คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF,, ฉบับ ใจสั่น (ฮัทริท)
คุยกันก่อน.
มาคุยกันก่อนนะคะ อย่าเพิ่งขว้างอะไรทั้งนั้น 5555 ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเค้าฟินจากทวิตพี่ฮัทน่ะแหละ 5555 ไม่มีอะไรมาก แล้วก็ฟิคเรื่องนี้ไม่ได้แต่งคนเดียวค่า มีเพื่อนรักช่วยสานต่อความคิด 555 ขอบคุณน้ำมากๆ ไม่งั้นฟิคนี้ไม่เกิดแน่รุย x) เพราะแต่งกันสองคนดังนั้นภาษาอาจจะไม่เหมือนกันนะคะ แหะ
สวัสดีครับทุกคน ผมฮัท จิรวิชญ์ หรือฮัท เดอะสตาร์ 8 นั่นเอง ^________^ ผมเพิ่งออกจากบ้านเดอะสตาร์มาเมื่อไม่กี่วันมานี้ และขณะนี้ผมก็อยู่ที่ตึกแกรมมี่ มาคุยงาน เจอแฟนคลับ เจอพี่ๆน้องๆศิลปิน
ผมเพิ่งหัดเล่นทวิตเตอร์ เลยทวิตมันเลย ฮ่าๆๆๆ บางทีผมอาจจะเหมือนคนบ้าดาราด้วย เจอใครก็ถ่ายรูปไปด้วยซะหมดเลย ฮ่าๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึกไงครับ ถ่ายรูปกับคนดังทั้งที
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งรอเข้ารายการสองสาวเล่าเรื่องอยู่ ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา
“อ่าว.. นี่ฮัทป่ะ” เสียงเล็กๆใสๆนั่นเอ่ยออกมาด้วยท่าทีไม่แน่ใจเท่าไหร่
“ใช่ครับ หวัดดีครับพี่ริท” ผมยกมือไหว้ตามประสาต้องไหว้คนแก่กว่าครับ พี่ริทไหว้กลับ แล้วลงมานั่งคุยด้วย
“เป็นไงบ้าง อยู่ในบ้านสนุกป่ะ” พี่ริทพูด ใบหน้ายิ้มแย้ม ต่อให้ผมเป็นผู้ชายก็เถอะนะครับ แต่ผมรู้สึกว่าพี่เค้าน่ารักมาก !
“ครับ หนุกมาก อยู่กับพวกพี่ๆน้องๆ” แล้วพวกเราก็คุยกันเพลิดเพลิน คุยกับพี่เค้าสนุกมากจริงๆครับ หัวเราะไม่หยุดเลย
“แล้วทีนี้นะ พี่โตโน่ก็..”
“น้องฮัท มาแต่งตัวค่า” เสียงพี่ทีมงานตะโกนมาเรียกผม ผมพยักหน้าให้พี่เค้า
“ไปแล้วเหรอ งั้นพี่ไปซ้อมคอนต่อก่อนนะ จะมาป่ะ สนุกนะ รับประกันได้เลย” รัวเป็นชุดเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ต้องดูคิวงานก่อนนะครับ ไม่แน่ใจเท่าไหร่” พี่ริทมุ่ยหน้าลงเล็กน้อย แบบที่สาวๆเห็นต้องใจเต้นชัวร์ เผอิญผมเป็นผู้ชายน่ะสิครับ “แต่จะพยายามนะครับ น้องสาวผมชอบพี่มากเลย”
“อื้อ มาให้ได้นะ” พี่เค้ายิ้มให้ เล่นเอาใจเต้นผิดจังหวะไปกึกนึง
“พี่ริทๆ ถ่ายรูปกันก่อนได้ป่าวอ่ะ” ผมพูดแล้วหยิบมือถือขึ้นมา เขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆ หัวแทบชนกัน ได้กลิ่นแชมพูหอมๆเล็กน้อย
“หมวกฮัทจิ้มหัวพี่อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” หัวเราะสระไดร์มากเลยนะพี่ ผมจัดแจงอัพรูปลงทวิต แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ มีคนทักผมมาเพียบ ทั้งแฟนคลับผมทั้งแฟนคลับพี่ริท แต่ประเด็นที่ผมไม่เข้าใจคือ
‘ป๊าด พี่ฮัททวิตรูปไม่กลัวพี่โตโน่เหรอ :P’
‘น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ ทั้งพี่ฮัททั้งพี่ริท อ๊ายยยยย >///< เฮียเห็นรูปน้องยัง cc: @mootono_pk’
ทำไมต้องทวิตหาพี่โตโน่ด้วยครับ ? แล้วทำไมผมต้องกลัวพี่โตโน่ด้วยล่ะ ?
ก็พอจะเข้าใจหรอกนะ ว่าเค้ามีกระแส เอิ่ม.. โน่ริทใช่ป่ะ นั่นแหละ แต่พวกเค้าก็เป็นพี่น้องกันนี่ แล้วผมกับพี่ริทก็เป็นพี่น้องกันด้วย จะกลัวทำไม
“งั้นพี่ไปก่อนนะ บ๊ายบาย ไว้เจอกันใหม่นะ” พี่ริทโบกมือให้ ผมก็โบกมือกลับ แล้วเดินไปแต่งตัวเข้าฉากสองสาวเล่าเรื่อง
ถ่ายเสร็จแล้วว เหนื่อยมากครับ ขึ้นรถกลับที่พัก พลางก็นั่งดูของที่พวกแฟนๆให้มา น่ารักกันหมดทุกคนเลย อุตส่าห์เอามาให้ทั้งขนมของกินแล้วก็มังกรตัวโปรดของผม
ว่าแล้วก็เล่นทวิตเตอร์อีกรอบ ผมเริ่มจะติดไอ่นกฟ้านี่ซะแล้วสิ ฮ่าๆๆๆ นั่งอ่านทวิตจากแฟนคลับเพลินๆ เห็นทวิตถึงพี่ริทกับพี่โตโน่ก็เลยทวิตไปหาพี่ๆทั้งสองซักหน่อย
‘@mootono_pk haloooooo p'tono ผมฮัทนะคับ5555’
‘@ritz_ts6 พี่ริทเดวพุ่งนี้เจอกันอีกป่าว 5555 เพี้ยงงๆ:)’
ยังไม่เคยเจอพี่โตโน่เลย อยากคุยบ้างจัง จากที่ได้ฟังพี่ริทเล่าให้ฟังในหลายๆอย่าง หะๆ แต่ก็ติดใจพี่ริทนะครับ คุยสนุกมากเกินไป ฮ่าๆๆๆ
วันนี้ผมเข้าตึกอีกแล้วครับ จะเจอพี่ริทอีกมั้ยน้า
“ฮัทท” เสียงใสๆหวานๆนั้นที่ผมจำได้ทันทีที่ได้ยิน ผมหันหลังไปและอดฉีกยิ้มกว้างๆออกมาไม่ได้เมื่อเห็นหน้าคนที่ผมอยากเจอ “อ่าวพี่ริท”
“เป็นไงบ้างเรา สบายดีมั้ย”
“สบายดีครับ พี่ริทล่ะ” บทสนทนาของเรายาวยืดออกไปอีก พี่ริทพูดอะไรมากมายที่ผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ก็มัวแต่มองหน้าหวานๆอมชมพูระเรื่อนั่นสิ่ น่ารักชะมัด.. ไม่แปลกเลยที่จะผมจะรู้สึกชอ... เฮ่ย! นี่ผมคิดอะไรของผมอยู่เนี่ย!
“ฮัท.. ฮัท.. ฮัท!”
“ค..ครับๆ?”
พี่ริทยิ้มเล็กน้อยแล้วเขกหัวผมเบาๆ หัวใจผมจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้วนะ!
“เหม่ออะไรน่ะเรา เหนื่อยหรอ?”
“แฮะๆ.. นิดหน่อยครับ”
“แรกๆก็งี้แหละ อย่าหักโหมมากล่ะนะ ดูแลตัวเองด้วย” รอยยิ้มหวานๆกับคำพูดเป็นห่วงเป็นใยนั่นทำเอาหัวใจผมพองโตจนรู้สึกเหมือนแทบจะหายใจไม่ออก
“ครับ.. เอ้อพี่ ถ่ายรูปกัน” สงสัยผมจะกลายเป็นโรคบ้าถ่ายรูปกับคนดังแล้วล่ะครับ ฮ่าๆ
“ถ่ายอีกแล้วหรอ? คราวที่แล้วก็ถ่ายไปแล้วนี่นา”
“เอาน่าพี่ ผมน่ะอยากมีรูปคู่กับพี่เก็บไว้เยอะๆไง” พูดเสร็จผมก็แทบกัดปากตัวเอง ผมพูดอะไรของผมออกไปกันเนี่ย!
“ฮ่าๆ เอาสิ่ๆ”
พี่ริทโยกหัวมาใกล้ๆผม คราวนี้ไม่มีหมวกกั้นไว้อีก หัวทุยๆของพี่เค้าเลยชิดกับหัวผม ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนฉ่าขึ้นมา แถมหัวใจผมก็เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก เบาๆหน่อยสิ่! เดี๋ยวพี่ริทเค้าก็ได้ยินหรอก!
“อีกรูปพี่ๆ”
พอถ่ายรูปเสร็จเราก็คุยกันสักพักพี่ริทก็ขอตัวไปซ้อมคอนเสิร์ตของพี่เค้าต่อ ผมรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกวูบลอยตามร่างเล็กๆที่กำลังเดินออกจากประตูนั่นไปเลย.. เฮ้อ หวังว่าผมจะเจอพี่เค้าอีกนะ
ด้วยความว่างจัด ผมก็เลยหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมานั่งเล่น ดูภาพที่เพิ่งถ่ายไปเพื่อที่จะได้อัพลงทวิตเตอร์ ตอนแรกผมก็ไม่เห็นหรอกพี่ริททำท่ายังไงตอนถ่ายรูป แต่พอผมเห็นรูปที่สองเท่านั้นล่ะ ผมรู้สึกว่าถ้าตัวเองเป็นผู้หญิง สิ่งที่ผมจะทำในตอนนี้คือ กรีดร้องดังๆแล้วละลายลงไปกองอยู่กับพื้น แต่เพราะผมเป็นผู้ชาย และคนก็อยู่เต็มไปหมด สิ่งเดียวที่ผมทำได้ก็คือ อมยิ้มแล้วพยายามกัดริมฝีปากตัวเองอย่างพยายามจะกลั้นไม่ให้มันดูเป็นรอยยิ้มที่กว้างจนเกินไป
ไม่ได้ล่ะ.. ผมเก็บความน่ารักของพี่ริทไว้กับตัวเองคนเดียวพอดีกว่า แล้วผมก็จัดแจงอัพรูปแรกที่ถ่ายกับพี่ริทลงทวิตเตอร์ไป
‘เจออีกแล้วว555 yfrog.com/h24q2xljj’
มีคนเมนชั่นมาหาผมเพียบเลยแฮะ แถมพูดถึงพี่โตโน่กันอีกแล้ว มันชักจะยังไงๆนะเนี่ย?
ระหว่างนั่งเล่นไปเรื่อยๆ ผมก็เจอทั้งพี่มัดหมี่ ทั้งแอปเปิ้ล พี่รหัสของผม ผมได้คุยกับแอปเปิ้ลแค่แปปเดียว แอปเปิ้ลก็ต้องไปทำงาน ผมก็เลยนั่งกร่อยอยู่คนเดียวอีกครั้ง
และอยู่ดีๆ มือก็ผมมันก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดไปดูรูปภาพที่ถ่ายกับพี่ริทรูปนั้นโดยไม่รู้ตัว.. มองกี่รอบๆก็น่ารักชะมัด ให้ตายเถอะ
เอ๊ะ.. ว่าแต่ผมจะเก็บมันไว้คนเดียวทำไมเนี่ย? ผมนี่ชักจะบ้าใหญ่แล้วแฮะ
ผมเปิดทวิตเตอร์แล้วพิมพ์ข้อความเตรียมอัพรูป แต่มือผมมันก็ไม่ยอมกดส่งสักที
ส่งดีมั้ย? หรือไม่ส่งดี?
ระหว่างที่กำลังสับสนนั้น มือผมก็เผลอไปกดโดนปุ่มส่งโดยไม่รู้ตัว ภาพสุดน่ารักของพี่ริทก็ไปอยู่ในทวิตเตอร์ของผมแล้วเรียบร้อย
‘++ yfrog.com/h0mq6tmj’
ทำไมผมถึงรู้สึกเสียดายแล้วก็รู้สึกว่า ‘ไม่น่าเลย’ ขนาดนี้เนี้ย???
ท่าทางผมคงจะบ้าจริงๆนั่นแหละ
ผมคิดว่าถ้าผมได้ทำงานร่วมกับพี่ริทเนี่ย.. หัวใจผมคงทำงานหนักเลยล่ะ
ถ้าไม่เจอพี่โตโน่อ่ะนะ..
“ฮัท คราวหน้าจะถ่ายรูปกับไอ้เตี้ยก็ห่างๆกันบ้างก็ได้นะ”
จบ.
ตัด จบ ค่ะ 5555
(ไม่มีอะไรจะพูด)
cinnamon
ความคิดเห็น