ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผู้คุมพลังคนใหม่
ตี้ดดดด
"ฮัลโหล ฟ้า"ฉันรับโทรศัพท์ที่โทรมากวนเวลานอนฉันเหลือเกินไม่รู้จะโทรมาเช้าไปไหนไอ้เพื่อนตัวดี
"ไปดูหนังกัน"เเหมโทรมาชวนตั้งเเต่หกโมงห้างมันจะเปิดให้เเกเรอะ
"มันเช้าอยู่นา"ฉันตอบเซ็งๆเเต่ยัยเพื่อนตัวดีก้อดันรู้นิสัยของฉันเลยพูดต่อว่า
"เเกเเต่งตัวเร็วเหมือนคนอื่นเค้าซะที่ไหน ช้ายังกะเต่า"ฉันก็ไม่ได้ช้าขนาดนั้นซะหน่อยอ่ะ เเค่กว่าจะอาบน้ำ20นาทีเป่าผม15นาทีทำผม20นาทีเเต่งตัว30นาทีเลือกรองเท้า5นาที ก้อประมาณ2ชั่งโมงเองง่ะนานตงไหน(ทุกตรงเลย)
"เออๆเจอกันที่เดิมยัยฟ้า อ้อ เเล้วเเกชวนยัยฝนไปด้วยนะบาย"ไม่ทันให้ยัยฟ้าพูดต่อฉันก้อวางสายจากยัยเพื่อนตัวดีเสร็จเเล้วก็รีบไปอาบน้ำเเต่งตัวประมาณสองชั่วโมงเหมือนที่บอกเเล้วก็ไปเจอยัยฟ้ากับยัยฝนที่ร้านกาแฟที่เรามักจะไปเจอกันที่นั่นเป็นที่ประจำกลุ่มไปแล้ว อ้อ!ลืมบอกไปฉันชื่อ นินจา เพื่อนชอบเรียกนินเฉยๆเเต่ก้อมีคนถามบ่อยๆว่าทำไมต้องชื่อนินจา ฉันก้อไม่รู้กับเเม่ คงต้องไปถามเเม่ฉันดูนะคะอิอิ ฉันอยู่มอห้าค่ะ อายุ17จะ18เเล้วอีกเเค่ไม่กี่วัน รู้มั้ยคะ เเม่อ่ะเลือกวันเกิดฉันได้ดีเหลือเกิน 31ตุลาคม คิดเอาเองนะคะว่าเป็นวันอะไร วันฮาโลวีน เดย์ ไงล่ะคะ
ตอนนี้ฉันมาถึงร้านกาแฟเเล้วเเต่ยัยฟ้ายังไม่มาเรยปกติมันจะเป็นคนมารอฉันเเล้วก้อบ่นเเละบ่นว่าฉันมาช้า เเต่วันนี้มันมาช้ากว่าฉัน
ตี้ดๆ
นั่นไงยัยฟ้าโทรมาเเล้ว
"นี่ยัยฟ้าเเกอยู่ไหนฮะ ทำไมยังไม่มาฉันมารอเทอนานเเล้วนะ"ใช่ ตั้งสองนาที อือิ ฉันบ่นยัยฟ้าคืนเพราะมันชอบบ่นฉันเเบบนี้
"เออ ขอโทดนะ เราอยู่หน้าร้านเเล้วอ่ะ"อิอิยัยฟ้ารีบขอโทดใหญ่เลย
"อืมไม่เปนรัย ไม่ต้องเข้ามาเดี๋ยวออกไปหา"ฉันบอกยัยฟ้าเสร็จเเล้วก้อเดินออกไปหามันที่รออยู่หน้าร้านเเล้วก็นั่งรถไปห้าง
ณ ห้าง XX
"รีบไปเหอะยัยนิน เด่วไม่ทัน"ไอ่บร้า หนังมันมีรอบเดียวเรอะ คงมีเเต่เราล่ะม้างที่มาดูหนังรอบเเรกอ่ะ
"ไม่รอยัยฝนหรอ" นั่น พอพูดถึงก้อรีบวิ่งหน้าตั้งมาเรย ตายยากจิงๆเพื่อนคนนี้นี่
" มะ มา ละ เเล้ว เเฮกๆ"หอบเป็นหมาเรยยัยคนนี้นี่
"งั้นก็ไปกันเถอะเพราะยัยฝนก้อมาเเล้ว"ยัยฟ้าร่วง(ด่าเพื่อนตัวเองไม่ดีนะคะอย่าทำตามอิอิ)เร่งเราเพราะกลัวไปไม่ทันหนังที่มันรอดูมาตั้งเเต่ยังไม่ทันเขียนพอร์ตเรื่องหนังเล้ย(เว่อร์ไป)
ชะ ช่วย ดะ ด้วย
เอ๊ะ เสียงอะไรอ่ะ เสียงขอให้ช่วยหรอ พอฉันมาถึงเกือบหน้าที่ซื้อตั๋วหนังฉันก้อได้ยินเสียงนี้ เเต่ใครจะมาขอให้ช่วยเเเถวนี้กันล่ะ
"ฟ้า ฝน ได้ยินเสียงคนขอให้ช่วยมั้ย" เพื่อนๆทั้งสองของฉันนิ่งฟังสักพักเเล้วก้อส่ายหน้าพร้อมกัน แล้วยัยฝนก้อพูดว่า
"ใครจะมาขอให้ช่วยเเถวนี้ ประหลาดเเล้วยัยนิน"ฉันก็ว่างั้นเเต่ฉันได้ยินจิงๆนะ
"หูเเว่วมั้งยัยนินไปซื้อตั๋วกันเหอะ"ยัยฟ้าพูดเเล้วนำเราไปซื้อตั๋วหนังที่มันอยากดู ซึ่งหนังที่มันอยากดูคงเพิ่งเข้าใหม่มั้งอยู่โรง7เรย(ประชด)
เอ เเต่โรงเจ็ดนี่ก้ออยู่ในหลืบเลยนะ
ชะ ช่วย ดะ ด้วย
เสียงนี้อีกเเล้ว เเต่เสียงมันชัดกว่าเดิมนะ พอเดินไปเรื่อยๆเสียงมันยิ่งชัด พอยัยฟ้ากะฝน กำลังจะเข้าไปในโรงฉันเลยให้พวกมันเข้าไปก่อน
โดยอ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำเเล้วจะตามไปเเต่จิงๆเเล้วฉันจะไปหาต้นเหตุของเสียงขอให้ช่วยนั่น เเต่ถ้าบอกความจิงกับพวกมันคิดหรอว่ามันจะให้มาอ่ะ พอฉันเลี้ยวขวามาเเถวบันได ฉันก้อได้ยินเสียงชัดเจนขึ้น หรือว่าต้นเหตุมาจากที่นี่ ฉันเลยสำรวจรอบๆ จนที่สุดท้าย ใต้บันได! ฉันเห็นผู้หญิงคนนึง ลมหายใจเทอ เเผ่วเกินไป ฉันเลยรีบเเจ้งรถพยาบาลเเต่กว่ารถพยาบาลจะมา เทอก้อทนไม่ไหวซะเเล้ว ฉันอยู่กับเทอจนวินาทีสุดท้ายหมอชันสูตรผลออกมาว่าเทอไม่ได้ถูกทำร้ายไม่ได้ถูกวางยา ไม่เกี่ยวกับโรคประจำตัว เเต่สาเหตุคือ หัวใจหยุดเต้น โดยที่ค่อยๆเต้นช้าลงเรี่ยๆจนหยุดเต้นไปเองซึ่งหมอทั้งโรงพยาบาลก้อสงสัยกับสาเหตุที่คนนี้ตายโดยข่าวของเทอยังไม่ถูกเผยเเพร่เเต่ถูกเก็บเป็นความลับ โดยที่ญาติๆของเทอก้อให้ความร่วมมือที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับฉันเลยกลับมาบ้านโดยที่ไม่ได้ดูหนังเบยยย เเต่ที่เเน่ๆยัยฟ้ากะยัยฝนต้องบ่นเเน่ๆเลยที่ปล่อยให้พวกมัน ดูหนังกันสองคนเเล้วไหนจะเรื่องเสียเงินค่าตั๋วฟรี
"ฮัลโหล ฟ้า"ฉันรับโทรศัพท์ที่โทรมากวนเวลานอนฉันเหลือเกินไม่รู้จะโทรมาเช้าไปไหนไอ้เพื่อนตัวดี
"ไปดูหนังกัน"เเหมโทรมาชวนตั้งเเต่หกโมงห้างมันจะเปิดให้เเกเรอะ
"มันเช้าอยู่นา"ฉันตอบเซ็งๆเเต่ยัยเพื่อนตัวดีก้อดันรู้นิสัยของฉันเลยพูดต่อว่า
"เเกเเต่งตัวเร็วเหมือนคนอื่นเค้าซะที่ไหน ช้ายังกะเต่า"ฉันก็ไม่ได้ช้าขนาดนั้นซะหน่อยอ่ะ เเค่กว่าจะอาบน้ำ20นาทีเป่าผม15นาทีทำผม20นาทีเเต่งตัว30นาทีเลือกรองเท้า5นาที ก้อประมาณ2ชั่งโมงเองง่ะนานตงไหน(ทุกตรงเลย)
"เออๆเจอกันที่เดิมยัยฟ้า อ้อ เเล้วเเกชวนยัยฝนไปด้วยนะบาย"ไม่ทันให้ยัยฟ้าพูดต่อฉันก้อวางสายจากยัยเพื่อนตัวดีเสร็จเเล้วก็รีบไปอาบน้ำเเต่งตัวประมาณสองชั่วโมงเหมือนที่บอกเเล้วก็ไปเจอยัยฟ้ากับยัยฝนที่ร้านกาแฟที่เรามักจะไปเจอกันที่นั่นเป็นที่ประจำกลุ่มไปแล้ว อ้อ!ลืมบอกไปฉันชื่อ นินจา เพื่อนชอบเรียกนินเฉยๆเเต่ก้อมีคนถามบ่อยๆว่าทำไมต้องชื่อนินจา ฉันก้อไม่รู้กับเเม่ คงต้องไปถามเเม่ฉันดูนะคะอิอิ ฉันอยู่มอห้าค่ะ อายุ17จะ18เเล้วอีกเเค่ไม่กี่วัน รู้มั้ยคะ เเม่อ่ะเลือกวันเกิดฉันได้ดีเหลือเกิน 31ตุลาคม คิดเอาเองนะคะว่าเป็นวันอะไร วันฮาโลวีน เดย์ ไงล่ะคะ
ตอนนี้ฉันมาถึงร้านกาแฟเเล้วเเต่ยัยฟ้ายังไม่มาเรยปกติมันจะเป็นคนมารอฉันเเล้วก้อบ่นเเละบ่นว่าฉันมาช้า เเต่วันนี้มันมาช้ากว่าฉัน
ตี้ดๆ
นั่นไงยัยฟ้าโทรมาเเล้ว
"นี่ยัยฟ้าเเกอยู่ไหนฮะ ทำไมยังไม่มาฉันมารอเทอนานเเล้วนะ"ใช่ ตั้งสองนาที อือิ ฉันบ่นยัยฟ้าคืนเพราะมันชอบบ่นฉันเเบบนี้
"เออ ขอโทดนะ เราอยู่หน้าร้านเเล้วอ่ะ"อิอิยัยฟ้ารีบขอโทดใหญ่เลย
"อืมไม่เปนรัย ไม่ต้องเข้ามาเดี๋ยวออกไปหา"ฉันบอกยัยฟ้าเสร็จเเล้วก้อเดินออกไปหามันที่รออยู่หน้าร้านเเล้วก็นั่งรถไปห้าง
ณ ห้าง XX
"รีบไปเหอะยัยนิน เด่วไม่ทัน"ไอ่บร้า หนังมันมีรอบเดียวเรอะ คงมีเเต่เราล่ะม้างที่มาดูหนังรอบเเรกอ่ะ
"ไม่รอยัยฝนหรอ" นั่น พอพูดถึงก้อรีบวิ่งหน้าตั้งมาเรย ตายยากจิงๆเพื่อนคนนี้นี่
" มะ มา ละ เเล้ว เเฮกๆ"หอบเป็นหมาเรยยัยคนนี้นี่
"งั้นก็ไปกันเถอะเพราะยัยฝนก้อมาเเล้ว"ยัยฟ้าร่วง(ด่าเพื่อนตัวเองไม่ดีนะคะอย่าทำตามอิอิ)เร่งเราเพราะกลัวไปไม่ทันหนังที่มันรอดูมาตั้งเเต่ยังไม่ทันเขียนพอร์ตเรื่องหนังเล้ย(เว่อร์ไป)
ชะ ช่วย ดะ ด้วย
เอ๊ะ เสียงอะไรอ่ะ เสียงขอให้ช่วยหรอ พอฉันมาถึงเกือบหน้าที่ซื้อตั๋วหนังฉันก้อได้ยินเสียงนี้ เเต่ใครจะมาขอให้ช่วยเเเถวนี้กันล่ะ
"ฟ้า ฝน ได้ยินเสียงคนขอให้ช่วยมั้ย" เพื่อนๆทั้งสองของฉันนิ่งฟังสักพักเเล้วก้อส่ายหน้าพร้อมกัน แล้วยัยฝนก้อพูดว่า
"ใครจะมาขอให้ช่วยเเถวนี้ ประหลาดเเล้วยัยนิน"ฉันก็ว่างั้นเเต่ฉันได้ยินจิงๆนะ
"หูเเว่วมั้งยัยนินไปซื้อตั๋วกันเหอะ"ยัยฟ้าพูดเเล้วนำเราไปซื้อตั๋วหนังที่มันอยากดู ซึ่งหนังที่มันอยากดูคงเพิ่งเข้าใหม่มั้งอยู่โรง7เรย(ประชด)
เอ เเต่โรงเจ็ดนี่ก้ออยู่ในหลืบเลยนะ
ชะ ช่วย ดะ ด้วย
เสียงนี้อีกเเล้ว เเต่เสียงมันชัดกว่าเดิมนะ พอเดินไปเรื่อยๆเสียงมันยิ่งชัด พอยัยฟ้ากะฝน กำลังจะเข้าไปในโรงฉันเลยให้พวกมันเข้าไปก่อน
โดยอ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำเเล้วจะตามไปเเต่จิงๆเเล้วฉันจะไปหาต้นเหตุของเสียงขอให้ช่วยนั่น เเต่ถ้าบอกความจิงกับพวกมันคิดหรอว่ามันจะให้มาอ่ะ พอฉันเลี้ยวขวามาเเถวบันได ฉันก้อได้ยินเสียงชัดเจนขึ้น หรือว่าต้นเหตุมาจากที่นี่ ฉันเลยสำรวจรอบๆ จนที่สุดท้าย ใต้บันได! ฉันเห็นผู้หญิงคนนึง ลมหายใจเทอ เเผ่วเกินไป ฉันเลยรีบเเจ้งรถพยาบาลเเต่กว่ารถพยาบาลจะมา เทอก้อทนไม่ไหวซะเเล้ว ฉันอยู่กับเทอจนวินาทีสุดท้ายหมอชันสูตรผลออกมาว่าเทอไม่ได้ถูกทำร้ายไม่ได้ถูกวางยา ไม่เกี่ยวกับโรคประจำตัว เเต่สาเหตุคือ หัวใจหยุดเต้น โดยที่ค่อยๆเต้นช้าลงเรี่ยๆจนหยุดเต้นไปเองซึ่งหมอทั้งโรงพยาบาลก้อสงสัยกับสาเหตุที่คนนี้ตายโดยข่าวของเทอยังไม่ถูกเผยเเพร่เเต่ถูกเก็บเป็นความลับ โดยที่ญาติๆของเทอก้อให้ความร่วมมือที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับฉันเลยกลับมาบ้านโดยที่ไม่ได้ดูหนังเบยยย เเต่ที่เเน่ๆยัยฟ้ากะยัยฝนต้องบ่นเเน่ๆเลยที่ปล่อยให้พวกมัน ดูหนังกันสองคนเเล้วไหนจะเรื่องเสียเงินค่าตั๋วฟรี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น