คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เดินเรื่อง ...
“รัชทายาท!!! รัชทายาทครับ” เสียงร้องโหวกเหวกของข้ารับใช้ดังไปทั่วราชวัง เมื่อจู่ๆรัชทายาทตัวดีหายตัวไป และหายไปในเวลาที่น่าเป็นกังวลที่สุดอย่างตอนนี้
“เจอไหม?” ยูชอนเงยหน้าขึ้นจากลูกแก้วในมือเอ่ยถามทหารนายหนึ่ง
“ไม่ครับ ไม่มีวี่แววเลย” นายทหารผู้นั้นตอบเสียงแข็ง ก่อนจะหลบสายตาของยูชอนด้วยความกลัว เมื่อบุรุษผู้เป็นนายตรงหน้าทำลูกแก้วในมือสลายไปในพริบตา
“เอากองทหารออกตามหาให้หมด! พระราชวังเล็กเท่าขี้เล็บมังกร หาประสาไรห้ะ หาไม่เจอ!!!” สิ่งเสียงตวาทของยูชอน นายทหารที่ยืนก้มหน้ามิดก็ก้มคำขับให้อย่างรวดเร็วก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องทันที
“ใจเย็นน่ายูชอน ยุนโฮมันก็เก่งพอตัวเละ คงไม่ตกไปอยู่ในมือพวกนั้นง่ายๆหรอก” บุรุษหนุ่มอีกคนที่อยู่ในห้องด้วยพูดปลอบ ในขนาดที่ความจริงเองแล้วเขาก็กังวนพอสมควร
“ใจเย็น! ฉันไม่ได้ใจน้ำแข็งอย่างแกนะชางมิน การที่พระราชวังของพระจอมราชาถูกปุกจนยอยยับเมื่อไม่นานมานี้ เป็นหลักฐานอย่างดีว่าความปลอดภัยของยุนโฮตอนนี้เท่ากับ 0”
“...” ชางมินถึงกับเถียงไม่ออก สิ่งที่ยูชอนพูดมาล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้น ถึงแม้ยุนโฮตอนนี้จะมีตำแหน่งเป็นถึงรัชทายาทแห่งมิติที่ 3 ค้ำคออยู่ แต่นั้นก็ไม่ได้เป็นหลักประกันความปลอดภัยให้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งตอนนี้เองทางพระราชวังใหญ่ถูกโจมตีจยย่อยยับอย่าง่ายดาย ดังนั้นเป้าหมายต่อไปต้องเป็นยุนโฮอย่างแน่นอน และยิ่งเจ้ารัชทายาทคนนี้ด้วยแล้ว กำจัดง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก
“หื่ม?” ชายหนุ่มดวงตาสีสนิมถึงกับสะดุ้งตื่นสุดตัว เมื่อจิตใจใต้สำนึกเต้นระรั่วเนื่องจากถูกเอ่ยถึงบ่อย
“คุณชายครับ กลับวังเถอะครับ นี้ก็จะหกโมงเย็นแล้ว คุณยูชอยและคุณชางมินคงห่วงคุณชายแย่” ข้ารับใช้ชุดครุมสีหมอกย้อตัวกล่วเตือนอย่างห่วงใย
“โถ่ๆ พวกนั้นไม่ห่วงฉันหรอกน่า บางนี้มีเรื่องอื่นให้น่าห่วงกว่าฉันอีก มะ...” ยังไม่ทันที่คุณชายตัวดีจะกล่าวจบ ก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ควันสีดำพุ้งกระจายเต็มน่านฟ้าเหนือราชวัง ลามมาจนเกือบถึงเขตป่าต้องห้ามที่คุณชายตัวดีแอบโดดเรียนมานอน
“นะ นี่ คุณชายรู้แต่แรกแล้วหรือขอรับว่าจะเกิดเหตุนี้ขึ้น?” ชายชุดสีหมอกเอ่ยถามอย่างจกใจ เมื่อคุณชายตัวป่วนตรงหน้าเขานี้ เคยถูกวัดค่าพลังออกมาใด้ติดลบ หรืออีกนัยคือไม่มีพลังอะไรเลย แล้วไหงนี่กลับรู้เหตุการณ์ข้างหน้าได้อย่างแม่นยำ
“เอ่าน่าๆๆ นายก็ทำตามคำสั่งฉันละกัน ไปบอกเจ้ายูชอนและขางมินตามที่ข้าบอก แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง โอเค้ะ?” ไอ้คำลงท้ายเสียงสูงแบบนี้ทำให้ข้ารับใช้อ่อนเยาว์จำต้องปฏิบัติตามอย่างไม่มีข้อกังขา
เมื่อข้ารับใช้สีหมอดหายตัวไป อดีตคุณชายตัวแสบที่มีสีหน้ายิ้มแย้มสดใสราวกับเด็กก็เปลี่ยนเป็ยเข้มขรึมขึ้นทันที มือใหญ่ขว้าดาบข้างตัวขึ้นมาตั้งการ์ดเตรียมพร้อม
“ฮ่าๆๆ ไม่ธรรมดาสมคำล่ำรือจริงๆ ท่านรัชทายาทยุนโฮ” สิ่นเสียงคำสรรเสริน เข็มเงินจำนวนนับสิมเล่มก็พุ่งตรงมายังยุนโฮทันทีด้วยความเร็ว ปลายดาบเงินตวัดไปมาเพียงพริกข้อมือ เข็มเงินก็ถูกผ่าครึ่งอย่างง่ายดายราวกับเข็มมันเล่มใหญ่เท่าท่อนซุง
“หึ ไอ้สุนัขรอบกัดเอ้ย ถึงฉันจะไม่มีพลังแต่ก็ถูกฝึกฝนมาทางสัมพัสที่ 6 มากพอที่จะรู้ว่าแกเหยียบเข้ามาในเขตแดนนี่แล้ว ไอ้กร๊วด!” สิ้นสุดคำเย้าะเย้ย ยุนโฮเก็บดาบเข้าฝักอย่างไม่แยแสต่อการมาของเข็มชุดใหม่แต่อย่างใด
“อ่า ฮ้า...แต้งหลายที่ทำให้แผนฉันสำเร็จไปหนึ่งขั่นเพื่อน~”
ตูมมมม!!!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น