ตอนที่ 5 : บทที่ 4 : กองเรือที่ 3 เดินทาง!!!
บทที่ 4 : กองเรือที่ 3 เดินทาง!!!
“ประกาศเหตุฉุกเฉิน!! ประกาศเหตุฉุกเฉิน!! ขอให้สาวเรือรบทุกคนมารวมตัวที่ห้องประชุม ณ กองบัญชาการด้วยค่ะ”
หลังจากที่ลิเอะได้รับเอกสารขอความช่วยเหลือได้ไม่นาน เขาได้สั่งให้เล็กชิงตันเรียกระดมสาวเรือรบทุกคนที่อยู่ในฐาน เพื่อที่จะคัดเลือกเรือที่จะส่งไปช่วยเหลือ และกำจัดพวกกองเรือทะเลลึกตามที่ได้รายงานมา
ณ ห้องประชุมใหญ่ของฐานทัพเรือ ตึกกองบัญชาการ
ภายในห้องประชุมขนาดใหญ่ที่มีลักษณะคล้ายกับห้องบรรยายของมหาลัย ภายในเต็มไปด้วยสาวเรือรบมากมายที่นั่งแบ่งตามประเภทของตัวเองอย่างชัดเจน โดยจำนวนของประเภทที่เยอะที่สุดจะเป็นเรือพิฆาตที่มีลักษณะในรูปร่างเด็กสาวประมาณ ม.ต้น ตามมาด้วยเรือลาดตระเวนเบาและหนักที่ดูมีอายุขึ้นมาหน่อย ส่วนเรือประจัญบานและเรือบรรทุกเครื่องบินนั้นดูมีความเป็นผู้ใหญ่และดูมีอายุมากที่สุด
ทันทีที่ลิเอะเดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกับเล็กชิงตัน สาวเรือรบทุกคนต่างจ้องที่ลิเอะอย่างใจจดใจจ่อ เหมือนกับมีแรงกดดันบางอย่างส่งตรงมาที่ลิเอะ เขาเริ่มที่จะหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะพูดถึงรายงานที่ได้รับมา
“เอาหล่ะ ก่อนที่จะประชุม ผมขอแนะนำตัวเองก่อนเลยล่ะกัน
ผมชื่อ ลิเอะ เป็นผู้การคนใหม่ของฐานทัพเรือแห่งนี้ิ ผมเพิ่งย้ายมาประจำการตั้งแต่เมื่อวาน ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ”
พูดจบลิเอะก็โค้งลงอย่างสุภาพต่อหน้าสาวเรือรบทั้งหมด ก่อนที่จะเงยขึ้นมาและพูดถึงเนื้อหาของการประชุม
“เรามาเข้าเรื่องเลยดีกว่านะ ด้วยเหตุผลที่ผมเรียกทุกคนมาประชุมก็เนื่องจาก มีเอกสารจากทางออสเตรเลียส่งมาถึงพวกเรา ใจความข้างในบอกว่าพวกเขาพบกับกองเรือทะเลลึกขนาดใหญ่ แถมยังมีเรือบรรทุกเครื่องบินชั้น โอไมครอน Type-4 ถึง 2 ลำ ที่มาพร้อมกับการคุ้มกันของกองเรือพิฆาตชั้น เดลต้า เรือลาดตระเวนเบาชั้น เอปไซรอน เรือลาดตระเวนหนักชั้น ไอโอต้า อีกจำนวนหนึ่ง”
“ขอถามอย่างหนึ่งค่ะ”
พอลิเอะพูดถึงตรงนั้น ได้มีผู้หญิงคนนึงจากกองเรือบรรทุกเครื่องบินได้ยกพูดขึ้นมาขัดจังหวะและยกมือขึ้นสูง ลิเอะพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้ถามได้ ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเอ่ยขึ้น
“ก่อนอื่นชั้นขอแนะนำตัวต่อผู้การก่อนนะคะ...ชั้นมีชื่อว่า ยอร์คทาวน์ ค่ะเป็นเรือธงของกองเรือที่ 3 ที่ประจำการอยู่ ณ ฐานแห่งนี้ค่ะ”
ยอร์คทาวน์นั้นเป็นหญิงสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเอนเตอร์ไพรซ์ ผมของเธอเป็นสีบอลน์ ไว้ยาวถึงต้นคอ ตาของเธอสีน้ำเงินอ่อนคล้ายน้ำทะเล แววตาของเธอเต็มไปด้วยความจริงจังแต่ยังแฝงความขี้เล่นเอาไว้ ชุดของเธอเป็นชุดกะลาสีคล้ายของเอนเตอร์ไพรซ์
เพียงแต่หมวกของเธอเป็นหมวกเบเร่ย์สีน้ำเงินเข้ม
มีถุงน่องสีดำยาวจนถึงต้นขาพร้อมกับใส่รองเท้าบู๊ทจนถึงหน้าแข้ง และใส่ถุงมือสีขาวยาวถึงต้นแขน
“คำถามของชั้นนะคะ อย่างแรกเลย ชั้นอยากทราบถึงจำนวนศัตรูที่เราจะต้องปะทะในศึกครั้งนี้ค่ะ”
“จำนวนของกองเรือศัตรูงั้นหรอ…….ขอโทษทีนะแต่ภายในเอกสารไม่ได้แจ้งไว้เลยหน่ะ”
ลิเอะพูดพลางไล่อ่านเอกสารไปพลางแต่สุดท้ายต้องส่ายหัวเนื่องจากไม่พบสิ่งที่หาก่อนที่จะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“แล้วเธอยังมีคำถามอื่นอีกไหม ยอร์คทาวน์”
“แน่นอนค่ะ อันนี้ไม่เชิงเป็นคำถามแต่ดูเหมือนเป็นคำขอร้องมากกว่าค่ะ”
“ถ้ามันไม่ได้มากมายอะไร ชั้นก็จะอนุมัติเอง ว่าแต่จะขออะไรงั้นรึ??”
ยอร์คทาวน์หลับตาลงครู่นึงก่อนจะก้มหัวลงพร้อมพูดขึ้นมาว่า
“ช่วยส่งชั้นกับกองเรือที่ 3 ไปโจมตีพวกกองเรือทะเลลึกด้วยค่ะ!!!”
ลิเอะไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าเบาๆ หลังจากนั้นไม่นาน ยอร์คทาวน์ เล็กชิงตัน เรือพิฆาตและเรือลาดตระเวนอีกจำนวนหนึ่งก็ได้เดินออกจากห้องประชุมไปอย่างเงียบๆ
สาวเรือรบที่เหลือจ้องมองลิเอะราวกับรอคอยคำสั่งที่จะสั่งแยกย้ายหรือจะประชุมชี้แจ้งต่อ
ลิเอะเห็นอย่างงั้นจึงเอ่ยขึ้นมาก่อนที่จะเดินออกจากห้องประชุมไป
“เอาล่ะ ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วก็แยกย้ายกันได้แล้ว”
.
.
.
.
.
.
.
ณ เย็นวันนั้น ที่ท่าเรือใกล้ๆกับโกดังเก็บอาวุธ
หลังจากที่ยอร์คทาวน์กับเล็กชิงตัน และสมาชิกในกองเรือที่ 3 คนอื่นๆได้ออกจากห้องประชุม พวกเธอก็ได้มุ่งหน้ามายังโกดังเก็บอาวุธแล้วทำการติดตั้งอุปกรณ์ทันที
อุปกรณ์ที่ติดตั้งให้กับยอร์คทาวน์และเล็กชิงตั้นนั้น คือลานบินของเรือบรรทุกเครื่องบิน ซึ่งจะสะพายไว้ข้างลำตัวของสาวเรือรบ ส่วนเครื่องบินนั้นถึงแม้ขนาดจะเล็กลงจนสามารถใส่ในลานบินนั้นได้ แต่ประสิทธิภาพก็ไม่ได้ด้อยลงไปเลย
แต่อุปกรณ์ของยอร์คทาวน์นั้นต่างออกไปเล็กน้อย เพราะด้านหลังลนบินของเธอมีเครนสำหรับยกเครื่องบินน้ำด้วย
ส่วนพวกเรือพิฆาตกับเรือลาดตระเวนจะต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง พวกเธอจะสะพายเครื่องยนต์ของเรือไว้ข้างหลังเหมือนกับเป้เดินทาง และอาวุธในมือของเธอจะมีลักษณะคล้ายกับป้อมปืนของเรือพิฆาตและเรือลาดตระเวน
ซึ่งในตอนนี้กองเรือที่ 3 ทั้งหมดได้ยืนอยู่บนผืนน้ำ ส่วนบนท่าเรือนั้นก็มีสาวเรือรบลำอื่นๆและลิเอะได้มาหาก่อนที่พวกเธอจะออกเกินทาง
“เอนเตอร์ไพรซ์...ระหว่างที่ชั้นไม่อยู่ ฝากเธอดูแลฐานแห่งนี้ด้วยนะ ดูแลน้องสาวของชั้นและคุณผู้การดีๆด้วยล่ะ”
“เข้าใจแล้วล่ะน่าเล็กซ์ เธอไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ชั้นคนนี้ไม่เคยทำให้เธอผิดหวังอยู่แล้วล่ะ ไว้ใจได้เลยนะ”
“อื้อ!! ขอบคุณมากนะเอนจั…”
“จะร่ำลาอีกนานไหมเนี้ยคู่นี้ มันเสียเวลาของเรานะโว้ยยย”
ระหว่างที่เล็กชิงตั้นกำลังคุยกับเอนเตอร์ไพรซ์นั้น จู่ๆยอร์คทาวน์ก็ได้ตะโกนขึ้นมาขัดจังหวะทั้งคู่ก่อนที่เธอจะกระแอ่มเบาๆก่อนจะผายมือไปทางลิเอะ
“อะเอ๋...จะให้ชั้นพูดงั้นหรอ...ก็ได้ๆ ชั้นก็คงไม่รู้จะกล่าวอะไรนะ เอาเป็นว่าขอให้กองเรือที่ 3 ประสบความสำเร็จและได้ชัยชนะกลับมาล่ะกันนะ”
“โอ้!!!!!!”
สาวเรือรบทุกคนจากกองเรือที่ 3 ขานตอบรับอย่างสุดเสียง ก่อนที่ยอร์คทาวน์จะตะโกนว่า
“กองเรือที่ 3 ออกเรือได้!!!!!”
จบบท
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
