เสียงกระซิบ...ที่ดังริบหรี่

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 เติบโต

สิบสี่ปีต่อมา ณ เมืองไทย “ผมไปเรียนก่อนนะครับคุณแม่”ริวพูดกับชลธิวา

“จะตั้งใจเรียนนะใกล้จะสอบแล้ว อีกไม่นานก็จะสอบเอ็นแล้ว สอบให้ได้นะลูก”ชลธิวาพูด

“ครับผม เชื่อใจลูกคนนี้ได้เลยละครับ ผมแน่นใจว่าจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังแน่ ก็ผมเป็นลูกแม่คนเดียวของคุณแม่นะครับ”ริวพูด ทำให้ชลธิวาอึ่งไปเลย

“ไม่ใช่ลูกคนเดียวของคุณแม่คนเดียวนะครับ แต่ก็เป็นลูกของคุณพ่อด้วยนะ”ผู้ชายคนหนึ่งพูดเดินมาทางริวกับชลธิวา ใช้แขนกอดพวกเขาไว้ทั้งสองคน “ไปได้แล้วลูกตั้งใจเรียนอย่าทำให้คุณพ่อคุณแม่ผิดหวังนะ”

“ครับงั้นผมไปละนะครับ สวัสดีคุณแม่ครับ สวัสดีครับคุณพ่อ” ริวไหว้ทั้งสองคนก่อนออกไป

“ขอบคุณมากนะคะไพศาล  ที่ไม่รังเกียจชลกับลูกทั้งที่ตอนนั้นชลก็เหลือแค่ตัวกลับมา ไม่เหลืออะไรกลับมาเลยนอกจากลูกคนเดียวเท่านั้น คุณเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับชลและลูก ชลรักคุณนะคะ” ชลธิวากอดมองไพศาล

“ไม่เอาน่าคุณ ริวเขาก็เหมือนลูกผมจริงๆคนหนึ่งเหมือนกันนะ เดียวผมไปทำงานแล้ว มีประชุมคณะผู้บริหารบริษัท แล้วคุณก็อย่าคิดมากอีกนะครับ”ไพศาลพูดก้มจุบหน้าผากชลธิวาก่อนออกจากบ้านไป

ณ ญี่ปุ่น “เรียว เรียว”ซาโต้เรียกเรียว

“ครับผม”เรียวตอบเดินแต่ชุดสูทรลงบันไดลงมา

“วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วใช่ไหม”ซาโต้ถาม

“ครับวันนี้สอบแล้วก็ปิดเทอมแล้วครับ”เรียวตอบ

“ดี งั้นพ่อจะให้แก่ไปเมืองไทยไปติดต่อลูกค้าให้พ่อหน่อย พ่อติดประชุมที่ฮอกไกโดไปไม่ได้

“แล้วจะให้ผมไปวันไหนละครับ”เรียวถามต่ออีก

“อาทิตย์หน้า”ซาโต้ตอบ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา