คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : น้องแบคคนแมน 2 [100%]
น้องแบคคนแมน 2
“ครับ”คราวนี้ผมเป็นตอบกลับไปเอง แต่เสียงนี่หวานใช่ย่อยเลยนะ
ผมเงยหน้าขึ้นเป็นครั้งที่สองของวัน นี้จะขอนั่งด้วยกันทั้งตำบลเลยรึไงครับ ผมชักจะเริ่มรำคาญล่ะ
“แล้วสรุปแฟนเก่าจงอินอ่ะใคร”ผมถามเข้าประเด็นต่อ ไม่ได้สังเกตคนมาใหม่ที่สะดุ้งสุดตัว
“มันชื่อ......”ยังไม่ทันที่จงอินจะตอบ เสียงพี่คริสที่อยู่ตรงข้ามก็ดังแทรกมาซะก่อน
“อ่าว! คยองซู มากินข้าวเหรอ”
10%
‘end sehun part’
จงอินชะงักกึกไป.....
‘kai part’
เปรี้ยง! เหมือนโดนฟ้าผ่าแสกกลางหน้า แสบไปยันดาก ชีวิตกูต้องเจอมึงอีกแล้วเหรออีแรด! ตอนนั้นกูตกลงคบกับมึงไปได้ยังไงว่ะสัส
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว
“จงอินอ่า เป็นแฟนกันนะ”สิ้นสุดเสียงของผู้ชายตาโตน่ารักราวกับผู้หญิง ก็มีสัมผัสอุ่นที่บริเวณปากของคิมจงอินทันที
ตอนนั้นนี่รู้สึกดีมากเลยนะ คยองซูน่ารักกับเขามาก ผมชอบเวลาเขายิ้ม โลกสดใสขึ้นมาประมาณ 80% เลยล่ะ
แต่แล้ววันหนึ่ง วันซวยในชีวิตก็เดินทางมาถึง...
“คิมจงอิน นายมันบ้า! นายมันบ้าที่สุด”เสียงของคยองซูแผดดังลั่นไปทั่วบริเวณโรงอาหารโรงเรียน ทำเอาคิมจงอินงงเป็นไก่ตาแตก
รอบข้างคิมจงอินตอนนี้มีแต่ผู้คนที่มองด้วยสายตาดูถูกมากมาย เขาจะทำตัวอย่างไรดีนะ?
“นายมันชั่ว! นายมันเลว พอเจอคนใหม่นายก็ทิ้งฉันไป!”คยองซูบีบน้ำตาอันน้อยนิดให้น่าสงสาร แค่นี้รอบข้างก็เกลียดคิมจงอินกันหมดแล้ว
“แต่...แต่ฉันยังไม่ได้ทิ้งนายเลยนะ ฉันรักนายนะคยองซู!”
ผมใช้เรี่ยวแรงครั้งสุดท้ายตอบกลับไป แต่ผลกลับมาคือ...
“อย่ามาเจอกันอีกเลย ฉันเกลียดนาย คิม จง อิน!!!”
แล้วภาพหลังจากนั้นมันก็พร่ามัวไปหมด น้ำตามันบังจนทุกอย่างมัว จนกระทั่ง....
“อ่ะ เอาไป เงินนี่ของนาย ทำได้ดีมาก”
“ขอบคุณนะ คราวหลังเรียกใช้ได้”คยองซูยิ้มร่ากับเงินในซองจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในมือ อ่า มีเงินซื้อกระเป๋าใหม่แล้วสินะ
“แล้วนี่นายทำยังไงให้ผู้ชายอย่างคิมจงอินตกหลุมรักง่ายขนาดนั้นล่ะ?”
“ก็แค่ทำเป็นรัก ออดอ้อน แค่นี้มันก็รักแล้ว ไอ้โง่นั่นมันโง่สิ้นดี”คยองซูตอบอย่างไม่หยี่ระ พลางยิ้มอารมณ์ดีกับภาพกระเป๋าหนังในหัว
จุดๆนี้คิมจงอินเหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดที่หน้าแรงๆ นี่ที่ผ่านมาคยองซูหลอกเขาทั้งหมดเลยรึไง ไม่เคยรู้สึกดีกับเขาเลยรึไง?
“จงอิน จงอิน เห้ยจงอิน เป็นอะไรรึเปล่าเนี้ย”เสียงของใครสักคนผ่านเข้าหัวมา แต่นี่มึงเขย่าจนตัวก็น้ำหนักลดไปสองกิโลแล้วเนี้ย กูมึนหัว!!!
ผมหันหน้าไปหาต้นตอของคนเขย่า น่าจะชื่อเซฮุนมั้ง อ่อ! ใช่ เซฮุน
“มึงเลิกเขย่าตัวกูได้ล่ะ เดี๋ยวกูอ้วก!”ผมหันไปทำท่าอ้วกใส่มันครับ แม่งก็ทำหน้าขยะแขยงเหมือนเจอขยะเปียกยังไงอย่างนั้น
“เหม่อไปนานเลยนะจงอิน นี่อีก 15 นาทีจะเข้าเรียนแล้วนะ”เซฮุนมันบอกผมครับ ผมถอนหายใจนิดหน่อยก่อนที่จะลุกขึ้นเอาจานไปเก็บ เดี๋ยวแม่บ้านด่า รำคาญ
ผมกับไอ้เซฮุนเดินมาตามทางเดิน เห็นเด็กเรียนหลายๆคนนั่งอ่านหนังสือ นี่มึงรีบกันเหรอว่ะ อีกหลายเดินกว่าจะสอบ
“จงอิน”เสียงเซฮุนดังขึ้นทำลายอาการเหม่อของผม ผมทำหน้างงก่อนที่จะตอบกลับมันไป
“ห๊ะ?”
“ตกลงแฟนเก่านายชะ....”
“คยองซู”ผมตอบกลับไปสั้นๆประกอบกับสีหน้าไร้อารมณ์
“คะ...คนที่มาขอนั่งด้วยนั่นนะเหรอ?”มันหน้าเจือนไปเล็กน้อย
“ใช่”ตอนนี้ไร้คำตอบยาวๆให้เพื่อนแล้วครับ หมดอารมณ์สุดๆ
ผมและเซฮุนเดินเลี้ยวเข้าห้องเรียน ที่นั่งของมันอยู่ข้างหน้าผมนี่แหละครับ ส่วนชานยอลกับแบคฮยอนมันนั่งอยู่หลังห้อง ก็ข้างหลังผมนั่นแหละ
“มึงรู้ป่ะว่าไอ้ชานยอลกับไอ้แบคฮยอนมันอยู่ใหนอ่ะ?”ผมถามไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ มันก็ทำหน้างงแล้วเสือกถามคำถามกลับมาอีก
“ไม่รู้ดิ แล้วมึงอ่ะเห็นป่ะ?”
“ถ้ากูเห็นกูคงไม่ถามมึงหรอกมั้ง?”
‘end kai part’
“โอ้ยมึงก็นั่งนิ่งๆสิว่ะ!!!!”
50%
ตอนนี้ผมกับไอ้หูกางอยู่ที่ห้องพยาบาลแล้วครับ กว่าจะเดินมาถึงนี้ใช้เวลาโครตนานเลย ไอ้ตึกที่มีห้องพยาบาลแม่งก็อยู่โครตใกล กว่าจะหอบไอ้หูกางนี่มาถึงได้ก็ลมแทบจับล่ะครับ
"ก็มันเจ็บนี่!"ไอ้หูกางร้องโอดครวญออกมา ผมมองหน้าอย่างหมันใส้ก่อนที่จะถลึงตาใส่พร้อมพูดว่า
"หรืออยากจะโดนอีกรอบรึไง!"
เป็นเวลากว่าสิบนาทีแล้วที่ไอ้หูกางนอนหลับไป ผมที่นั่งอยู่ข้างเตียงได้แต่มองคนไข้ที่หลับเพราะยาแก้ปวด
แต่ผมสงสัยอยู่อย่างนึง...
"ไอ้หูกางปัญญาอ่อนมึงก็ตามกูไม่เลิกอยู่นั่นแหละ"
"มึงจะเลิกตามกูได้รึยังว่ะ!"
ผมพูดอยู่คนเดียวสักพักนึง นี่กูติดเชื้อบ้ามาจากมันแล้วหรือ
หน้ามัน ตาโตๆของมัน ปากมัน จมูกมัน ไอ้นี่มันก็หล่อใช้ได้เลยนี่หว่า ทำไมกูไม่เห็นแต่แรกว่ะ...
ผมลองใช้มือคลำๆแถวๆหน้าของไอ้กาง นี่ก็หล่อใช้ได้จริงๆว่ะ หล่อสัสๆ แต่ทำไมใจกูเต้นแปลกๆว่ะ?
"ผมเลิกตามคุณไม่ได้หรอก เพราะผมหนะ..."มันตอบทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำครับ
"ทำไม มึงจะทำไม?"
"เพราะผมชอบคุณ"
ผมนิ่งกึกไป ทำไมมึงมาสารภาพรักตอนนี้ มันใช่เวลลามั้ยครับสัส!
"แล้วเมื่อกี้จะลักหลับผมเหรอ?"ผมสะดุ้งสุดตัว ใครจะลักหลับมึงว่ะอีเหี้ย!
“กูไม่ได้ลักหลับมึง”ผมตอบไปตามความจริง แต่ว่าทำไมไอ้หูกางมันดูแปลกๆไปว่ะ หรือผมคิดไปเอง
“ปากแบคฮยอนนี่หวานดีนะ หึๆ”ผมมองหน้ามันก่อนที่จะขมวดคิ้ว นี่กูให้กินยาผิดป่ะว่ะ?
“หวานเหี้ยอะระ….อืออออ”
ผมตกใจเป็นรอบที่สามของวัน ไอ้เหี้ยนี่มันจูบผมครับ นี่มึงเอาลิ้นเข้ามาทำไมมมม ผมทุบแขนมันแรงๆหลายๆรอบ แม่งก็ยังไม่ปล่อย สักพักผมก็เริ่ม….เคลิ้ม
“อือออออ”ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ ได้แต่นั่งแลกลิ้นกับมัน ไอ้นี่แม่งจูบเก่งชิบหาย
ผมที่มีสกิลการจูบสูง(?)จูบตอบกลับอย่างไม่หวาดหวัน เสียงครางอืออึงไม่ได้ศัพท์ของผมดังออกมาเป็นระยะ จนกระทั่ง…
“อึก!”ลมหายใจผมหมดแล้วตอนนี้ ผมเอาเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีทุบไอ้กางไปสอบสามที ก่อนมันจะถอนจูบที่แสนอันตรายนี้ออกให้
ผมถอนหายใจโล่งอก นึกไม่ถึงว่ามันจะช่ำชองขนาดนี้
“มึงเป็นเหี้ยอะไร จูบทำไม?”ผมมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง แต่คราวนี้มันแปลกไปมาก มันไม่ขอโทษครับ...
“หึ ปากหวานแถมยังปากหมาด้วย น่าค้นหาดีนะแบคฮยอน”มันจ้องผมครับ แล้วจ้องไม่ธรรมดาด้วย เลียปากตัวเองทำไม กูไม่ใช่ของกินนะอีสัส!
“มึงแดกยาผิดขวดรึไง? ทำไมมึงไม่เป็นไอ้งั่งที่ยอมขอโทษเขาไปทั่วแล้วว่ะ?”ตอนนี้ผมข้องใจมากครับ เริ่มกลัวมันแล้วด้วย ตัวแม่งก็เสือกเกิดมาเป็นคนตัวใหญ่อีก
“นี่ไม่รู้จริงเหรอ หึ โง่จริงๆเลย หลอกง่ายจังเลยนะมึง”
เอ้า! กูจะไปรู้กับมึงมั้ยล่ะ แล้วหลอกเหี้ยอะไร ว๊ากกกกกกกก!!!! นี่มึงกล้าฉลาดกว่ากูเหรอ กูยอมไม่ได้!
“หลอกเหี้ยอะไร?”ผมถามออกไป มึงนี่จะทำให้กูฉงนไปถึงใหนว่ะสัส?
“หลอกให้มึงคิดว่ากูกลัวมึง แต่ความจริงต่อจากนี้มึงต้องเป็นคนที่กลัวกูมากกว่า หึ”
100%
อัพครบแล้วจ้าาาาา
คอมเม้นกันด้วยนะค่ะ
อย่าลืมไปแชร์ความคิดกันในทวิตเตอร์ในแท็กนี้นะ
-> #น้องแบคคนแมน <-
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น