1.เฮลีโลน่าบาราเมียอาณาจักรแห่งมนตราตอน คทาแห่งกษัตริย์

บทนำ

เดียน่าตื่นได้แล้ว....เดียน่าเสียงเรียกที่ฉุนน้อยๆเรียกดังขึ้นเรื่อยๆที่บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน          เฟียสทอเรียสบวกกับเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาใกล้กับร่างที่นอนอยู่บนเตียงสีครีมที่ยังไม่ยอมตื่นซักที

ฉ่า

หญิงวัยกลางคนราดน้ำที่อยู่ในถังที่ตนถือมาใส่ร่างนั้นอย่างไม่รีรอเด็กสาวตกใจรีบลุกพรวดขึ้นมาทันทีพร้อมกับสีหน้างงๆ

อะไรค่ะป้านี่มันวันหยุดนะ....ฮ้าววววเด็กสาวพูดอย่างขี้เกียจเฟียร่าได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเบื่อหน่าย

เหรอจ๊ะแม่เดียริน่าแต่ป้าจำได้นะว่าวันนี้มันวันศุกร์นะจ๊ะสาวน้อย

อะไรนะค่ะ...หนูจำวันผิดเด็กสาวรีบกุลีกุจรลงจากเตียงที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำที่เฟียร่าเพิ่งสาดใส่เธอเมื่อครู่แล้วรีบฉวยผ้าเช็ดตัวเข้าจัดการตัวเองในห้องน้ำทันทีไม่นานเด็กสาวก็รีบวิ่งลงมาข้างล่างอย่างรีบร้อน

ไม่ทานอะไรหน่อยเหรอ

ไม่ค่ะป้าหนูไปเรียนดีกว่า...รักป้านะค่ะเด็กสาวเข้าไปกอดเฟียร่าแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านไปในทันที

แฮ่กๆๆๆๆๆ

เดียริน่ายืนหอบหายใจอยู่หน้าโรงเรียนแกรนเคร์นหลังจากวิ่งออกจากบ้านเป็นระยะทางประมาณครึ่งกิโลนัยน์ตาสีมรกตมองสอดส่องไปยังข้างในก็พบว่ายังมีนักเรียนเดินกันขวักไขว่เธอถอยหายใจอย่างโล่งอกแล้วรวบผมสีชาเหลือบทองไว้ข้างหลังอย่างเรียบร้อยก่อนที่จะเดินเข้าไปในโรงเรียนแต่ยังไม่ทันจะก้าวพ้นไม้เรียวยาวๆของใครบางคนก็โผล่ออกมาขวางเธอเอาไว้เด็กสาวมองตามไม้ไปก่อนจะเจอกับอาจารย์     เฟียเซสอาจารย์ฝ่ายปกครองเข้าอย่างจังเด็กสาวยิ้มแหย่ๆให้หญิงเจ้าระเบียบแต่เธอกลับมองเด็กสาวด้วยสายตาเหยียดๆอย่างที่เธอไม่เคยจะชอบเลยซักครั้งที่เห็นมัน

นี่มันกี่โมงแล้วค่ะคุณเดียริน่าเสียงแหลมปี๊ดดังขึ้นจนเดียริน่าต้องเอามือปิดหูเอาไว้อย่างรวดเร็วเด็กนักเรียนที่เดินอยู่ต่างก็หยุดมองอย่างกลัวๆแทนเด็กสาว

เออ....จะแปดโมงแล้วค่ะอาจารย์

เธอมาสาย

แต่มันยังไม่เข้าเรียนเลยนะค่ะอาจารย์เด็กสาวพยายามอ้อนวอนแต่ทว่าสายตาที่มองจิกกัดเธอไม่อ่อนลงเลยซักนิด

ทำไงดีว่ะเดียริน่า

ไม่ต้องมาเถียงเธอจะต้องทำความสะอาดสระว่ายน้ำเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

ค่ะเด็กสาวรับเสียงอ่อยก่อนที่จะเดินเข้าโรงเรียนคอตกเหล่าบรรดาเพื่อนนักเรียนด้วยกันก็มองเธออย่างเห็นใจและสมน้ำหน้าไปพร้อมๆกันก็แหงหล่ะเพราะเธอเป็นตัวแสบประจำโรงเรียนแต่กลับเรียนดีอันดับต้นๆจึงไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมากนักและอีกอย่างที่ทุกคนในโรงเรียนไม่รู้ก็คือตัวเธอมีพลังวิเศษอะไรบางอย่างที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกันและนั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องหาคำตอบด้วยตัวมันเอง

พี่เดียน่าเสียงเรียกหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับมือเล็กๆของใครบางคนจะเข้ามาเกาะแขนเอาไว้เดียริน่าหันไปยิ้มให้เด็กสาวตัวเล็กๆที่สูงแค่ไหล่ของเธออย่างเอ็นดูดวงตาสีนิลคมกริบมองเธออย่างดีอกดีใจที่ได้พบ

ว่าไงเชริน

พี่โดนทำโทษเหรอค่ะเป็นอะไรมากรึเปล่าเด็กสาวที่อายุอ่อนกว่าเธอสามปีถามอย่างเป็นห่วงเดียริน่าส่ายหน้าเบาๆแทนคำตอบก่อนจะส่งยิ้มหวานให้

พี่ไม่เป็นไรหรอกแล้วพี่สาวเราหล่ะไปไหน

พี่เมรีนไม่มาค่ะไม่ค่อยสบายเด็กสาวตอบเสียงเจื่อยแจ่วตามประสาเด็กเดียริน่ามองเธออย่างเอ็นดูก่อนที่จะลูบหัวเธอเบาๆ

ไปเรียนได้แล้วเชรีนออดแล้ว

ค่ะพี่แล้วเด็กสาวก็วิ่งออกไปอย่างร่าเริงเดียริน่าเดินเตะฝุ่นไปเรื่อยๆจนถึงสระว่ายน้ำที่ทำการปล่อยน้ำออกจนหมดเด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเบื่อหน่ายก่อนที่จะกระโดดลงไปในสระอย่างคล่องแคล่วแล้วจัดการหยิบแปรงมาขัดพื้นของสระทันที

แต่ทว่าจู่ๆท้องฟ้าก็กลับมืดสลัวทุกบริเวณถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาวเย็บเฉียบเดียริน่าลุกขึ้นมองไปรอบๆอย่างกลัวๆบรรยากาศเย็นยะเยือกขึ้นเรื่อยๆ

ซ่า

เสียงน้ำเดียริน่าหันมองท่อน้ำของสระว่ายน้ำก็ปรากฏว่ามีน้ำไหลออกมาอย่างแรงและเร็วไม่นานน้ำก็สูงถึงเข่าโดยที่เด็กสาวไม่รู้เลยว่าทำไมตนถึงขยับตัวไม่ได้เลย เหมือนกับมีพลังอะไรบางอย่างตรึงเธอไว้กับที่ดวงตาสีมรกตเริ่มสั่นระริกเมื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับเธอ

ใครก็ได้ช่วยด้วยเด็กสาวพยายามตะโกนเรียกให้คนมาช่วยแต่ดูเหมือนว่าจะไร้ผล เมื่อที่ที่เธออยู่ราวกับถูกตัดขาดกับโลกภายนอกโดยสิ้นเชิงหยาดน้ำตาใสเริ่มเออล้นขอบตาที่ร้อนผ่าวแล้วไหลรินลงอาบแก้มใสด้วยความกลัวอย่างจับใจพร้อมกับนึกถึงเสียงที่เรียกเธอเมื่อคืนมันเป็นเสียงของความเจ็บปวด เศร้า เหงา โดดเดี่ยวของใครบางคน ใครบางคนที่เธอรู้สึกคุ้นเคยแต่ก็จำไม่ได้ว่าใคร

ช่วยด้วยเด็กสาวร้องเรียกอีกครั้งเมื่อน้ำเอ่อล้นมาถึงคอของเธอเด็กสาวมองไปใต้น้ำเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้นและเป็นจริงดังเช่นความรู้สึกเมื่อมีฝูงปลาและตัวอะไรซักอย่างแหวกว่ายอยู่เต็มสระยิ่งทำให้ความกลัวของเธอเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

ไม่ต้องกลัวผู้ปกป้องเสียงหนึ่งดังขึ้นมันเป็นเสียงที่หวานซะเหลือเกิน แต่เมื่อสิ้นสุดเสียงนี้ก็ราวกับว่ามีพลังบางอย่างมีกระทบเข้าที่ท้ายทอยเธออย่างจังจนเด็กสาวหมดสติดำดิ่งเข้าสู่ห่วงน้ำลึกอย่างไม่รู้ตัวเลยซักนิด และนี่คือจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ของเหล่าจอมเวทเพื่อให้ได้มาซึ้งคทาศักดิ์สิทธิ์และบัลลังก์อันยิ่งใหญ่