ลุ้นรักปักหัวใจนายจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #3 : Lovely Badboy : : ep02 (อัพ 40%)

กลัวหรือไม่กล้า

---------------------------------------------------------------------------------

คณินทร์ vs น้ำปั่น

No man or woman is worth your tears and the only

one who is, will never make you cry.

ไม่มีชายหรือหญิงคนไหนมีค่าพอที่คุณจะต้อง

เสียน้ำตาให้ ส่วนคนที่มีค่าพอนั้น

เขาย่อมที่จะไม่มีวันทำให้คุณร้องไห้อย่างเด็ดขาด

          "ที่นี่ต้องการสาวใช้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรอครับนมจันทร์"

พี่คณินทร์พูดและแสยะยิ้มเยาะฉันอย่างเหนือกว่า ให้ตายสิตานี่ันโรคจิตละไม่น่าแฟนถึงทิ้งไป เหอะๆ

          "คุณคณินทร์คะนมเป็นคนบอกคุณเมษาเองล่ะค่ะว่าอยากได้ผู้ช่วยน่ะ นมแก่แล้ว ทำเองทุกอย่างไม่ไหวหรอกค่ะ"

นมจันทร์ช่วยเมษาพูดเพื่อโน้มน้าวใจของตาบ้านี่ วันแรกก็เผยธาตุแท้ออกมาซะละ วันต่อไปจะเป็นไงเนี่ย แล้วฉันจะกังวลทำไมวะเนี่ย

ไม่ได้ทำงานกับเขาซะหน่อยนี่นา

          "ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ เรือนไปทางไหนหรอคะนม"

ฉันถามนมจันทร์เพื่อที่หลีกเลี่ยงเหตุการณ์ที่เกิดต่อไปนี้ ฉันสังหรใจว่ามันยังไม่จบแน่ๆ

          "ทำไมฉันต้องให้เธอเข้ามาอยู่ในบ้านฉันด้วย ไม่จำเป็น"

นั่นไง!!! เห็นไหมล่ะ เห้อถอนหายใจและพยายามไม่หันไปมองตามคำยั่วยุนั่น แต่

          "กลัว หรือ ไม่กล้า"

ท้า!! ใช่ตอนนี้เขากำลังท้าฉัน ให้ตายเหอะ จะอะไรนักหนาวะชักไม่ไหวและ ยั่วโมโหจิงๆไม่น่าไมมีคนอยากมาอยู่ที่นี่เท่าไหร่

          "จำเป็นสิ จำเป็นมากด้วย เพราะฉันมาอยู่ที่นี่กับนมจันทร์ เพราะเมษา ไม่ได้มาอยู่ที่นี่กับคุณ เพราะคุณนี่คะ"

ฉันตอกกลับไปแบบนั้น ไม่ไหวแล้วค่าาคนอะไรกวนประสาทชะมัน ตอนนี้เขาทำไงรู้ไหม ตอนนี้เขากำลังจ้องหน้าฉันนิ่งๆแล้วไม่ยอมพูด

อะไรออกมาสักคำเดียว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มนั่นทำให้ฉันอึดอัดจนอยากจะไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด แล้วเขาก็แสยะยิ่มอย่างเลือดเย็นแต่มันดูเหมาะกับ

บุคลิกเขามาก แต่ฉันก็ต้องตกใจมากในเมื่อเขาทำแบบนี้กับฉัน

          "อวดดีนักนะเธอ เป็นใครมาจากจากไหนถึงกล้ามายืนต่อปากต่อคำกับฉัน"

พูดไม่พูดเปล่าแต่คนสูงกับพุ่งตัวมาจับต้นแขนฉันไว้แล้วกระชากเข้าหาตัวแล้วบีบอย่างแรงจนมันเจ็บไปหมด อะไรกันพูดดีๆก็ได้ป่าววะ

ทำไมต้องใช้กำลังกันด้วย ป่าเถื่อน

              "โอ้ย ปล่อยฉันนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ มันเจ็บปล่อย"

              "ทำไมจะทำไม่ได้มาอยู่บ้านฉันฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ จะมาเป็นสาวใช้บ้านฉันไม่ใช่หรอ"

โอ้ย น่ามึนมาก คนบ้าไรวะเห็นคนเป็นตุ๊กตาไปได้ โวะ 

               "ปล่อยน้ำปั่นเถอะพี่คณินทร์ พอแล้วค่ะ ไม่งั้นน้องจะฟ้องป๊ากับม๊านะ" เสียงของเมษาขู่พี่ชายของเธอ

 คนตัวสูงก้มมาฉันทั้งๆที่ยังไม่ปล่อยแขนฉัน ฉันตัวเตี้ยหรือเขาสูงเกินมนุษย์นะ พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา พอดีเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นมา

จากริมฝีปากนั่น ย้ำ ว่าชั่วร้าย เหมือนเขาพึ่งคิดอะไรออกสักอย่าง 

          "ก็ได้ ปล่อยก็ได้ แต่ต้องให้ยัยนี่มาเป็นเมดประจำตัวพี่ ให้ช่วยงานนมจันทร์ ช่วยเสร็จก็มาดูแลพี่ แบบ ส่วน ตัว "

เขาเน้นประโยคสุดท้ายทีละคำแบบจงใจให้ฉันได้ยินคนเดียว

          "พี่คณินทร์คะ พี่จะแกล้งน้ำปั่นทำไมคะยัยนี่เป็นเพื่อนน้องนะคะ"

เมษาค้านความคิดของพี่ชายตัวเองมากคงเพราะรู้นิสัยกันว่าเป็นอย่างไร ฉันกำลังจะคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปนมก็มากระซิบกับฉัน

          "เออออไปก่อนเถอะค่ะคุณเรื่องมันจะได้จบๆกันไป"

นมจันทร์ว่าไงก็ว่างั้น เอาวะเป็นไงเป็นกัน ฉันหันไปพยักหน้าให้กับเมษาเพื่อจะบอกว่าฉันไม่เป็นไร เธอดูเข้าใจแล้วถอนหายใจ

          "งั้นเรามาตกลงกันเลยดีกว่านะคะจะได้เข้าใจตรงกันว่ายังไงดีไม่คะเจ้านายยยย"

ฉันหันไปประชดใส่พี่คณินทร์ นายนั่นยิ้ม จะยิ้มไรนักหนาฟระ หงุดหงิดเว้ย

          "เธอจะเอาไงว่ามายัยน้ำเน่า"

โอ้ยน่ามึน ตาบ้ากล้ามาเรียกชื่อฉันว่าน้ำเน่า มันจะมากไปแล้วนะฉันทำท่าจะเถียงออกไปแต่นมจันทร์จับมือฉันไว้ก่อน โอเค ใจเย็นนะน้ำปั่น

ฉันปลอบใจตัวเองให้ใจเย็นลง 

          "ก็ไม่เอาไง งั้นก็อย่างแรกตอนเช้าฉันจะช่วยงานของนมจันทร์ทุกอย่างจนเสร็จ แล้วก็จะไปเรียนเพราะฉันยังเรียนอยู่

สอง เรื่องที่นายบอกว่าจะให้ชั้นไปเป็นเมดส่วนตัวนั้นฉันไม่เกี่ยง แต่เป็นแค่คนที่คอยช่วยดูเรื่องเสื้อผ้า อาหารการกิน จัดห้อง อะไรทำนองนี้"

ฉันเว้นวรรคหยุดหายใจแล้วมองไปยังนายตัวร้ายเพื่อที่จะให้เขาได้ฟังเรื่องที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ให้ชัดๆ 

          "ฉันจะดูแลนายเฉพาะเรื่องที่ฉันพูดไปเมื่อกี้เท่านั้น เรื่องอื่นที่นอกเหนือจากนี้ที่เกี่ยวกับชีวิตประจำวันของนาย ฉัน ไม่ ทำ "

ฉันเน้นสามคำสุดท้ายด้วยเสียงที่หนักแน่นเพื่อให้คนตรงหน้าได้รู้ว่าฉันเป็นคนพูดจริงทำจริง คณินทร์จ้องหน้าฉันนิ่งมาสักพักแล้วตั้งแต่ที่ฉันเริ่มพูดเรื่องงาน

ที่ฉันจะทำ พอฉันพูดเสร็จเขาก็แสยะยิ้มแบบมาดร้ายมาให้ ฉันจ้องกลับอย่างไม่วางตาเพราะดูแล้วเหมือนเจ้านายคนนี้จะไม่ง่ายเลยแหะ เพราะอะไรฉันก็ไม่

เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมเขาจะต้องจงเกลียดจงชังฉันนักหนาฉันว่าฉันพึ่งเคยเจอเขาเองนะ ไม่เคยไปทำอะไรให้โกรธเคืองเลยแม้แต่นิดเดียว 

เห้อ!! ชั่งมันเหอะฉันคิดในใจว่าจะชั่งมัน แต่เมื่อได้ยิยประโยคที่อีกฝ่ายพูดขึ้นมานั้นมันทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรวางใจได้เลยว่ามันจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

          " ได้สิ ข้อเสนอเธอมันน่าสนใจมาก เรื่องที่เธอบอกฉันว่าเธอจะดูแลฉันได้ไม่มาก ไม่เป็นไร ฉันเป็นคนที่กินได้อยู่ง่ายนะ เรื่องที่ฉันแพ้อะไรไ่ม่แพ้

อะไรเดี๋ยวเธอไปถามนมจันทร์เอาเองละกัน อืม...จัดห้องฉันมันก็เป็นหน้าที่เธออยู่แล้ว แต่ฉันโอเคเลยนะที่เธอจะเป็นคนคอยมาดูแลเรื่องเสื้อผ้าของฉันน่ะ"

เขาพูดเสร็จก็ค่อยๆก้าวมาหาฉันทีละก้าวจนตัวเราติดกัน นี่ทำอย่างนี้ต่อหน้าคนอื่นโดยไม่แคร์สื่อเลย หรือคิดแค่ว่าเป็นนมจันทร์หรือน้องสาว แล้วจะทำอะไร

งั้นหรอ ฉันด่าในใจยังไม่ทันจบ เขาก็โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูฉันว่า "งั้นก็เป็นทั้งคนถอดแล้วก็คนใส่ให้เลยนะคนสวย" เขาพูดเสร็จก็ถอยห่างฉันออกไป 

แล้วก็สรุปง่ายๆว่าเขาตกลงรับฉันเข้าทำงานโดยมีฉันยืนหน้าบึ้งอยู่อย่างนั้น

 

ทำไมพี่คณินทร์ทำแบบนี้ โหดร้าย ป่าเถื่อนกับน้ำปั่นมากไปแล้ว

นี่เจอกันครั้งแรกนะเนี่ย

1 โวต 1 กำลังใจนะเออ 

ไรต์ขอกำลังใจจากผู้อ่านด้วยน้า สัญญาไม่ดองแน่นอน

ไรต์แต่งสดค่ะ  ติชมกันได้น้าาา ^__^

style="text-align: center; ">