบค์กลับคืนให้ชายหนุ่ม
“ขอบคุณมากครับ” ชายหนุ่มผมดำยื่นมืออกไปรับทันที
“อ๊ะ! เกือบลืม” ชายชราเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วก็ชักเข็มขัดกลับไปหาตัวทันที
“ครับ?” ชายหนุ่มสงสัยขึ้นมาว่าชายชราลืมอะไรไปหรือไง
“กำหนดรูปแบบกับตั้งชื่อก่อนสิ เป็นไรเดอร์ก็ต้องมีชื่อแล้วก็รูปแบบที่เหมาะสม แล้วก็ตั้งชื่อให้โมโนไบค์ด้วยนะ” ชายชราตอบถึงสิ่งที่ชายหนุ่มสงสัย
“กำหนดรูปแบบ?” ชายหนุ่มสงสัย
“ก็รูปแบบตอนแปลงร่างไง เจ้าคงไม่อยากจะมีรูปร่างหน้าตาแบบเดิมตอนแปลงร่างหรอกนะ ไม่อย่างนั้นน่าเบื่อแย่เลย” ชายชราพูดขึ้นมาอีก แล้วก็ใช้มือลูบ ๆ คลำ ๆ บริเวณหัวเข็มขัด
แวบ!
ปรากฏหน้าจอสามมิติขึ้นมา ลักษณะเหมือนกับตอนที่สร้างตัวละครตอนเข้าเกมครั้งแรกเลย
“ปรับรูปร่างหน้าตาตามใจ ใช้กฎแบบเดียวกับการสร้างตัวละครนั่นแหละนะ” ชายชราพูดขึ้นมา
แล้วชายหนุ่มก็ปรับรูปร่างหน้าตาตามใจ จนออกมาเหมือนกับตัวละครที่เขาใช้อยู่ในปัจจุบันนี้เลย เพราะเขาไม่ได้ปรับอะไรเลย ยกเว้นทรงผมที่ดูแปลกไปหน่อยเดียวเท่านั้น
“เสร็จแล้วครับ” ชายหนุ่มตอบ
“กดปุ่มยืนยันด้วย” ชายชราบอกขึ้นตอนต่อไป
ปิ๊ป!
ชายหนุ่มกดปุ่มยืนยันรูปร่างตัวละครทันที ความรู้สึกเหมือนเพิ่งเข้ามาเล่นเกมไม่มีผิดเพี้ยน
“ต่อไปตั้งชื่อให้ไรเดอร์ โดยชื่อที่ตั้งจะมีไรเดอร์ต่อท้ายเองโดยอัตโนมัตินะ” ชายชราให้รายละเอียด
“อ้อ เหรอครับ ...งั้นก็ต้องเท่ ๆ หน่อยสินะ แบล็ค” ชายหนุ่มเสนอชื่อแรกไป
“เจ้าบ้า! ชื่อแบล็คเคยมีคนตั้งแล้ว คิดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยสิโว้ย” ชายชราตวาด
“อ้าว ตั้งชื่อซ้ำไม่ได้เหรอครับ ไม่เห็นเหมือนตอนสร้างตัวละคร” ชายหนุ่มสงสัยขึ้นมา
“เจ้าบ้า! เป็นไรเดอร์แล้วมีชื่อซ้ำกัน มันจะสร้างตำนานของตัวเองได้ยังไง!” ชายชราตวาดขึ้นมาอีก “ช่างเป็นคนที่ไร้หัวคิดจริง ๆ”
“งั้น ชาโดว์” ชายหนุ่มเสนออีก
“ซ้ำ!”
“ไนท์”
“ซ้ำ! ...สิ้นคิดจริง ๆ !!” ชายชราชักจะเหลืออด เจ้าชายหนุ่มผมดำคนนี้ช่างขาดความคิดสร้างสรรค์จริง ๆ
“อะไรที่มันมีสีดำอีกล่ะเนี่ย ...ถ่าน กราไฟต์” ชายหนุ่มพูดออกมาอีกชื่อ
“ดีมาก!! สร้างสรรค์ดีมาก!!” ชายชราเอ่ยชม แค่มีชื่อที่ไม่ซ้ำกับชาวบ้านก็ได้รับคำชมแล้ว
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็กดยืนยันชื่อตัวละครกราไฟต์ไป
“ต่อไปชื่อของโมโนไบค์” ชายชราถามอีก
แล้วชายหนุ่มก็ไล่ชื่อมาอีกหลายชื่อ จนมาจบที่ชื่อ ‘ไนท์แมร์’
“โอเคเสร็จเรียบร้อย เจ้าได้รับเข็มขัดไรเดอร์ไปแล้ว และเข็มขัดนี้จะเป็นของเจ้าแต่เพียงผู้เดียว คนอื่นไม่สามารถที่จะใช้ได้ถึงมันจะอยู่ในความครอบครองของคนอื่นก็ตาม แม้จะมีความสามารถในการล้างพันธสัญญาก็ทำอะไรเข็มขัดไรเดอร์ไม่ได้ เพราะมันมีสถานะเหมือนตัวละครอีกตัวหนึ่ง” ชายชราบรรยายสรรพคุณของเข็มขัด
ชายชรายื่นเข็มขัดให้ชายหนุ่มพร้อมกับพูดออกมา “เอ้า ...ลองคาดดูสิ จะได้ทำภารกิจขั้นต่อไป”
“เอ๋? มีขั้นต่อไปอีกเหรอครับ” ชายหนุ่มรับเข็มขัดมาแล้วก็จับมันมาคาดเอวทันที
แกร๊ก!
ทันใดที่ชายหนุ่มคาดเข็มขัด รูปร่างหน้าตาของเขาก็เปลี่ยนไปเหมือนกับตัวละครที่เขาเพิ่งสร้างทันที ในที่นี้คือเปลี่ยนแค่ทรงผมหน่อยเดียวนั่นแหละ แล้วชื่อตัวละครของเขาก็เปลี่ยนเป็นกราไฟต์ทันที
แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องตระหนกมากขึ้นอีก เมื่อค่าสถานะของเขาหดหายไปกว่าครึ่งทุกค่า จากสถานะที่มีอยู่แค่อย่างละ 100 เหลือเพียง 50 น้อยกว่าตัวละครเริ่มต้นเสียอีก
“อะไรเนี่ย!? ทำไมค่าสถานะผมลดลงล่ะครับ” ชายหนุ่มอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเปิดดูค่าสถานะของตนเอง
“ก็เข็มขัดนี้มีประสิทธิภาพในการเพิ่มทักษะสองเท่าไงล่ะ ดังนั้นเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนค่าสถานะก็จะเหลือหนึ่งในสอง” ชายชราตอบกลับหน้าตาเฉย
แกร๊ก!
ชายหนุ่มถอดเข็มขัดออกทันทีเพราะหวังว่าค่าสถานะจะเพิ่มขึ้นมาเหมือนเดิม
“อะไรเนี่ย! ถอดเข็มขัดออกแล้วสถานะไม่เพิ่มขึ้นเหมือนเดิมด้วย!” กราไฟต์อุทานออกมาอย่างตกใจ
“เจ้าได้ลองอ่านทักษะที่เพิ่มขึ้นมาใหม่รึยังล่ะ” ชายชราเฉลยสิ่งที่ชายหนุ่มสงสัย
ทักษะติดตัวหนึ่งชีวิต | ทักษะทั้งหมดขึ้นเร็วเป็น 2 เท่า |
“อะไรเนี่ย!? ทักษะติดตัวหนึ่งชีวิต? หมายความว่าต้องตายก่อนทุกอย่างถึงจะกลับเป็นเหมือนเดิมเหรอเนี่ย” กราไฟต์รู้สึกตัวทันที แค่คาดเข็มขัดเข้าไปครั้งหนึ่งก็เหมือนโดนคำสาปเข้าไปแล้ว ถึงจะถอดเข็มขัดออกผลของคำสาปนี้ก็จะยังอยู่กับตัว จนกว่าจะตาย ...สักครั้ง
“ข้าแนะนำให้คาดเข็มขัดเอาไว้ดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นจะทำภารกิจต่อไปไม่ได้” ชายชรากล่าว
“ไม่เอาแล้ว! ผมไม่ทำแล้วล่ะ ผมจะกลับล่ะ” ชายหนุ่มพยายามแกะหัวเข็มขัดซึ่งก็คือโมโนไบค์ของเขาออกจากเข็มขัด เขาไม่อยากจะได้เจ้าเข็มขัดไรเดอร์นี่แล้ว แต่โมโนไบค์ยังไงก็ต้องเอากลับไป เพราะมันเป็นของที่แสดงถึงมิตรภาพจากเพื่อนของเขา
“แกะไม่ออกหรอก เมื่อนำโมโนไบค์มาทำเป็นเข็มขัดไรเดอร์แล้ว มันก็จะกลายเป็นเข็มขัดตลอดกาล” ชายชราตอบ
“อะไรกันเนี่ย!” กราไฟต์อุทานออกมาอย่างหัวเสีย นี่มันภารกิจนรกอะไรกันเนี่ย ภารกิจต้องสาปชัด ๆ
ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงทัดทานจากใครอีกต่อไป เขาถือเข็มขัดไรเดอร์ของเขาแล้วเดินออกไปทันที
ผึง!
กราไฟต์เดินออกจากถ้ำได้แล้ว แต่มือที่ถือเข็มขัดเอาไว้กลับโดนดีดกลับมา ทำให้เข็มขัดกระเด็นไปอยู่ในถ้ำ
“เจ้านำเข็มขัดไรเดอร์ออกไปทางนั้นไม่ได้หรอก! มันมีทางออกเฉพาะของมันอยู่!” ชายชราตะโกนออกมาให้ชายหนุ่มได้ยิน
“อะไรเนี่ย!!” ชายหนุ่มอุทานออกมา หมายความว่าถ้าไม่ทำภารกิจเข็มขัดไรเดอร์นี้ให้สำเร็จ เขาจะต้องสูญเสียโมโนไบค์นี้ไป
กราไฟต์ถือเข็มขัดเดินจ้ำพรวดเข้ามาในถ้ำตามเดิม พร้อมกับคาดเข็มขัดเอาไว้ด้วย
“ขั้นต่อไปทำอะไร!” กราไฟต์ขึ้นเสียงใส่ชายชรา การสูญเสียโมโนไบค์คันนี้ไปเป็นสิ่งที่เขายอมไม่ได้
“ฮึ ๆ ...จับแมลง” ชายชรายิ้มแล้วพูดออกมา
และแล้วในที่สุด หลังจากผ่านไปหลายวัน มีผู้คนที่รับภารกิจเข็มขัดไรเดอร์โผล่มาบ้าง ตกเฉลี่ยสามวันต่อหนึ่งคน ผู้คนทั้งหลายพยายามทำภารกิจคนแล้วคนเล่า แต่ก็ไม่มีใครสามารถผ่านภารกิจนี้ไปได้แม้แต่คนเดียว ทุกคนต่างยอมแพ้และล้มเลิก ปล่อยเข็มขัดให้อยู่ในถ้ำไรเดอร์นี้ แล้วไปจากเกาะกันทั้งหมดโดยไม่ได้อะไรกลับไปเลย แถมยังสูญเสียค่าสถานะด้วย
กราไฟต์เข้าใจในที่สุดว่าเข็มขัดเป็นพันเส้นที่เรียงอยู่ในกำแพงถ้ำมาจากไหน มันคือเหรียญตราของผู้พ่ายแพ้
และแล้วหลังจากผ่านไปถึงสิบสองวัน นับจากวันที่ชายหนุ่มผมดำได้รับภารกิจมา เขายังคงเป็นผู้เดียวที่ไม่ยอมตัดใจจากเข็มขัดเส้นนั้น เพราะมันมีโมโนไบค์แห่งมิตรภาพอยู่
แวบ!
ร่างของชายหนุ่มผมดำและแวมไพร์สาวปรากฏขึ้นบนพื้นที่พิเศษของเกาะไรเดอร์ เป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาตายไป ทักษะหนึ่งชีวิตที่เขามีทั้งหมดหายไปหมดแล้ว ระดับตัวละครของเขาก็ต่ำกว่าร้อยแล้วด้วย จากเดิมที่มีอยู่ถึงห้าร้อยกว่า ๆ
“โธ่เว้ย! ...เมื่อไหร่จะจับแมลงได้ซักทีเนี่ย” ชายหนุ่มผมดำบ่นขึ้นมาอย่างท้อแท้
“ไชโย! ถึงฝั่งแล้วมาตาร์!” เสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังแว่วเข้ามา
“เอ๋? มาตาร์?” ชายหนุ่มผมดำหูผึ่งทันทีที่ได้ยินชื่อที่เขาคุ้นเคย
“อ๊ะ! ดูนั่นสิสาว ๆ มีคนอยู่บนเกาะด้วยล่ะ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นมา
ชายหนุ่มผมดำวิ่งไปดูที่ชายฝั่งทันที แล้วเขาก็เห็น ...โมโนไบค์คันโตที่วิ่งอยู่บนทะเล พร้อมกับคนสี่คนและเหยี่ยวอีกหนึ่งตัว กำลังแล่นมาสู่เกาะไรเดอร์นี้
รู้รึยังว่าทำไมต้องเล่าสับไปสับมา ...เพราะมันต้องเฉลยพร้อมกันน่ะสิ
Rewrite tag: แก้คำผิด
ความคิดเห็น