+ + + The Last Year + + +[Draco&Hermione] by Sandy Weasel

ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 5 +++Drop Drunk Gorgeous+++

 " อูยยย...อะไรกันเนี่ย " มัลฟอยพูดพลางกุมศีรษะที่เพิ่งถูกกระแทกอยู่บนพื้นทรายขาวสะอาด
ความมึนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เพื่งดื่มอย่างสนุกสนานอันตระธานไปจนหมด 
เช่นเดียวกับทางฟากของเฮอร์ไมโอนี่ที่นั่งนวดหน้าผากของตัวเอง 
แต่เธอกลับมึนหนักกว่าเดิมจนไม่สามารถบ่นออกมาเป็นคำพูดได้ ทั้งจากฤทธิ์ค๊อกเทลและฤทธิ์ประตูต้นปาล์ม 
สักพักมัลฟอยก็ยันตัวขึ้นยืนค้ำหัวของเธอ
" ประตูนี่มันปิดเป็นเวลารึไง "
เขาพูดพลางเอามือคลำตรงส่วนที่เคยเป็นประตูกลางลำต้นขนาดยักษ์ของต้นปาล์ม
" นี่... เกรนเจอร์ เธอจะไม่คิดหาวิธีกลับเลยรึไง........เกรนเจอร์.."
เขาก้มลงเอานิ้วเรียวๆสะกิดเธออย่างไม่ใส่ใจ แต่เธอยังไม่ตอบ
" เกรนเจอร์ " คราวนี้เขาก้มลงไปรวบตัวเธอขึ้นมาจากพื้นทราย เธอตัวอ่อนโงนเงน
ดวงตาหรี่ปรือเงยขึ้นมาสบตาสีฟ้าซีดที่ยังหลงเหลือประกายวิบวับอยู่อย่างเลื่อยลอย 
กลิ่นแอลกอฮอล์ทั้งจากตัวเขาและเธอคละคลุ้ง ทั้งสองยืนอยู่ชิดกันมาก ใบหน้าห่างกันไม่กี่นิ้ว
มือทั้งสองข้างที่ยังคงแตะไหล่บอบบางเริ่มดึงเข้ามาหาตัวทีละนิด ทีละนิด และ....
" โอ๊ะ...ให้ตายเหอะ คอไม่แข็งยังริกินอีก "
ก่อนที่ร่างของเฮอร์ไมโอนี่จะร่วงลงไปกองบนพื้นทรายอีกครั้ง มัลฟอยก็คว้าขึ้นมาใหม่ได้ทัน 
เฮอร์ไมโอนี่นั้นยังรู้สึกตัวอยู่แต่ไม่สามารถบังคับกลไกในร่างกายตัวเองให้ขยับคามความคิดได้
เธอรู้ว่าเขากำลังกอดเธออยู่ ผิวเหนียวๆเย็นๆ ชื้นด้วยไอทะเลสัมผัสกันแนบแน่นทำให้เธอรู้สึกอุ่นขึ้นมา
ใบหน้าของเธอแนบอยู่บนอกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
ทำให้เธอรู้สึกถึงจังหวะการเต้นที่รุนแรงของหัวใจของเขาราวกับว่ามันกำลังเต้นอยู่ในตัวเธอ
จนเธอลืมไปสนิทว่าทั้งสองอยู่ในสภาพที่ไม่สมควรแค่ไหนที่จะมาอยู่ใกล้ชิดสนิทสนมกันมากขนาดนี้ 
ทั้งกางเกงว่ายน้ำและบิกินนี่เท่านั้น
เขาดึงตัวเธอขึ้นมาให้อยู่ระตับเดียวกันพร้อมกับเอาแขนโอบรอบเอวเพื่อพยุงเธอออกเดิน
" เดินดีๆสิเกรนเจอร์ เดี๋ยวก็ปล่อยเอาไว้ตรงนี้หรอก เราต้องหานกฮูกส่งจดหมายไปฮอกกวอตส์นะ
" เฮอร์ไมโอนี่ยังเดินโซซัดโซเซอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงเหมือนคีมเหล็กของเขา
" ซาาาาหนูกกจางงงนะ " เธอพูดขึ้นคำแรกหลังจากเกิดเหตุ
พร้อมกับเงิยหน้าขึ้นไปสบตากับเขาแล้วยิ้มอย่างลอยๆ
" พอพรุ่งนี้ตื่นมาเธอก็หมดสนุกแล้ว ยายขี้เมา
"มัลฟอยตอบอย่างสนุกสนานที่ได้คุยกับเธอในแบบที่ไม่เคยคิดว่าจะได้พูดด้วย 
โดยที่ไม่หันมาสบตากับเธอเลย ทันใดนั้น เธอก็สะดุดขาของตัวเอง และก่อนที่หน้าของเธอจะทิ่มลงทราย
เธอก็เอามือเกี่ยวสะโพกของเขาไว้ ในที่สุดเขาก็ต้องรวบตัวเธอขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง
" บอกให้เดินดีๆไง เกรนเจอร์" ยังไม่ทันขาดคำ เขาก็รู้สึกแปลกๆบริเวณต้นคอ
" เคมมม จางงง " อย่างไม่คาดฝันว่าเธอจะทำอะไรเช่นนี้ 
เธอเพยอปากเล็กๆสีชมพูระเรื่อออกมา วาดปลายลิ้นอ่อนนุ่มและเปียกชื้นลากแตะไปมาบนต้นคอแข็งแรงของเขา
ในขณะที่หัวของเธอวางเอนซบอยู่บนหัวใหล่ของเขา มันเค็มนิดๆจากไอทะเลและเหงื่อ 
เขายืนตะลึงนิ่งตัวแข็งอยู่อย่างนั้น
" ตัวเธออาหร่อยดีจาง...เดรโก " เฮอร์ไมโอนี่เรียกชื่อต้นของเขาและยังคงแตะลิ้นวนไปมา
เล่นกับตัวเขาจากต้นคอ เรื่อยลงมาอยู่กลางแผ่นอก มัลฟอยยืนนิ่ง จังหวะการเต้นของหัวใจรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ร่างกายของเขาเริ่มอุ่นขึ้น อุ่นขึ้น และก่อนที่เขาจะได้พูดหรือทำอะไรเธอนั้น เธอก็หมดสติลง
" ฮ่า...อยากให้ทุกคนมาเห็นยายนี่ในสภาพนี้จริงๆเลย "
เขาพูดพร้อมถอนหายใจแรงด้วยความโล่งอก ที่เขาสามารถบังคับตัวเองไม่ให้ทำอะไรไปมากกว่านี้กับเธอ
เนื่องจากสิ่งที่เธอทำลงไป 
ทำให้เขาแทบจะหมดความอดทนที่จะไม่ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่าการแกล้งจูบในครั้งก่อนนั้น 
มัลฟอยรวบร่างบางที่ทรุดลงกองอยู่กับพื้นทรายขึ้นมาอุ้มอย่างง่ายดาย 
พาเดินเข้าไปหาตัวหมู่บ้านและร้านรวงที่ปิดบริการลง 
ผ่านอาทิตย์อัศดงที่ทอแสงสีทองลำสุดท้ายพาดเกลียวคลื่นมายังร่างทั้งสอง...

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดอ่อนๆ และลมทะเลอุ่นๆ
พัดผ่านม่านโปร่งสีขาวเข้ามาปะทะร่างแบบบางใต้ผ้าห่มนุ่มฟูสีฟ้าจาง 
ร่างใต้ผ้าห่มเริ่มขยับพร้อมเสียงโอดครวญ
" อูยยยย.... ปวดหัวจะระเบิด " เฮอร์ไมโอนี่เอามือกุมศีรษะ
และขยับลุกขึ้นทั้งที่เปลือกตายังปิดอยู่ ทั้งที่เธอปวดหัวอยู่ด้วยแล้ว แต่เธอยังเพิ่งรู้ว่า
เธอนอนอยู่บนเตียงใต้ผ้าห่มโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลย 
เธอลืมความปวดหัวจนหมดแล้วตะกุยผ้าห่มมาห่อตัวที่นั่งกอดเข่าอยู่ชิดสุดของหัวเตียง 
เฮอร์ไมโอนี่กวาดตามองรอบห้อง 
ที่ปลายเตียงของเธอมีเก้าอี้ที่พาดไว้ด้วยบิกินนี่สีเหลืองของเธออยู่ตรงที่เท้าแขนฝั่งหนึ่ง 
อีกฝั่งมีกางเกงว่ายน้ำผู้ชายขาสามส่วนสีเขียวพาดอยู่
ถัดไปเป็นโซฟาขนาดใหญ่มีร่างของชายหนุ่มผมบลอนด์นอนเหยียดยาวอยู่โดยมีผ้าเช็ดตัวผืนโตห่มตั้งแต่เอวลงไป
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เธอกรีดร้องสุดเสียง
พร้อมกับขยับผ้าห่มให้แน่นขึ้นไปอีก
" แผดเสียงอะไรแต่เช้าเนี่ยเกรนเจอร์ " มัลฟอยลืมตา
และยันตัวขึ้นนั่งพร้อมกับกระชับผ้าเช็ดตัวที่ห่มไว้มาพันเอวให้แน่นขึ้น
เอามือขยี้ตาอย่างงัวเงียโดยไม่ใส่ใจที่จะมองเธอ
" น น นาย ช ชั้น นายทำอะไรชั้น "ดวงตาสีน้ำตาลของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
"คิดว่าชั้นจะทำอะไรเธอล่ะ"
"น น นาย คง คงไม่ได้ทำ....." สีหน้าและแววตาของเธอเริ่มเป็นกังวล
"อย่าหลงตัวเองหน่อยเลยเกรนเจอร์ คิดว่าชั้นจะทำอะไรอย่างนั้นกับเธอเนี่ยนะ แค่จะพูดกับเธอ
ขั้นก็จะทำเท่าที่จำเป็น" เขาเหยียดยิ้มอย่างดูหมิ่น
" แล้วทำไมชั้นมาอยู่ที่นี่ และ และสภาพอย่างนี้ "
" ชั้นจะบอกให้ก็ได้เกรนเจอร์... เมื่อวานเราผ่านกลับไปฮอกวอตส์ไม่ได้ เธอเมาไม่รู้เรื่อง
ชั้นก็เลยลากเธอมาที่โรงแรมนี่ เพราะไม่มีที่ไหนเปิด และชั้นไม่มีปัญญาจะเปิดสองห้อง 
เพราะชั้นมีเงินเหลือติดตัวมาแค่นี้ และสุดท้าย เธอไม่สามารถนอนพร้อมกับเสื้อเปียกๆได้
ไม่งั้นเธอจะเป็นปอดบวม ชั้นเลยถอดบิกินนี่ออกให้เธอ ทั้งหมดก็แค่นั้น " 
เขาบิดเบือนและตัดบางส่วนไปบ้าง เท่าที่เธอสมควรรู้ แต่แค่นี้หน้าเธอก็แดงไปถึงคอ
" เดี๋ยวชั้นจะไปอาบน้ำก่อน แล้วเราค่อยออกไปข้างงนอกกัน " เขาพูด 
แล้วลุกไปหยิบกางเกงว่ายน้ำเข้าห้องน้ำไป
หลังจากที่มัลฟอยเข้าห้องน้ำไปแล้ว เฮอร์ไมโอนี่ก็รีบลุกขึ้นมาใส่บิกินนี่ที่แห้งดีแล้ว
และรอเขาออกจากห้องน้ำเพื่อจะได้เข้าไปอาบต่อ... 
เมื่อทั้งสองจัดการธุระส่วนตัวกันเสร็จแล้วรีบเช็คเอาต์ออกจากโรงแรม
" เอ่อ.. คือ มัลฟอย เราจะไปหานกฮูกกับเสื้อผ้าได้จากไหน ในเมื่อเธอบอกว่าเธอไม่มีเงินแล้ว 
แลัวชั้นก็ไม่มีเหมือนกัน " เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับทำหน้าแหยๆ 
เมื่อเธอรู้สึกว่าพวกเขาทั้งสองคนอยู่บนถนนในสภาพที่ไม่มิดชิดเลย
" ชั้นมีวิลล่าอยู่ถัดออกไปอีกหาด เราต้องเดินไปอีกประมาณกิโลนึง " เขาพูดขึ้น 
และออกเดินนำเธอไป