คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : : You're my something : 100%
You're my something 3
-Cut-
ไคนอนเหยียดยาวพิงหัวเตียงสายตายิ้มกรุ้มกริ้มประกายเจ้าชู้มองร่างเล็กที่กำลังแต่งตัวจะกลับบ้าน
จุนมยอนแต่งตัวเสร็จก็เดินมานั่งข้างๆไคและหอมแก้มอีกหนึ่งฟอด ไคยิ้มและหอมกลับเอาใจ
"อย่าลืมมาหาผมอีกนะครับ"
"ฉันจะมาหานายถ้านายมีเวลาให้ฉัน"ถึงอย่างไงคืนนี้ไม่ใช่แค่คืนนี้ที่จุนมยอนจะใช้บริการ สานต่อสัมพันธ์กับไค ในเมื่อจุนมยอนหลงในรสรัก กามของไคเข้าแล้ว
"ผมจะหาคิวว่างให้คุณแล้วกัน คุณจะเป็นลูกค้าวีไอพีของผม ถ้าต้องการมาหาผม นอนกับผมแค่คุณติดต่อผมมา ผมจะเคลียร์คิวให้คุณทันที"รอยยิ้มพราวเสน่ห์ หลังมือไล้แก้มขาวนวลอมชมพู
"ฉันจะติดต่อมาแล้วกัน แต่ตอนนี้ฉันจะต้องกลับบ้านแล้ว นี่เงินของนายตอบแทนที่ทำให้ฉันมีความสุขในคืนนี้ ลืมเรื่องที่บ้านไปได้"ไครับเงินจำนวนหนึ่งที่จุนมยอนให้เป็นรางวัลในคืนนี้
"กลับดีๆนะครับ"จูบลาทิ้งท้าย จุนมยอนนั้นยิ้มลาและเดินออกจากห้อง
พอจุนมยอนกลับไปไคก็จูบเงินอย่างพึงพอใจที่เงินจำนวนนี้ไม่น้อยที่จะพาพี่ชายไปเที่ยวกันตามลำพังสองต่อสอง
เงินพวกนี้จะทำให้เขากับพี่ชายไปหาความสุขใส่ตัวกันตามลำพัง อย่างที่ใจต้องการ
จงอินยังคงนอนหมดแรงอยู่บนห้อง เมื่อคืนกว่าจื่อเทาจะกลับก็เกือบสว่างที่ตลอดทั้งคืนจงอินไม่ได้พักเลย ไคจึงปล่อยให้พี่ชายฝาแฝดได้นอนพักผ่อนได้เต็มที่ ส่วนตัวเขาเองนั้นก็ลงมาทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้พี่ชายได้ทานหลังจากตื่นนอนมา
เนื่องจากเมื่อคืนจงอินไม่ได้พักผ่อนและพวกเขาสองคนวางแผนจะไปเที่ยวด้วยกัน ไคจึงลงประกาศหน้าบล็อกส่วนตัวไม่ขอรับงานสามสี่วัน ที่จะหยุดไปพักผ่อนกันส่วนตัว
เมื่อประกาศหยุดพักผ่อนเสร็จไคก็เข้าเวบเสิรช์หาสถานทีพักตากอากาศทีเป็นส่วนตัว ไม่พลุกพล่าน วุ่นวายที่งานนี้ไคต้องการความเป็นส่วนตัวกับพี่ชาย
ถึงแม้ว่าราคามันจะแพงมากก็ตามไคก็สู้ราคาและยอมที่จะจ่ายเพื่อที่จะมอบ สรรสร้าง มอบความรัก ความอบอุ่นให้แก่กัน ที่จะมีแค่กันและกันทั้งนั้น
ไคไล่หาจากเวบต่างๆและก็เจอบ้านพักที่ถูกใจ ที่บ้านหลังนี้ติดชายหาด อยู่ห่างจากผู้คน อยูห่างตัวเมืองที่ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวไปเที่ยวเล่น้ำกัน ราคาที่สมกับราคาและพรีวิวรูป รีสอร์ตที่สวยที่สร้างกะทัดรัดไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป มีสระน้ำเล็กๆในตัว ไคไม่ลังเลกดจองทันที ที่ไม่ต้องรอถามพี่ชายเสียเวลา ถึงอย่างไงซะจงอินก็ต้องยอมตามใจเขาอยู่ดี
เสียงฮัมเพลงที่ดังมาพร้อมกับร่างโปร่งบางของพี่ชายที่เดินลงมาจากบนห้องด้วยสภาพเสื้อยุ่งเยิง เสื้อยืดตัวยาวคลุมแค่เข่า ดูแล้วมันช่างเซ็กซี่เย้ายวนใจคนที่เห็นเหลือเกิน
"พี่หิวจังเลย"ขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่งของน้องชายอย่างออดอ่อน ยังเถิบกายเข้าไปแนบชิด คนเป็นน้องได้แต่ยิ้ม ฝ่ามือหยาบสองข้างลูบหน้าตัก ขาอ่อนของพี่ชายที่สองสายตาจ้องมองอย่างลึกซึ้ง
"ผมเตรียมซุปเนื้อไว้ให้พี่ทานไว้แล้ว" ฝ่ามือลูบผมสีน้ำตาลอย่างอ่อนโยน
"พี่ไม่ได้หิวแบบนั้นสักหน่อย พี่นะหิวอย่างอื่นมากกว่า"ตาซุกซนระวิบระวับมองเรือนร่างอันดึงดูดสายตา เซ็กซี่ไม่น้อยที่มันไม่ต่างจากเขาเลย
"ผมนะก็หิวพี่เหมือนกัน แต่ผมนะอยากเก็บไปทำกับพี่ที่ทะเลมากกว่า"มือใหญ่ไล้ฝ่ามือลงมาลูบผ่านแผ่นหลังกว้างของพี่ชาย
"เก็บไว้ไปทำที่ทะเลก็ได้ พี่นะยอมให้ไคทำกับพี่ได้ตลอดเลย"
"งั้นตอนนี้ผมว่าเราไปทานข้าวกันดีกว่า ทานเสร็จจะได้ออกเดินทางกัน"
"ไคอุ้มพี่นะ พี่นะเดินไม่ไหว" ไคยิ้มและหอมแก้มพี่ชายที่ลุกขึ้นยืนที่มีพี่ชายเกาะเกี่ยวอยู่ช่วงเอว ไคอุ้มเจ้าแมวขี้้อ้อน จอมยั่วมายังโต๊ะอาหารในครัว
ร่างโปร่งบางของแฝดพี่ถูกว่างบนโต๊ะ ไคลากเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง จงอินก็ขยับกายลงมานั่งบนตักของน้องชายเหมือนเดิม
"ไคป้อนพี่นะ"เสียงหวานอ้อน ไคยิ้มน้อยๆจงอินนั้นเอี่ยวตัวไปดึงถ้วยต้มซุปมาวางใกล้ๆพร้อมถือถ้วยข้าวเอาไว้
"ครับ"ยกยิ้มพราวเสน่ห์ เอือมมือตักซุปเนื้อใส่ถ้วยข้าวในมือพี่ชาย จากนั้นตักข้าวใส่ปากตัวเองแทนที่จะป้อนพี่ชาย
จงอินเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าคมของน้องชาย ปลายลิ้นร้อนของจงอินสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนที่เพยิดปากรอให้พี่ชายรับการป้อนข้าววิธีของเขา
การป้อนข้าววิธีเฉพาะของตัวเอง ที่มันช่างทำให้อาหารมื้อนี้อร่อยพิเศษกว่าทานเองด้วยซ้ำ มันทำให้อาหารนั้นน่าทานมากขึ้น
ต่างฝ่ายต่างป้อนให้กัน ริมฝีปากทั้งสองต่างแลกรับความหอมอร่อยของอาหารที่ถูกปรุงแต่งอย่างสุดฝีมือของคนน้อง ฝ่ามือบางก็สอดเข้าไปสาบเสื้อ ลูบสัมผัสผิวกายของน้องชาย ฝ่ามือใหญ่คนน้องก็ลูบวกวนต้นขาของพี่ชายที่ต่างฝ่ายต่างสนองความต้องการให้แก่กัน
"อิ่มยังครับพี่ชายของผม"น้ำเสียงอ่อนโยนทุ้มถามขึ้น ปลายนิ้วโป้งเช็ดมุมปากที่เม็ดข้าวติดอยู่
"ยังไม่อิ่มแต่จะรอไปทานที่ทะเลต่อ"ยิ้มทั้งตาทั้งปาก
"งั้นเราไปอาบน้ำแต่งตัวกันดีกว่านะครับ"จงอินยิ้มตาหยี จุ๊บริมฝีปากลงกลีบปากหนาที่มันช่างหอมหวาน ช่างอยากทำให้จูบไปเรื่อยๆ
แต่อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยสองพี่น้องก็มาขึ้นรถคันหรูที่จื่อเทาลงทุนซื้อรถให้จงอินเป็นของรางวัล
ไม่ว่าจงอินอยากได้อะไรอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็จะได้จากจื่อเทาแล้ว
ไคหันมายิ้มให้กับพี่ชายที่นั่งข้างๆที่ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี มีความสุข สองมือกุมไว้ตลอดทางการขับรถ
"อีกนานไหมกว่าจะถึง" เอ่ยถามขึ้นนี้ก็เกือบสองชั่วโมงที่นั่งรถกันมา
"เดี๋ยวก็ถึงแล้วพี่ พี่มีอะไรหรือเปล่า"คนน้องถามที่คนพี่ไม่พูดอะไรได้แต่อมยิ้มและปีนป่ายข้ามไปเบาะหลัง
ไคได้แต่มองผ่านกระจกและยิ้มออกมาเมื่อเห็นพี่ชายผ่านจากกระจกที่ถอดเสื้อผ้าตัวเองทิ้งนั่งเปลือยเปล่าให้หัวใจของน้องชายไม่สงบสุข ปั่นป่วนไปหมด
"ไปถึงแล้วจะได้ไม่เสียเวลาให้เรากินพี่"จงอินกระซิบบอกและกดจูบแก้มกร้านของน้องชาย
มันถึงเวลาของเราสองคนบ้างแล้ว เวลาที่เราจะมีกันแค่สองคน
Talk
ครบ100 แล้ว มีฉากคัทของเทาไค ไคโฮ ตามไปอ่านที่บล็อกกันได้เลย ส่วนตอนหน้าเป็นตอนของสองแฝด
#ฟิคแฝดไค
ความคิดเห็น