คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : น้องแบคคนแมน 7 [100%]
น้องแบคคนแมน 7
ชิบหายล่ะเทาเอ้ยยยยยยย
3
2
1
........
"เมียพ่องงงงงง)(=+-*&%#@#%&*-+=(),.?/;:!\"
เสียงก่นด่าของแบคฮยอนออกมาเป็นชุดสังฆฑานเลยห่า แรปเป็นคำด่าออกมาอย่างกับไม่มีปอด ผมนี่ห้ามไม่ทันเลยครับ
"สัดเทา!"
ผมด่ามันไปคำนึง มันหันหน้ามาหาผมพร้อมกับสองมือของมันที่ยังปิดหูตัวเองอยู่ หน้าตาบิดเบี้ยวของมันทำให้ผมรู้เลยว่าทรมานแค่ใหน
"อะไร?"
"มึงพูดทำไม นั่นเพื่อนกู ไม่ใช่เมียกู!"
ผมชี้แจงให้มันฟัง ห่านี่ก็ปากไวดีจริงๆ
"กูขอโทษ มึงบอกให้มันหยุดแรปด่าก่อนดิ๊!"
ไอ้เทาบ่นออกมา เพราะมึงป่ะ!!!
"แบคฮยอน หยุดด่าก่อน!"
ผมทำเสียงตะคอก ทำหน้าตาให้หงุดหงิดที่สุด เพราะแบคฮยอนกลัวผมตอนหงุดหงิด ใครไม่รู้มึงย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆครับ .ชี้
แบคฮยอนเงียบทันที ไงล่ะมึง กูนี่สิมหาอำนาจ หึๆ
"ขอบใจ"
ไอ้เทาพูดพร้อมสะกิดที่ใหล่ผมเบาๆ
"มีอะไรกันเหรอเมื่อกี้ เสียงดังเชียว"
ซูโฮที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำถามพวกเรา มึงรอดตายนะรู้ตัวมั้ย?
"เปล่าหรอก"
ยิ้มอีกทีให้เป็นของแถม
พวกผมเริ่มจัดห้องกัน โดยที่แบคฮยอนยังนั่งกินขนมอยู่ที่เดิม จะไม่มีอะไรเลยถ้ามันไม่ขวางที่วางโต๊ะประจำพวกผม
"แบคฮยอนหลบหน่อย จะวางโต๊ะ"
ผมพูดออกไป โต๊ะนี่ก็หนักชิบหายเลยอีห่อ!
"ไม่อ่ะ ทำเลดี"
แบคฮยอนตอบกลับมาแบบกวนตีน ได้ๆๆ ไม่หลบดีๆใช่มั้ย?
"หรืออยากโดนจูบโชว์ มึงก็รู้ว่ากูหงุดหงิดอยู่หนิ?"
พูดจบไม่ถึงสองวิ แบคฮยอนที่นั่งอยู่เมื่อกี้ดีดตัวยิ่งกว่าสปริงที่อยู่ในเตียงเด้งไปอยู่อีกฝากหนึ่งเรียบร้อยล่ะครับ
"ถ้าทางจะกลัวจริงๆ ฮ่าๆ"
ผมพูดอยู่คนเดียว ไม่ทันสังเกตไอ้สองตัวที่ยืนมองผม หลังจากช่วยกันขนโต๊ะมาเรียบร้อยแล้ว
"เห้ยแบคฮยอน!"
ผมตะโกนเรียกแบคฮยอนที่นั่งกินขนมเล่นโทรศัพท์อยู่ที่มุมห้อง
"กินเบียร์เป็นป่ะ?"
.
.
.
.
.
"แกร้ง!"
เสียงแก้วเบียร์ชนกันสี่แก้ว ใช่ครับ แบคฮยอนมากินด้วย และอีกอย่าง อย่าถามว่าทำไมกินเบียร์ในแก้ว ผมตอบได้อย่างเดียวว่า
ก็กูจะกิน
แล้วทำไมไม่กินในกระป๋องเลยล่ะ? ผมก็ตอบได้ว่า
ก็กูล้าง กูจะกินยังไงก็ได้ จบ!
โอเค จบประเด็นกินเบียร์ในแก้วแล้วเข้าเรื่องกันเถอะครับ...
"เล่นเกมส์กัน!"
เสียงเทาที่เป็นคนเปิดประเด็นสนทนาดังขึ้น พร้อมๆกับหน้าทุกคนที่หันไปหามัน
"เกมส์ไรเหรอ?"<--ซูโฮ
"เกมส์ห่าไรอีกอ่ะ?"<--ผม
"ห๊ะ? เกมส์ไร?"<--แบคฮยอน
"เกมส์หมุนขวด"
สิ้นเสียงไอ้เทา ขวดก็กลิ้งมากลางวง ผมเป็นคนกลิ้งไปให้มันเองครับ ถ้าไม่ใช่ผมกลิ้งขวดไปให้นี่คือหลอนครับ
"ใครหมุน?"
ซูโฮถามออกมา นั่นสิใครจะหมุนว่ะ?
"กูเอง"<--แบคฮยอน
"ไม่"<--ผม
"งั้นกูก็ได้"<--เทา
"เค"<--ผม,ซูโฮ,แบคฮยอน
ขวดกลางวงเริ่มหมุนไปเรื่อยๆ กติกาก็คือ ให้คนตรงข้ามสั่ง ถ้าไม่ทำ ก็แค่กินเบียร์หนึ่งแก้วเต็ม แค่นั้น... ที่นั่งตอนนี้คือ เทา<->ซูโฮ ผม<->แบคฮยอน
หวานหมูล่ะงานนี้...
ขวดกลางวงที่ถูกหมุนโดยผู้ชายที่ชื่อจื่อเทา หมุนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปหยุดที่...
"เห้ย!"
60%
เสียงเห้ยของใครคนหนึ่งดังขึ้นเมื่อขวดหยุดหมุนแล้ว ปากขวดหันมาทางที่
ผมนั่ง
เย้ๆ กูโดนทำโทษ55555555
ห้าพ่อง!!!
"หึๆ"
แบคฮยอนหัวเราะเหมือนพระเอกฟิคเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ตาของมันหรี่เล็กลงเรื่อยๆจนมิด
"หึไร?"
ผมพูดออกไป เสียงเริ่มสั่นๆเล็กน้อย
"กูขอสั่งให้มึง..."
แบคฮยอนลากเสียงยาว แต่ก็ไม่พูดออกมาสักที นี่ต้องรอให้ผมตัดริบบิ้นเลยมั้ยครับ?
"ห้ามเยอะ"
ผมพูดดักคอมันไว้ก่อน นี่ถ้าสั่งอะไรพิเรนๆขึ้นมานี่ผมจะยอมกินเบียร์หนึ่งแก้วเลยจริงๆ
"นอนพื้น ส่วนกูนอนเตียง"
พูดจบแล้วก็ยิ้มอย่างผู้มีชัย นี่คิดว่าผมจะยอมเหรอ?
เบียร์หนึ่งแก้วถูกซัดเข้ามาเต็มๆคอของผม แบคฮยอนที่เห็นภาพตรงหน้าก็หุบยิ้มทันที
"กูได้นอนเตียงนะ"
ผมพูดไปแค่นั้นแล้วก็สะกิดให้ไอ้เทาหมุนขวดต่อ
แต่คราวนี้ขวดไปหยุดที่แบคฮยอน...
1 2 3 ซาวด์งานบวชมา! แตร่ แตร แตร แตร แต่ แด แด้ด แต่ด แต่ด โป๊ะ ตุ่ม มง โป๊ะ ตุ่ม มง มง มง~
งานบวชเหี้ยไรนี่เกาหลีครับ...
"กูขอสั่งให้มึงนอนบนเตียง"
=มันนอนกับผม=ผมได้กำไร อิอิ
"ก็ดีสิ...เห้ย! ไม่เอา กูไม่นอนๆ!"
แบคฮยอนส่ายหน้าไปมา ตีโพยตีพายจนผมต้องห้าม
"หยุด! ถ้ามึงไม่นอนก็กิน จบนะ"
แบคฮยอนนิ่งไป แต่ในหัวนี่คงคิดมากอยู่แน่ๆ
"กะ...กูนอนก็ได้! ห่าเอ้ย!"
เยสสสสสสสสสส สำเร็จครับ มิสชั่นคอมพลีท
"ดี!"
"มึงจะเลิกสวีทกันได้ยัง?"
เสียงไอ้เทาดังผ่าออร่าความรักที่ผมสร้างขึ้นเอง...
"อย่าไปว่าเขาสิเทา เออนี่! เราเริ่มมึนๆแล้วอ่ะ ไปส่งหน่อยสิ"
เสียงของซูโฮที่ดูอ้อนๆสามารถทำให้เทาหยุดได้ ผมนี่ลุกขึ้นปรบมือเลย
23:45
แบคฮยอนนั่งกอดเข่ามองนาฬิกาดิจิทัลบนผนังห้องนอนของผม ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ไปนอนสักทีเพราะมันก็ดึกมากแล้ว
"ไม่ไปนอนรึไง"
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ สองมือกำลังยีผมเปียกๆบนหัว
"ไม่อ่ะ ยังไม่ถึงเวลา"
มันหันมาตอบผมก่อนที่จะหันไปมองนาฬิกาอีกรอบ
"กูรู้ล่ะทำไมมึงถึงเตี้ย"
ผมพูดเล่นๆ ขยี้หัวตัวเองแรงขึ้นเพื่อให้ผมแห้ง
"เออ กูยอมเตี้ย ว่าแต่มึงมีที่ชาร์ตโทรศัพท์กี่อันวะ?"
แบคฮยอนถามออกมาทั้งๆที่หน้ายังจ้องที่นาฬิกาอยู่
"อันเดียว"
ผมตอบไปส่งๆ
"มีพาวเวอร์แบงค์ป่ะ?"
"ไม่มี"
"งั้นกูขอยืมที่ชาร์ตนะ"
เอาแล้วครับ ปัญหาระดับโลกแตก คือผมก็ต้องใช้ป่ะ?
"กูก็ต้องใช้"
ผมตอบมันไป
"แต่กูก็ต้องใช้นะ"
มันทำหน้าวิงวอนใส่ผม ผมไม่ใจอ่อนแน่ๆวันนี้
"ไม่!"
"เอา!"
"รวมกันเป็นไม่เอา จบ กูได้ที่ชาร์ต"
ผมตอบพร้อมเอี้ยวตัวไปหยิบที่ชาร์ตตรงหัวนอนพร้อมแกว่งไปแกว่งมาให้อยู่ในระดับสายตาของแบคฮยอน
แบคฮยอนโถมตัวมาคว้าที่ชาร์ตไปจากผม แต่ด้วยสกิลความไวกว่า แบคฮยอนก็ไม่ได้ที่ชาร์ตผมไปหรอก ฮ่าๆๆ คุณไม่ผ่านค่ะ
ค่ะอะไรกูผู้ชายครับ...
จังหวะที่ผมกำลังนั่งเหม่อหัวเราะให้กับชัยชนะของตัวเอง แบคฮยอนก็ใช้ตัวมันกระโดดทับผม โอโหนี่มึงคิดว่ามึงเบามากงั้นเหรอ? หนักยังกับช้าง!
"เหี้ย! ออกไป กูหนัก! มึงคิดว่าตัวเองเป็นทิชชู่เหรอครับ!?"
ผมพูดออกไป ลมหายใจตอนนี้กำลังจะหมดไปเรื่อยๆ
"เอาที่ชาร์ตมึงมาาาาาาาาา!!!!"
แบคฮยอนพูดพร้อมขย่มบ่นหลังผมไปด้วย แต่จะไม่เป็นอะไรเลยถ้าส่วนนั้นของมันไม่โดนหลังผมเข้าจังๆ
"มึงทำกูแข็งนะไอ้สัส! ออกไปถ้าไม่อยากโดนกูขย่มมึงบ้าง!!"
100%
เอาแล้วววววว นังแบคจะโดนขย่มหรืออยู่รอด
ติดตามอ่านกันด้วยยยย
อ่านแล้วคอมเม้นกันด้วยนะค้าาา
ฝากแท็กด้วยยยย
#นบคม
เดี๋ยวจะรีบมาอัพต่อจ้าาา
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น