ลุ้นรักปักหัวใจนายจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #2 : Lovely Badboy : : ep01 (อัพ 100%)

     "โอ้ยคุณแม่ทำไมลูกต้องไปงานเลี้ยงบ้าบอนี่ด้วยล่ะคะมันน่าเบื่อจะตายอ่ะ"

     ฉันกำลังเถียงกับคุณแม่จอมเนี้ยบและบ้าสังคมเป็นที่1 เรื่องอะไรน่ะหรอก็เรื่องที่จะให้แต่งตัวสวยๆเครื่องเพชรแน่นๆเพื่อไปหาคู่หรือผู้ชายที่มีฐานะ

เพรียบพร้อมทั้งหน้าตา เงินทอง ชื่อเสียงต่างๆมาเป็นแฟนและสามีในอนาคตของฉันไงล่ะ เห็นไหมว่ามันน่าเบื่อจะตายวันวันเอาแต่ปั้นหน้าเข้าหากันฉันว่า

มันน่าอึดอัดนะว่าไหมที่ต้องมาทำตามคนนั้นคนนี้สั่งให้ทำ

      "แกต้องไปนี่คือคำสั่ง"

นี่คือเสียงของคุณหญิงฉัตรมณีผู้ซึ่งอุทิศตนให้แก่งานกาลกุศลทั้งหลาและงานสังคมทั้งหลายแหล่และชอบบังคับให้ฉันไปกับเขาด้วยเพื่อที่จะพาฉันไปให้

ลูกชายของท่านผู้หญิงทั้งหลายดูตัวหรือเรียกง่ายๆว่าจับคู่กันนั่นแหละเหอะเห็นไหมว่ามันน่าเบื่อจะตาย ฉันลืมแนะนำตัวกับทุกคนไปฉันมีชื่อว่า 

ณัฐกมล   นิพพจนนันทร์  ชื่อเล่นชื่อว่า น้ำปั่น  เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลนิพพจนนันทร์ ทางบ้านฉันเป็นที่รู้จักทางสังคมเพราะเป็นเจ้าของบริษัทส่ง

ออกผ้าไหมไทยระดับประเทศ ถามว่าฉันมีแฟนยังไม่มีหรอกค่ะ มีแต่เพื่อนสาวแท้และสาวเทียมทั้งนั้น มีปาร์ตี้บ้างเพื่อสีสันของชีวิต ฉันเป็นคนเบื่อง่าย ไม่

ชอบฟังคำสั่งใครชอบทำตามใจตัวเอง และก็กำลังฟังคำสั่งของคุณหยิงแม่อยู่ที่กำลังบังคับให้ฉันแต่งตัวไปงานเลี้ยงของเพื่อนเขาซึ่งจะมีบรรดาคุณหญิง

คุณนายทั้งหลายที่ชอบพาลูกพาหลานมาแนะนำกันและที่สำคัญ จับคู่ นั่นแหละ ฉันเบื่อเต็มทน 

     "หนูไม่ไปค่ะ ยังไงหนูก็ไม่ไปค่ะ"

ฉันยืนยันหนักแน่นว่ายังไงฉันก็ไม่ไป เบื่อเต็มทนละ พอกันที  ฉันไม่ตอบอะไรแม่แต่เดินกลับเข้าห้องไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเก็บข้าวเก็บของ

ของใช้ทุกอย่างที่ใช้ในชีวิตประจำวันใส่กระเป๋า เก็บเสสร็จก็โทรศัพท์หาเพื่อนสนิท ยัยเมษา เพื่อนที่สนิทที่สุดของฉัน  กดโทรออกไม่นานเธอก็รับสาย

          "ว่าไงเพื่อนสาวคิดถึงกันรึไง"

เมษาก็เป็นงี้รับสายเร็วมากถ้าเป็นเบอร์ฉันหรือเพื่อนในกลุ่ม เมษาเพื่อนฉันคนนี้มีดีกรีเป็นดาววิทยาลัยแถมบ้านยังรวย สวยและรวย หาได้ที่ไหน

ฉันหยุดใช้ความคิดครู่เดียวก็นึกอะไรดีๆออกมา ฉันขอโทษนะเมษาเรื่องนี้มันจำเป็นจิงๆถ้าแกไม่ช่วยแล้วใครจะช่วยฉันเนี่ย ฉันภาวนาในใจ

          "...เมษาเพื่อนรัก ฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วยหน่อยดิ"

          "เรื่่องอะไร แกเป็นไรรึป่าว เสียงไม่ค่อยดีเลยนะน้ำปั่น"

          "....................."

ฉันกำลังคิดอยู่ว่าถ้าตัดสินใจลงไปแล้วจะกลับคำไม่ได้แล้ว ถ้าถอยกลับมาก็เสียหน้าแน่ๆ เพราะฉันกำลังออกจากบ้านนหลังนี้ไปใช้ชีวิตที่อื่นในฐานะ

สาวใช้บ้านยัยเมษาไงล่ะ

          "ฉันจะออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่นแกจะช่วยฉันหน่อยได้ป่ะ"

          "ทะเลาะกับแม่อีกแล้วดิ แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน"

ทะเลาะกับแม่อีกแล้ว.. ใช่ฉันทะเลาะกับแม่อย่างนี้ประจำ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ มันไม่เหมือนกับทุกครั้ง ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมอีกแล้ว ฉันเบื่อกับงานบ้าบอนี่เต็มทน 

ตอนนี้สมองของฉันสั่งการได้แต่คำว่าต้อวไปอย่างเดียว

          "ฉันจะขอไปอยู่กับแกได้ไหมเมษา"

          "จะบ้าหรอ บ้านแกก็มีจะมาอยู่ทำไมบ้านฉัน ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวแม่แกก็รู้เพราะเพื่อนเราแม่แกก็รู้จักหมดนี่"

          "ฟังฉันนะเมษา ฉันจะไม่ยอมอีกแล้ว แกก็เข้าใจฉันนี่ ว่าฉันต้องเจอกับอะไรอ่ะ"

เมษารู้ดีทุกอย่างว่าฉันต้องเจอกับอะไร เพราะเเม่ของเมษาก็ทำเช่นเดียวกับเธอเช่นกัน

          "ฉันรู้แล้วแกจะมาอยู่เฉยๆเนี่ยนะ แล้วเงินที่จะใช้จ่ายล่ะ แม่แกจะยอมหรอน้ำปั่น"

          "เราจะไปอยู่บ้านเธอในฐานะสาวรับใช้ของบ้านเธอเมษา...แกจะยอมให้ฉันไปอยู่บ้านแกได้ยัง"

          "บ้าไปแล้วแก นี่แกเสียสติไปแล้วหรอ จะมาเป็นสาวใช้ทำไม"

ฉันไม่ได้บ้าสักหน่อย ก็แค่อยากลองใช้ชีวิตใหม่ๆดูบ้างน่ะ หาเงินใช้เอง ทำงานเก้บเงิน น่าสนุกจะตาย

          "เออน่า นะนะนะ ให้ฉันไปอยู่บ้านแกนะรับรองว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนนะเมษาเพื่อนรัก"

ฉันรู้นิสัยเมษาดียัยนี่ขี้ใจอ่อนจะตาย อ้อนนิดหน่อยเดี๋ยวก็ยอม

          "แกนี่ เฮ้อ มาอยู่อ่ะฉันยอมได้ แต่แกก็รู้ว่าฉันมีพี่ชาย"

ยัยนี่เห็นฉันเป็นคนไงฟระ ฉันไม่ใช่โรคจิตข่มขืนผู้ชายนะยะ

          "ฉันไม่ข่มขืนพี่แกหรอกฉันสัญญา"

          "บ้าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แกก็รู้ว่าพี่คณิณทร์เกลียดผู้หญิงอย่างกับไรดีเขาจะยอมหรือเปล่าอันนี้ฉันไม่รู้"

          "ก็ให้ฉันทำงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับเขาสินะนะนะ"

          "เฮ้อ ก็ได้ก็ได้ งั้นเดี๋ยวฉันไปรับละกัน จัดการเรื่องที่บ้านให้เรียบร้อยด้วยล่ะยัยตัวแสบ"

           "จ้าๆ จะรอนะจุ๊ป"

ฉันกดวางสายทันที เก็บของเสร็จแล้วที่เหลือก็แค่จัดการกับทางนี้ให้เรีบยร้อยสินะ...

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

ฉันรอเมษามารับที่หน้าบ้านส่วนเรื่องที่บ้านก็จัดการเรียบร้อยแล้วล่ะจะว่าไงล่ะ ก็ไม่มีไรมากมาย แม่ก็เป็นแม่ไม่ได้สนใจมากอยู่ละ ก็เถียงกันนิดหน่อย

แล้วบอกแค่ว่า "อย่าซมซานกลับมาให้เห็นล่ะ ถ้าแน่จริงก็ให้มันแน่ได้ตลอดละกัน" ฉันรับปากอย่างแน่วแน่แล้วออกมารอเมษาที่หน้าบ้านนี่ล่ะ

รอไม่นานนางก็มาถึง "พร้อมแ้วใช่ไหมน้ำปั่น แน่ใจแล้วจิงๆหรอแก" เพื่อนฉันเป็นไงก็เป็นงั้นฉันรู้ว่ามันห่วงฉัน แต่ฉันไม่มีไรเสียละ ลุยอย่างเดียว 

สู้ตายค่ะ!!! พวกเรามาถึงบ้านในเวลาต่อมา เมษาก็พาฉันไปแนะนำกับทุกคนในบ้านของเธอ คนแรกก็คือแม่นมที่เลี้ยงเมษากับพี่ชายของเธอมาตั้งแต่เล็ก

เธอชื่อ นมจันทร์ เธอมีอายุมากแล้วล่ะอยู่จากภายนอก แต่พอได้คุยกับท่านแล้วก็ได้พบว่าเธอใจดีมากถึงมากที่สุด

          "คุณจะมาอยู่ที่นี่ทำไมละคะในเมื่อคุรก็มีฐานะไม่แพ้กับทางบ้านเราเลยนะคะ"

นี่คือคำถามแรกจากนมจันทร์ ซึ่งเธอคัดค้านอย่างมากที่ฉันจะมาอยู่ที่นี่ ฉันเลยอธิบายให้ฟังว่ามันเป็นมาอย่างไร ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ 

          "หัวดื้อเหมือนกันนี่คะคุณน้ำปั่น เหมือนคุณคณินทร์ไม่ผิดเลย"

นมจันทร์กล่าวถึงพี่คณินทร์พี่ชายของเมษา พอพูดถึงเขาฉันเลยมีเรื่องอยากจะถามมากมายเกี่ยวกับตัวของเขา แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า 

เพราะฉันกับเขาเราไม่ได้ข้องเกี่ยวไรกัน ถ้าถามไปมันจะดูไม่เอาซะเปล่าๆ 

          "เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปห้องนอนละกันจะได้เก็บข้าวเก็บของให้เรียบร้อยแล้วจะได้มาทานข้าวด้วยกันนะ"

เมษาบอกอย่างนั้นฉันรู้นิสัยเธอดี เธอไม่ยอมให้ฉันมาอยู่ลำบากแน่ๆ แต่ไม่เอาอ่ะในเมื่อฉันตัดสินใจมาแล้วว่าจะมาอยู่นี่ในฐานะสาวใช้

แล้วทำไมฉันต้องอยู่สุขสบายด้วย

          "เมษา ฉันขอไปนอนกับนมจันทร์ที่เรือนเล็กก้ได้ ฉันมาในฐานะไรเธอก็รู้นี่"

          "ตามใจแกแล้วกัน นมจจันทร์คะให้น้ำปั่นไปนอนกับนมจันทร์แล้วกันนะคะ"

          "ไม่มีปัญหาค่ะคุณเมษา"

นมจันทร์รับปากแล้วกำลังจะพาฉันไปที่เรือนหลังเล็กที่ซึ่งเป็นที่อยู่ของแก แต่ดันมีเสียงทักของผู้ชายคนหนึ่ง

          "นั่นใครนมจันทร์ มาทำไมที่นี่ครับ"

          "สาวใช้คนใหม่ของบ้านค่ะคุณคณินทร์"

นมจันทร์หันกลับไปตอบเจ้าของเสียงเข้มๆนั่น และทำให้ฉันได้พบกับที่มาของเสียงนั่นคือ "พี่คณินทร์" พี่ชายของเมษานั่นเอง เขามีร่างกายที่สูงเกือบ

หนึ่งร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร ผมยาาวซอยสีเททาอมเขียว เขามัดผมแบบลวกๆไว้ครึ่งหัวทำให้ดูดิบเถื่อนมากขึ้น ริมฝีปากสีแดงอมเทานั่นคงเพราะสูบบุหรี่สิท่า

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนน่าหลงไหลนั่นกำลังมองมาที่ฉันอย่างจาบจ้วง "หยาบคาย" ฉันคิดในใจในขณะที่ฉันก็จ้องเขาไม่วางตา

          "ที่นี่ต้องการสาวใช้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรอครับนมจันทร์"

อัพแล้วนะคะ ไม่ได้ดองเน้อ มาตามอารมณ์ทั้งนั้นพอดีแต่งสดค่ะ

1 โวต 1 กำลังใจนะคะ 

พี่คณินทร์มาแล้ว มาถึงก็โหดใส่เลยนะเออ

น้ำปั่นจะได้อยู่ไหม หรือยังไงขอกำลังด้วยนะคะ

O W E N TM.