รักสุดฮิตของหนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 4 การเจอกันของซุปเปอร์สตาร์กับคุณหนูผู้รักศักดิ์ศรี

วันนี้ฉันจะเข้าเรียนเป็นวันแรก ตื่นเต้นจังเลย...ไม่รู้เพื่อนๆจะดีใจรึเปล่าที่ฉันเป็นเพื่อนใหม่>o< แต่สำหรับฉันฉันดีใจมากที่จะได้พบเพื่อนใหม่ อ๋อ..ฉันลืมบอกไปว่าฉันกับเรกะได้เรียนห้องเดียวกันด้วยนะคะ 

“นักเรียนทุกคนฟังครูนะ” อาจารย์สุดสวยพูด

“วันนี้มีนักเรียนใหม่ 3 คนเดี๋ยวจะให้แนะนำตัวละกัน”

“สวัสดีค่ะ ฉัน ฮิราชิ เรกะ ฝากตัวด้วยนะคะ –v-“เธอยิ้มอย่างสดใส แล้วอาจารย์ก็สะกิดให้ฉันแนะนำตัว

“สวัสดีค่ะฉัน ยูเจฮี ฝากตัวด้วยนะคะ “อย่าพึ่งสงสัยนะคะว่าคนสุดท้ายใคร คงจำนายสุดหล่อกันได้ใช่ไหมคะ ก็เขานั่นแหละนักเรียนใหม่คนที่ 3

“สวัสดีครับ ผม สึสึโนะ ซาโตชิ ฝากตัวด้วยนะครับ “

“กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด “เสียงกรี๊ดระงมไปทั่วห้อง จนกระทั่งอาจารย์ เคาะโต๊ะเสียงดังทุกคนจึงเงียบลง

“เอาล่ะ...ให้ฮิราชิซังไปนั่งข้างริโกะ...ส่วนเจฮีไปนั่งข้างนาโงยะคุงแล้วกัน แล้วก็สึสึโนะคุงก็ไปนั่งข้างอิสุสุ ตกลงตามนี้นะไปนั่งที่ได้แล้วจ๊ะ”

ว้าว...หล่อจังเลยนาโงยะคุงเนี่ย!!!!

“สวัสดี “ฉันทักเขาก่อน

“สวัสดี เรียกฉันว่าเคนอิจิคุงก็ได้นะ>_<”เขายิ้มให้ฉัน

“อืม...เรียกฉันว่าเจฮีเฉยๆก็ได้นะ >o<” ฉันยิ้มตอบ

หลังจากนั้นทั้งวันนาโงยะคุงตามฉันทั้งวัน แล้วแถมยังมีซาโตชิคุงอีก เรกะก็ดันกลับก่อนทำให้ 2 คนนี้เขามาส่งน่าเบื่อจริงๆ

“นี่นาย 2 คนไม่มีอะไรทำกันหรือไงมาตามฉันอยู่ได้”

“ก็ทำอยู่นี่ไง”

“ก็ทำอยู่นี่ไง”

2 คนพูดพร้อมกัน

“ฉัน...จะเข้าห้องแล้วกลับกันไปได้แล้วล่ะ”ฉันเริ่มยัวะแล้วนะ

“แล้วเจอกัน...พรุ่งนี้นะ “พูดพร้อมกันอีกแล้ว

“อืม.....”

“คืนนี้ฉันโทรหานะ...เจฮี”อันนี้ซาโตชิพูด

“จ๊ะ...”

โอ๊ย...ง่วง =_=; ฉันหาอะไรทานแล้วก็เข้านอน ไม่รู้พรุ่งนี้ฉันจะเจออะไรอีก แล้วจะทนได้นานแค่ไหนก็ไม่รู้

คืนนี้ฉันก็ฝันถึงแจอินอีกแล้ว รู้สึกดีจังที่ฝันถึงเขาคนนี้อยู่ทุกวัน ถึงแม้เขาจะทำให้ฉันเจ็บก็ตามที

............................................................................................................

จากวันที่ฉันจากเกาหลีมา ตอนนี้ก็ครบ 1 เดือนแล้ว ฉันเริ่มเข้ากับเพื่อนที่โรงเรียนมากขึ้น วันนี้เรกะมีนัดกับเพื่อนเก่าฉันเลยต้องกลับคนเดียว ไม่รู้ทำไมนะคะวัยรุ่นสมัยนี้ชอบขับรถเร็ว ตัวอย่างเช่นรถคันที่วิ่งตรงมาทางฉันด้วยความเร็วสูง วิ่งมาทางฉันหรอให้ตายสิแล้วฉันยืนนิ่งอะไรตรงนี้เล่าต้องหนีสิ แต่แล้วก็

เปรี้ยง!!!!!รถคันนั้นเฉี่ยวฉันอยู่ดี โอ๊ย....เจ็บจังเลยไอบ้าเมาหรือเปล่าเนี่ย มองไม่เห็นคนรึไงยะ

แล้วเจ้าของรถก็ลดกระจกลง

“นี่ยัยบ้าเธอมองไม่เห็นรถรึไง เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”ฉันจำคนๆนี้ได้ดีเขาคือซุปเปอร์สตาร์สุดฮิต

สึสึโนะ   เคนอิจิ

“ฉันต่างหากที่ควรจะถามนาย ไม่ใช่ให้นายมาถามฉัน เพราะนายน่ะเป็นคนผิด”

“ฉันหรอผิด...ไม่มีทาง…เอางี้ดีกว่าเธอต้องการเท่าไร”คิดจะเอาเงินฝาดหัวหรือไง

“ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินมาก จนขนาดเอาตัวไปเสี่ยงให้รถชนหรอกนะ”

“จะไปรู้หรอฉันคิดว่าเธออยากได้เงินจนตัวสั่นแล้วที่เล่นตัวอยู่เนี่ยอยากได้เยอะๆสินะ”มากไปแล้วนะ

“นาย...นายมัน @#$ %^&*() _+| คนอย่างฉันนะมีศักดิ์ศรีพอไม่ทำอะไรอย่างที่นายพูดเด็ดขาดรู้ไว้ด้วย”

“เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใครมาพูดกับฉันอย่างนี้”

“รู้สิแล้วยิ่งกว่านั้นฉันก็เป็นเพื่อนกับน้องชายนายด้วย”

“ไอซาโตชิ…มันมีเพื่อนเป็นคนอย่างนี้ด้วยรึ”

“นายจำชื่อฉันไว้นะ ยูเจฮี นายรู้ไว้ด้วยล่ะว่านิสัยแบบนี้ ฉันไว้ใช้กับคนนิสัยแบบนายเท่านั้นแหละย่ะ”

แล้วฉันก็เดินจากมา ฉันหวังอยู่อย่างหนึ่งนะคะ ว่าจะไม่ต้องพบกับอีตานี่อีก

เบลเลลา~ เบลเลลา~เสียงโทรศัพท์ของฉันเองค่ะ

“ฮัลโหล...”

“นี่เจฮีเธออยู่ไหน”มีเสียงดนตรีดังมากมาจากปลายสาย

“กำลังกลับห้อง”

“เธอลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้วันเกิดพี่ชายฉัน รีบมาที่ห้องพี่ด่วนๆเลย”ใช่จริงด้วยวันนี้วันเกิดพี่ชายเรกะ...รีบไปดีกว่าไม่งั้นโดนฆ่าแน่ๆ

เมื่อถึงหน้าห้องฉันก็กดกริ่ง

“ใครครับ”เสียงพี่คางูระ (พี่ของเรกะ) นั่นเอง

“เจฮี...ค่ะ”

“งั้นรอเดี๋ยวนะเจฮี”

แอ๊ด

“เข้ามาสิ”

ฉันเดินเข้าไปหาเรกะ พี่คางูระบอกว่าห้ามดื่มเหล้าเพราะฉันน่ะคออ่อน คนเยอะมากเลยล่ะค่ะ และก็จะเป็นเพื่อนพี่คางูระซะส่วนใหญ่

“ไอคางูระใครวะ น่ารักดีว่ะ”

“แกไม่ต้องมายุ่งกับน้องเขาเลย ฉันจองไว้ให้ไอทีมัน”

“แกจะฮุบไว้คนเดียวสิท่า แนะนำหน่อยดิ”

“น้องเจฮีครับ...นี่พี่เรน ...ไอเรนนี่น้องเจฮี”พี่คางูระแนะนำฉันให้กับนายตัวหน้าลิง

“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องเจฮี”

“ค่ะ...”แล้วเขาก็จับมือฉันขึ้นไปจูบ ฉันตกใจมาก แต่พอฉันจะชักมือออก พี่คางูระก็ชกที่หลังนายหน้าลิงเบาๆแล้วพูดว่า

“ฉันบอกแล้วไงว่าคนนี้ของไอทีมัน”

“เออ...ไปก็ได้ไม่อยากมีเรื่องกับไอทีเหมือนกัน”

แล้วนายหน้าลิงก็เดินไปหาเพื่อนอีกฟากหนึ่งของห้อง

“พี่คางูระ...อยู่ดีๆจะเอาฉันไปยัดเยียดให้ใครมันดีหรอคะ”

“แต่ทีมันเป็นคนดีนะ”

“ดีหรอคะ พี่ทีออกจะเจ้าชู้”เรกะพูดขึ้นมา

“เรกะแกเงียบๆไปเลย”เรกะท่าทางงอนนิดหน่อยก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาอะไรกิน

“เดี๋ยวทีมาเจฮีก็ลองคุยกับมันเองละกันนะ”

ติ๊ง...ต่อง

“ใครครับ”

“ฉันเอง”

“ทีหรอ...รอแป๊ปนึงนะ”

“เข้ามา...ฉันจะแนะนำเพื่อนยัยเรกะให้รู้จัก”

“นี่เจฮีนะไอที...เจฮีนี่พี่ที”หล่อจังเลยอ่ะ...แต่มองแบบนี้แล้วหน้าตาเหมือนแจอินมากๆเลย

“ฉันไปก่อนนะ...ฝากน้องด้วยล่ะ”

“เจนกินอะไรยัง”

“คะเมื่อกี๊เรียกฉันว่าอะไรนะคะ”

“เจน...เรียกไม่ได้หรอ”

“เปล่าค่ะ”

เจนหรอ...เกลียดชื่อนี้จังเลยมีนทำให้ฉันนึกถึงคนคนหนึ่งคนคนนั้นก็คือลี แจอินขอร้องล่ะอย่าทำให้ฉันต้องเจ็บปวดที่ต้องนึกถึงคนคนนั้นเถอะ...ฮือ...TOT

“เจนเป็นอะไรไป...นี่ร้องไห้ทำไม”

“ขอร้องล่ะกรุณาอย่าเรียกฉันว่าเจนนะ ฉันขอร้อง”

“ก็ได้แต่เธอต้องหยุดร้องไห้”แล้วเขาก็ดึงหัวฉันเข้าไปกอด

“เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้ทานนะ”เป็นคนดีจังเลย เหมือนพี่ชายที่แสนดีจริงๆนิสัยต่างจากอีตาสึสึโนะ เคนอิจิลิบลับ แต่เดี๋ยวฉันไปนึกถึงตานี่ทำไมฮะเนี่ย

กรี๊ด!!!!!!

เฮ้ย...เกิดอะไรขึ้นฉันเดินไปดูฉันเห็นแล้วอยากเป็นลมล้มพับซักสี่ตลบเลย นี่มันอะไรกัน