คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ลมจากช่องแคบ/ลางสังหรณ์
รถเก๋งคันเล็กมียี่ห้อขับเรียงต่อกันสามคัน....พวกเขากำลังจะถึงปั๊มแวะพักจุดที่สามเข้าไปทุกทีแล้วและในรถคันแรกซาสึเกะมีหน้าที่ขับในรอบนี้
เขากำลังทำหน้าที่ของตัวไปเรื่อยๆ...ส่วนผู้โดยสารบางคนกนั่งหลับน้ำลายยดย้วยไหลย้อยตึ๋งแล้วตึ๋งเล่า...บางคนก็นั่งฟังเพลงในเครื่องไอพอตส่วนตัวและบางคนก็นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ส่วนบุรุษผมยาวที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับก็กำลังนั่งอ่านหนังสือด้วยท่าทีแสนสงบนิ่ง...
................ไม่มีใครเอ่ยปากอะไรออกมาซักคำ..........
‘ปุ่ ปุ่ดๆๆ แปร่ดดๆ’ เสียงประหลาดที่ฟังแล้วสุดแสนสยึ๋มกึ่งกึ๋ยดังขึ้นทำลายความเงียบสงัดวังเวง..และนั่นทำให้
ทุกคนในรถแทบสะดุ้ง ซาสึเกะที่ต้องใช้สมาธิก็เกือบหักเลี้ยวรถไปชนต้นไม้ข้างทาง
หลังจากเสียงเซอร์ราวด์แบบฟังชั่นโซนี่ออดิโอโหมด....ก็ตามด้วยกลิ่นเหม็นเน่าเหมือนแมวน้ำนอนตาย
ในแอ่งน้ำขัง......เหม็นสุดๆ ไม่ใช่เหม็นธรรมดาแต่เนจิคิดว่านี่มันเหม็นเน่าและเหม็นเปรี้ยวมามิกซ์อยู่ด้วยกัน
อย่างลงตัว !!! (ลงตัวบ้านป้าสะใภ้แกดิ!)
เท็นเท็นที่ฟังเพลงอยู่ด้วยเสียงดังเกือบสุดสะดุ้งเฮือก เสียงประหลาดนั่นดังแทรกทะลุทะลวงโสตประสาทเธอและชนะเสียงไอพอตที่ดังกระหึ่ม !
ซากุระเองก็ถึงกับหน้าถอดสีเพราะกลิ่นคลุ้งที่ตามมา ถ้าเป็นไปได้เธอยอมนอนตายอยู่ในกองขยะดีกว่ามาดมไอ้นี่!
แต่......คนๆเดียวที่ไร้ปฏิกิริยาอะไรทั้งสิ้น..... ไอ้ตัวยุ่งกำลังนอนหลับกรนเป็นจังหวะเร็กเก้ ฟรี้ คร่อก ฟรี้ คร่อก ฟรี้ คร่อก ฟี้ ~ ....... ยังไม่พอ แถมด้วยออพชั่นน้ำลายให้ยลโฉมกันจะๆ
คงไม่ต้องหาคำมาบรรยายอะไร......คงจะเป็นเสียง ‘ลมจากช่องแคบ’ ของคนที่คุณรู้ว่าใคร ปกติเสียงซาวนด์ต้องดัง ‘ปู่ดดด’ หรือ ‘แป๊ดดด’ แต่นารูโตะไม่เคยทำให้ใครผิดหวังอยู่แล้ว เขาเสนอทั้ง ปุ่ๆๆ และ แปร่ดๆๆ
สองทางเลือกสองโปรโมชั่น...!!
คนขับรถแทบจะอยากกระโดดออกไปตายข้างนอก ซาสึเกะต้องรีบกดสวิตช์เลื่อนกระจกลงด้วยความเร็วนรก !!
เพื่อไม่ให้สิ่งมีชีวิตในรถปะทะสภาวะอากาศเป็นมลพิษเรื้อรังตายคารถกันไปซะก่อน...และนั่นอาจรวมถึงเขา
ที่คงตายด้วย
ซากุระผู้พยายามเอาผ้าเช็ดหน้าอุดจมูก...เจ้าหล่อนแทบจะเปลี่ยนจากอุด เป็น ‘ยัด’ เข้าไปในรูจมูกซะอย่างนั้น
สาวน้อยยกมือขวาสูงขึ้น 45 องศาลิปดาเหนือ -*- เตรียมง้างหมัดเพื่อจะทำอะไรซักอย่าง
เท็นเท็น เนจิ และซาสึเกะต่างก็ภาวนาขอให้เพื่อนผู้ ‘ตด’ไปสบายเสียทีเถิด....อาเมน ~
‘พลั่กกก !!! โครมม ตุ๊บบ อ๊ากกก’ สหมงคลเมจอร์ขอเสนอ....ตำนานตดจ้าวอุจจาระ ปะทะ พิฆาตสาว ดาวอีถึก..... ให้เสียงภาษาไทยโดยพันธมิตร
( ผู้ชมผู้มีอายุต่ำกว่า12ไม่ควรชมเพียงคนเดียว เหตุการณ์ในรายการ อาจมี ภาพ เสียง หรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม...ตู๊ดด ~)
“โอ๊ยยยย อะ อ๊ากก ดะ เดี๋ยวๆ เดี๊ยวววว สต๊อป !! อะไรเนี๊ยะ ซากุระจัง!!?” นารุโตะผู้เกือบก่อคดีอาชญากรรม
ร้ายแรง - พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์โคโนฮะหน้าหนึ่ง
‘ดับอนาถ!! นักเรียนม.ต้นวัยแรกรุ่นเสียชีวิตคารถเก๋งคันหรูเพราะสภาพอากาศเป็นมลพิษ...สาเหตุจากตดเพื่อนชาย ที่นอนสำลักตดตัวเองตายไปด้วยกัน’
“อีตาบ้า นอนไปตดไปน้ำลายไหลไป ยังไม่รู้ตัวอีกหรอย๊า !! สู้ต๋ายค่า !!!” ซากุระกำลังปล่อยพลังมัดพิฆาตสาวดาว
อีทึกออกมาให้เพื่อนๆดูเล่นแก้เหม็นตดกันอีกครั้ง
ส่วนนารุโตะที่ตอนนี้สภาพ...ดูไม่จืด หัวยุ่งเหยิง ดวงตาข้างซ้ายมีรอยปูดขนาดใหญ่ ปากแตกสองข้าง และเลือด
กำดาวไหลออกจมูกโชกจนเปรอะเปื้อนทั้งหน้า กำลังพยายามเอาหัวมุดเข้าไปในพรมรองเท้าที่อยู่ตรงพื้นรถ
......และซาสึเกะที่ตอนนี้เหยียบมิด 180 กม./ชม. เพื่อพยายามพาเพื่อนในรถให้ไปรอดถึงจุดแวะพักปั๊มที่สาม......
ให้ตายเหอะ !!
ซาสึเกะเลี้ยวหักซอกอย่างรุนแรงจนคนในรถทรงตัวแทบไม่อยู่ กระแทกตามประตูหรือเบาะกันจนร้องโอดโอยครวญคราง ซากุระที่กำลังปล่อยจักระพลุ่งพล่านเต็มที่เองก็ล้มลงไปเจอจังงังกับเจ้าคนที่รอรับกรรมที่พื้นรถ…
ด้วยอุบัติเหตุหนออ อุบัติเหตุ…. จมูกของซากุระจึงกดเข้าที่แก้มของเจ้าตัวยุ่งพอดิบพอดี…
นารุโตะหน้าเหวอเต็มที่ ส่วนซากุระก็ไม่แพ้กัน นั่งอ้าปาก 360 องศา…จนแมลงวันบินเข้าปากไป 3 ตัว
สมองของทั้งคู่กำลังค้างจังงัง ซากุระเริ่มลำดับเหตุการณ์เรื่อยๆ ช้าแสนช้า……
พอถึงฉากสำคัญ เธอรีเพลย์สมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า…..ปากหวอๆเริ่มหุบ ความอายแล่นพล่านเต็มหน้า สาวน้อย
หน้าแดงแปร๊ด แล้วเสียง 35 หลอดก็ถูกขุดขึ้นมาใช้อีกครั้ง !
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เนจิและเท็นเท็นที่พยายามพยุงตัวเองขึ้นมาจากการหักรถของซาสึเกะ อุดหูแทบไม่ทัน สมองก็คิดไปว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมซากุระต้องแหกปากขนาดนี้ !?
ซาสึเกะเองก็หันมามองอย่างตกใจ
“เป็นอะไร” ภาพตรงหน้าทำให้เขางงจนพูดอะไรไม่ออก ซากุระกำลังแหกปากลั่น น้ำตาเล็ดส่วนนารุโตะก็กำลัง
อ้าปากกว้างหน้าซีดขาว….แต่ก็เริ่มสีเลือดฝาดขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนแดงไปถึงหู
เขาเก็บความสงสัยไว้และรีบหันกลับไปดูเส้นทาง ปล่อยให้เนจิกับเท็นเท็นซักถามพวกนั้นไปเกี่ยวกับเหตุการณ์
ที่เกิดขึ้น
“เป็นอะไรไปซากุระ” เท็นเท็นถาม เธอลูบหลังซากุระที่กำลังเลือดขึ้นหน้าและท่าทางกำลังจะบ้าขึนเรื่อยๆ
“ไม่ ไม่ ไม่ๆๆ” คนถูกถามหลับตาปี๋ เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมหัวเหมือนคนบ้า
“นารุโตะ เกิดอะไรขึ้น” เนจิหันมาถามนารุโตะ เพราะดูท่าทางว่าซากุระคงจะให้คำตอบกับพวกเขาไม่ได้แน่ๆ
“……” คิ้วเข้มของเนจิขมวดกันเป็นปมเบ้อเร่อ มีเวลาที่นารุโตะไม่พูดด้วยหรอเนี่ย…มันเกิดอะไรขึ้น?
ผ่านไปนานกว่าห้านาทีที่เท็นเท็นและเนจิพยายมซักถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ช็อกสนั่นโลก
แต่ก็ไม่ได้อะไรนอกจากคำว่า ‘ไม่’ และ ท่าทางอึ้งเงียบ พวกเขาทอดถอนใจและถอนตัวกลับไปไม่ได้ถามอะไรอีก ปล่อยให้พวกนั้นสงบสติอารมณ์ก่อนท่าจะเป็นความคิดที่ดีกว่า
ไม่นานนักหลังจากการเหยียบคันเร่งความเร็วนรกของซาสึเกะ เนื่องจากการที่ถนนโล่งไม่ค่อยมีรถด้วย พวกเขาจึงมาถึงจุดแวะพักที่สามได้อย่างรวดเร็ว
ซาสึเกะชะลอความเร็วรถลง เขาเข้าโค้งอย่างนิ่มนวลผิดกับเมื่อกี๊สิ้นเชิง รถคนสวยก็จอดตรงที่จอดรถหน้ามินิมารทปั๊มน้ำมันอย่างสวยงาม
คนขับเปิดประตูรถออกมาคนแรก ตามด้วยเนจิและเท็นเท็น แต่ซากุระกับนารุโตะกลับนั่งนิ่งอยู่ในรถ พวกเค้าทั้งสองยังอึ้งไม่หายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ซากุระจัง….” เด็กชายผมเหลืองที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างซ้ายเริ่มบทสนทนากับสาวน้อยริมหน้าต่างขวา
“….”
“ขอโทษนะ”
“….!” ซากุระอึ้งไปกับคำขอโทษของนารุโตะ ความจริงต้องเป็นเธอมากกว่าที่ควรขอโทษ “อะ เอ่ออ คือ ชั้น …”
“แหมๆ ชั้นเองตอนแรกก็เขิ๊นนเขินน แต่กลัวว่าซากุระจังจะฆ่าชั้นอีกรอบ ชิงขอโทษก่อนมันดีกว่าใช่ป๊ะล่ะ
เฮ่ะ เฮ่ะ เฮะ”
สีหน้าของนารุโตะทะเล้นเต็มพิกัด เขาหัวเราะแปลกๆเป็นเสียงประกอบฉาก
“…..แหะๆ นั่นสินะ” ซากุระยิ้มเจื่อนๆแล้วรีบลงไปจากรถอย่างรวดเร็ว ปกติเธอต้องฆ่าเขาตามคำพูดไปแล้ว แต่นี่ไม่ใช่……
สาวน้อยลงไปจากรถแล้ว เหลือเพียวเขา..ที่นั่งอยู่คนเดียว...
“…..ซากุระจัง จะรังเกียจไหมนะ?” สีหน้าของนารุโตะเรียบเฉย ดวงตาสีฟ้าทอประกายหมองหม่น
เขามองตามหลังของซากุระไป ในหัวสมองก็ล่องลอยไปไกลแสนไกล….
เมื่อซากุระเดินออกมาจากรถ สาวน้อยระงับความอายไว้ไม่อยู่ ถึงจะเป็นอุบัติเหตุแต่เธอก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบ !!
เธอจับที่ปลายจมูกโด่งรั้นของตัวเองเบาๆ แก้มของนารุโตะ…นิ่...ม..... ว๊ายย..ตายแล้ว! นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ๆๆ ไม่ๆๆ >< เธอชอบซาสึเกะคุงไม่ใช่หรอไงซากุระจะมาคิดแบบนี้ไม่ได้นะๆ
“ฮัดชิ้ว” เด็กสาวผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินจามจนจมูกแดง….ฮินาตะรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก
“ฮินาตะซัง ไม่สบายหรอครับ?” ลีที่นั่งข้างๆเธอถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง คิ้วเข้มปื๋อขมวดเข้าหากัน
“ ปะ เปล่าจ้ะ..สงสัยคงจะแพ้ฝุ่นน่ะ” ฮินาตะขอบคุณลี สาวน้อยมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง….
ทำไมรถของนารุโตะคุง..ถึงขับเร็วอย่างนั้นนะ ?
ซาสึเกะกำลังนั่งอยู่หน้ามินิมาร์ทที่ปั๊มน้ำมัน ดวงตาสีรัตติกาลจับจ้องไปที่สาวน้อยที่เพิ่งเดินออกมาจากรถ คิ้วเรียสวยเริ่มขมวดเข้าหากัน…..ทำไมถึงต้องโกรธนะเรา? เขาส่ายหัวกับความคิดแปลกๆและอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะคงที่…
เด็กหนุ่มก้มหน้าลงมองพื้นจึงไม่สังเกตุเห็นว่ามีผู้มาใหม่กำลังเดินมา
“ซาสึเกะคุง นั่งด้วยคนได้ไหมจ๊ะ? ” ซากุระยื่นหน้าลงมาถาม ซาสึเกะจึงสะดุ้งเล็กน้อยเพราะกำลังคิดอะไรไป
เรื่อยเปื่อยจนไม่ทันมอง
“อืม”
“ซาสึเกะคุง…เหม่ออะไรหรอ?” ซากุระถามด้วยสีหน้าร่าเริง เธอดูสบายใจขึ้นแล้ว
“เปล่า”
“แล้วเธอ..ละ?” เด็กหนุ่มถามคำถามกลับไป
“เอ๋ ? ชั้นหรอ ? ” ซากุระชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างสงสัย ซาสึเกะถามเรื่องเธอหรอ? …หรือจะเป็นเรื่องในรถ ? อ๊ะ !
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องตอบก็ได้” ชายหนุ่มคิดว่าซากุระคงไม่อยากจะตอบอะไร ตัวเขาเองก็ยังตกใจตัวเอง
ทำไมถึงถามไปอย่างนั้น?
“อะ เอ่อ …จ๊ะ” ซากุระรับคำอย่างโล่งใจปนผิดหวังนิดๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ซาสึเกะคุงถามเรื่องเธอแต่คำถามก็ดัน
มาเป็นเรื่องนี้ไปซะได้ เฮ้อออ ~ …. แล้วสายตาของเธอก็เหลือบมาเจอเนจิกับเท็นเท็นที่เพิ่งเสร็จมาจากการซื้อของ ทั้งสองถือถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยขนมกรุบกรอบและน้ำเต็มสองมือ ด้านหลังคือนารุโตะที่กำลังยัดไส้กรอก
เข้าปากหมุบหมับ
“ทำไมพวกนั้นยังไม่มาอีก” เด็กผนุ่มผมยาวเปิดประเด็นด้วยการถามถึงรถเพื่อนอีกสองคัน พวกเขาเองก็มาถึงที่นี่ได้ห้านาทีแล้ว หรือจะขับเร็วและทิ้งตัวออกห่างมากเกินไปหรือเปล่านะ?
“เดี๋ยวก็คงมากัน” เด็กหนุ่มหน้านิ่งตอบไป เขาเองก็คิดว่าขับเร็วเกินไป ถ้าเจ้านารุโตะไม่สร้างเรื่องอีกก็คงจะดี
แต่ยังไงเวรกะของเขาก็หมดไปแล้ว..เคราะห์กรรมคงตกอยู่ที่เนจิต่อ
“นี่ๆ อีกนานไหมกว่าจะถึงน่ะ” เท็นเท็นถาม นารุโตะที่ไส้กรอกเต็มปากจนพูดไม่ได้ก็พยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย
“คิดว่าถ้าออกจากที่นี่ไป ประมาณ15 นาทีก็ถึงแล้วละ”
“เฮ้อออ อยากให้ถึงโรงแรมเร็วๆจัง” นารุโตะที่กลืนไส้กรอกลงไปแล้วพูดโพล่งขึ้นมา เขาเอาแขนเสื้อปาด
ซอสมะเขืดเทศที่ติดอยู่ริมปากเล็กน้อย อี๋ ..ซกมก
ไม่นานนักที่พวกเขานั่งรอกันอยู่ตรงม้านั่งหน้ามินิมาร์ท รถของกาอาระและคิบะก็มาถึงพวกคนอื่นๆเริ่มทยอย
ลงมาจากรถ เสียงเจี๊ยวจ้าวสมกับเป็นชาวโคโนฮะดังลั่นปั๊มน้ำมันที่เงียบเหงา
...เริ่มด้วยอิโนะที่วิ่งลงมาและรีบเข้าห้องน้ำไป ดูท่าจะเมารถถฝีมือคนขับคันคุโร่ และตามด้วยคิบะที่วิ่งทั่กๆ
เหมือนกันจากรถคันต่อไป….อากามารุคงฉี่ใส่เขาเข้าให้แล้ว
และเพื่อนๆบางคนก็เดินเข้าไปหาของกินมาตุนไว้ที่มินิมาร์ท และบางคนที่ของีบในรถต่อ...ก็สมกับเป็นพวกนี้แล้ว
“กาอาระ... กินอะไรไหม” เทมาริถามน้องชายของเธอ และเขาก็หันมามองด้วยดวงตานิ่งเฉยเหมือนเคย
“ไม่ละ”
“ชั้นกินๆ ไปเจ๊ ไปหาของกินกัน” คันคุโร่ดูท่าทางกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ แต่อย่างพ่อหนุ่มคนนี้หรือจะสู้ ‘อาซ้อ’
เทมาริของเราได้
“ใครถามยะ? นายน่ะไปกินขนมปังทาเนยที่เหลือในรถเอาแล้วกัน กินอะไรบ่อยๆมากมาย เปลือง!”
สิ้นคำพูดทิ่มแทงดวงใจน้อยๆ (?) ของคันคุโร่ เจ้าตัวก็เดินคอตกปะหล่กๆ ไปหยิบขนมปังที่ว่ามากัดกร้วมไป
น้ำตาไหลไปอย่างน่าเวทนายิ่ง….
กาอาระที่นั่งมองผู้พี่ทั้งสองทะเลาะกันอย่างเด็กๆก็ถอนหายใจหน่ายๆ ….เขารู้สึกไม่ดีมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว เหมือนกับมีเรื่องไม่ดีเกืดขึ้นอย่างนั้นแหละ แล้วดวงตาสีเขียวซีดก็เบือนไปสบเข้ากับสาวน้อยเจ้าของเรือนผมสีชมพูสดใส
เธอกำลังคุยอย่างออกรสกับอิโนะ รอยยิ้มระบายเต็มใบหน้าน่ารัก…..แต่กาอาระกลับรู้สึกไม่ดีเลย...ไม่ดีเลยจริงๆ........
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษที่ผมไม่ได้มาอัพนานนะครับ พอดีเกิดเหตุไมีคาดฝัน ผมต้องบินไปญี่ปุ่นแบบกระทันหันมากๆ
>< ต้องขอโทษอีกทีครับ (คำนับ) คราวนี้พอกลับมาจากสุวรรณภูมิปุ๊ป ก็ตรงดิ่งกลับบ้านมาอัพให้เลย
ก็คราวนี้จะอัพเยอะหน่อยครับ แทนคำขอโทษที่ทำให้ต้องรอ แฮะๆ ><
ขอโทษอีกครั้งคร้า บบบ ~ BENKYO * (virgin_sasuke@hotmail.com)
ความคิดเห็น