จดหมายแทนใจแม่

ลำดับตอนที่ #5 : เทศกาลแสนสนุก

ลูกแม่

     ชีวิตวัยเด็กของแม่ ถึงแม้ว่าจะลำบาก  ต้องทำงานทุกวันเหมือนผู้ใหญ่  แต่ก็ยังมีส่วนที่เป็นความสนุกสนานของชีวิต  เราได้เล่นในสิ่งที่มีในบ้าน  ไม่ว่าจะเป็น  แผ่นเสียงสุดหวงของอากง  ที่พวกเด็กๆ อย่างแม่  เอามาขีดเขียนจนเสียเป็นแผ่นๆ   อากงเป็นคนชอบฟังเพลง มีเครื่องเสียงชุดใหญ่ เล่นแผ่นเสียง เพลงสุนทราภรณ์บ้าง  เพลงจีนบ้าง   เราที่เป็นเด็กๆ  ก็เล่นเหมือนกันค่ะ  แต่เล่นเขียนบนแผ่นเสียง  ฮ่าๆๆ 

     พอถึงวันงานเทศกาลทั้งหลาย  อากงกับอาม่า ก็จะปล่อยให้เด็กๆ ได้มีส่วนร่วม   ไปดูขบวนแห่ต่างๆ  ในทุกเทศกาล เพราะบ้านที่เราอยู่ตอนนั้น  อยู่ในตลาดนวรัฐ  ใกล้ๆ แม่น้ำปิง  มีขบวนแห่กี่ขบวนก็จะผ่านแถวๆ นั้นแหละ   ไม่ว่าจะเป็นสงกรานต์  ที่เราพากันเอาน้ำขมิ้นส้มป่อยไปสรงน้ำพระในขบวนแห่  เล่นน้ำสงกรานต์กันในซอยที่บ้าน ซึ่งสนุกที่สุดกว่าที่ไหนๆ เพราะในตลาดเป็นซอยแคบ แค่รถผ่านได้คันเดียว   เด็กๆ แถวนั้น  ก็จะพากันรวมกลุ่มสาดน้ำกันอย่างสนุกสนาน  บางครั้งก็เดินไปโจมตีคู่ต่อสู้  ซึ่งอยู่ห่างออกไป  เป็นที่สนุกสนานสำราญบานใจโดยถ้วนหน้า   พี่เลี้ยงแม่จะพาเด็กๆ ชวนกันไปในแม่น้ำปิง  เอาถังเล็กๆ ตักทรายใต้น้ำ  ขนไปก่อพระเจดีย์ทรายที่พุทธสถานกันทุกปี  

     วันลอยกระทงก็เป็นอีกเทศกาลหนึ่งที่พวกเราได้มีส่วนร่วมกันทุกปี  เราจะซื้ออุปกรณ์มาทำกระทงกันเอง  มีทั้งที่ทำตอนอยู่ที่โรงเรียน  กับที่ทำกันที่บ้าน  และอากงกับอาม่าก็จะพาพวกเราไปลอยกระทงกันที่ท่าน้ำแม่น้ำปิง  ปากซอยที่บ้านนั่นเอง   และเมื่อขบวนแห่กระทงใหญ่ผ่านมา  พวกเราก็จะพากันไปดูขบวนแห่ที่ปากซอยหน้าบ้าน  ดึกๆ ก็พากันเดินไปจนถึงเทศบาลนครเชียงใหม่  เพื่อดูขบวนแห่ และร่วมสนุกสนานกัน   งานนี้ ร้านขายลาบหน้าบ้านจะเปิดจนดึกทุกปี   และมักมีวัยรุ่นตีกันเป็นเรื่องปกติ  จนเป็นที่รู้กันว่า  งานลอยกระทงเมื่อไร  ที่ปากซอยที่บ้านจะมีวัยรุ่นตีกันทุกปี

     อีกวันหนึ่งที่เป็นที่รอคอยของลูกคนจีน  ก็คือ  วันตรุษจีน  ที่บ้านจะปิดร้านช่วงเดียวของปี   วันไหว้  เราจะพากันทำความสะอาดบ้านอย่างสะอาดเอี่ยม  แล้วก็เก็บไม้กวาดซ่อน  เพื่อไม่ให้ใครได้เอามาใช้งานในวันตรุษจีน (วันเที่ยว)  เด็กๆ จะได้มีโอกาสได้เที่ยวจริงๆ ก็วันนี้แหละ  ได้ดูหนังที่อยากดู  ได้ไปเที่ยว หลังจากทำงานมาทั้งปี ไม่มีวันหยุด   ได้ซองแต๊ะเอีย (อั่งเปา)  เอาไว้เก็บเข้าธนาคาร  (แล้วหลังจากนั้นก็ทยอยใช้จนหมด) 

      ชีวิตวัยเด็กเล็กๆ ของแม่  ก็ได้แต่สนุกในสิ่งที่มีอยู่  ในเทศกาลต่างๆ ตามโอกาส  ไม่มีเครื่องล่อจิตใจให้หลงทางมากเหมือนสมัยนี้   ได้แต่ฟังเพลง  ดูโทรทัศน์  ซึ่งออกอากาศเพียงช่องเดียว คือ ช่อง ๘ ลำปาง  ไม่มีโอกาสได้เลือกชม  เราก็สามารถมีความสุขไปตามประสา  นานๆ ครั้ง ก็ไปดูหนังสักเรื่องหนึ่ง ก็ดีใจมากแล้ว  

    วันนี้เล่าแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ   เอาบรรยากาศเก่าๆ มาให้ลูกเห็นไปพลางๆ จ๊ะ

                                                                                รักนะ