นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
love chang เปลี่ยนรักให้เป็นเธอ
เมื่อความรักในอดีตทำหัวหัวใจปิดกั้นไม่อยากมีรัก เขาจะสามารถเปิดใจทะลายกำแพงได้หรือไม่
ผู้เข้าชมรวม
106
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
106
หมวด : รักดราม่า
อัปเดตล่าสุด : 15 มิ.ย. 56 / 13:37 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
นานาเพิ่งรู้สึก รู้จักความรู้สึกของตนเองมากขึ้น แล้วเธอควรทำแบบไหนกันน่ะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
มุมห้อเรียนที่แสนเียบเหา ห้อมล้อม้วยเสียโวเวแ่มีเพียวามเียบเท่านั้นที่ปราอยู่ที่เียว ภายในห้อ
"นานา ไปิน้าวับพาเราน่ะ" ยูนวนพร้อมึเธอให้ลุึ้น นานาหันไปมอที่้นเสีย้วยสายาแ็ร้าว
"ไม่ไป" เธออบเสียห้วน
"เมื่อไหร่เธอะลับมาเป็นเหมือนเิมน่ะเมื่อไหร่เธอะยิ้มอีรั้ นานา" ยูนถาม้วยน้ำเสียห่วใย
"ปล่อยันไว้นเีนวเถอะ" นานายืนยันอีรั้ ยูนนิ่แล้วยิ้มแห้ๆพร้อมเินาไป
+อโทษน่ะยูน ันไม่สามารถลับไปเป็นนเิมไ้อีแล้ว+ นานาิ
อ๊อ !!!!!! เสียอ๊อบอเวลาเลิเรียน เพื่อนทุนออหมแล้วเหลือแ่นานานเียวที่ยันั่เหม่อมอออไปนอหน้า่า ภาพที่เธอเยเินุยับเพื่อน เินลับบ้านไม่มีอีแล้ว ื ื เสียมือถือเธอัึ้นทำลายวามเียบหน้าอบ่บอว่าเป็นนที่เธอรอ เธอเพียัสายนั้นทิ้ แล้วเินออาห้อไป
"อย่าน่ะ ันอโทษ ันไม่ไ้ั้ใยุ่ับเาเลยน่ะ"เสียเล็เเหลมัออมาาในห้อหนึ่ นานายืนนิ่ับเสียที่เธอไ้ยิน รั้หนึ่เธอเยเป็นนโ่ที่อยทำัวเเรแบบนี้ เพราะผู้ายที่เธอเรียว่าแฟน
นานาเินามเสียนั้นไป เธอมอเห็นหิสาวลุ่มหนึ่ห้อมล้อมเ็สาวไว้นเียว นานาเะที่โ๊ะเรียนเสียั โรมโ๊ะนั้นล้มล "หึ" นานายิ้มมุมปาแสนน่าลัว "อย่ายุ่นานา มันเรื่ออันอย่าทำเป็นเ่ับเรือนอื่น "
ยัยนั้นพู "ใรยุ่" เธออบ พร้อมออเินไปที่นลุ่มนั้น
พวลุ่มหิสาวแวทาให้เธอัเธอเป็นเทพเ้า แล้วเธอ็้อพบับใบหน้าที่ฟ้ำ ราบน้ำาที่โอบล้อมใบหน้า นานาับมือเ็นนั้นแล้วลาออาวล้อม
"ันบอเธอว่าอย่ามายุ่ ยัยเ็นี้มันแย่แฟนัน" ยัยนั้นพู้วยน้ำเสียเือั "หึ แย่ ไม่เห็นรู้เลย" นานายัับแนเ็สาวและัหวะนั้นเอที่เธอ้อะั ยัยนั้นับแนเธออย่าับะ่าเธอ "ปล่อยยัยนั้นมาให้ัน" นานายิ้มเหี้ยม เธอสะบัมือนั้นอออย่า่ายาย "ไ้" นานาผลัเ็สาว พลั่ เสียเ็นั้นล้ม
ะนั้นเอที่ปราอีร่าหนึ่ที่แอบมออยู่ที่นอห้อ เาัเหลืออแล้วน่ะ "นี่ เธอทำอะไรอเธอ หา!!!"
นายนั้นไม่พูเปล่า เายัเินไปึมือเ็นั้นให้ลุึ้น นานาทำหน้าเบื่อหน่าย แล้วเธอ็เินออมาาห้อนั้น
"นี่!!!!!" เสียนายนั้นร้อเรียามหลัเธอ เธอเลือที่ะเิน่อไป ไม่สนใเสียนั้น
เธอเินมาหยุที่รถันหรู "ุหนู " ายนนั้นเรีย พร้อมเปิประูรถให้เธอ "ะลับบ้านเลยไหม รับ" เาถามอย่าสุภาพ นานาไม่อบ เาโ้ำนับแล้วรีบไปประำที่นั่นับ พร้อมออรถไปามเส้นทาอย่า้าๆ
อีร่าหนึ่ที่ยืนมอาหน้า่าั้นเรียน "ยัยเ็นิสัยเสีย" เาพูพรึมพรัม "อบุน่ะ่ะ" เ็สาวหน้าาฟ้ำพูึ้นพร้อมับโ้น้อยๆ "ไม่เป็นไร"เาอบพร้อมรอยยิ้ม
"ว่าแ่เธอรู้ัผู้หินนั้นไหม นที่ผลัเธออ่ะ" เาถามอย่าอยารู้ "อ่อ รู้ั่ะ เาื่อ นานา่ะ" "นานา"เาพูาม้วยเสียเบา "ั้นหนูอัวลับบ้าน่อนน่ะ่ะ" เธอบอพร้อมเินาไป
ภายในรถที่ับอย่า้าๆามเส้นทา เ็สาวมอออนอหน้า่ารถ พร้อมับวาที่ายเเววเ็บปว เธอเพียร้อไห้ นานาไม่เ็น้ำานั้นเธอเพียปล่อยให้มันไหลอาบแ้มสอ้า หัวใอเธอ่ามีบาแผลที่น่าเ็บปว หัวใที่ไร้วามรัไม่อยารับรู้เรื่ออะไรอีแล้ว
เสียวุ่นวายภายในห้อ่าน่าปวหัวริๆ นานาิ "นานา มีนมาหาเธออ่ะ" ยูนบอ นานาละสายาานอหน้า่า หันไปมอ้นเสียอย่าเบื่อหน่าย เธอไม่อบพร้อมหันหน้าลับมอนอหน้า่าอีรั้ เฮ้อยินถอนหายใเฮือให่ พร้อมเินออามุมนั้น
"หา!! ว่าไน่ะเธอไม่อยาุยับใร เธอให่มาาไหนันน่ะ ยัยเ็นิสัยเสียนนั้น" อลพูอย่าหัวเสีย
"นายรู้ั นานา้วยหรอันไม่เยเห็นนายเลยน่ะ" ยินถาม "่าเถอะ " เาอบพร้อม้าวาเ้าไปในห้อเรียน
"นายะไปไหนอนาย อย่าน่ะ" ยูนปราม นายนั้นื้อริๆ ยูนิ
ปั้!!! เสียบโ๊ะเสียั นานาหันมอที่้นเสียนั้น "นี่!!ยัยนิสัยเสีย" เาพูพร้อมับทุสายาที่มอมาทาเสียนั้น นานามอเา้วยสายาเหี้ยม
"เธอให่มาาไหนัน หา! ทำไมไม่ออไปเอัน หรือลัววามผิที่ทำไว้เมื่อวานัน" นี้มันนายนั้นนี่น่า นานาิ นานาเลือที่ะไม่สนใเสียนั้นแล้วมอผ่านไป
"นี่!!" อลับใบหน้าาวเนียนไ้รูปนั้นให้หันมอมาทาเสียอเา "หึ" เธอส่เสียที่ฟัูเรียบๆออมาอย่าน่าลัว "ปล่อย" เธอบอสั้นห้วน พร้อมับสะบัมือนั้นออาใบหน้าเธอ แ่เธอิผิเาไม่ปล่อยเธอไป่ายๆ เาบีบหน้าเธอแรึ้น
นานาเ็บแ่เธอ้อปั้นหน้านิ่ัน พร้อมับับมือนั้นออาหน้าเธอ แล้วสะบัมือนั้นอย่าเหลืออ
"นาย้อารอะไร"นานาถามเสียั พร้อมเินออาห้ออย่าหัวเสีย
เาเินามเธอออมาแล้วับ้อมือเธอไว้ทัน "ปล่อย" นานาล่าวเสียเ้ม อลไม่ปล่อย เาอุ้มนานาึ้นสู่อ้อมแน "นี่!" นานาร้อเสียั ไวว่าวามิอนนี้เธอมาอยู่าฟ้าโรเรียนับเาแล้ว
นานาิ้นอย่าแร "ปล่อยน่ะ" เธอบอเาเสียั เาไม่พูอะไร เพียแ่ปล่อยนานาล พลั่ ้นเธอระแทเสียั เธอัสีหน้าเหี้ยม อลมอูใบหน้าอนานาอย่าสสาร แ้มเธอแาฝีมือเา แ่อนนี้เาอารม์เสียเินไปไม่มีอารม์ี่วยเหลือเทอหรอ
"เธอมันนแบบไหนันน่ะ" อลถามพร้อมับเสร้มอไปทาอื่น นานานั่รนั้นไม่ลุไปไหน เธอเพียมอไปยัร่าสูที่ยืนรหน้าเธอ อย่าไม่เ้าใว่าเา้อารอะไรันแน่
“นาย-้อ-าร-อะ-ไร” นานาถามเสียแ็ อลหันมามอทา้นเสียที่ทำหน้าน่าลัวรนั้น +หน้าาอเธอ็ไม่ไ้เลวร้ายนานั้น ทำไมเธอ้อทำัวเลวร้ายนัน่ะ+ อลิ
“ไม่ไ้้อารอะไร แ่อยาเอเธอว่าเธอะสำนึผิไหม” อลอบ
“สำนึผิ หึ นายะให้ันสำนึผิเรื่ออะไรไม่ทราบ” นานาอบลับ
“เรื่อที่เธอทำร้ายเ็ผู้หินนั้น เพราะเรื่อผู้ายน่ะสิ” อลอบลับอย่าที่เาิไปเอ
นานานิ่ไม่อบอะไร นานานิ่ับสิ่ที่ไ้ยิน เรื่อผู้ายั้นหรอ
+ยัยนานานั้นหรอที่บ้าผู้าย นานาบเ็นั้นเพราะินหรอ ยัยนั้นโหันะ สมน้ำหน้าสุท้ายโนทำร้ายเอ เพราะผู้ายแท้ๆเธอเลยลายเป็นนแบบนี้ เสียที่นานาอย่าลืมมันที่สุลับมาอย้ำแผลที่มันยัไม่แห้ แผลที่ยัมีเลือึมในใ เธอไม่อยาทำร้ายใร +
รี๊!!! นานาร้อลั่น พร้อมับน้ำาที่ไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้ น้ำาเธอไหลออมาั่สายน้ำที่ไม่แห้เหือ นานาปิหูสอ้าแล้วร้อไห้อย่าน่าสสาร เธอร้อไห้หนัึ้นหนัึ้น
“ไม่!!!” นานาร้อลั่น พลุ่บร่าอเธอล้มลพร้อมับหยาน้ำาที่ไม่มีท่าทีว่าะหยุไหล แม้ร่าอเธอะแน่นิ่ไป
ยูนยืนมอร่าที่นอนแน่นิ่อยู่บนเียอยาน่าสสาร “ไม่เป็นอะไรแล้วน่ะ่ะ เมื่อรู่วามันเธอึ้นสูเินไปน่ะ่ะ และอาะเป็นเพราะอาารป่วย่อนหน้านี้ำเริบอี่ะ” ุหมอบอ “่ะอบุมาน่ะ่ะ”
ยูนบอพร้อมยิ้มน้อยๆ
พอหมอออไปยูนัสีหน้าุมอไปที่อลที่ยัยืนมอนานาอย่าสสัย “นายทำอะไรับ นานา” ยูนถาม
“ัน็ไม่เ้าใเหมือนัน ู่ๆนานา็ร้อเสียัแล้ว็ร้อไห้ออมา แล้วเธอ็สลบ ันไม่เ้าใเลยริๆ” เาอบพร้อมสีหน้ารู้สึผิ
ยูนนั่ลเ้าอี้้าเียพร้อมับ สัมผัสใบหน้าที่นิ่เยอย่าห่วใย “เธอเป็นอะไรไม่ไ้น่ะ นานาถ้าเธฮเป็นอะไรไปันอยู่ไม่ไ้”
ยูนพรึ่มพรัม พร้อมับสูมวามหอมาแ้มสวย
ยูนัสินใวนอลมาุย้านนอ “นายพูอะไรับนานาหรอ” ยูนถาม “ันแ่บอว่า นานาทำร้ายเ็นหนึ่เพราะผู้ายเออ่ะไม่ิว่าเธอะเรียนานี้”
“หา นายพูแบบนั้นับเธอไ้ไัน” ยูนถาม “มันร้ายแรนานั้นเลยหรอ” อลถาม้วยสีหน้าัวล
“ใ่ นายไม่วรพูแบบนั้นับนานา แ่ันบอเรื่อนั้นว่าทำไมับนายไม่ไ้หรอน่ะ” ยูนอบ้วยสีหน้าเ้มั “ันอโทษน่ะ” อลบอาใริ เาไม่ิว่ามันะเลวร้ายนานี้
ยูนไม่พูอะไรเพียเินลับไปในห้อที่นานานอนอยู่ ยูนร้อไห้เมื่อมอเห็นราบน้ำาที่ไหลอนานา
+ทำไมเรื่อแบบนี้มัน้อเิับเธอ้วยน่ะนานา+ ยูนิ
ยูนัสินใเินออไปนอห้อ แล้วเินไปที่ร่านั้นที่ยันั่อย่าเหม่อลอยออล ยูนนั่ล้าๆอล
“นายรู้ไหมว่าสิ่ที่นายพูมันเป็นแ่ำธรรมามาสำหรับทุน แ่ นานาอันไม่เหมือนนอื่น” อลมอมาที่ยูนอย่าอยารู้
“นานา โนทำร้ายมามาเินไป รั้หนึ่นานา เยอบผู้ายนหนึ่มาๆ นานาเป็นนที่ร่าเริสใสมา ผู้ายหลายนอบเธอ แ่เธอเลือนายนั้น ิน ินใร้ายมาินไม่เยื่อสัย์ับนานาเลย นานาโนินปั่นหัว นานาึ่มัะามไปทำร้ายนที่ินไปั่ว้วยทุน นมาถึยัยนั้นนนี้ินริั ินอเลิับนานา” ฮึ เสียสะอื้นอยูนัึ้น อละยื่นผ้าเ็หน้าให้เธอไม่รับแ่ยัพู่อไป
“นานาามไปทำร้ายยัยนั้นเหมือนทุรั้ นานาเินามหลัยัยนั้น ไปามทาที่ยัยนั้นเิน นนานาัสินใไปทำร้ายยั้ยนั้นอี ินมาเห็นเ้า ินห้ามนานาแ่นานาไม่ยอม เธอยัะเ้าไปทำร้ายยัยนั้น ินึผลันานาออายัยนั้น แ่นานาโร้ายเินไป ินผลัเธอลไปลาถนนอนนั้นรถผ่านมาพอี นานาโนรถน สุท้ายนานา็เ็บหนั นานาเริ่มไมุ่ยับใร ไม่สนในรอบ้า นลายเป็นแบบที่นายเห็นนี้แหละ นานาเย็นามา” ยูนยัร้อไห้ไม่หยุ เธอรันานามาแ่เธอไม่รู้ะ่วยนานายัไ
ภายในห้อที่เียบสบอลยืนมอร่านั้นที่แน่นิ่ นานายัไม่ฟื้นแม้ผ่านมาหลายั่วโม็าม ยูนเินเ้าับบ่าอล “นายลับไป่อนันะบอนที่บ้านอนานาเอ” ยูนบอ
“ไม่เป็นไรันยัไม่อยาลับ” อลบออย่าหนัแน่น “นายลับ่อนเถอะเียวนที่บ้านนานามาเรื่อมันะยุ่ไปันให่” ยูนบออย่าัวล อลเียบแล้วึพยัหน้ารับ พร้อมหันไปมอร่าที่ยันิ่อยู่ แล้วเินออ
ภายในห้อเียบร่าหนึ่ลุึ้นาารหลับใหล “เฮ้อ เอาอีแล้วิเรา ทำไมยัเป็นแบบนี้อีน่ะ” นานาพูึ้น
ยูนเินลับเ้ามาในห้อ เธฮเอับร่าเพื่อนสาวับท่าทาอิโรย “นานา ลุึ้นมาทำไม” ยูนบอ
นานายิ้มแห้ “ันเหนื่อย อน้ำไ้ไหม” ยูนรีบุลีุอหยิบน้ำให้นานา “อ่ะนี้ ื่ะ” เธอบอพร้อมส่หลอรหน้าหิสาว นานาูินน้ำอย่าหิวระหาย “อบใน่ะ” นานาบอพร้อมมอยูน หลาหลายวามรู้สึ นานาเริ่มสัมผัสถึวามเป็นห่วอเพื่อนที่แสนี ที่มัะอยู่้าเธอเสมอมา
“ฮึ ฮึ” น้ำาาวาู่สวยไหลออมาเป็นทาหยาลแ้มสวยหวาน “ยูน ันโ่ใ่ไหมอ่ะ ทำไม้อเป็นแบบนี้” นานาร้อไห้พร้อมับอร่าเพื่อนสาวแน่น ทั้สอนอันแทบะลืนเป็นร่าเียวัน
นานาร้อไห้ออมาอย่าไม่มีท่าทีะหยุ “ไม่เป็นไรน่ะ”ยูนบอพร้อมับประอใบหน้านั้นแล้วใ้นิ้วเรียวรีหยาน้ำาออไป
หนึ่เือน่อมา
นานาเินฟัเพลที่าาฟ้าเหม่อมอท้อฟ้าว้าให่ นานมาแล้วเธอไม่เยรู้สึมีวามสุเลย
้ออบใเาที่ทำให้รู้ว่าันยัมีเาอยู่ นที่เธอพึ่รู้สึว่ารั นที่อยู่้าเสมอมา
ร่าอหิสาวยืนเ่นส่าท่ามลาบรรยาาศเย็นๆอหน้าหนาว ายหนุ่มเินโอบอหิสาวา้านหลั “ว้าย” นานาร้อเสียหล พร้อมับลูเะมหาประลัยอเธอ “อ๊า”ายหนุ่มร้อึ้น
“นี้นายทำอะไรอนายอ่ะ เมื่อไหร่ะเลิยุ่ับันสัทีหา!!” นานาร้อลั่น อลยิ้มอย่าสใส อนนี้เารู้สึว่า นานาเปิใให้เามาึ้น
หลัาที่นานาออาโรพยาบาลนาเริ่มเปลี่ยนัวเอลับมาเป็นแบบเิม ไม่เียบเหมือนเมื่อ่อน
เธอมอเห็นว่าเป็นารระทำที่น่าสมเพศมา อลเริ่มมาป่วนเปี้ยนับีวิเธอมาึ้น เาเริ่มมาส่้าว ส่น้ำ แ่นานายัไม่ลืมเรื่อที่ผ่านมา มันยามาที่เธอะฝ่า่านที่หัวใเธอั้นึ้น แม้ะมีวามสุ แ่วามรู้สึอี้านอมุมมื็ไ้ปราึ้น
“นานาไปเรียนเถอะ” ยูนเินมาเรียเธอโยไม่ทันเห็นอล “อ้าวนายมาอยู่นี้ไ้ไัน” ยูนถาม
“ันมาเินรับลมน่ะ” อลบอพร้อมยิ้มหวาน
ยูนเินไปึ้อมือนานา “ป่ะไปันีว่าเียวสาย” ยูนบอพร้อมับมือเพือนเินาที่นั้น
“นี่เธอรัเาหรอ”ยูนถามอย่าสสัย “หา เธอหายวามว่าไันอ่ะ” นานาย้ำวามิเพือน “อ่อ ็นายอลนั้นแหละ บอันมาเลยน่ะ” ยูนถามพร้อมใบหน้าที่อยารู้อยาเห็น
“บ้า เปล่าะหน่อย ันรัเธอนเียวแหละ” นานาบอพร้อมอยูนอยาเย้าเล่น “ทำบ้าไรอ่ะ” ยูนถาม
นานายิ้มให้ยูนอย่าทะเล้น ยูนรู้สึว่านานามีวามสุมาึ้นว่าแ่่อนมา แ่สิ่หนึ่ที่ปราในใเ็สาวทั้สอนือวามรู้สึประหลา นานาอยาให้ยูนอยู่้าเธอเท่านั้น แ่ไม่ใ่ในแบบเพื่อน
+ันอยาอเธอแน่นๆั อยาหอมแ้มเธอั+ยูนิแบบนั้น นานาะรู้ไหมน่ะว่ายูนไม่ไ้รันานาแบบเพือน ที่เธอพร้อมะอยู่้า นานาเสมอเพราะเธอหลรันานา ยูนไม่บอวามรู้สึนั้นเพราะไม่อยาทำลายวามสัมพันธ์อนานาที่มีับเธอ
______________________________@@@@@___________________________________
ผลงานอื่นๆ ของ ninsom-n ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ninsom-n
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น