ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC : NARUTO] แก๊งค์ป่วน ก๊วนโคโนฮะ

    ลำดับตอนที่ #9 : ปัญหา...

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 971
      3
      5 เม.ย. 51

    ชั่วโมงพละของพวกนารุโตะผ่านไปด้วยดี ยังโชคดีที่เมื่อถึงเวลาขับขัน ฝีเท้าของ 2/7 จะไวปานนักกีฬาทีมชาติ 
    พวกเขาใช้เวลาแค่เพียงครึ่งนาทีในการวิ่งลงมาจากตึก 5 ชั้น

     

    ในคาบนั้น ไกให้พวกเขาซ้อมกรีฑาเหมือนเคย โดยมีการซ้อมกระโดดสูง   วิ่ง 1800 เมตร

    วิ่งพลัด และกระโดดข้ามม้า  โดยทั้งหมดนี้ลีได้คะแนนสูงที่สุดในห้องอีกนั่นแหละ

     

    หลังจากคาบพละก็เป็นคาบสังคมที่แสนจะน่าเบื่อของอาจารย์อาซึมะ แต่แปลกที่ชิกามารุกลับไม่หลับ และคาบ
    ประวัติศาสตร์โคโนฮะของอาจารย์เอบิสึ
    ซึ่งทุกคนพร้อมใจกันเบื่อ แต่ก็มีพวกหัวกะทิของห้องที่นั่งถ่างตา
    ฟังบรรยายเนิบๆอย่างนั้น
    ทั้งๆที่เป็นตอนช่วงเกือบเที่ยง  ลมแสนเย็นและน่านอนที่สุด

     

    เมื่อเสียงกริ่งหมดเวลาของคาบประวัติศาสตร์ดังขึ้น พวกห้าหน่อ(นารุโตะ คิบะ โจจิ ชิกามารุ คันคุโร่) ก็พร้อมใจกันลุกขึ้นบิดขี้เกียดพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย  ส่วนเพื่อนคนอื่นๆที่บางคนเกือบหลับและที่ยังทรงตัวอยู่ได้ก็เริ่มเก็บของเพื่อจะไปกินข้าวกลางวัน

     

    คิบะเดินมารวมห้าหน่อทั้งหมดแล้วก็ออกจากห้องไปเป็นกลุ่มแรก   ส่วนเนจิก็ลงไปกับลีและกาอาระ  ซาสึเกะเดินลงไปพร้อมชิโนะ แต่คาดว่าคงไม่ได้ไปกินด้วยกัน  ส่วนพวกผู้หญิงของห้องก็เดินตามลงไป

     


    โรงอาหาร โคโนฮะ   10.40  (พักกลางวัน ม.ต้น)

     

    ลีเห็นนารุโตะกำลังสั่งราเมงร้านอิจิราคุอย่างบ้าคลั่ง จึงชวนเนจิกับกาอาระไปกินกับด้วยกันซึ่งทั้งสองก็
    ไม่ได้คัดค้านอะไร

     

    “ไปกันเถอะครับ ร้านอิจิราคุที่พวกนารุโตะคุงอยู่ท่าทางคึกคักดี”  

    ลีเดินเข้าไปในร้านเป็นคนแรก   เขาย่อตัวลงนั่งตรงโตะถัดไปจากคิบะ

    “ลุงครับ ขอชาชูพิเศษ แล้วเนจิกับกาอาระคุงละครับ จะสั่งอะไร?”  เขาหันไปสั่งอาเฮียเจ้าของร้าน

    ก่อนจะถามเพื่อนทั้งสองที่นั่งถัดไปทางขวา


    “ธรรมดา/ชาชูพิเศษ”    เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าของร้านราเมงจึงหันเข้าครัวเตียมทำออเดอร์

    ทั้งหมด 6 คน จัดการกับราเมงตรงหน้าอย่างเรียบวุธ ยกเว้นนารุโตะ กับโจจิที่แข่งกันกินแบบไม่ยอมใคร 
    โดยมีคิบะเป็นกรรมการ  และชิกามารุกับคันคุโร่นั่งหน้าเซ็ง
    เป็นฉากประกอบ

     

    ลีเห็นว่าท่าทางสนุกดีจึงจะขอเข้าไปแจมด้วยซักหน่อย

    “ลี ถ้านายกินมากไประวังจะอ้วกเอา”   เนจิห้ามเขา และนั่นทำให้ลีฉุกคิดขึ้นได้

    “เฮ้ออ นั่นสินะครับ ผมไม่ได้มีความสามารถพิเศษเหมือนนารุโตะคุงกับโจจิคุงซะด้วยสิ”

     

    กาอาระเงียบมานานก็ขอตัวกลับตึกเรียน เนจิก็กะจะตามไป

     “งั้นผมไปด้วย” ลีพูด และต่อมาก็มีบุคคลที่สามมาอีก

    “งั้นชั้นกับคันคุโร่ไปพร้อมพวกนายแล้วกัน ขี้เกียดรอ”  ชิกามารุเดินมาด้วยท่าทีเซ็งสุดๆและคันคุโร่ที่
    พยักหน้าเห็นด้วยหงึกหงัก

     

    เมื่อตกลงได้แล้ว ทั้ง 5 คนจึงเดินกลับตึกเรียนพร้อมกัน...

     

     

    2/7   ชั้น  5  ตึก A

     

    ไม่นานพวกเขาก็เดินมาถึงห้องจนได้ … ต่อไปเป็นวิชาแนะแนวของอาจารย์คาคาชิที่เจ้าตัวไม่ค่อยจะเข้าสอน 
    หรือไม่ก็มาสายไปจนเกือบ
    จะหมดคาบเป็นประจำ   ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะไม่ค่อยเห็นใครนั่งอยู่ในห้องเรียน 
    ส่วนใหญ่จะยังเอกขเนกอยู่ข้างล่าง

     

    ที่ยังอยู่ในห้องตอนนี้ก็มี 5 คน คือ ซาสึเกะ ชิโนะ ซากุระ ฮินาตะ และเท็นเท็น และถ้ารวมพวกเขาก็เป็น 10  

     

    เมื่อพวกเนจิเดินเข้ามานั่งในห้องได้พักนึง เท็นเท็นก็เดินมาหา

    “นี่ๆ  นารุโตะ นายซ้อมว่ายน้ำมั่งรึยัง”

    เสียงเรียกของสาวน้อยมากระทบโสตประสาทหูของเขา นารุโตะค่อยๆหันหน้ามามอง
    สมองอันปะติ๋วค่อยๆย่อยข้อมูลที่ฟังทีละนิดๆ  จนเวลาผ่านไปถึงสามนาที….

     

    “เฮ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พรุ่งนี้วันอาทิตย์นี่หว่า ??!!!”

    เสียงร้องอันแสนโหยหวนของนารุโตะ ว่ากันว่าดังก้องจากชั้นห้าไปถึงชั้น2

    “แย่ๆๆ  แย่ แย่ แย่  แย่แน่ๆ”   เขาลุกลี้ลุกลน ทำอะไรไม่ถูกมาตั้งแต่เมื่อกี๊ เจ้าตัวเดินวนไปวนมาอย่างพยายาม
    จะหาทางแก้ จนคิบะที่มองอยู่รำคาญแล้วเดินเข้ามาพูดด้วย

     

    “นี่ นารุโตะ นายจะกังวลไปทำไมฟะ ก็อีแค่แข่งว่ายน้ำ”

    คนฟังหับขวับมาอย่างเอาเรื่อง คิ้วเข้มที่ขมวดกันเป็นปมยิ่งขมวดหนักเข้าไปอีก

    “ชั้น - ยัง – ไม่ – ได้ - หา - กาง - เกง - ว่าย - น้ำ !!!”

    …. คิบะฟังเหตุผลที่แสนน่าสมเพชของนารุโตะแล้วถอนหายใจเฮือก ก็อีแค่เรื่องกางเกง

    ไปหาๆกางเกงขาสั้นธรรมดาใส่ก็ไม่เห็นจะเป็นไร

     

    “นายก็ใส่กางเกงธรรมดาซะสิ ”

    “………  เง๊อ??   อะ..เอ่ออ  เออใช่!  กางเกงธรรมดา….ทำม่ะด๊า ทำมาดา ~   ฮ่าๆๆ”   คนจะใส่กางเกงธรรมดาหัวเอิ๊กอ๊ากเหมือนคนบ้า ส่วนคิบะยืนเกาหัวแกรกๆ  ไอ้นารุโตะนี่นอกจากจะโง่แล้วมันจะยังปัญญาอ่อนอีก

     

    “เฮ้ออ เพื่อนตูแต่ละคน อนาถจิตคิดแล้วก็สลดใจ”   คนต้นเรื่องเดินจากไปแล้ว เหลือแต่เขาที่ยืนคิดอยู่กับตัวเองเงียบๆ … พอเหอะยิ่งคิดยิ่งบั่นทอนสุขภาพจิต     (  =   =  )

     

     

    หลังจากเลิกเรียนนารุโตะก็รีบกลับบ้านทันที  (และแน่นอน วิ่งฝุ่นตลบเหมือนเคย)

     

    พอเขามาถึงบ้านก็เจอคนเป็นแม่ยืนตากผ้าอยู่

    “กลับมาแล้วคร๊าบบ ! ”  เจ้าลูกชายทักทายอย่างร่าเริง
    “นารุจัง.. วันนี้เป็นอะไรถึงวิ่งหน้าตาตื่นกลับมาเลยละ” 
     

    “เอ้ออ แม่ฮะ มีกางเกงธรรมดาให้ผมใส่มั่งปะ?”

    “เอ๋ กางเกงธรรมดาหรอ?  อยู่ในตู้มั้ง.. น่าจะมีนะจ๊ะ”

     

    พอเธอพูดจบ เจ้าลูกชายตัวดีก็วิ่งทั่กๆเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่ทันตอบคำถาม
    ที่เธอถาม
    ไปตอนแรกเลยด้วยซ้ำ

     

     

    ในห้องนอนของนารุโตะ 

    เจ้าของห้องกำลังค้นกุกกักอยู่ตรงตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่  เขากำลังรื้อค้นกางเกงที่ขนาดพอเหมาะสำหรับใส่ลงว่ายน้ำ 
    แต่ก็ยังไม่มีตัวไหนที่เหมาะเลย  เป็นเพราะเขาเป็นคนชอบใส่กางเกงขายาวมากกว่า ขาสั้นจึงแทบจะไม่เคยซื้อ

     

    ผ่านไปซักครู่  นารุโตะก็ได้พบกางเกงที่เหมาะสำหรับว่ายน้ำแล้ว  เขาลองสวมดูและรู้สึกหลวมไปหน่อย แต่ไม่เป็นไร   เอาเชือกผูกก็น่าจะโอเค         (แล้วนี่มันกางเกงของใครละ...? )

     

    เขาเอากางเกงที่หาเจอไปวางเตรียมไว้บนเตียง และระหว่างกำลังเดินลงบันไดไปชั้นล่าง

    ก็ไปสวนทางกับมินาโตะผู้เป็นพ่อเข้า

     

    พ่อของเขาดูเรียบร้อยกว่าแม่ซะอีก ยิ่งนิสัยด้วยแล้วนะ ใจเย็นกว่ากันหลายขุมนัก

    บางทียังคิดไปเลยว่า พ่ออาจจะกลับวิญญาณกับแม่ตอนเกิดก็ได้     - - *

     

    มินาโตะที่เดินถือถาดแอปเปิ้ลสวนขึ้นมาหันมามอง

    “อ้าว ลงมาแล้วหรอ   พ่อกะว่าจะเอาแอปเปิ้ลขึ้นมาให้ซักหน่อย”

    นารูโตะพยักหน้าเข้าใจ ไม่ว่าเปล่ามือก็คว้าหยิบแอปเปิ้ลในจานมากัดกร้วมๆ เข้าคำเบ้อเร่อจนแก้มตุ่ย

     

    วันนี้เป็นวันเสาร์พ่อจึงกลับมาบ้านเร็วกว่าปกติ  บ้านของเค้าถึงจะไม่ร่ำร่วมล้นฟ้ามากมาย

    แต่ก็ถือว่าอยู่ในฐานะดีพอควร   ทุกๆวันเสาร์คนในบ้านจะทานอาหารเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน 
    ..เป็นครอบครัวที่อบอุ่น

     

     

    นารุโตะเดินลงมาชั้นล่างพร้อมกับผู้เป็นพ่อ พวกเขาเดินมานั่งที่โตะทานข้าว และก็ตัดสินใจเล่าเรื่องการแข่งขันในวันพรุ่งนี้ให้มินาโตะฟัง….ก็เขาไม่เคยมีความลับกับที่บ้านอยู่แล้ว

    .....................................................................................................................

    ……………………………………….


    หลังจากฟังจบ คนเป็นพ่อก็กะจะแอ๊บผู้ใหญ่ให้กำลังใจซักหน่อย อะแฮ่มๆ

    “งั้นลูกก็พยายามเข้า แล้วก็...พ่อกับแม่ก็เป็นกำลังใจให้ ”    คนเป็นลูกพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจ

    เขายิ้มแป้นกับคำเชียร์ที่ฟังอบอุ่นนี้    เจ้าตัวก็ยิ้มไปเกาหัวไป…ก็มันเขินนี่นา

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    จบด้วยฉากพ่อลูกตระกูลอุซึมากิ   555   พอดีตอนนี้ไม่รู้จะหาอะไรมาใส่ให้มันไม่น้อยครับ
    เพราะตามกำหนดจะต้องลงตอนแข่งว่ายน้ำพรุ่งนี้น่ะฮะ  (ใส่วันอาทิตย์ พอดีกับในเรื่องเลยไง เอิ๊กๆ)  
    เลยต้องอัพมั่วๆไปก่อน (อ้าวซะงั้น)

    และสำหรับคนที่ติดตามภาพประกอบฟิค ตอนต่อไปที่จะเป็น เทมาริ ฮินาตะ อิโนะ
    คาดว่าไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้จะเอามาลงให้ อาจจะแถมรูปรวมที่ยังไม่ค่อยสมบูรณ์ตามคาดให้ก็ได้
    (แล้วแต่ความฟิตนะครับ ^^  )

    และสุดท้ายอย่าลืม....................คอมเม้นนนนนนนน !!!  โหวตตด้วย ^O^   เย้ๆๆ (เหมือนเดิมทุกตอน...)

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×