ห้องเก็ยของ BENKYO * ไม่ต้องเข้ามานะครับ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ข้อสอบด่านแรกครับ แฮะๆ  เชิญวิจารณ์กันได้เลยนะฮะ ^ ^

เนื้อเรื่อง

ดวงตาสี

      ดวงตาสีมรกตสุกใสเหลือบมองไปที่ประตูบานหนึ่ง…มือเรียวยกขึ้นค้างลังเลว่าควรจะเข้าไปดีหรือไม่ และแล้วสาวเจ้าก็สูดหายใจลึก บานประตูถูกเปิดออกอากาศร้อนด้านนอกกระทบกับความเย็นจาก

เครื่องปรับอากาศที่ติดตั้งอยู่ภายในร้าน …… ‘hostclub  of  the  dream’….

“ขอโทษค่ะ…มีใครอยู่ไหม” เสียงใสกังวาลเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางของซากุระ เธอลังเลเล็กน้อยว่าควรจะเข้าไปดีไหม?   

            ในร้านกว้างไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมีก็เพียงแต่เสียงของเครื่องปรับอากาศที่ให้ความเย็นอยู่

เท่านั้น…เธอก้าวเท้าเข้าไปใกล้เคานต์เตอร์ไม้สักสีอบอุ่นและพบว่ามีสมุดเล่มสีดำวางอยู่…..สาวน้อยหยิบมัน

ขึ้นมาอย่างลังเล นิ้วเรียวกรีดสมุดเล่มบางออกเปิดดูอย่างถือวิสาสะ

            เนื้อความในสมุดทำให้คิ้วสวยได้รูปของเธอขมวดเข้ามากันจนแทบจะเป็นปม…

’แค่คำถาม..อย่างเดียว?’

คำถามมากมายถูกใครบางคนเขียนลงในช่องตารางแต่แปลกที่กลับไม่มีคำตอบ..เหมือนกับจะรอให้ใครมาตอบ

ให้อย่างนั้นละ?

            ซากุระเหลือบไปเจอเข้ากับปากกาที่วางอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  เธอรู้สึกเอะใจนิดหน่อย…ดวงตาสีมรกตวาววับอย่างอยากรู้ …นี่มันเป็นยังไงกันแน่…..แล้วถ้าเธอเขียนคำตอบลงไป ??

 สาวน้อยจับปากกาขึ้นมา แล้วสายตาก็เริ่มกวาดมองตัวหนังสือที่อยู่ในสมุด….เริ่มที่คำถามแรก…

 ‘ ชื่อ ‘    …… ซากุระจรดปลายปากกาลงไป มือเรียวขยับเป็นจังหวะการเขียนชื่อของเธอ…’ฮารุโนะ ซากุระ’

‘ สถานที่  ‘  …..สถานที่งั้นหรอ อาจจะเป็นที่ที่เธออยู่ตอนนี้ก็ได้สินะ  ………’ ทะเล ‘

‘ คนรัก  ‘   เมื่อเห็นคำถามสุดท้าย ความสงสัยมากมายก็พวยพุ่งเข้ามาในสมองของเธอ….คนรัก..

                ทำไมต้องถามถึงคนรักละ? ถ้าเกิดไม่มีคนรัก…. จะเป็น…รักข้างเดียวได้ไหมนะ  ?  สิ้นความคิด

                เธอก็เขียนคำตอบสุดท้ายลงไปในตารางที่ถูกเตรียมไว้ ………’  อุจิฮะ  ซาสึเกะ ‘…………

            นัยน์ตาสีมรกตไหววูบ...เสียงสายลมหวีดหวิวดังขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ มวลอากาศร้อนชื้นระวนมากระทบพวงแก้ม
ของเธอ..โลกทั้งหมดราวกับหมุนไปเร็วแสนเร็ว ซากุระทรงตัวไม่อยู่ มือเรียวพยายามอุดหูที่เต็มไปด้วยเสียงอื้ออึงประหลาด แล้วแสงขาวดำก็พุ่งวูบเข้ามาในห้วงความคิด และหมุนอยู่ในหัว…เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น !   สาวน้อยรู้สึกมึนหัวเหมือนกับตีลังกาอยู่กลางอากาศหลายรอบ ศรีษะของเธอส่ายไปมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ และแล้วเธอก็ทรุดลงไปบนพื้นห้อง…พลันสติก็ดับวูบ..!

             เสียงฝีเท้าใครบางคนเข้ามาใกล้และดังขึ้นเรื่อยๆ  แพขนตาหนากระพริบถี่  เธอลืมตาโพลงอย่างตกใจ

รอบข้างให้ความรู้สึกแปลกไปจากแต่ก่อนทั้งๆที่สภาพและรูปร่างของสถานที่เหมือนเดิมเกือบจะทั้งหมด  อาจจะเป็นเพราะโซฟาประหลาดที่ตั้งอยู่ตัวเดียวกลางห้อง……’ มีคนนั่งอยู่นี่นา…..นั่น..ใครนะ?? เอ๊ะ?’

            ชายหนุ่มเรือนผมสีรัตติกาล….เขาหันหน้ามาทางเธอ ดวงตาสีนิลดำลึกลับน่าค้นหา เครื่องหน้าที่พอเหมาะ ทั้งจมูกที่โด่งสันเป็นคมและริมฝีปากได้รูปสวย……เขาคือคนที่เธอรู้จัก..ซาสึเกะคุง !!!!

ซากุระรู้สึกตกใจและงงงวยเป็นที่สุด….ทำไมซาสึเกะคุงถึงมาอยู่ที่นี่ละ?

“ทำไม..เธอถึง?..อ๊ะ!”  ไม่ทันที่สาวน้อยจะพูดจบ ข้อมือบางก็ถูกชุดขึ้นไปอย่างจงใจโดยคนตรงหน้า ซาสึเกะไม่พูดอะไรซักคำแต่กลับพยายามกึ่งลากกึ่งดึงเธอออกไปจากร้านเสียหลือเกิน

            ในที่สุดคนตัวเล็กก็แพ้แรงของคนตัวใหญ่เป็นที่ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วก่อนที่ซากุระจะได้เอ่ยปากถาม

อะไรอีกรอบ คนข้างตัวก็พูดขัดมาซะก่อน

“ไปเดินเล่นกันเถอะ”

ใบหน้าคมคายนิ่งสนิทดวงตาคู่สวยมองตรงไปข้างหน้าอย่างเฉยชาเช่นเคย…แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าน้ำเสียงเขา

ช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน…

“ซาสึเกะคุง…มันหมายความว่ายังไง เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไงน่ะ แล้ว?..”

คนถูกถามเบือนหน้ามามองเล็กน้อย ผมสีดำสวยปลิวลู่ลม...เขายิ้มเล็กน้อย…อ๊ะ ยิ้มงั้นหรอ?

ซากุระแทบจะยกมือขึ้นมาขยี้ตาแทบไม่ทัน เธอคิดว่าบางทีฝุ่นทรายที่ชายหาดอาจจะปลิวเข้าตาเธอก็ได้…

ซาสึเกะคุงจะยิ้มให้เธออย่างนั้นหรอ? …..ไม่จริงน่า!

“ไม่ต้องสนใจหรอก….ไปเดินเล่นกัน”  ไม่ว่าพลาง มือใหญ่ก็ดึงเธอให้ตรงไปยังชายหาดอีกครั้ง เส้นผมสีชมพูอ่อนของซากุระปลิวตามแรงลม เธอรู้สึกว่าผมชักจะยุ่งขึ้นเรื่อยๆแล้ว

            ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงชายหาดกว้าง….ทะเลใสสะอาดมีเกลียวคลื่นซึ่งม้วนตัวเป็นวงสวยซัดถูกเข้ามายังหาดเนิบๆทรายละเอียดสีส่องสว่างโดนน้ำทะเลจนเปียกแฉะและดวงอาทิตย์ก็สาดแสงจ้าสมกับเป็นหน้าร้อน แต่อากาศที่นี่กลับไม่ร้อนมากเพราะมีเมฆที่ลอยเป็นกลุ่มเล็กบ้างใหญ่บ้างช่วยกันบดบังแสงอาทิตย์เป็นครั้งครา

            ซากุระเหยียบลงมาบนทรายนุ่ม…ลมอุ่นพัดพาความงงงวยในเหตุการณ์ที่ผ่านมาและความกังวลใจไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงแค่ความผ่อนคลายและสบายใจเป็นยิ่งนัก…..

“เล่นน้ำไหม?” ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเธอหันมาถาม  ซากุระทำหน้าฉงนเล็กน้อย…นี่มันเหมือนความฝัน!!

            ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไรกลับไป น้ำเย็นก็ถูกสาดเล็กน้อยมาปะทะกับใบหน้า  ...เธอปิดตาแทบไม่ทัน

            มือเรียวยกขึ้นมาปาดน้ำออก  พอลืมตาได้ก็เห็นคนตรงหน้ายืนยิ้มอย่างพอใจกับผลงาน  ยิ้มอีกแล้ว !!  แต่เมื่อสายตาไล่ลดระดับลงมาเรื่อยๆ จากใบหน้าเป็นไหล่ และลงมาจนถึงมือ  เธอก็สะดุ้งวูบ!

            ถังใส่ทรายที่ตอนนี้มีน้ำอยู่ข้างในเล็กน้อยปรากฏอยู่ในมือของร่างสูง และไม่ทันไรซาสึเกะก็สาดโครมลงมาอย่างไม่เห็นใจซักนิด ความเปียกปอนแล่นชื้นตั้งแต่ใบหน้าลงไปเรื่อยๆจน

เกือบจะทั้งตัว  เสียงน้ำหยดติ๋งๆดังก้องอยู่ในโสตประสาทของคนที่ยืนอึ้งอยู่  พอสติกลับมา สมองแสนดีก็ปั่นเร็วจี๋ ก่อนที่ความคิดจะแล่นกิ๊ง !

“ซาสึเกะคุง ทำอะไรน่ะ”  ซากุระเดินเข้ามาด้วยทีท่าโกรธนิดหน่อยและนั่นทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจสุดๆ

“ชั้นน่ะ เปียกหมดแล้วนะ” ดวงหน้าหวานงองำขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ

            ซาสึเกะเห็นว่าทีท่าไม่ดีจึงถอยห่างออกมานิดหน่อย แต่แม่คุณก็ยังเดินต้อนมาเรื่อยๆ จนตอนนี้เขามายืนในทะเลที่ระดับน้ำสูงเกือบถึงเข่า

            เมื่อซากุระเห็นช่องโหว่ของคนตรงหน้าก็ไม่ปล่อยให้พลาดที มืดยื่นสวบไปพลักคนตรงหน้าหมายจะทำให้ล้มลง และเป็นผล คราวนี้เป็นฝ่ายเขาที่เสียท่า !!!

            คนโดนมุ่งร้ายล้มลงไปบนน้ำทะเลตื้นเต็มๆ ตัวเขาเปียกปอนไม่เป็นท่า รู้อย่างนี้ไม่เดินหนีมาทางนี้

ซะก็ดีหรอก…

            คราวนี้เขาจะต้องเอาคืน เมื่อเจ้าตัวยันตัวลุกขึ้นได้ ดวงตาสีรัตติกาลก็วาววับประหลาด เขายื่นมือไปจับซากุระที่อยู่ตรงหน้า และพยายามดึงเธอลงไปในทะเล !! …..  

            ไม่นานนักพละกำลังของเขาก็สัมฤทธิ์ผล ….แผนสำเร็จ ซากุระดิ้นพลั่กๆอยู่ในการเกาะกุมของเขา   ระดับน้ำตอนนี้อยู่สูงประมาณอกซึ่งเป็นทำเลที่ดี….มือใหญ่ยื่นมาเกาะกุมที่เอวบางของคนตรงหน้าแน่นอนว่า

คนโดนจับเอวรู้สึก…ซากุระหน้าแดงแปร๊ดไปจนถึงหูและภาพนั้นทำให้เขาขำในใจนิดๆถึงใบหน้าจะยังรักษามาดนิ่งแสนนิ่งไว้ก็เถอะ

”เอาละนะ”  สิ้นเสียงซาสึเกะก็กระชากคนตรงหน้าลงไปใต้น้ำ!  แน่นอน..ด้วยการเกาะกุมของซาสึเกะ ซากุระไม่มีทางหนีได้  ไม่นานนักเขาก็ยกตัวเธอขึ้นมาพ้นน้ำ  เจ้าหล่อนอ้าปากสูดอากาศหายใจอย่าหนัก

ดวงหน้าแดงก่ำด้วยความตกใจสุดๆ เธอจ้องเขม็งมาที่คนตรงหน้า …เขากำลังทำหน้านิ่งใส่เธอเหมือนเคย

“เปียกหมดเลย”   เจ้าหล่อนเอ่ยขึ้น คิ้วสวยขมวดเข้าหากันจนแทบจะผูกเป็นโบว์  

“ซาสึเกะคุงเปียกนิดเดียวเอง..”

“ดีแล้ว”   ซากุระทำหน้ายุ่งยิ่งกว่าเก่าเมื่อได้ยินคำตอบ  อย่างนี้มันไม่แฟร์ !

            ไม่ทันที่เธอจะคิดแผนตอบโต้กลับไป ร่างบางก็ถูกปล่อยออกจากพันธนาการของซาสึเกะ  แน่นอนตอนนี้แหละที่จะได้เอาคืน !

            เธอพยายามเอามือดันไหล่คนประทุษร้ายให้ลงไปใต้น้ำ….ถ้าเป็นธรรมดาผู้หญิงตัวเล็กคงจะทำ

ไม่ได้ แต่คิดผิดหรือเปล่า  นี่คือ ฮารุโนะ ซากุระ นะ !!?

ได้ผลซาสึเกะถูกเอาคืนจนได้ แต่หลังจากที่เธอคิดดีใจอยู่ได้ไม่นานร่างบางก็ถูกลากลงข้างล่างด้วยฝีมือใครบางคน

            ซากุระตกใจไม่หายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอถูกดึงไหล่ลงมาในน้ำทะเลใส และเมื่อลืมตาก็เห็นซาสึเกะอยู่ตรงหน้า เขากลั้นหายใจอยู่ใต้น้ำอย่างสบายๆ  และเหตุการณ์บางอย่างก็เกิดขึ้น!....

ใบหน้าคมคายค่อยๆยื่นเข้ามาใกล้ …..ใกล้ที่สุดในชีวิต ใกล้จนจมูกของทั้งคู่แทบจะชนกันอยู่แล้ว….

ซากุระใจเต้นรัวแทบจะระเบิด ความฝันของเธอ….ฝันที่เคยฝันมานานแสนนาน จูบของซาสึเกะคุง..?!

                ริมฝีปากนุ่มของคนตรงหน้าประกบเข้ามาค้นหาความหวานแสนหวานของสาวน้อยเขาบดขยี้ริมฝีปากของเธอด้วยความร้อนของเขาไปเรื่อยๆ…เรื่อยๆตอนนี้ซากุระรู้สึกร้อนไปทั้งตัวจนแทบจะระเบิดและเธอก็กำลังหายใจไม่ทัน  มือเล็กกำ
ขึ้นมาทุบคนตรงหน้าพลั่กๆ ไม่นานเขาจึงถอนริมฝีปากออกไป

            ซากุระโผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำอย่างงรวดเร็ว เธอหอบหายใจถี่รัวใบหน้าแดงก่ำ แดงแสนแดง…..

หลังจากที่เธอได้อากาศหายใจพอแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปสบเข้ากับดวงตาที่เคยเย็นชา…ที่ตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นความอบอุ่นที่ส่งลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ   ‘....ซาสึเกะคุง..รับความรู้สึกของเธอ….แล้ว…ใช่ไหม? ‘

            ดวงตาคู่สวยคอหน่วงไปด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดี รอยยิ้มที่กลั่นกรองออกมาจากหัวใจของ

ซากุระเผยให้เห็น….ช่างเป็นใบหน้าที่มีความสุขจริงๆ

            เธอเห็นซาสึเกะยิ้มให้อย่างอ่อนโยนอีกครั้ง มือเรียวถูกยื่นออกไปช้าๆหมายที่จะสัมผัสเขา….

แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด 

            ปรากฏกาณณ์ประหลาดกับเกิดขึ้นกับเธออีกครั้ง…เสียงลมอื้ออึงประหลาดและแสงสีขาวสลับดำที่วิ่งวนเข้ามาในมโนจิต เธอรู้สึกเวียนหัวสุดๆแต่มือบางก็ยังพยายามยื่นออกไปอย่างลำบาก….นี่ไม่ใช่ความฝัน..

ไม่ใช่ความฝัน ‘..ไม่ใช่!!..’

            น้ำตาใสเอ่อคลอมากขึ้นเรื่อยๆ ภาพของซาสึเกะคุงที่ยิ้มให้เธอเริ่มรางเลือน…สติสุดท้ายถูกฉุดกระชากเพราะ
ความปราถนาอันแรงกล้าของหัวใจ  มันจะต้อง ไม่ใช่ฝัน !…………….มือที่ยื่นออกมาอย่างสั่นคลอนทิ้งตัวลงดิ่งตาม
แรงโน้มถ่วงของโลก  ร่างบางทรุดลงไป………ยังพื้นห้องไม้สักเงางาม ดวงหน้าหวานมีรอยน้ำตาเปรอะเปื้อน……แต่ทั้งร่างเธอก็เปียกโชก…เส้นผมสีชมพูละเอียดที่ปอนไปด้วยน้ำสยายลงบนพื้น  ที่ปลายเท้าของสาวน้อยยังมีทรายติดอยู่เล็กน้อย …เจ้าตัวกำลังสลบอย่างไม่รู้ตัวอะไรซักนิด

            เสียงฝีเท้าห่างออกไปเรื่อยๆ…และเรื่อยๆ….. ประตูถูกเปิดออกโดยเขา แสงสว่างจ้าจากทัศนีภาพของหน้าร้อนทางด้านนอกสาดเข้ามาภายในห้องที่หญิงสาวนอนสลบอยู่…..

ร่างสูงที่เดินห่างออกไปหันมามองเล็กน้อย…เส้นผมสีรัตติกาลไหวพลิ้วยามลู่ลมทะเล ดวงหน้าคมคายเผยรอยยิ้มอบอุ่นที่มองดูแล้วช่างแสนเศร้า……..  อุจิฮะ ซาสึเกะ  เดินออกไปและไม่หันกลับมาอีก…..

…………………………….แล้ว มันคือความฝัน…. หรือเปล่านะ? ……………………………………………………………………....................................................................