คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : : you're my something : 4 100%
you're my something 4
-Cut-
เด็กชายวัยสิบห้าสิบหกสองคนนั่งหน้าซีด ใบหน้าแดงกล่ำ ตัวสั่นที่เพิ่งเห็นฉากรักอันร้อนแรงของสองพี่น้องฝาแฝด
"พี่คยองพี่ยังไหวนะ"เอ่ยถามพี่ชายวัยสิบหกนั่งสั่น ใบหน้าแดงกล่ำ
"พี่ไหว....เซฮุน"ตอบเสียงสั่น ขนลุกซู่ "เซฮุน....."คยองซูเรียกน้องชายที่เว้นวรรคไว้ จนเซฮุนหันมามองพี่ชายตัวเล็ก คยองซูกลืนน้ำลายดังเฮือกก่อนที่จะถามออกไป "คนเป็นพี่น้องกันทำแบบนั้นได้ด้วยหรอ" คยองซูถามด้วยความสงสัย
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันพี่"เซฮุนบอกออกมาที่ได้เจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดจะได้เจอกับตา
"พวกนายสองคนเป็นใคร!!!"เสียงกร้าวดังถามขึ้น เด็กทั้งสองสะดุ้งกลัวเขยิบเข้ามากอดแน่นด้วยความกลัว ยิ่งเห็นสายตาที่ไม่เพิ่งพอใจก็ยิ่งหวาดกลัวความผิดเข้าไปอีก
เซฮุน คยองซูสองพี่น้องนั่งก้มหน้านิ่งเมื่อสองพี่ฝาแฝดนั่งขนาบข้าง สอบสวนเด็กทั้งสองที่ลักลอบเข้ามาในบ้าน
"ไหนบอกพี่มาซิว่าเราสองคนเข้ามาได้ไงอย่างไงกัน แล้วทำไมไม่ยอมกลับบ้านกันทั้งที่มันมืดมากแล้ว"จงอินบอกอย่างนุ่มนวล อ่อนโยนกับสองพี่น้อง
"เราสองคนไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ พวกเราสองคนแอบมานอนพักอาศัยอยู่ที่นี้กันครับ" คยองซูน้ำเสียงอ่อนกับพี่ชายทั้งสอง จงอินมองเด็กทั้งสองอย่างสงสารและส่งสายตาแกมอ้อนวอนน้องชาย
"นายสองคนไม่ได้โกหกชั้นแน่นะ"
"ผมจะโกหกพี่สองคนทำไม มันเป็นเรื่องน่าโกหกมากหรือไงพี่"เซฮุนทนไม่ไหวถึงกับขึ้นเสียงกับพี่ชายฝาแฝดทั้งสอง สายตาตวัดมองไปทางไคอย่างหงุดหงิด
"ไคพี่ว่าเด็กสองคนนี้ไม่ได้โกหกเราหรอก"จงอินเอ่ยขึ้นที่เชื่อเด็กทั้งสอง หันมายิ้มให้กับเด็กทั้งสอง "ไคให้คยองซู เซฮุนอยู่กับเราด้วยนะ" สองพี่ตาถึงกับหันมองกันอย่างตกใจเมื่อพี่ชายใจดีให้เขาอยู่ด้วย
"พี่จะให้อยู่กับเราได้อย่างไงกัน"ไคแย้งออกมา
"ไคพี่สงสารเซฮุนกับคยองซู ไคก็รู้ว่าการถูกทอดทิ้งมันเจ็บปวด ลำบากมากแค่ไหน พี่ไม่อยากให้เด็กสองคนนี้ต้องเป็นเหมือนเรา"
"ผมเข้าใจจุดนี้ดี แต่พี่ก็รู้ว่าเราสองคนไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะดูแลเด็กสองคนนี้ได้"ไคหาเหตุผลให้พี่ชายและเด็กสองคนเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรับเด็กสองคนนี้เลี้ยงไม่ได้
"ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากรับนายสองคนไปอยู่ด้วย แต่ฉันกับพี่ชายไม่สะดวกที่จะให้นายไปอยู่กับฉันด้วย ฉันกับพี่ชายไม่ได้ดีอย่างที่นายคิด อาชีพของฉันมันไม่ได้ดีอ่ย่างที่นายสองคนคิด" เด็กทั้งสองก้มหน้าด้วยความเศร้า จงอินเห็นแล้วอดสงสารไม่น้อย
"พี่จะบอกเหตุผลความจริงให้เราสองคนรู้ ถ้าเรารับได้พี่จะพาเราไปอยู่ด้วย แต่ถ้าเรารับไม่ได้พี่ก็จะไม่พาเราไป" จงอินมองเด็กทั้งสองที่เขาต้องบอกความจริงให้เด็กทั้งสองได้รู้ เหตุผลของความจริง
"เรื่องที่พี่สองคนมีอะไรกันเกินพี่น้องใช่ไหมครับ"คยองซูถามออกมาตรงๆ จงอิน ไคมองหน้ากัน "ถ้าเรื่องนั้นเราสองคนรับได้ครับ ถึงแม้ว่าเราสองคนจะไม่เข้าใจเหตุผลของพี่สองคนแต่พี่สองคนคงมีเหตุผลของตัวเอง"คยองซูบอกออกมาจากใจของเขาเอง ที่เซฮุนพยักหน้าสนับสนุน
"ถ้าพี่สองคนมีอะไรกัน ผมสองคนจะทำเป็นไม่รับไม่รู้ พี่สองคนทำกันได้ตามสบาย"เซฮุนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มวนและยักคิ้วให้ไค
"มันไม่ใช่แค่นั้นที่เรารู้"จงอินเสริมต่อ "พี่สองคนยังทำงานเป็นผู้ชายขายตัว อาชีพที่สังคมรังเกียจ"เด็กสองคนตาเบิกโตอย่างตกใจ
"รู้แบบนี้ยังรับฉันสองคนได้ไหม"ไคถามกลับ เด็กทั้งสองต่างนิ่ง มองหน้ากันอย่างปรึกษากัน
"รับได้ซิ ไม่ว่าพี่จะทำงานอะไรเราสองคนก็รับได้เพราะพี่สองคนจริงใจกับผมสองคนและยังจะให้ผมสองคนไปอยู่ด้วย"คยองซูตอบอย่างฉะฉาน จงอินมองไปทางไคด้วยรอยยิ้ม
"ถ้าอยากไปอยู่กับฉัน ฉันก็ให้อยู่ด้วย ฉันกับพี่จะดูแลเป็นผู้ปกครองของนายจากวันนี้"คยองซู เซฮุนถึงกับยิ้มอย่างดีใจที่ต่อไปนี้ไม่ต้องเร่ร่อนอีกต่อไปแล้ว
"แล้วทำตามสัญญาด้วยว่าจะทำเป็นไม่รับไม่รู้เวลาที่ฉันกับพี่ทำอะไรกัน " เด็กทั้งสองต่างก้มหน้างุดเขินเมื่อนึกถึงเรื่องอย่างว่าที่เพิ่งเห็นมาสดๆร้อนๆ "ว่าไง"สองพี่น้องต่างพยักรัวเป็นคำตอบ "งั้นขึ้นไปห้องของนายสองคนได้แล้ว ฉันกับพี่จะทำกันต่อ" เด็กทั้งสองต่างรีบลุกวิ่งขึ้นไปห้อง สองแฝดต่างยิ้มขำเอ็ดดูเด็กทั้งสอง
"เราก็ไปแกล้งน้องมัน"จงอินตีแขนน้องชายที่ยิ้มขำหัวเราะคยองซู เซฮุน
"ผมจะดูซิว่าเด็กสองคนนั้นจะทนได้สักกี่น้ำ" ไคกระตุกยิ้มร้าย ดึงพี่ชายเข้ามานัวเนีย ปรนเปรอความสุขให้แก่กันอีกรอบ
Talk
ครบ100 แล้ว มีฉากคัทเล็กๆน้อยๆของแฝดคิมมาเพิ่มเติมให้อ่าน กติกาการอ่านเหมือนเดิม
คยองซู เซฮุนออกแล้ว ใครรอไคฮุน ไคโด้เตรียมตัวอ่านกันได้เลย
#ฟิคแฝดไค
ความคิดเห็น