คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1
ณ ครอบครัว ด๊งบั๋งกิมฉิ
“ ตื่นได้แล้วๆๆๆๆ ทุกคน Wake Up!!! ” เสียงที่คุ้นเคยของพี่ชางมิน พี่คนโตสุดของพวกเรา ดังกึกก้องขึ้นในหัวสมองของพวกเราอีกครั้ง ทุกๆวันพี่เค้าจะปลุกพวกผมอย่างนี้แหล่ะครับ ก็พี่ชางมินเค้าแก่สุด เค้าก็เลยต้องดูแลน้องๆอย่างพวกเราทุกๆคนเป็นอย่างดี พี่เค้าเป็นคนดีนะครับ ขยันขันแข็ง ดูแลน้อง ไม่เคยบ่นซักคำเลย แต่บางครั้งพี่เค้าก็ดูโหด จนน้องๆอย่างพวกเราขนหัวตั้งกันเป็นแถวเลย พวกเราทุกคนต้องเชื่อฟังเค้าครับ อ้อ ลืมบอกไป พี่เค้าทำงานขายหมูปิ้งอยู่หน้าเอสเอมหน่ะ แต่ว่าครอบครัวเราไม่ได้จนนะครับ แต่เป็นเพราะว่าพี่เค้าอยากเป็นนักร้องหน่ะสิครับ แต่เค้าออดิชั่นไม่ผ่าน เค้าเลยเรียกร้องความสนใจหล่ะมั้ง เฮ้อ...... ผมหล่ะอยากช่วยพี่เค้าจริงๆ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง .......
“ โอ้ยยยยยย จะรีบตื่นกันไปไหนเนี่ย ยังเช้าอยู่เลย ฮ่าววววววววว.......” เสียงพี่แจจุงนั่นเองแหล่ะครับ เค้าเป็นพี่คนรอง ทุกๆวัน เวลาพี่ชางมินปลุก พี่เค้าก็จะป้ำๆเป๋อๆอย่างนี้แหล่ะครับ พี่เค้าชอบบอกว่า ยังเช้าอยู่เลย แต่นี่จวนจะเที่ยงละนะ เฮ้อ..... ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี เอิ้กๆ แต่พี่เค้าเป็นคนดีนะครับ เรื่องทำความสะอาดเนี่ย ต้องยกให้พี่เค้าเลย พี่เค้าจะเป็นคนดูแลจัดการ เรื่องอาหารการกิน เรื่องความสะอาดภายในบ้าน ถึงแม้ว่าจะมีผมอยู่แล้วก็ตาม อิอิ ผมก็สบายไปเลย แต่พี่แจจุงเค้าจะเป็นคนจู้จี้ขี้บ่น เวลาพี่เค้าบ่นเนี่ยนะครับ ทุกคนจะเอามือปิดหูกันหมด ผมว่าพี่เค้าน่าจะไปเป็นนักพูดมากกว่านะเนี่ย พูดได้ทั้งวันไม่มีวันหยุด .....
“ อ๊า.......... โอ้ย ง่วง จัง เลย.....ไปอาบน้ำดีกว่า ” นั่นไง ยุนโฮครับ ผมว่าเค้าดีที่สุดแล้วนะครับในบรรดาสมาชิกในครอบครัวนอกจากพี่ชางมิน เค้าเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงมากกกกกกกกกกกกก ชอบมีปากเสียงกับพี่แจจุงอยู่บ่อยๆ แต่ก็นะ ใครเลยจะสู้ฝีปากอันกล้าแข็งของพี่แจจุงได้ ผมว่าเค้าดูสนิทกับพี่แจจุงมากๆเลย ...... เค้าจะเป็นคนเดียวที่กล้าเถียงกับพี่แจจุง ผมเห็นแล้วยังเสียวแทนเลยเนี่ย วู้ววววววว...... เค้าทำงานเป็นตลกหล่ะ ก็แหม.....ผู้จัดการเค้าให้ค่าจ้างเค้าเยอะ เค้าก็ต้องรับไว้ก่อนหล่ะ ถึงแม้บุคลิกเค้า จะไม่ค่อยเข้ากับอาชีพซักเท่าไหร่นะ ....แต่มันก็ดีเหมือนกันนะ หลังจากเค้าเลิกงาน เค้าชอบมาปล่อยมุกกับผม เล่นเอาซะผมมึนแทบแย่.... ผมก็เลยต้องหามุกมาเล่นกับเค้ามั่ง มันก็สนุกดีนะ ^^
“ จุนซู ตื่นได้แล้ววววว..... ตื่นนนนเด๋วนี้นะ พี่ลงไปก่อนนะ อย่าช้าหล่ะ เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าว ” พี่ชางมินเดินเข้ามาใกล้ๆจุนซู แล้วตะโกนเรียกให้ตื่นอีกครั้ง ทุกๆวันแหล่ะครับ จุนซูจะเป็นคนตื่นช้าที่สุด เค้าขี้เซามากๆเลย ผมอยากจะบอกว่า ผมแอบชอบเค้าแหล่ะ อิอิ.... พูดแล้วก็เขินจางงงง...>///< ก็เค้าน่ารักซะขนาดนี้ จะไม่ให้ผมรักได้ยังไงหล่ะครับ .... เวลาสมาชิกทุกคนออกจากห้องนอนไปหมดแล้ว ผมชอบแอบมาดูจุนซูที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ .... ขนาดเวลาหลับเธอยังน่ารักเลย อ๊ากกกก.....ก ผมอยากจะเล่า...มีอยู่วันนึง ผมทนความน่ารักของเค้าไม่ไหว ก้มหน้าลงไปหอมแก้ม แต่เดี๋ยวก่อน.... มือของจุนซูก็สวนกลับมาในทันใด ไม่ใช่อะไรหรอกครับ จุนซูเค้าละเมอหน่ะ ....เล่นเอาผมเกือบแย่ มือหนักใช่ย่อยเลยนะเนี่ย ... จุนซูเค้าเป็นน้องสุดท้องครับ ก็จะโดนใช้งานบ่อยๆ 55+ ผมก็สงสารนะ แต่ก็แอบฮาเล็กๆ ก็สีหน้าของเค้าตอนโดนใช้งานหน่ะสิครับ มันตลกมากๆ ฮ่าๆๆๆ........ จุนซูเค้ายังเรียนไม่จบเลยครับ เค้าเพิ่งขึ้นปี 2 แต่ว่างๆเค้าก็ชอบไปขายหมูปิ้งกับพี่ชางมินนะ อิอิ เค้าบอกว่า สนุกดี .......
.
.
เอิ่มมม........ พูดถึงคนอื่นมามากละ มาแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่า
อ๊ะๆๆๆๆ....... นึกหล่ะสิ ว่าผมเป็นคนในครอบครัวด้วย ^^
ป่าวหรอกครับ.... ผมหน่ะ T^T ไม่อยากจะบอกเลย เรื่องมันเศร้า ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ..... เพื่อคุณผู้อ่าน ผมยอมบอกก็ได้ครับ ผมหน่ะ เป็น................................... เป็นคนใช้ ! เฮ้อ....จิงๆครับ ผมเป็นคนใช้ของบ้านนี้ พี่ชางมินเค้าเห็นว่า อยู่กัน 4 คน น่าจะมีคนมาทำความสะอาดบ้าง ผมก็เลยได้มาอยู่ที่นี่ ....... แต่ผมไม่อยากเป็นคนใช้เลยอ่ะ โฮๆๆๆๆๆๆๆๆ .....หลายคนคงจะแปลกใจ ที่ผมเรียกคนอื่นๆเหมือนกับเป็นคนในครอบครัว .... ก็ผมอยากเรียกนี่ ผมว่ามันดูสนิทสนมดีออก อย่างน้อยก็ดีกว่าเรียกว่า คุณชางมิน จิงมั้ยหล่ะ ! ผมไม่อยากเป็นคนใช้เหมือนในละครอ่ะ ผมอยากจะสนิทสนมกับพี่ๆและก็คนอื่นๆ เหมือนเป็นพี่น้องกัน แต่คนในครอบครัวนี้ ก็ใจดีนะครับ อนุญาตให้ผมเรียกได้ แล้วยังทำเหมือนผมเป็นคนในครอบครัวของเค้าด้วยซ้ำ ผมหล่ะมีความสุขที่สุดเลย ...... อ้อ ลืมบอกไป ผมหน่ะ ชื่อ ปาร์ค ยูชอนครับ แม่ตั้งให้....เพราะมั้ย
อิอิ.......
“ ยูชอนนนนนนนน.......อยู่ไหนนนนนนน มาช่วยมี๊ทำอาหารหน่อยเร้ววววววววว......” น่านนนน......เสียงของพี่แจจุง ดังมาแต่ไกล ผมคงต้องขอตัวลงไปช่วยทำอาหารก่อนหล่ะ ก่อนที่พี่เค้าจะวีนแตกซะก่อน....พูดแล้วก็สยองงงงงงงงง
“ มาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ..... มีอะไรให้ผมรับใช้ครับมี๊ ” ผมรีบลงมาจากห้องนอน ชั้นบน ก่อนที่จะตรงรี่ไปยังห้องครัวอย่างเร็ว ตามคำเรียกร้องของมี๊แจสุดที่รัก ^^
“ ยูชอนนนนน........ เธอเห็นน้ำตาลรึเปล่า น้ำตาลไม่รู้ไปไหนอ่ะ ช่วยหาหน่อยสิ ” พี่แจจุงกล่าวอย่างลุกลี้ลุกลน และก้มๆเงยๆ หาน้ำตาลอยู่ให้วุ่น ทันทีที่ผมได้ยิน ผมก็ชี้มือไปที่ๆผมวางน้ำตาลไว้ทันที
“ นี่ครับ ...... ” ผมชี้นิ้วไปยังจุดที่น้ำตาลวางอยู่
“ ไหนอ่ะ ไม่เห็นมีเลย ” มี๊แจหันไปมองตามนิ้วของผม และก็หันมาถามผมอย่าง งงๆ ผมเลยหันไปดู
“ อ้าว ...... หายไปไหนเนี่ยยยย ผมจำได้ว่าวันก่อนผมก็วางมันไว้ตรงนี้นี่นา มันจะหายไปไหนได้ ” ผมหันไปตามนิ้วที่กำลังชี้อยู่ของผม แต่ก็พบกับความว่างเปล่า ก็ผมวางมันไว้ตรงนี้นี่นา มันจะไปไหนได้หล่ะ มันไม่ได้มีขาเดินไปเองซะหน่อย หรือว่าจะมีใครหยิบไป ....
“ นายแน่ใจนะ ว่าไม่ได้หยิบมันไปไหนที่อื่นหน่ะ ” พี่แจจุงจ้องตาเขม็งมาทางผม ผมชักจะเริ่มหวั่นๆซะแล้วสิ พี่แจจุง ผมไม่ได้หยิบไปไว้ที่อื่นจิงๆน้า ไว้ชีวิตผมด้วยยยยยยยย.....
“ จิงๆนะมี๊ ก็เมื่อวานอ่ะ ผมหยิบมันไปทำอาหารเย็น แล้วก็วางไว้ตรงนี้จริงๆ ไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหนเลย จิงๆนะ ” ผมพูดออดอ้อนพี่แจจุงอย่างเสียไม่ได้ ก็ดูหน้าพี่แกสิ เวลาเคืองขึ้นมางี้ เหี้ยมยังก่ะ...... ไม่พูดดีกว่า เอิ้กๆๆๆ
“ งั้นก็แล้วไป ......ช่วยกันหาเร็ว ถ้าอยากกินข้าวเที่ยงหน่ะ ....” พี่แจจุงเอ่ยขึ้น พร้อมสอดสายตาควานหาน้ำตาลอย่างไม่ลดละ .... อะไรกันอ่ะ พี่แจจุง แค่น้ำตาลแค่นี้ ถึงกับจะไม่ทำข้าวเที่ยงเลยเหรอ ช่างเนี๊ยบจิงๆ แม้แต่เศษเสี้ยวก็ยังขาดไม่ได้ เธอช่างเป็นแม่ศรีเรือนที่ยอดเยี่ยม พิถีพิถันทุกละเอียดนิ้ว อย่างงี้คงต้องได้รับรางวัล แม่ศรีเรือนดีเด่นแห่งปีไปครองแล้วหล่ะ
~
“ รางวัล แม่ศรีเรือนดีเด่นในปีนี้ได้แก่........แต่น แตน แต๊นนนนนนนนนน .......”
“ คิม แจจุง แห่งบ้านด๊งบั๋งกิมฉินั่นเอง .........(กรี๊ดดดดดดดดดด กร๊าดดดดดดดดดดดดดดด...วิ้วววววๆๆๆๆ เย้ๆๆๆ พี่แจจุงได้ๆๆๆ กรี๊ดดดดดๆๆๆๆๆ ).... ”
“ ขอเชิญท่านประธานให้เกียรติมอบโล่รางวัลอันทรงเกียร์ตินี้ให้แก่ คุณ คิมแจจุง ด้วยครับ ”
~ ท่านประธาน รับมอบรางวัล ~
“ ณ โอกาสนี้ ขอเชิญ คุณคิม แจจุง มากล่าวความรู้สึกที่ได้รางวัลนี้ด้วยครับ....”
“ เอ่อ.......อ่ะแฮ่มๆๆๆๆ ..... สวัสดีฮะ ทุกๆคน .... ผมดีใจมากฮะ ที่ได้รับรางวัลอันทรงเกียร์ตินี้ไปครอง นี่ก็เป็นปีที่สาม แล้วสิฮะ ที่ผมได้รางวัลนี้ เอ่อ.......ผมอยากจะขอขอบคุณทุกๆท่าน ทุกๆกำลังใจ และพี่ๆน้องๆทุกๆคน ที่ทำให้ผมได้รางวัลนี้ และผมขอสัญญา ว่า.....ปีหน้า ผมต้องได้รางวัลนี้ไปครองอีกแน่ๆฮะ ”
< กรี๊ดดดดดดดดดด กร๊าดดดดดดดดดดด....พี่แจจุงนี่เก่งจังเลยยยยยยยย วู้วววววว..... เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ๊ากกก........กกก กรี๊ดดดด..........ด>
~
“ ยูชอน..................”
“ ยูชอนนนนนนนน.............”
“ ไอ้ยูชอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!! ”
“ แว๊กกกกกกกกกกกกก.......ก เกิดอะไรขึ้นๆๆๆๆๆ ใครเรียกผม หาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ” ผมสะดุ้งขึ้นจากการฝันกลางวัน...... ก็แหม.... พี่แกน่าจะได้จิงๆนี่ เฮ้อ.... ผมนี่ก็เพ้อไปเรื่อย
“ นี่นายเป็นไรเนี่ย ยืนเหม่ออยู่ได้..... เรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัว ” พี่แจจุงถามผม พร้อมกับจ้องหน้าผมไปด้วย ..... อ๊ากกกกก.....ก ผมไม่ได้เป็นไรน้า อย่ามาจ้องหน้าผมอย่างนั้นสิ เดี๋ยวความสวยของพี่จะทิ่มตาผมเข้า เอิ้ก........
“ อ๋อ.....ไม่มีไรหรอกครับมี๊ อิอิ ”
“ งั้นก็แล้วไป ..... เร็วๆสิ ช่วยชั้นหาน้ำตาลก่อน ! ” โอ้วววววว จิงๆด้วย ผมลืมไปเลยนะเนี่ยยยย น้ำตาลๆๆๆๆๆ ข้าวเที่ยงงงๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกกก.....กก ผมต้องหาน้ำตาลให้เจอ ผมยังไม่อยากอดตายน้า !..........
และแล้ว ผมและพี่แจจุงก็แยกย้ายกันไปหาน้ำตาล ในห้องครัวนั่นแหล่ะครับ...... มันอยู่ที่ไหนกันเนี่ยยยยยยยย....... ผมมุดๆเงยๆ หาตามตู้กับข้าวบ้างหล่ะ ตามซอกๆมุมๆบ้างหล่ะ แต่ก็ไม่เจอซักที แล้ววันนี้ผมจะได้กินข้าวเที่ยงม้ายยยยยยยยยย.......ย
ชักเริ่มคอแห้งแล้วหล่ะสิ หาน้ำเย็นๆมาจิ๊บหน่อยดีกว่า จะได้มีแรงหาต่อ....... ว่าแล้วผมก็เดินไปเปิดตู้เย็นใกล้ๆถังขยะ และผมก็เจอสิ่งที่ผมตามหาอยู่!
“ น้ำต๊าลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล~ ” ผมตะโกนลั่นครัว ด้วยความดีอกดีใจ จนพี่แจจุงหันขวับมาทันที
“ เจอแล้วเหรอ ?” พี่แจจุงถามผม แล้วเดินมาใกล้ๆผม แล้วมองไปในตู้เย็น และน้ำตาลมันก็อยู่ในนั้นจริงๆ พระเจ้า! ผมไม่อดตายแล้วววววววววว......
“ มาอยู่ในนี้ได้ยังไง ใครเอามาวางไว้กันนะ ......” พี่แจจุงเอ่ยพำพึม แต่พี่ครับ ท้องไส้ผมมันเรียกร้องหาอาหารแล้วววววว ช่วยไปทำก่อนได้มั้ยครับเนี่ยยยยย
“ หาเจอแล้ว..... เราไปทำอาหารกันเถอะมี๊ หิวแล้วอ่ะ ” ว่าแล้วผมก็พูดตัดบทมันซะเลย และผมและพี่แจจุงก็เริ่มทำอาหารอันโอชะกัน
~ ห๊อมมมมมมมมมมมมม หอมมมมมมมมมมมมมมมมม........~
.
.
20 นาทีผ่านไป ช้าอย่างก่ะเต่าคลาน
“ อาหารมาแล้วจ้า .....” พี่แจจุงกล่าวเสียงแจ้ พร้อมถือแกงอะไรซักอย่าง 55+ ก็ผมไม่รู้นี่ แต่มันอร่อยนะ มายังโต๊ะอาหารที่มีสมาชิกอยู่กัน(ไม่)พร้อมหน้า ขาดจุนซู กำแท้! ยังไม่ตื่นหรือนี่ ....ผมก็ถือหม้อข้าวและจาน ตามหลังพี่แจจุงมา
“ ทำไมช้าจัง พี่หิวจะแย่แล้วเนี่ย ” พี่ชางมินกล่าวพร้อมเอามือกุมไว้ที่ท้อง ผมอยากจะบอกว่า ผมก็หิวเหมือนกันครับพี่ ฮือๆๆๆๆๆๆ
“ ก็มัวแต่หาน้ำตาลกันอยู่ ไม่รู้มีใครที่ไหน แอบเคลื่อนย้ายไปไว้ที่อื่น หึ... ” พี่แจจุงพูดพร้อมเหยียดสายตาไปยังยุนโฮที่นั่งอยู่ข้างๆพี่ชางมิน อ๊ากกกกกก....ก สองคนนี้อีกแล้วเหรอ ผมชักจะกลัวแล้วสิ สายตาทั้งคู่ดูน่ากลัวมากๆเมื่อมาปะทะกัน เฮ้อ..... เมื่อไหร่พวกเค้า จะพูดกันดีๆซักที แต่ผมก็รู้นะว่าเพราะเค้าสนิทกัน เค้าถึงชอบทะเลาะกันบ่อยๆ แต่ก็นะ....เฮ้อ.....
“ อะไรๆๆๆๆๆๆ ผมไม่ได้เป็นคนเอาไปไว้ที่อื่นซักหน่อย อย่ามากล่าวหาผมสิ !” ยุนโฮหันไปสบตากับพี่แจจุง ......เอาเข้าไป แล้วผมจะได้กินข้าวมั้ยเนี่ยยยยย....
“ ก็เปล่านี่ .... ชั้นไม่ได้หาว่านายเอาไปซักหน่อย ร้อนตัวทำไมหล่ะ แบร่ๆๆๆๆๆๆ ” พี่แจจุงกล่าวตอบ พร้อมกับทำแลบลิ้นใส่ ....เฮ้อออออ......ผมหล่ะโล่งอก นึกว่าข้าวมื้อนี้จะไม่ได้ทานซะแล้วสิ
“ เอ้า....... นี่ พอซักที พี่หิวแล้วๆๆๆๆๆ แล้วนี่จุนซูยังไม่ลงมาอีกเหรอไง ให้ตายสิ น้องคนนี้ ..... ยูชอน นายช่วยไปตามน้องหน่อยสิ ” พี่ชางมินกล่าวตัดบทขึ้น แถมยังบอกให้ผมไปตามจุนซูลงมาทานข้าวอีกแหน่ะ ..... แม่เจ้า!!!! ยินดีมากครับพี่ พี่สั่งถูกคนแล้วววววว 55555+ .... หลังจากได้ยินคำสั่ง ผมก็รีบวางจานและหม้อข้าวลงไปบนโต๊ะทันที และรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน
“ ครับๆๆๆ ”
พล่อกกกกกกกกกก.....!
“ เอ้า.......ระวังหน่อยสิ ” พี่ชางมินตะโกนมาทางผม หลังจากได้ยินเสียงดังมาจากบันได......โอ้ยยยยยยย สงสัยผมจะรีบเกินไปจริงๆแล้วสิ โอยยยยย เจ็บจังงงงง ผมสะดุดขั้นบันไดหน่ะสิ ชิชะ..... แต่ไม่เป็นไร จุนซูจ๋า...... ยูชอนมาแว้ววววววว......ว
.
.
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด...... อย่าเข้ามานะ ” เสียงจุนซูดังขึ้น เมื่อผมเปิดประตูห้องเข้าไป และผมก็ได้เห็น !!!....... เรือนร่างอันงดงามของจุนซูที่มีเพียงกกน.ตัวจิ๋วปกปิด อ๊ากกกกกกกกกกกก.....กกกกก เลือดกำเดาผมมันเริ่มไหลออกมาแล้วววววว แม่จ๋า!..... ผมปิดตาอย่างรวดเร็ว แล้วหันหลัง
“ เอ่อ.....พี่ชางมิน.....บอกให้ผมมาตามจุนซู ลงไปทานข้าวหน่ะ !” ผมพูดอย่างเก้ๆกังๆ ก็มันเขินนี่....คนอะไรวะ ขนาดหุ่นยังน่ารัก ไม่แพ้หน้าตา อ๊ากกกกก.....ก
“ เออๆ ขอบใจนะ เดี๋ยวเราตามลงไป ” จุนซูพูดขึ้นพร้อมรีบเร่งหยิบผ้าขนหนูมาห่มตัว ...ผมรู้ได้ยังไงหน่ะเหรอ..... พอดีผมพกกระจกติดตัวมาด้วย ห่วงหล่อหน่ะ 555+... ผมเลยส่องไปด้านหลัง ก๊ากกกกกกก...กกก เลวได้ใจจิงๆเล้ยยยยยยยยย.....ย
“ รีบๆนะ เค้าคิดถึงตะเอง เอิ้ก....” ผมพูดอย่างเขินๆ นี่.....อยากจะบอกว่า จุนซูเค้ารู้แล้วหล่ะ ว่าผมชอบเค้า และก็ดูท่า ว่าเค้าจะชอบผมซะด้วยสิ 5555+ โอ้ยยย..... อีกไม่นาน ผมต้องมาเป็นลูกเขยบ้านนี้แน่ๆเลย 55+
~
~ แด่ แด แด แด..... แด่ แด๊ แด แด...... ~
“ ขอเชิญพบกับคู่บ่าวสาวที่เหมาะสมกันมากๆ.....”
“ ปาร์ค ยูชอน กับ คิม จุนซู !!! ”
“ ขอขอบพระคุณ ท่านผู้มีเกียร์ติทุกๆท่านนะครับ ที่มางานแต่งงานของผมและจุนซูในวันนี้ ผมให้สัญญาว่า ผมจะเป็นสามีและพ่อที่ดี ให้จุนซูและลูก ครับ ”
“ ผม จุนซูนะฮะ ..... ผมก็ขอสัญญาว่า ผมจะรักยูชอน ยิ่งกว่าชีวิตของผม และจะรักตลอดไปตราบชีวิตผมหาไม่เลยฮะ ”
“ เอาหล่ะ...... คู่บ่าวสาวก็ได้กล่าวคำกันไปเรียบร้อยแล้ววววว ...... ทุกท่านอยากให้ทั้งคู่ทำอะไรกันคร้าบบบบบบ ขอเสียงหน่อยยยยยยย....”
~ จูบกันๆๆๆๆๆ จูบเลยยยยยยๆๆๆๆๆ จูบๆๆๆๆๆๆๆ..... วิ้วววววววววว....ว ~
“ อุ๊ยยยยยย...... เขินแย่เลยเนี่ยยยยยย .... มามะ จุนซู จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
~
“ จุนซูจ๋า จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆ ”
“ เฮ้ ! นายบ่นไรอ่ะ ” จุนซูคงสังเกตเห็นผมทำท่าเหมือนจะจุ๊บใครอยู่ ก็เลยเรียกผม .... ผมก็ตกใจหน่ะสิครับ 555+
“ ลงไปได้แล้ว ยูชอนบ้า ” เสียงของจุนซูกล่าวขึ้นอีกครั้ง....ผมก็คงต้องจำยอมลงไปแล้วหล่ะ.... จุนซูอ่ะ ไม่น่ามาขัดจังหวะเลย กำลังจะได้จุ๊บกันอยู่แล้วเชียววววว แอ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
“ อ้าว..... แล้วจุนซูหล่ะ ” พี่ชางมินเอ่ยถามผม เมื่อเห็นว่าจุนซูไม่ได้เดินตามลงมาด้วย ในมือก็ถือช้อนจะตักอาหารเข้าปากอยู่ ..... ให้ตายสิ ผมลืมหิวไปเลยอ่ะ คงเป็นเพราะหุ่นของจุนซูหล่ะมั้ง 55+
“ อ๋อออ...... จุนซูเค้าแต่งตัวอยู่หน่ะครับ เค้าก็เลยบอกผมให้ลงมาก่อน แล้วเดี๋ยวเค้าจะตามลงมา ” ผมพูดไปตามคำสั่งของจุนซูนั่นแหล่ะครับ
“ งั้นเหรอ...... งืมๆ มานั่งก่อนสิ พอจุนซูลงมาจะได้ทานอาหารพร้อมกัน ” พี่ชางมินกล่าวกับผมอย่างใจดี ... ทำไมพี่เค้าดูใจดีจังเลย อยากมีพี่ชายแบบนี้มั่งจัง
“ อาหารมื้อนี้ น่ากินดีนะ หอมดี ” ยุนโฮกล่าวขึ้น สายตาจ้องมองไปยังแกง..อะไรไม่รู้ 55+ ก็แน่หน่ะสิ ก็ผมเป็นคนทำมันเองนี่ 555+ .... พูดเล่นหรอกครับ พี่แจจุงเป็นคนทำซะมากกว่า
“ ของมันแน่ ก็ชั้นทำหนิ หึ ” พี่แจจุงพูดขึ้นในทันใด
“ อ้าววว.... ยูชอน นายไม่ได้ทำหรอกเหรอ ” ยุนโฮ พูดขึ้นแล้วมองมาทางผม .... ผมก็รู้นะ ว่ายุนเค้าอยากจะแกล้งมี๊แจ แต่ว่า.... อย่าเอาผมไปเกี่ยวข้องจะได้มั้ย ผมกลัวพี่แจจุง อ๊ากกกกกกก......ก
“ หนอยยยยยยยยยย......ชิส์ ”
“ มาแล้วฮะ ! ” เสียวเจื้อยแจ้วดังมาแต่ไกล รู้เลยว่าเป็นเสียงของจุนซู .....โอ้ย พอพูดถึงจุนซู ผมยังอดคิดถึงเรือนร่างของจุนซูไม่ได้ อ๊ากกก....ก พูดแล้วกำเดาจะไหล
“ มาแล้วก็ดี นี่พวกเรากำลังรอนายอยู่เลยนะเนี่ย ขี้เซาทุกวัน หิวจะแย่แล้ววววววว ” พี่ชางมินพูดขึ้น ...ผมก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกันแหล่ะครับพี่ หุหุ
“ กินแล้วนะครับ....” ผมพูดขึ้น พร้อมเอื้อมมือไปตักแกงแสนอร่อยฝีมือพี่แจจุง(กับผม)มา แล้วโซ้ยมันเข้าไปเต็มปากเต็มคำ
O.o
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก........ ขออนุญาตนะครับคุณผู้อ่านที่แสดงกริยา ไม่สุภาพ แต่มันกลั้นไม่ไหวจิงๆ ให้ตายเหอะ
นี่มัน แกง หรือ ต้มเค็มกันแน่ ทำไมมันเค็มอย่างเน้ !!!!!!!!! .....คนอื่นๆก็เหมือนกันครับ ทันทีที่ตักแกงเข้าปาก ก็มีอาการเหมือนผมนี่แหล่ะ โวยวายกันจ้าละหวั่น
“ แค่กๆๆๆ......พี่แจจุง นี่มันแกงอะไร ทำไมเค็มอย่างนี้เนี่ย !!!! ” ยุนโฮกล่าวขึ้นสีหน้าแดงจัด พร้อมหันขวับไปยังพี่แจจุง
“ ใช่ๆๆๆ นั่นอ่ะดิ นี่มันแกงอะไร โคดเค็มเหอะ ” จุนซูกล่าว พี่ชางมินก็เออออไปด้วย....เอาแล้วสิ พี่แจจุง
“ อ๊ากกกกก.......กก ก็นี่มันแกงที่ชั้นเคยทำให้พวกนายกินประจำนี่นา ทำไมรสชาติมันถึงเป็นอย่างงี้ไปได้ ห๊ะ.......ยูชอน ” พี่แจจุงหันมาทางผม.....อ้าว เฮ้ยพี่ อย่ามาโยนความผิดให้ผมอย่างงี้ดิ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยน้า โฮๆๆๆๆๆๆ
“ นายใส่เกลือลงไปรึเปล่าเนี่ย !” พี่ชางมินกล่าวขึ้น
“ ไม่ได้ใส่นี่ .... ” พี่แจจุงกล่าว .....แต่พอผมมาคิดทบทวนดูอีกทีจากคำพูดของพี่ชางมิน ผมก็ได้พบว่า.........ต้องเป็นน้ำตาลที่อยู่ในตู้เย็นแน่เลยยยยยย มันคือเกลือแน่ๆเลย
“ ทุกคนครับ ..... ผมว่า.... ไอ้น้ำตาลที่ใส่ลงไป มันคือเกลือครับ ” ผมกลั้นใจบอกกับทุกคน โดยไม่รู้อนาคตของตัวเอง แต่ทำไงได้ ก็มันใส่ลงไปแล้วนี่ ... ให้ตายสิ ทำไมผมไม่ดูให้ดีซะก่อนเนี่ยยยยย
ทุกๆคน ต่างอึ้งในคำพูดของผม ไม่รู้จะอึ้งกันไปทำไม ก็แค่คิดว่าน้ำตาลเป็นเกลือแค่เนี้ย ?
“ ใช่แล้ววววว......ทำไมนายไม่ดูให้ดีซะก่อนห๊ะ ยูชอนนนนนนนน ” สายตาพี่แจจุงจ้องเขม็งมาทางผม อ้าวววว..... พูดงี้ก็สวยสิพี่ พี่เป็นคนทำไม่ใช่เหรอ จะมาโยนความผิดให้ผมคนเดียวไม่ได้นะ
“ จะไปโทษยูชอนทำไม .... ก็พี่แจไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนทำหน่ะ ” ยุนโฮเอ่ยขึ้น .....ใช่เลยๆๆๆๆๆ พี่แจจุงต่างหากที่ทำ ไม่เกี่ยวก่ะผมซักหน่อยยยยย
“ ก็......... ” พี่แจจุงได้แต่อึ้งครับ พูดอะไรไม่ถูก .....แต่ผมว่าผมก็มีส่วนผิดแหล่ะ ที่ตอนแรกไม่ดูให้ดีซะก่อน
“ ผมขอโทษนะทุกคน ผมผิดเอง ที่ดูไม่ดีซะตั้งแต่แรก ” ผมกล่าวอย่างเสียไม่ได้ ก็ผมเป็นคนใช้นี่ ยังไงเจ้านายก็ต้องไม่ผิดอยู่ดี เชอะ
“ เอาหล่ะๆๆๆๆๆๆ ไม่ต้องเถียงกัน เอาเป็นว่า มื้อนี้....ไปกินหมูปิ้งของพี่ดีมั้ย เอิ้ก ” เฮ้อ....พี่ชางมินนี่ก็นะ เอิ้กๆ โฆษณาหมูปิ้งของตัวเองเชียวน้า แต่ก็ดีเหมือนกัน ผมขอไปกินด้วยคนนะครับพี่
“ โหยยยยยยย.....ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวจุงไปหาข้าวทานข้างนอกเองดีกว่า พอดีว่า..หมูปิ้งของพี่มิน มันอร่อยเกินไปอ่ะ เหอๆ ” พี่แจจุงกล่าวขึ้น แล้วเริ่มทำการเก็บจาน .... อะไรกันอ่ะ หมูปิ้งของพี่ชางมินมันไม่อร่อยขนาดนั้นเชียว..... พี่ชางมินไม่ต้องเสียใจนะครับ เดี๋ยวผมจะไปกินเป็นเพื่อนพี่เอง
“ เดี๋ยว จุนซูก็ต้องออกไปข้างนอกเหมือนกัน นัดเพื่อนเอาไว้หน่ะ ไว้ค่อยวันหลังนะพี่มิน ” จุนซูเอ่ยขึ้น พร้อมส่งสายตาไปหาพี่ชางมิน แล้วก็เดินออกไปเลย
“ ยุน ก็ต้องไปแสดงตลกเหมือนกันอ่ะ ไว้วันหลังนะพี่มิน ” ยุนโฮก็เหมือนกัน พูดแล้วก็จากไป
“ อะไรกันเนี่ย หมูปิ้งของพี่มันไม่ดีตรงไหนเหรอ ออกจะอร่อย คนซื้อก็เยอะ เชอะ ไม่ง้อก็ได้ ” พี่ชางมินตะโกนออกมาอย่างดัง ..... ผมสงสารพี่จับใจจิงๆเลยครับ
“ พี่มิน..... ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครไป แต่ผมก็จะไปกับพี่นะครับ ” ผมพูดกับพี่ชางมินพร้อมส่งสายตาปลอบโยนไปให้พี่เค้า
“ ยูชอนนนนนนนนนนนนน......... นายช่างเป็นคนดีซะจริงๆ สมแล้วนี่พี่จ้างนายมาเป็นคนใช้บ้านนี้ ” พี่ชางมินพูด แล้วก็เข้ามาโอบกอดผมอย่างจังเลยคับพี่น้อง ......จนผมเห็นได้ว่า................พี่ตัวหนักเจงๆเลยยยยยยย ผมหายใจไม่ออกกกกกกกก
“ ... ยูชอน.....” ในที่สุดพี่ชางมินก็ผละตัวออกจากตัวผม เฮ้อออ ......โล่ง
“ พี่รักนายยยยยยยยยยย..... ” จ๊ากกกกกกกกกกกก.......อย่า.....น้า............
พล่อกกกก.... โอ้ยยยยยยยย
จ๊ากกกกกกกกกกกกกก..... พี่ชางมิน ผมขอโทษค้าบเพ่ ผมไม่ได้ตั้งใจจะชกหน้าพี่น้า มือมันไปเองงงงงง
“ พี่ชางมิน เป็นไรป่าว ผมขอโทษครับเพ่ ” ผมกล่าวขึ้นอย่างรีบร้อน
“ มะ.....เป็น........ไร........ โอ้ยยยยยยย ” พี่ชางมินกล่าวอิดๆออด
“ ผมขอโทษจริงๆน้า ” ผมกล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า พี่ชางมินเค้าก็ อืมๆ ไม่เป็นไร....เฮ้อ.....ผมก็โล่งใจ
“ แล้วนี่ จะไปกันรึยัง โอ้ย ! ” พี่ชางมินกล่าวขึ้น ....ผมลืมไปเลยเนี่ย
“ รอผมแปปนะ เดี๋ยวไปช่วยพี่แจจุงเก็บจานก่อน เดี๋ยวจะโดนจานปาหัว ” ผมกล่าวพร้อมกับรีบเร่งตรงไปยังห้องครัวที่มีพี่แจจุงกำลังล้างจานอยู่
เวลาผ่านไป 5 นาที
ผมล้างจาน เก็บจานเสร็จแล้วหล่ะ ......ผมเดินออกมาจากห้องครัว แล้วนั่งรถสุดโก้ของพี่มิน.... ผมยังอนาถใจอยู่เลย รถลีมูซีน แต่เจ้าของรถทำอาชีพ...... ขายหมูปิ้ง กำ! ผมก็ภาวนาละน้า ว่าขอให้ลี ซูมานช่วยรับพี่ชางมินเข้าเป็นนักร้องในสังกัดซักที เพราะผมเป็นแบบนี้แล้วมันอนาถใจอย่างบอกไม่ถูก เหอๆ
หลังจากพวกเรานั่งรถลีมูซีนของพี่ชางมินกันมาแสนนาน ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าตึกเอสเอม แต่พวกเราก็นั่งกินหมูปิ้งกัน มันก็อร่อยดีนะ ..... ทำไมคนอื่นเค้าไม่อยากมากินหล่ะ ...... ระหว่างที่ผมกำลังกินหมูปิ้งอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น สายตาพลันเหลือบไปเห็น.......... พี่ อีทึก!!!!!!! ว้าววววววววว.......ว ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย นั่นใช่พี่อีทึก วงซุปเปอร์จูเนียร์ใช่มั้ย แล้วนั่นก็ พี่อึนฮยอกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกก...... ผมชอบพวกพี่ๆมานานแล้ววววววว ผมอยากจะร้องออกมาดังๆจิงๆเลยยยยยย
“ นี่....นักร้องวงซุปเปอร์จูเนียร์ นายชอบเค้าเหรอ” พี่ชางมินกล่าวเหมือนรู้ความในใจของผม
“ ใช่...... พี่ไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ ที่เห็นนักร้องที่โด่งดังของเกาหลีเดินผ่านหน้าเนี่ย ” ผมถามอย่างแปลกใจ ที่ดูท่าทางของพี่ชางมินเป็นปกติทุกอย่าง
“ จะตื่นเต้นทำไมหล่ะ ก็พี่เห็นอยู่ทุกวัน .... อยู่ที่นี่หน่ะ มันก็ต้องเห็นกันอยู่แล้ว ” พี่ชางมินกล่าวขึ้นพร้อมหยิบหมูปิ้งมากินต่ออย่างเอร็ดอร่อย
“ ว้าวววววว...... ดีจังเลยยยยยยยยยยยยย ” ผมรู้สึกตื่นเต้นมากกกก รู้สึกอยากจะมากินหมูปิ้งที่นี่บ่อยๆแล้วสิ
“ พี่ชางมิน...... ว่างๆ ให้ผมมาช่วยขายมั้ย เอิ้กๆ” ผมถามอย่างเขินๆ ...ผมว่า อาชีพนี้ดูๆไปก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ ได้เจอกับนักร้องด้วย วู้ววววว...ววว
“ เอาสิ .... แต่อย่าลืมงานที่บ้านแล้วกัน ” พี่ชางมินเหล่ตามาทางผม
“ คร้าบบบบบบบบบบบ.......” เอิ้กๆๆๆ...... ดีใจจัง
จบแล้วค่า...... พาร์ทหนึ่ง เป็นยังไงกันบ้าง 5555+
แต่คงจะไม่ได้อัพอีกนาน .... เป็นเดือน เพราะต้องไปต่างจังหวัด เฮ้อ....... แต่ก็ไม่แน่นะ^^
อย่าเพิ่งลืมกันหล่ะ อิอิ
ความคิดเห็น