คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Short Fic :: Boyfriend ; Kihae
수많은 남자들의 시선 한몸에 다받아도
ซู-มา-นึน นัม-จา-ดือ-เร ชี-ซอน ฮัน-โม-เม ทา-บา-ดา-โด
ถึงฉันจะมีสายตาชายหนุ่มมากมายรุมจ้องมองเข้ามาหา
너 아니면 안되 관심조차 없어
นอ อา-นือ-มยอน อัน-ดเว ควัน-ชิม-โจ-ชา ออบ-ซอ
ถ้าไม่ใช่เธอมองมา ฉันก็ไม่เคยสนหรอก
“น้องด๊องๆๆ We love Lee Donghae!”เสียงจากนักเรียนชายแทบทั้งหมดดังขึ้นเมื่อคนร่างบางมาถึงโรงเรียน
“ครับๆ แต่ว่าตอนนี้ด๊องต้องไปเรียนก่อนนะทุกคน ขอตัวด๊องไปเรียนก่อนนะฮะ”ว่าแล้วก็ยิ้มหวานทำเอาทุกคนต้องแหวกทางให้ด้วยความน่ารักและสดใสของเจ้าตัว
ทันทีที่หลุดออกมาได้ทงเฮก็หันสายตามองหาคนที่ต้องการจะพบ เมื่อเจอก็เดินเข้าไปหา
“คิบอมมมม ^O^”ร่างสูงที่กำลังจะเดินเข้าห้องเหลือบหางตามาแลก่อนจะเอ่ยถามสั้นๆ
“มีอะไร??”
“คะ...คือว่า...”ร่างบางพูดอย่างตะกุกตะกักเมื่อร่างสูงมองมา
하지만 니앞에만 서면 소심쟁이 되는지
ฮา-จี-มัน นี-อา-เพ-มัน ซอ-มยอน โซ-ชิม-แจง-งี ทเว-นึน-จี
แต่ยังไงพอได้ยืนอยู่หน้าเธอ ฉันมันก็ยังเขินอยู่ดี
“ถ้ายังพูดแบบนั้นอยู่ก็ไม่ต้องมาพูด”ว่าแล้วร่างสูงก็เดินเข้าห้องไปโดยทิ้งร่างบางไว้กับน้ำตา
“ฮึก...ฉันน่ารักไม่พอหรือไงนะ...ฮึก...”ทั้งๆที่พยายามปรับปรุงตัวให้ดูดีขึ้น จากเด็กแว่นสุดเนิร์ดมาเป็นร่างบางสุดป๊อปแต่เขาก็ยังไม่เคยจะแลมามอง
ทั้งๆที่ฉันพยายามขนาดนี้นายก็ยังไม่เคยสนใจฉันอยู่ดี...
관심없는척 외면하는 냉정한 말투 미워
ควัน-ชิ-มอบ-นึน-ชอก เว-มยอน-ฮา-นึน แนง-จอง-ฮัน มัล-ทู มี-วอ
ท่าทางทำเป็นเมิน กับคำพูดที่แสนเย็นชา ฉันล่ะเกลียดจัง
니가 뭔데 튕겨 기가막혀 미워
นี-กา มวอน-เด ทวิง-กยอ คี-กา-มัก-คยอ มี-วอ
เป็นใครกล้ามาปฏิเสธ ไม่อยากจะเชื่อ เกลียดจัง
하지만 더 끌려 자꾸 니 생각만 나 Oh~
ฮา-จี-มัน ทอ กืล-รยอ จา-กู นี เซง-กัก-มัน นา Oh~
แต่นั่นยิ่งดึงดูดฉัน ทำฉันยิ่งคิดถึงแต่เธอ Oh~
วันต่อมา...
ร่างบางมาโรงเรียนด้วยทรงผมมัดหางม้าตามที่เห็นในรายการทีวีเมื่อวาน ใบหน้าบำรุงด้วยครีมบำรุงผิวสุดแสนจะแพงแต่ก็ยังทนใช้เพราะมันดีต่อผิวหน้า ใบหน้ามีแววของความสุขเมื่อนึกถึงข้าวกล่องที่อยู่ในมือที่จะชวนคิบอมทาน
ทันทีที่ปลีกตัวจากเพื่อนผู้ชายในห้องมาได้ ร่างบางรีบวิ่งหาชายหนุ่มในทันที เช่นเคย เขาอยู่ใต้ต้นไม้ต้นเดิมที่เขามักจะอยู่ทุกกลางวัน
“คิบอม...”และก็เช่นเคยที่ชายหนุ่มเหลือบสายตามามองพร้อมกับคำถามเดิม
“อะไร”
“ทะ...ทานข้าวด้วยกันนะ”ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ
“ฉัน...”ทงเฮเงยหน้ามองเมื่อคิบอมลุกขึ้น“ไม่อยากกินข้าวกับคนอย่างนาย”คำพูดสั้นๆที่ตัดรอนความสัมพันธ์ทั้งหมด ร่างสูงก้าวย่างออกไป ก่อนจะชะงักฝีเท้ากับคำพูดของทงเฮ
“ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...ในเมื่อฉันปรับปรุงตัวเท่าไหร่ก็ไม่เคยดีขึ้น ฉันก็จะไป...”ร่างบางลุกขึ้น หันหน้ามามองร่างสูงซึ่งคิบอมก็หันกลับมามองเช่นกัน“ลาก่อนนะคิบอม...”กล่าวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งออกไป
자꾸튕기는 니가 미워 니가 미워
จา-กู-ทวิง-กี-นึน นี-กา มี-วอ นี-กา มี-วอ
ที่เธอปฏิเสธ ฉันล่ะเกลียดเธอ ฉันล่ะเกลียดเธอ
เช้าวันรุ่งขึ้น
คิบอมมาโรงเรียนแต่เช้า สายตาคมมองหาคนร่างบาง เมื่อเข้าไปในห้องก็ต้องถอนหายใจเมื่อไม่เห็นร่างบางอยู่ที่โต๊ะ
พักกลางวัน
คิบอมนอนมองฟ้าไปเรื่อยเปื่อย ในหัวคือแต่เรื่องของร่างบาง ระหว่างนั้น ก็ได้ยินนักเรียนชายสองคนพูดกัน
“น่าเสียดายจังเลยเนอะ”นักเรียนชายคนแรกพูด
“ทำไมวะ??”นักเรียนชายคนที่สองถาม
“ก็พี่ทงเฮกำลังจะย้ายโรงเรียนน่ะสิ”คิบอมที่ได้ยินลุกขึ้นด้วยความตกใจแต่ก็ยังคงฟังคำต่อไป
“อ้าวเฮ้ย! ทำไมล่ะวะ!?”นักเรียนคนที่สองเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ
“ก็พี่เขาจะลาออกไปเข้าโรงเรียนอื่นน่ะสิวะ น่าเสียดายชะมัด”
“แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนล่ะ??”
“ตอนนี้หรอ...คงยื่นใบลาออกอยู่ที่ห้องผอ.น่ะแหล่ะ”ได้ยินดังนั้นขาทั้งสองก็พาร่างสูงวิ่งไปที่ห้องผอ.ทันที
“คิดดีแล้วหรอลีทงเฮ”คิบอมแอบฟังเสียงจากในห้องซึ่งประตูเปิดแง้มเอาไว้อยู่
“ครับ”
“นายมีผลการเรียนที่ดีมากเลยนะ มันคงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายถ้านายย้ายออกไป”คิบอมได้ยินเสียงท่านผอ.ถอนหายใจ
“ที่นี่คงไม่เหมาะกับผมหรอกครับ มีคนไม่ต้องการให้ผมอยู่”เสียงของทงเฮเอ่ยอย่างเศร้าๆ
“ฉันไม่ให้นายย้าย!”คิบอมซึ่งเปิดประตูเข้ามาบอก
“คิบอม!”ทงเฮเอ่ยอย่างตกใจ
“ตาบอม เข้ามาโดยพลการมันไม่ดีนะรู้มั้ย”คิบอมไม่สนใจ เขาเดินไปที่ร่างบางก่อนจะพูด
“ฉันไม่ให้นายไป...”
“ทำไมอีกคิบอม ในเมื่อนายไม่เคยชอบฉันแล้วนายจะรั้งฉันไว้ทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันไป! จะให้ฉันทรมานอีกเท่าไหร่นายถึงจะพอใจ”ทงเฮพูดด้วยน้ำตา
“ฉันชอบนาย!...”คิบอมพูดเสียงดัง
“ฮึก...นะ...นายว่า...อะ...อะไรนะ??”ทงเฮที่อยู่ในอาการตกใจละล่ำละลักถามออกไป
“ฉันชอบนายตั้งแต่ตอนที่นายยังเป็นนายแว่นทงเฮ ฉันชอบที่นายตั้งใจทำทุกสิ่งทุกอย่าง แต่อยู่ดีๆนายก็เปลี่ยนไปเลยทำให้ฉันไม่เข้าใจว่านายทำอย่างนั้นเพื่ออะไร ฉันก็เลยบอกว่านายขี้เหร่เพื่อให้นายกลับไปเป็นนายแว่นคนเดิมที่ไม่มีใครสนใจ เพื่อจะได้ไม่มีใครมาจีบนาย ฉันรักนายนะ...ทงเฮ”
“จริงๆหรอ??”ทงเฮเช็ดน้ำตาก่อนจะหันมามองหน้าคิบอม
“จริงสิ”
“จริงอ้ะ!!!”เสียงของผอ.ดังขึ้นอย่างไม่ค่อยเชื่อซักเท่าไหร่
“จริง!!! คิมคิบอมรักลีทงเฮ ชัดยังล่ะพี่ซิน!”คิบอมหันไปหาท่านผอ.เมื่อหันกลับมาก็ได้รับอ้อมกอดจากทงเฮ
“ฉันก็รักนาย ขอบคุณนะ ขอบคุณๆๆ”ประโยคแรกน่ะบอกคิบอม แต่ประโยคหลังน่ะท่านผอ.ต่างหาก
คิบอมซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรก็ตีความไปว่าทงเฮขอบคุณที่คิบอมรักซะงั้น
ขอบคุณนะครับพี่ซินที่ช่วยวางแผนให้ ขอบคุณซองมินกับฮยอกแจที่เดินไปพูดอยู่แถวนั้น ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ได้คิบอมเป็นแฟนหรอก
อ๊ะๆๆ อย่าคิดว่าผมไม่รักคิบอมสิ ผมรักเขานะถึงต้องทำอย่างนี้น่ะ
Oh baby be my Boyfriend
โอ้ ที่รัก เป็น Boyfriend ฉัน
언젠간 나의 Boyfriend
ออน-เจน-กัน นา-เย Boyfriend
ซักวันเหอะ Boyfriend ของฉัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษจริงๆค่ะ
พอดีเซฟเสร็จแล้วมันไม่ขึ้น
เลยต้องนั่งพิมพ์ใหม่อีกรอบหนึ่ง
ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จริงๆนะคะ
ไรเตอร์ทำตัวไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
ขอโทษจริงๆค่ะ
ความคิดเห็น