คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SF,, TIME -> สักวันฉันจะดีพอ
ตอนนี้ผมกำลังเป็นแบบนั้นเลยล่ะครับ ..
“เฮ้ย ไอ้กัน นั่นเพื่อนมึงเหรอวะ” ผมถามกัน รุ่นน้องที่ผมสนิทมาก พวกเราอยู่แก็งค์เดียวกัน แล้วก็เป็นตัวจริงทีมฟุตบอลของโรงเรียนเหมือนกันด้วย
“ใช่พี่ ทำไมเหรอ” ตาย ไอ้กัน กูจะบอกว่าเพื่อนมึงแม่งโคตร …น่ารัก !
“เอ่อ.. เปล่าๆ” ผมยังไม่ละสายตาไปจากเพื่อนของกัน เป็นเด็กตัวเล็กๆ ตาโตๆ ปากรูปกระจับ พูดได้คำเดียว ‘น่ารัก’ มากครับ
อ้า ผมยังไม่ได้แนะนำตัวสินะครับ ผม โตโน่ ภาคิน คำวิลัยศักดิ์ครับ ตอนนี้อยู่ชั้นม.4 อย่าหาว่าผมหลงตัวเองนะครับ แต่ผมก็ค่อนข้างดังทีเดียวล่ะ สาวๆเงี้ยติดตรึม อาจจะเป็นเพราะผมอยู่ชมรมฟุตบอลด้วยแหละครับ
และตอนนี้ผมก็รู้สึกตัวว่า ผมตกหลุมรักเด็กม.2 คนนึงเข้าซะแล้วล่ะครับ
คือ ! ผมไม่ใช่เกย์นะ แต่ไม่รู้สิ เอ่อ.. พอเห็นเด็กคนนี้แล้วผมรู้สึกใจเต้นอ่ะครับ - //// - เฮ้ย แต่ก่อนหน้านั้นผมก็ยังชอบผู้หญิงอยู่นะ แค่ใจเต้น.. นิดหน่อยเอง
“เอ้อกัน.. เพื่อนมึงชื่ออะไรเหรอ” ไอ้กันทำหน้าเหวอๆนิดนึง ก่อนจะตอบ
“เฮ้ย นี่พี่ไม่รู้จักริทเหรอ ?” ผมส่ายหน้าเบาๆ “เอิ่ม พี่ไปอยู่หลังเขาที่ไหนมาวะเนี่ย” ตบกบาลมันซักที ตอนนี้ครึ่งหลังของการแข่งนัดนี้ก็เริ่มขึ้นแล้ว
“อะไรของมึงวะ กูจะไปรู้จักเด็กทุกคนในโรงเรียนได้ไง”
“นี่พี่.. ริทมันเป็นดาวเด่นของม.2 ปีนี้เลยนะ” เฮ้ย จริงดิ !? แต่ปกติผมก็ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้หรอกนะ อันที่จริงผมก็เคยได้เป็นเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้อะไรกับตำแหน่งนั้นหรอกนะ
ผมหันไปหากันอีกที มันก็ไม่อยู่ซะแล้ว หายไปไหนของมันวะ
“เฮ้ย ! ไอ้โน่ ระวัง !”
พลั่ก !
อูยยยยยย ไอ้เชี่ยยย เจ็บบ ! เพื่อนร่วมทีมส่งบอลมาให้ผมก็ไม่ทันมอง หันไปทีโดนบอลอัดหน้าเต็มๆเลยครับ เจ็บโว้ย หน้าหล่อๆของผม..
“พี่โน่ เป็นไรป่าวพี่ โห ถลอกเลยนะเนี่ย ไปล้างแผลก่อนดีกว่าป่ะ” ไอ้กันรีบมาดูอาการ แล้วขอเวลานอกกรรมการ พยุงผมไปที่ม้านั่งที่น้องริทนั่งอยู่ ..โห นี่แม่งเป็นแม่ผมป่าววะเนี่ย
พอมาเห็นใกล้ๆเท่านั้นแหละ มองไกลๆว่าน่ารักแล้ว มามองใกล้ๆนี่ โคตรน่ารักอ่ะครับ ! แย่แล้ว ดูเหมือนเซลล์ประสาทในการแยกเพศของผมจะหลอนนะครับ
“ริทๆ กูฝากมึงช่วยดูแผลให้พี่โตโน่หน่อยนะเว้ย” ไอ้กันฝากฝังไว้แล้วก็วิ่งเข้าสนามทันที
“อะ.. อือๆ” น้องริทตอบรับแบบงงๆ ดูแผลที่เข่าของผมแล้วก็เทน้ำลงบนผ้าเช็ดเข่าผมให้ หันไปข้างๆเปิดกล่องปฐมพยาบาล ..โห นี่เตรียมพร้อมเสร็จสรรพอย่างกะรู้อนาคตเลยนะครับน้อง
“นี่เตรียมเหมือนจะรู้เลยนะว่าพี่จะมีแผลเนี่ย” ตายตาย พูดออกไปไม่ยั้งคิดอีกแล้ว น้องริทมองแบบเอ๋อๆ โอ๊ย น่ารักโว้ย
“เอ่อ.. ก็ริทเป็นอาสาสมัครให้ห้องพยาบาล ก็เลยพกกล่องปฐมพยาบาลไว้ตลอดเวลานี่ครับ” เสียงเวลาน้องเค้าตอบดูเหมือนจะกลัวผม แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆเลยล่ะครับ
“อ๋อ โอ๊ยๆ เบาๆหน่อย” จู่ๆน้องเค้าก็กดสำลีชุบแอลกอฮอล์เต็มแรงที่เข่าผม
“หวา ขอโทษครับๆ”
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับน้องริทอีกจนกระทั่งจบเกม ผมไม่ได้ไม่อยากคุยนะ แต่ไม่รู้จะคุยอะไรกับน้องเค้าดี แถมน้องเค้าดูเหมือนจะกลัวผมไปซะแล้วล่ะสิครับ
ไอ้กันกลับบ้านกับริท มันบอกกับผมในห้องแต่งตัวว่ามันเป็นเพื่อนสนิทกับริทมาตั้งแต่เด็กแล้ว เพราะบ้านอยู่ติดกัน แต่ที่ผมไม่เคยเห็นเพราะว่าเมื่อก่อนน้องริทจะกลับบ้านเร็ว แต่เดี๋ยวนี้พอเป็นอาสาสมัครก็ต้องกลับบ้านเย็นหน่อย เลยกลับบ้านพร้อมกับกัน
หลังจากนั้นเป็นต้นมา พอพวกผมเล่นฟุตบอลกันไปได้ซักพัก ริทก็จะมานั่งรออยู่ตรงม้านั่งเป็นกิจวัตรประจำวันไปซะแล้ว
และสิ่งที่จะเห็นเป็นประจำอีกอย่างนึงคือ ทุกวันจะต้องมีคนเดินเข้ามาคุยกับริทตลอด ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย และทุกครั้งมันทำให้ผมรู้สึก.. หึง - -* ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเขาเลยแท้ๆ
คือก็พอรู้มาจากไอ้กันนะว่าริทเค้าเนื้อหอมมาก แต่พอมาเจอแบบนี้มันก็อดรู้สึกไม่ได้ อ๊ะ นั่นไอ้รุจพื่อนร่วมชั้นเรียนผมนี่หว่า
แรกๆก็คุยกันตามปกติหรอกนะ อยู่ดีๆไอ้รุจก็ก้มลงไปขยี้หัวริท หน้าใกล้กันมากอีกต่างหาก ! จะมากไปแล้วนะไอ้รุจจจ !
“เชี่ยโน่ บอล !”
พลั่ก !
รู้สึกเหมือนเหตุการณ์มันวนลูปครับ..
“พี่โน่มัวแต่เหม่ออะไรของพี่เนี่ย” ริทว่าพลางเอาแผ่นประคบเย็นแปะลงบนหัวผม ก็ไอ้บอลที่อัดคราวนี้มันเล่นซะเต็มหน้าเลยนี่ครับ เล่นเอามึนเลย
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนถ่ายเอ็มวีอยู่ครับ เพราะตอนนี้ผมกำลังนอนบนตักนุ่มๆของริทอยู่ เจ็บแบบนี้ก็ดีไปอย่างนะครับเนี่ย
“เปล่าซักหน่อย” ใครจะไปบอกล่ะครับว่ามองน้องอยู่น่ะ
แล้วทั้งหมดก็ตกอยู่ในความเงียบ
“ไอ้โน่ มึงสนิทกับน้องริทใช่มั้ยวะ” สน เพื่อนสนิทของผมถามขึ้นมาระหว่างเรากำลังกินข้าวเที่ยงกันอยู่ ไอ้หมอนี่มันรูปหล่อพ่อรวย เรียนเก่ง กีฬาเด่น โคตรเพอร์เฟ็คต์เลยล่ะครับ
“อืม งั้นมั้ง” ผมตอบกลับไปงั้นๆ
“น้องเค้ามีแฟนยังวะ” …เออ นั่นดิ ริทมันมีแฟนยังวะ คิดเข้าข้างตัวเอง คงยังไม่มีหรอกมั้งก็ไม่เห็นอยู่กับใครเลยนี่หว่า
“ยัง” สนยิ้มออกมาเหมือนพอใจ เฮ้ย ผมว่ามันแปลกๆละ “แล้วน้องเค้ามีคนที่ชอบเปล่าวะ”
จุกเลยครับ อยากจะตอบกลับไปดังๆว่ากูไม่รู้วว อย่ามาแย่งกู แต่ก็นะครับ.. บอกไม่ได้ “น่าจะไม่มีนะ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ไอ้กันน่าจะรู้มากกว่ากูนะ”
“อืม.. งั้นกูว่า.. กูกะจะไปสารภาพรักน้องเค้าตอนเลิกชมรมว่ะ”
พรูดดดด !
คำพูดที่ดูมั่นใจของมันเล่นเอาผมสำลักก๊วยเตี๋ยวที่กินอยู่ในทันที มันจะ สารภาพรักกับริท ? คือมันดูมั่นใจในตัวเองอยู่พอสมควรนะ อาจจะเพราะเพอร์ฟอแมนซ์โคตรดี
“เป็นอะไรวะไอ้โน่”
“เปล่าๆ”
และตอนเลิกชมรม สนก็เรียกริทไปคุยกันแถวๆห้องแต่งตัว อ่ะฮ้า ผมลากไอ้กันมาเจือกด้วย มันก็ทำหน้าเหมือนไม่ได้อยากรับรู้หรอกนะ แต่ผมคิดว่าถ้าสนจับได้ ผมจะได้ไม่ผิดคนเดียวไงครับ
“พี่สนเรียกริทมามีอะไรเหรอครับ”
“ริท.. คือว่าพี่.. ชอบริทนะ”
โอ้โห ตรงประเด็นเป๊ะๆไม่มีอ้อมค้อม ! ริทเงียบไปซักพักนึงถึงจะก้มหน้าเอ่ยปาก
“ริท เอ่อ.. ต้องขอโทษพี่สนด้วยนะครับ คือว่าริท.. มีคนที่ชอบแล้วอ่ะครับ”
คนที่ชอบ? ใคร?
“เหรอ..” ไอ้สนยิ้มรับ “ริทพอจะบอกพี่ได้มั้ยว่าใคร ?” ริทอ้ำอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปาก
“ริทชอบ..”
พอที ผมอยากรู้มั้ย อยาก อยากมากด้วย แต่ผมเองก็กลัวว่าผมจะคิดเข้าข้างตัวเองไปคนเดียว สุดท้ายก็เจ็บคนเดียว T _____ T
ดังนั้นผมเลยลากไอ้กันออกมาด้วยทันที พอไอ้สนเดินกลับมา ผมก็แกล้งเนียนถามไปเหมือนไม่รู้เรื่อง ไอ้สนไม่ได้บอกว่าใครที่เป็นผู้โชคดีคนนั้น ไม่แม้แต่จะปริปากพูดเลยด้วยซ้ำ หรือจะให้พูดตรงๆเลยคือมันแทบไม่ได้มองหน้าผมด้วยครับ
เป็นเชี่ยไรของมันวะ
“พี่โน่ วันนี้ผมไม่เข้าชมรมนะ” กันเดินมาบอกผมตอนพักเที่ยง “พอดีที่บ้านมีธุระนิดหน่อย ผมยังไม่ได้เจอไอ้ริทเลย ฝากบอกมันด้วยแล้วกัน” แล้วมันก็รีบวิ่งออกไปเลย ธุระอะไรมันจะเร่งรีบขนาดน้าน
ตกเย็นผมก็ไปเข้าชมรมไปเตะบอลตามปกติ ไปซักพักริทถึงจะเดินมา เหมือนมันจะยืนมองหาไอ้กันอยู่มั้ง เห็นมองซ้ายทีขวาที ผมเลยเดินไปหามัน
“ริทๆ ไอ้กันมันกลับไปแล้วนะ มันบอกว่ามีธุระด่วน”
“อ่าว เหรอ งั้นริทกลับก่อนนะ บ๊ายบาย” เฮ้ยๆ จะรีบไปไหนน้อง ! ผมดึงแขนรั้งริทไว้ก่อน
“ตอนนี้มันก็มืดแล้ว พี่ว่าเดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า ริทกลับเองเดี๋ยวโดนฉุด ฮ่าๆๆๆ” ริทขมึงตาใส่ผมเถียงกลับว่ามันเป็นผู้ชายใครจะไปฉุด น้องไม่รู้อะไร สมัยนี้ผู้หญิงเค้าฉุดผู้ชายกัน ! ทรัพยากรโครโมโซม xy มันน้อย.. ผมตื๊อจนกระทั่งริทยอมนั่งอยู่จนกว่าผมจะเลิกชมรม
“ป่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เราเดินกันมาเงียบๆ อากาศกำลังเย็นสบายเพราะเป็นตอนกลางคืน ก็ไม่ได้ดึกอะไรขนาดนั้น แต่ฟ้าก็มืดแล้วแหละ บรรยากาศเป็นใจ ใจเต้นตึกๆ ไม่มีใครพูดอะไรตลอดทาง
“เอ่อ.. ริท ไม่มีคนที่ชอบเหรอ” ตายย ปิดปากตัวเองไม่ทันอีกแล้ว ! ริทมองงงๆ อารมณ์แบบ มู้ดไหนถึงพูด ? อยากมุดดินครับ
“ก็ จะว่ามีก็มีแหละ แต่เค้าคงไม่สนใจริทหรอกมั้ง”
“ริทรู้ได้ไงว่าเค้าจะไม่สนใจ ?”
ริทช้อนตามองผม นัยน์ตาโตนั้นมีอะไรบางอย่างที่แฝงลึกจนผมบอกไม่ถูก รู้สึกอึดอัด
“ก็เค้าฮอตจะตาย หน้าตาดี..มั้ง ถึงจะกวนตีน ขี้เล่นไปนิด แต่ก็จริงใจ นิสัยดี คนชอบเค้าเยอะจะตายไป” ผมจะบอกว่า ผมขอเข้าข้างตัวเองอีกซักรอบได้มั้ยครับ
“แล้วถ้าไม่ลองบอกไป เค้าจะรู้เหรอว่าริทชอบเค้าน่ะ” พูดไปเหมือนเข้าอกตัวเองไปยังไงไม่รู้
“งั้น พี่โตโน่มีคนที่แอบชอบรึเปล่าล่ะ ถ้ามีพี่โตโน่ก็จะเข้าใจว่าทำไมริทไม่บอกไป” มีสิ ก็คนตรงหน้าพี่ไง J
“มีสิ.. อยู่ใกล้ๆนี่เอง” ผมพูดเบาๆ เบามากๆจนเหมือนกระซิบ แต่เพราะถนนที่เปลี่ยวและเงียบ ผมคิดว่าริทคงได้ยินเต็มสองหู เลยหยุดเดินแล้วหันหน้ามามองผม
“ริท.. พี่เอ่อ.. ไม่ใช่เกย์นะ แต่พี่..” อ้ำอึ้งครับ โอย พูดไม่ถูก ลิ้นจะพันกัน ใจเต้นตึกตักเหมือนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว “พี่รักริทนะ ! ตั้งแต่ตอนแรกที่พี่เจอริทตอนที่ริทมารอไอ้กันที่สนามบอล พี่ก็รู้สึก.. ริทพอจะให้โอกาสพี่ได้มั้ย”
ริทอึ้ง สงสัยมึงคงต้องตัดใจแหละไอ้โน่ ไม่น่าเลยกู พูดออกไปไม่คิดอีกแล้ว แต่ถ้าผมมองไม่ผิด ผมเหมือนจะเห็นริทยิ้ม อย่าทำให้พี่เข้าใจผิดไปมากกว่านี้เลยเถอะ
“ได้สิ” ห๊ะ.. ว่าไงนะ
“ริทว่าไงนะ” ผมไม่ได้หูแว่วไปเองใช่มั้ย
“ริทบอกว่า ได้สิ”
“แล้วไหนริทบอกว่าริทมีคนที่ชอบอยู่แล้วไง” ทำตัวโง่ครับ :P
“ก็..” ริทก้มหน้าก้มตาแล้วรีบเดิน “คนที่ริทชอบ.. ก็อยู่ใกล้ๆแล้วนี่ไง”
ฮึ่ม.. จะให้น่ารักก็น่ารักไกลๆหน่อยสิ !
เป็นอีกวันที่ผมมีความสุขมากและไม่มีทางลืมเลย J
แหะ ฝากฟิคใหม่ด้วยค่า คราวนี้เป็นเรื่องเลย :>
รักรีดเดอร์ค่า จุ๊บๆ
ความคิดเห็น