คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Let U Go CHAPTER4 :: Meet
เช้าวันต่อมา
“มิน ฮยอก ด๊อง...ตื่นรึยังยะ!!!”เสียงอ่อนหวานตอนแรกเปลี่ยนเป็นเสียงดุดัน คิมฮีชอลเปิดประตูห้องนอนพร้อมกับกระทะคู่ใจ แต่เมื่อเปิดเข้าไปก็พบกับ...!
...
...
“อ้าวพี่...มาแล้วหรอ??”สามลีหันมาถามอย่างใสซื่อ ในมือมีข้าวของเตรียมพร้อม
“พะ...พวก...พวกเธอ”ใบหน้าสวยอึ้ง อ้าปากกว้างอย่างตกใจ
“ทำไมทำหน้างั้นล่ะพี่ชอลลี่”เจ้าปลาหันมาทำหน้ามึนใส่
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”ฮีชอลร้องก่อนจะวิ่งไปข้างนอก
ผ่านไปชั่วครู่...
ร่างเพรียวของคนสวยกลับมาอีกครั้งพร้อมกับอีโต้เล่มใหญ่ในมือ!!!
“เฮ้ย!!!”สามลีร้องอย่างตกใจ อะไรเนี่ย วิ่งออกไปก่อนจะกลับมาพร้อมกับอีโต้เนี่ยนะ!
“พวกแกๆๆ พวกแกไม่ใช่รุ่นน้องฉัน!”ฮีชอลกวาดสายตาไปทั่วห้อง “รุ่นน้องฉันอยู่ไหน! พวกแกเอามันไปซ่อนไว้ที่ไหน!”ตะโกนเหมือนคนสติแตก
“อะไรล่ะพี่...พวกผมเอง...สามลีไงพี่”ฮยอกแจควบคุมน้ำเสียงก่อนจะกล่าวออกมา
ฉึก!
อีโต้เล่มนั้นเฉียดปลายผมของฮยอกแจก่อนจะไปปักที่ฝาผนังอย่างรวดเร็ว!!!
“ไม่จริง! น้องของคิมฮีชอลไม่เคยตื่นตั้งแต่หกโมง! มันเป็นไปไม่ได้~~~”ว่าแล้วก็กราดสายตาไปทั่วห้องอีกครั้ง ทำเอาสามลีต้องคิดในใจ
‘แค่ตื่นเร็วเนี่ยมันผิดหรอไงนะ= =a’
“พี่ชอลลี่ไม่ดีใจหรอที่พวกผมตื่นไวอ่ะ งั้นพวกผมนอนต่อนะ”เมื่อซองมินกล่าวจบทั้งสามก็ทำท่าว่าจะนอนต่อ ทำเอาฮีชอลถึงกับงงเต้ก!
“เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆๆ เชื่อแล้วๆ เชื่อแล้วจ้ะน้องรัก ตื่นเถอะนะ นะๆๆๆ”คนสวยกะพริบตาปริบๆพลางวิ่งไปเกาะเตียงของแต่ละคนทำเอาสามลีต้องตื่นขึ้นมาจนได้
“เชื่อแล้วนะพี่??”ทงเฮถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“เชื่อๆๆๆ”ฮีชอลพยักหน้าอย่างรีบร้อนก่อนจะหันไปมองกระเป๋าทั้งสามใบ“นี่จัดกระเป๋ากันเสร็จแล้วหรอ??”
เมื่อเห็นสามลีพยักหน้าก็ต้องถอนหายใจ
“ฉันไม่อยากให้พวกนายไปเลยนะเนี่ย ที่นั่นต้องอยู่เป็นหอพักด้วย แล้วพวกนายจะอยู่กันยังไงล่ะเนี่ย”ฮีชอลทำหน้าเศร้าทำเอาสามลีต้องเดินเข้ามาปลอบ
“เอาน่ะพี่...”ทงเฮขึ้นต้น
“แค่สามเดือนเองนะ!”ฮยอกแจตามมาติดๆ
“แป๊ปเดียวก็ครบแล้ว”ตบท้ายด้วยซองมิน
“อืมๆ”ฮีชอลตอบก่อนจะเอ่ยชวน“ไปๆ ไปกินข้าวได้แล้ว ทึกกี้ทำให้กินอยู่ข้างล่างน่ะ”
“คร้าบบบบบบบบบบบบ~~~”ทั้งสามตอบอย่างพร้อมเพรียง ก็แหงล่ะ ฝีมือของลีทึกอร่อยยิ่งกว่าอะไรดี อาหารภัตตาคารยังสู้ไม่ได้เลย!
“พี่ทึกกี้~~~”ปลาน้อยวิ่งมาคนแรก
“มีอะไรกินมั่ง~~~”ตามด้วยกระต่ายตัวอวบ
“พวกผมหิว~~~”ตบท้ายด้วยไก่กระเพาะหลุมดำ= =”
“ไม่มีอะไรมากหรอก แค่กิมจิ สุกี้ยากี ยำวุ้นเส้น ของว่างเป็นพายบลูเบอรี่น่ะจ้ะ”ลีทึกเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“นี่ทึกกี้ นายจะขุนให้พวกนี้มันอ้วนตายหรอไงยะ!!!”ฮีชอลที่ลงมาคนสุดท้ายบ่น
“นายก็รู้นี่ซินว่าพวกนี้กินยังไงก็ไม่อ้วนหรอก”ว่าแล้วลีทึกกับฮีชอลก็นั่งลงกินข้าวโดยมีสามลีนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
ผ่านไป5นาที
กิมจิ สุกี้ยากี ยำวุ้นเส้นได้หายไปกับกระเพาะของคน5คน ตอนนี้สามลีกำลังนั่งกินพายบลูเบอรี่อย่างอารมณ์ดี
“อร่อยๆๆ ฝีมือพี่ทึกกี้อร่อยที่สุดในโลกกกกกกกกกกก~~~”เจ้าไก่ร้องก่อนจะโซ้ยพายต่อ
“เห็นด้วยๆ”สมทบด้วยปลาและกระต่ายอีกระลอก
“เอาเหอะ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วซินจะไปส่งนะ อยู่ที่นั่นอย่าทำให้ใครเดือดร้อนล่ะรู้มั้ย??”ลีทึกเตือน
“คร้าบแม่~~~”สามลีเอ่ยพร้อมกันทำเอาสองผู้สูงวัย(?)กว่าอดยิ้มไม่ได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มหาวิทยาลัยกอซอง
“ตั้งใจนะ”ฮีชอลที่ขับรถมาส่งเอ่ยง่ายๆแต่แฝงด้วยความหมาย
“ครับ พวกผมจะคิดถึงพี่กับพี่ทึกกี้นะ”สามลีโผเข้ากอดฮีชอลก่อนจะลงจากรถไป
หลังจากที่ซองมิน ฮยอกแจ ทงเฮลงจากรถไปแล้ว...
“บ้าเอ๊ย!”ฮีชอลทุบคอนโซลรถอย่างระบายอารมณ์
เขากำลังจะปล่อยน้องให้ไปตายโดยที่เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยหรอไง...
ถ้านายยังอยู่เคียงข้างฉัน...
นายจะตอบฉันว่ายังไงนะ...
...ซีวอน...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พวกเราอยู่คณะอะไรนะมินมิน??”ทงเฮหันมาถามซองมิน
“แป๊ปนะ...อืม...คณะบริหารอ่ะ”ซองมินดูข้อมูลในใบของตนก่อนจะกล่าว
“อืมๆ”
“แต่ไอตึกคณะที่ว่ามันอยู่ไหนล่ะเนี่ย??”ซองมินหันไปถามฮยอกแจ
“เดินไปอีก3ตึกอ่ะ”ฮยอกแจตอบสั้นๆ ในปากยังคงเคี้ยวฝรั่งแช่บ๊วยที่ซื้อมาระหว่างทางอยู่
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย~~~”เสียงกรี๊ดดังขึ้นทันทีที่สามลีเดินไปถึงตึกคณะ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย??”ทงเฮเกาหัวอย่างงงๆ
“นี่ๆ ใครมาหรอ??”ซองมินหันไปสะกิดผู้ชายตัวเล็กๆที่นั่งอ่านหนังสืออยู่แถวนั้น
“หืม??”คนๆนั้นหันมาก่อนจะตอบ“อ๋อ กลุ่มประธานคณะมาน่ะ ใครๆก็รู้จัก ดูท่าพวกนายจะเป็นนักศึกษาใหม่ที่เข้ามากลางเทอมใช่มั้ยล่ะ??”
“อือฮึ”ทั้งสามพยักหน้าพร้อมกัน
“กลุ่มนั้นมีทั้งหมด3คน ก็คือ โจวคยูฮยอน ฮันคยอง คิมคิบอม ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่หรอกนะพอดีฉันไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่อ่ะ”ชื่อที่คนตัวเล็กเอ่ยทำให้สามลีชะงักก่อนจะให้ความสนใจทันที
“แล้วไงต่อหรอ??”ทงเฮถาม ใช้สายตาเค้นความจริงออกมา
“ก็ได้ยินว่าพวกเขาเจ้าชู้มากเลยแหละ โจวคยูฮยอนนะตัวพ่อเลยล่ะ เจ้าชู้สุดๆ ฮันคยองนี่เป็นเหมือนมาเฟียอะไรประมาณนั้นน่ะ ส่วนคิมคิบอมเขาเป็นพวกนิ่งสงบายบความเคลื่อนไหว อะไรประมาณนี้แหละที่ฉันได้ยินมานะ ว่าแต่พวกนายอยู่หอไหนชั้นอะไรหรอ??”คนตัวเล็กหันมาถามอีกครั้ง
“อ่า...หอ มยองมุน ชั้น13น่ะ”ทงเฮดูใบก่อนจะเอ่ย
“อื้อหือ พวกนายอยู่ชั้นเดียวกับกลุ่มนั้นเลยนะเนี่ย”
“จริงหรอ??”ทงเฮแสร้งทำหน้าตกใจ ทำไมพวกเขาจะไม่รู้ล่ะ ก็โดนจัดมาอย่างนี้เพื่อให้ง่ายต่อภารกิจที่ต้องทำอยู่แล้ว
“ลืมถามไปเลย นายชื่ออะไรหรอ?? ฉัน ซองมิน ส่วนนี่ ฮยอกแจ กับ ทงเฮ”ซองมินเอ่ยถาม
“ฉันชื่อ ยูฮวาน...ปาร์ค ยูฮวาน เรียกว่า ริคกี้ ก็ได้นะ^^”ยูฮวานตอบด้วยรอยยิ้ม
“อื้ม งั้นพวกเราไปก่อนนะริคกี้ เดี๋ยวค่อยเจอกัน”
“เช่นกัน”ว่าแล้วสามลีก็เดินออกไปที่หอพัก ส่วนยูฮวานก็แยกไปทำธุระส่วนตัวของตนเช่นกัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หอพัก มยองมุน
“ห้อง13 ใช่มั้ยซองมิน??”ฮยอกแจถามระหว่างที่ทั้งสามเดินออกมาจากลิฟต์
“ใช่ๆ ห้อง13 ทำไมห้องมันเยอะจังเนี่ย!?”ซองมินโวยวาย จำนวนห้องมันเยอะซะขนาดนี้เมื่อไหร่จะหาเจอเนี่ย
“เดินหาละกัน 1 2 3 4...”ทงเฮกล่าวก่อนจะเริ่มทีละห้อง“...10 11 12 นี่ไง13 อ๊ะ!”ด้วยความที่สมาธิจดจ่ออยู่กับการหาห้องเลยทำให้เดินชนกับใครบางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ
“โอ๊ย!”ทงเฮที่ล้มลงไปกับพื้นร้องโอดครวญ ก็ของที่ร่างบางถือมาดันหล่นทับตัวหมดเลยเนี่ยสิ
“ใครชนวะ! ไม่รู้จักดูทางหรอไง!”คนที่ทงเฮเดินชนโวยวาย ข้างๆมีเพื่อนอยู่สองคน ซองมินกับฮยอกแจเมื่อเห็นดังนั้นจึงเดินเข้ามาห้ามไว้
“คุณๆ ใจเย็นๆก่อนสิ”ซองมินเดินมาห้ามทัพไว้ ส่วนฮยอกแจเดินมาดูทงเฮ
“ได้ไงล่ะ เพื่อนนายเดินมาชนเพื่อนฉันนะ อ๊ะ!”ชายหนุ่มคนที่สองเดินเข้ามาเถียงแต่ก็ต้องชะงักเช่นเดียวกับซองมิน
“ทำไมหรอมินมิน เฮือก!”ฮยอกแจมองหน้าซองมินแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มคนที่สาม
ทงเฮที่เห็นพี่สองคนของตนชะงักไปจึงละสายตาจากข้าวของมามองก่อนจะมีอาการไม่แพ้กัน
...เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่เหลือ...
“พะ...พะ...พวกนาย”ซองมินพูดด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทาพลางชี้นิ้วไปเบื้องหน้า...
...นักฆ่าทั้งสามได้พบกับเป้าหมายแล้ว...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กลับมาอัพแล้วค่ะ^^
ขอโทษที่หายไปนาน
ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะเรื่องนี้
จะแต่งจนจบเลย!!!
FIGHT!!!
ความคิดเห็น