คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : น้องแบคคนแมน 3 [100%]
น้องแบคคนแมน 3
ผมนิ่งไปประมาณ10นาทีได้ ตั้งแต่กูเจอมึงนี่ชีวิตกูแฟนตาซีมากเลยนะ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย หรือมึงเป็นสองบุคลิกว่ะ?
"มึง...เป็นคนสองบุคลิกเหรอว่ะ?"
ผมกล้าๆกลัวถามออกไป
มันยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ผมผวาเลยเขยิบเก้าอี้ออกจากเตียง นี่มึงชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะโว้ย!
คุณชานยอล(?)ถอนหายใจยาวๆก่อนจะมองหน้าผมอย่างเบื่อหน่าย
แต่ทำไมกูต้องเรียกมึงว่าคุณด้วยว่ะ?
เพราะ...
"นี่มึงกลัวกูเหรอ หัดกลัวเป็นแล้วรึไง?"
มันพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนตีน นี่ความกลัวกูเริ่มลดกลายเป็นความหมันไส้แล้วนะเว้ย!
"กะ...กูไม่ได้กลัวมึง!"
ผมพูดออกไปทั้งๆที่ตัวยังสั่นอยู่ โอ้ยอีเหี้ย!ขาสั่นหาพ่อมึงเหรอ
มันมองผมก่อนที่จะหัวเราะ นี่ชานยอลเวอร์ชั่นนี้สิดี เวอร์ชั่นก่อนนี้กูขนลุกไปหมดแล้วนะ
"พอดีว่ากูหงุดหงิดนะ อากาศมันร้อน"
หือ? อาการแบบนี้จะเกิดก็ต่อเมื่อมึงหงุดหงิดเหรอ ผมนี่งงไปเลย
ผมวิ่งไปเปิดพัดลมที่ปลายเตียงทันที เดี๋ยวอาการมันกำเริบผมจะไม่ได้กลับบ้านเอา
โรงเรียนผมมันก็เป็นอย่างนี้ล่ะครับ ห้องพยาบาลไม่ติดแอร์ ห้องเรียนไม่ติดแอร์ แต่ห้องปกครองกับห้องผอ.นี่แอร์เย็นยิ่งกว่าห้องดับจิตซะอีก
ความยุติธรรมมันอยู่ตรงหนายยยยยยยย!!!
"ขอบใจ"
มันพูดพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย นี่กูทำเพื่อตัวเองหรอกนะ กูกลัวอาการมึงกำเริบ
"เออๆ แล้วมึงเป็นแบบนี้บ่อยมั้ย?"
ผมถามเพื่อความชัวร์ครับ เผื่อเวลาเข้าค่ายแล้วผมได้นอนกับมันผมจะสลับห้องทัน
มันส่ายหน้าครับ ผมถอนหายใจโล่งอก นี่มึงยังเป็นเพื่อนกูได้อยู่นะ
"งั้นมึงห้ามหงุดหงิดนะ ถือว่ากูขอร้องมึงก็แล้วกัน"
ผมทำหน้าอ้อนมันสุดฤทธ์ นี่เกิดมาผมยังไม่เคยอ้อนใครนอกจากพ่อกับแม่ผมเลยนะ
'chanyeol part'
เห็นหน้าอ้อนของคนข้างๆนี่มันน่าจับมาฟัดชะมัด!!!
อย่างที่รู้ๆกันอยู่ ผมไม่ใช่คนหน่อมแน้มอย่างที่แสดงให้แบคฮยอนเห็นตั้งแต่แรกหรอกนะ
ถ้าถามว่ารู้ชื่อได้ยังไง คำตอบคือ ผมได้ยินไอ้เซฮุนเรียกมันตอนที่นั่งอยู่ที่หลังห้องน้ำโรงเรียนล่ะครับ
ไม่ได้สอดรู้สอดเห็นนะครับแต่หูมันได้ยินเอง
แล้วเมื่อกี้ก็เป็นการแสดงของผมด้วย ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าแบคฮยอนจะกลัว แต่ก็กลัวจนตัวสั่น และที่สำคัญ...
ยังจะบอกว่าไม่กลัว เหมือนลูกหมาลูกแมวที่พยายามขู่ทั้งๆที่ไม่น่ากลัว
ผมล่ะยอมรับเลยจริงๆ ปากดีซะด้วยนะตัวแค่นี้ แถมยัง...
ปากหวานซะด้วย~
"โอเค เราจะพยายามไม่หงุดหงิดนะ"
ผมยิ้มใสๆ การหลอกให้แบคฮยอนตายใจนี่มันน่าสนุกมากเลยคุณว่ามั้ย?
"ดีแล้ว มึงสัญญากับกูแล้วนะ"
แบคฮยอนจ้องหน้าผมเขม่ง แถมมองด้วยสายตาแบบนี้
ไม่ยอมก็ต้องยอมล่ะครับ...
"ได้ แต่อย่าลืมว่าเราชอบนายนะ"
ผมยิ้ม คำพูดแค่นี้ทำให้แบคฮยอนน่าแดงผมก็สุขใจแล้ว
เพราะผมหนะ.....ชอบแบคฮยอนจริงๆ
30%
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่ร้านไอติมครับ ถามว่ามาทำไม คำตอบคือ....
ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
"ชานยอลร้อนใช่มั้ย งั้นไปกินไอติมกันนะ จะได้หายร้อน"
แบคฮยอนพูดเสียงอ้อนๆ แต่ผมสงสัยอยู่อย่างนึง...
นี่เรียกชื่อผมแล้วเหรอ?
"นายเรียกชื่อเราแล้วเหรอ?"
ผมถามออกไป ทำหน้าโง่ๆเข้าไว้ เดี๋ยวแบคฮยอนก็ตายใจเองแหละ
"ช่ายยยยยยย แบคหิวแล้ว ไปกินติมกันเถอะ เร็วเลยยยยยย"
แบคฮยอนชักจะทำตัวน่ารักเกินไปแล้ว! ถ้าผมอดใจไม่ได้แบบเมื่อก่อนนี่มีหวัง...
โดนไปตั้งแต่วันแรก...
ผมพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนจะเดินลงจากเตียงพยาบาล อันที่จริงไม่เจ็บเลยด้วยซ้ำตั้งแต่แรก แต่ที่ให้แบคฮยอนแบกมานี่ผมอาศัยความฟินล้วนๆ
กลิ่นตัวแบคฮยอนหอมมากครับผม!~
"ชานยอลอ่า! กูบอกว่าหิวแล้วนะเว้ย!"
ผมสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงลูกแมวขู่ตรงหน้า โอ้ยยยยยยจะทำตัวน่ารักไปถึงใหนนะแบคฮยอน!!!
"ไปสิ"
ผมตอบกลับไปหน้ามึนๆ แบคฮยอนที่ไม่คิดอะไรก็เดินนำไปข้างหน้า ผมได้แต่เดินตามร่างเล็กๆ
ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน
ตอนนี้แบคฮยอนกำลังเขียนอะไรสักอย่างลงบนกระดาษ คล้ายๆจะเป็นเบอร์โทรศัพท์ของใครซักคน แต่ผมสนที่ใหนกัน ท่าทางมุ่งมั่นนี้ต่างหากที่กำลังดึงดูดความสนใจของผมไปหมด
น่ารักจัง~
สักพักกระดาษใบนั้นก็ถูกส่งมาตรงหน้าผม เบอร์? เบอร์ใครว่ะ?
"เบอร์เราเอง"
แบคฮยอนตอบตาหยี่ ก่อนจะยิ้มกว้างเพราะไอติมที่มาวางบนโต๊ะโดยสาวเสริฟ
"ขอบคุณครับคนสวย"
แบคฮยอนขอบคุณสาวเสริฟ แต่ตาสาวคนนีนี่มองแต่ผมตลอดเลย เสียใจด้วยแบคฮยอน นายมันเกิดมาเหมือนผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย
ผมยิ้มให้เล็กน้อย สาวคนนั้นเขินจนเดินหนีไปเลย
"ชานยอลขี้แย่ง!"
แบคฮยอนพูดพร้อมเบ้ปาก อย่างกับเด็กๆแหนะ
"เราเปล่าแย่งนะ"
ทีผมยิ้มให้แบคฮยอนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้วยังไม่เห็นเขินแบบนี้เลย
ความยุติธรรมมันอยู่ตรงหนายยยยยยยย!!!!!!!
"อ่าว! พวกมึง!!!"
50%
ผมหันไปตามเสียงเรียก ใครมันมากวนเวลาสวีทว่ะ เดี๋ยวพี่ปาร์คจัดแม่งเลย
ไอ้ดำนั่นแม่งชื่อไรนะ? คิมจงอินป่ะ? ถ้าเด้า เอ้ย เดาไม่ผิด(อีนี่เริ่มออกไปทางหื่นกาม)
'end chanyeol part'
ผมหันไปยิ้มกว้างกับผู้มาใหม่ คิมจงอินนนนนน
"เห้ย! จงอิน มึงมานั่งกับกูดิ นี่ๆ ตรงนี้"
ผมชี้หัวมุมโต๊ะที่ผมกับชานยอลนั่งอยู่
จงอินกำลังเดินมาครับ แต่ทำไมผมรู้สึกแปลกๆ ไอ้คนตรงข้ามรึเปล่าที่ทำให้ผมรู้สึกเอง
"สั่งดิ"
อันนี้ผมไม่ได้พูดนะ แต่ชานยอลแม่งเป็นคนพูดเอง แถมยังจะทำหน้าเอื่อมๆมาให้ผมอีก บอกเลยน้องแบคไม่ปลื้ม!
"ไอ้สัสอยากโดนตีนกูมากนักรึไงว่ะ ทำหน้าทำตา"
ประโยคที่แล้วคือประโยคที่ผมพูดในใจครับ...
ถ้าผมไม่กลัวมันนะ เดี๋ยวกูปล่อยหมาในปากมากัดแม่งเลย
เดี๋ยวนะเหมือนกูด่าตัวเองทางอ้อม
นี่ไรท์เตอร์มึงแค้นอะไรกูมากป่ะ บ้านน้ำท่วมรึไง
<และนั่นคือความจริง บ้านกูน้ำท่วมค่าาาาา>
งั้นมึงก็ไปช่วยเค้าวิดน้ำดิ มานั่งแต่งฟิคอยู่ได้ มึงรู้มั้ยว่าเค้าลำบากกัน
<มึงพาลเลยมาหาเรื่องกูนี่นะ เดี๋ยวกูก็แต่ให้มึงได้กับมันตั้งแต่ตอนนี้หรอก...>
ครับๆพี่ ไม่เถียงแล้วครับ...
ผมนั่งยิ้มแป้นกว่าเดิมเมื่อจงอินถามออกมาประโยคนึง ประโยคที่ผมโครตชอบที่สุดในล้านโลกเลยล่ะ อารมณ์ดีสุดๆก็ตอนนี้แหละครับ
"มึงผอมลงป่ะ?"
ได้ยินทีกูนี่แทบบินได้ แทบจะก้มกราบงามๆให้มึงซักสิบรอบเลยครับเพื่อนรัก
เหมือนผมกำลังนั่งอยู่บนฟองสบู่ ลอยละล่องอยู่บนอากาศ อ่าาาา อากาศสดชื่นดีจริงๆ
"แต่ปากมึงดูเจ่อๆนะ"
โบ๊ะ! ฟองสบู่ที่ผมนั่งอยู่แตก มึงพูดทำไมครับ คือหาคำที่สร้างสรรค์มากกว่านี้ไม่ได้แล้วเลยรึยังไง คือบับ บับ แบคไม่ปลื้มอ่ะแม่ แบคจะกรี๊ด แบคจะกรี๊ด!!!!
<แต่ชื่อเรื่องบอกว่ามึงแมนนะแบค>
ชั่งหัวชื่อเรื่องสิอีไรท์ ตอนนี้กูเหมือนโดนถาดฟาดที่หน้าแรงๆแล้วโดนเหยียบตีนซ้ำอ่ะอีโดกจิก มึงไม่เป็นกูมึงไม่เข้าใจ!!!
"มันกินอาหารแล้วแพ้มาหนะ เดี๋ยวก็หาย"
ชานยอลแม่งแก้ต่างให้ผมครับ โอเค มึงมีดีก็วันนี้แหละครับคุณชานยอล
"เหรอ ทำไมมึงไม่ชนะว่ะ ไม่น่าแพ้เลย"
จงอินพูดออกมาประมาณว่าเล่นมุขที่คิดว่าผมจะขำ แต่ผลออกมาคือ
จิ๊ด จิ๊ด จิ๊ด. . .
โอโหจิ้งหรีดร้องเลย กูขำอ่ะ แม่ครับช่วยแบคด้วย การกลั้นขำมันส้นตีนพอๆกับการกลั้นขี้เลยอ่ะครับ55555
"ถ้ามึงจะขำกับมุขแป้กกูก็เชิญ"
จงอินพูดออกมาพร้อมเฉหน้าไปทางอื่น งั้นกูไม่แกล้งใจล่ะนะ ถ้ามึงอนุญาติกูแล้วงั้นก็...
"555555555555555ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอ้ยอีกูขำ โอ้ยจงอินนี่มุขหรือประโยคบอกเล่า โอ้ยมึง แค่กๆๆๆ
โอ้ยกูสำลักน้ำลาย ช่วยด้วยจงอิน ช่วยด้วยครับแม่อีแบคไม่ไหวแล้ว"
ผมไอ้สำลักน้ำลายอยู่นานสองนาน ไอ้สองตัวนี้มึงกูช่วยกูได้มากเลยเนอะ ขอบคุณมึงมาก-/\-
"ไอติมได้แล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะค่ะ"
หญิงสาวคนเดิมวางถาดไอติมบนโต๊ะพวกผม และสายตาของนางก็ไปอยู่ที่
ชานยอล...
หงุดหงิด! หงุดหงิดมาก มากที่สุด
ใจนึงก็หงุดหงิดที่นางไม่ยิ้มให้ผม ส่วนอีกใจนึงก็...ไม่รู้สิ หรือผมหงุดหงิดที่นางยิ้มให้ชานยอลกันแน่ว่ะ
แบคฮยอนมึงหยุดคิดเดี๋ยวนี้ นี่มันความรู้สึกอะไรเนี้ย! ออกไปนะกูไม่ชอบ!
หึง...หวง...?
100%
อัพแล้วน้าาาา ตามสัญญาหน้าฝน
ฝนตกหนักกูไม่กล้าเปิดคอมไงประเด็น
อัพช้าหน่อยไรท์เปิดเทอมแล้วไม่ค่อยว่าง
มีเรื่องข้องใจอะไรไปทวิตแล้วติดแท็ก
#น้องแบคคนแมน
เดี๋ยวเข้าไปตอบจ้า
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์จ่ะ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น