คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : G A Z E ,, P R E F A C E
G A Z E ,, P R E F A C E
-Z’ Hospital-
‘อุแว๊ อุแว๊!!’ เสียงของเด็กทารกแรกเกิด ดังลอดออกมาจากห้องผ่าตัด ผู้เป็นพ่อรู้สึกกระวนกระวาย จนนั่งไม่ติดได้แต่เดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าประตู จนกระทั่งนายแพทย์ได้เปิดประตูออกมา
“หมอครับ!” ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรออกไป เพราะความตื่นเต้น ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังเดินออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมกันกับนายแพทย์มองมายังชายคนหนึ่งซึ่งกำลังมีอาการตื่นเต้นจนมือสั่นระริก
“เป็นผู้ชายครับ” ปฏิกิริยาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปแทบจะทันทีเมื่อนายแพทย์เอ่ยขึ้น
“หืม..? ตอนตรวจเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอครับ” ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันนั้น ชายหนุ่มร่างสูงได้ถือวิสาสะเดินตัดออกมา มันคงจะเสียมารยาทมากสินะ
“ใช่ครับ แต่เครื่องมือตรวจอาจจะผิดพลาด” แต่ชายทั้งคู่ก็ยังคุยกันอย่างปกติราวกับว่าชายหนุ่มร่างสูงคนนั้นไม่มีตัวตน
“ไม่เป็นไรครับ อ๊ากกก! ดีใจ ผู้ชายยยยยยยยย!” ปฏิกิริยาของชายหนุ่ม ดูดีใจมาก จนนายแพทย์ต้องร้องห้ามไว้... ไม่งั้น มีหวัง เสียงดังลั่นโรงพยาบาลแน่
“ใจเย็นๆ ครับ ใจเย็นๆ” ยิ้มบางจากนายแพทย์ส่งมาให้ “อีกสักครู่เข้าไปดูเด็กได้นะครับ ผมให้พยาบาลพาไปล้างตัวอยู่”
“ครับ” รอยยิ้มที่ผลิอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่ม เป็นรอยยิ้มที่มีความสุขเหลือเกิน ‘ลูกคนแรกของพ่อ’
ไม่แพ้กัน.. รอยยิ้มที่มุมปากของชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ไม่ไกลนะก็ผุดขึ้นเช่นกัน
10 minutes ago
“เด็กกำลังเตรียมตัวจะออกมาแล้ว” ชายผู้เป็นหัวหน้าทีมแพทย์เอ่ยขึ้น “กลับหัวแล้ว เตรียมเครื่องมือ” สิ้นคำพูดของนายแพทย์ พยาบาลสองสามคนจัดเตรียมเครื่องมืออย่างรวดเร็วและพร้อมเพรียง
“อีก 2 นาทีคงจะถึงเวลาแล้ว”
“หมอคะ ฉันจะเจ็บมั้ยคะ” หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่แหบพร่า... เป็นเพราะความกลัวสินะ
“ไม่ครับ” นายแพทย์ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บ เชื่อใจผมกับทีมของผมนะครับ”
หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้าเบาๆ
“ถึงเวลาแล้ว เริ่มได้” นายแพทย์คนเดิมหันไปสั่งพยาบาลที่อยู่ข้างตัว พยาบาลคนหนึ่งเดินไปข้างเตียงอีกฝั่งของหญิงสาว พร้อมกับจับมือไว้แน่นๆ
“ออกแรงเบ่งนะคะ แบ่งเหมือนตอนถ่ายค่ะ ไม่ต้องกลัวอะไรอย่างอื่นออกมานะคะ” พยาบาลพูดเสียงอ่อนโยน ราวกับบอกว่า อย่าอื่น ณ ตอนนี้ไม่สำคัญ ขอเพียงแค่ให้เด็กที่อยู่ใน ครรภ์ของหญิงสาวได้ออกมาสู่โลกอันกว้างใหญ่
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า พร้อมกับออกแรงเบ่ง
“เบ่งอีกค่ะ เบ่งอีก”
“อื้อออ!” หญิงสาวออกแรงเบ่งอย่างไม่หยุดหย่อน
“ใกล้แล้วค่ะ อีกนิดนะคะ”
“ผมเริ่มเห็นศีรษะของเด็กแล้วครับ เบ่งอีกนิดนะ” นายแพทย์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับหญิงสาว
“อื้อออ!” หญิงสาวยังเบ่งอย่างสม่ำเสมอ ร่างกายของหญิงสาวตอนนี้เต็มไปด้วยเม็ดใสๆ ของน้ำเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเหงื่อ ราวกับว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ
“ออกแล้วครับ ออกมาแล้ว” เสียงของนายแพทย์แว่วอยู่ในหูของหญิงสาว มันก้องเหลือเกิน สะท้อนไปสะท้อนมา ราวกับว่าอยู่ในเหวลึก
“เด็กคนนี้ ฉันจะดูแลให้นะ” เสียงอีกเสียงที่ดูโดดเด่น ไม่ใช่เสียงนายแพทย์คนใดที่อยู่ในห้องนี่ มีเพียงเสียงนี้ที่โดดเด่น ได้ยินชัดเจน ไม่เหมือนเสียงอื่นๆ ที่ก้องอยู่ในหู หญิงสาวเห็นเพียงภาพรางๆ ชายหนุ่ม... เขาคือชายหนุ่มแน่ๆ ร่างกายสูงใหญ่ อย่างนี้ไม่มีทางเป็นผู้หญิงไปได้ แต่ร่างกายเขาดูผอมบาง ราวกับเทพบุตร ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบ เทวดางั้นหรอ หญิงสาวนึกขึ้น ก่อนที่ร่างนั้นจะหายไป และเสียงทุกเสียงกลับมาปกติอีกครั้ง
“คุณคะ” เสียงพยาบาลคนที่กุมมือหญิงสาวไว้ดังขึ้น พร้อมกับแรงสั่นที่มือ
“คะ ค่ะๆ”
“ได้ลูกผู้ชายนะคะ” พยาบาลยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว
“ตอนตรวจ... ผู้หญิงไม่ใช่หรอคะ”
“ค่ะ แต่อาจจะมีอะไรผิดพลาด”
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าอย่างงุนงง
“เดี๋ยวดิฉันจะพาไปที่ห้องพักนะคะ แล้วจะพาเด็กไปให้ด้วยค่ะ” พยาบาลสาวยิ้มให้ ก่อนที่จะเรียกบุรุษพยาบาลเปลี่ยนจากเตียงผ่าตัดไปยังเตียงเคลื่อนย้าย ก่อนจะพาหญิงสาวไปห้องพักคนไข้ส่วนตัว
ร่างสูงของชายผู้ไร้ตัวตน (?) เดินทอดน่องไปตามทางเดินหน้าห้องผู้ป่วยไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมีอะไรบางอย่างเรียกตัวเขาไป.. ร่างสูงที่เดินอยู่หายไปแทบจะทันที หากมีใครเห็นคงจะตกใจไม่น้อย แต่เพราะไม่มีใครเห็นน่ะสิ...
“ใครใช้ให้นายไปปรากฏตัวแบบนั้น?!”
“ก็ผมอยาก....”
“ไม่ใช่คำสั่ง!!” ร่างเล็กที่นั่งหันหลังให้กับร่างสูงตะคอกขึ้น
“ผมไม่ใช่ลูกกระจ๊อกนาย” ร่างสูงตอบหน้านิ่ง
“แต่นายอยู่ใต้บังคับบัญชาผม!!” ร่างเล็กหันมาเผยให้เห็นใบหน้าที่เหมือนกันราวกับแกะกับคู่สนทนา
“นายอย่าลืมสิ... ว่าผมพิเศษกว่านั้น”
“แต่นายก็ควรจะเคารพกฎบ้าง! ไม่ใช่จะทำอะไรก็ทำ”
“อย่าใช้อารมณ์หน่อยเลย.. ผมก็แค่เล่นสนุกนิดหน่อย”
“นายทำให้มันผิด.. ผิดไปหมด! ผิดจากเดิม”
“อ๊า!! ผมควรจะขอโทษนายใช่หรือเปล่านะ? หืม” ร่างสูงเลิกคิ้วข้างซ้ายขึ้นก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและหนาวเหน็บกว่าประโยคก่อนหน้าทั้งหมด “หรือว่าควรจะไปกราบเท้านายกันล่ะ!”
“ก็ดี” ร่างเล็กที่หน้าเหมือนกันพูดพลางยิ้มมุมปาก
“ฝันไปเถอะ” ร่างสูงพูดก่อนจะหันหลังเดินจากไป และหยุดก่อนจะพูดโดยไม่หันกลับมา “อ้อ.. ช่วยเอาหน้าผมออกจากหน้านายด้วย หน้าผมมันดูดีเกินกว่าจะอยู่บนนั้น”
ร่างเล็กแสยะยิ้มก่อนที่จะมีคริสตัลผุดขึ้นมาปิดใบหน้าจนเหลือแค่ตากับปาก และพูดขึ้นแม้อีกฝ่ายจะออกไปจากห้องแล้วก็ตาม
“ผมก็แค่อยากให้นายได้รู้สึกเหมือนคุยกับตัวเองเท่านั้น”
7 Years later
-D’ Shopping mall -
“ป๊าฮะ” เด็กชายวัย 6 ขวบเศษกระตุกชายเสื้อของผู้เป็นพ่อ “อาเทาอยากได้อันนั้น” ผู้เป็นพ่อมองตามมือเล็กๆ ของเด็กชายที่ชี้ไปยัง ตุ๊กตาแพนด้าตัวใหญ่
“นั่นมันตุ๊กตาของผู้หญิงนะลูก จะเอาไปทำไม” ผู้เป็นพ่อถามด้วยความสงสัย
“อาเทาอยากได้ฮะ อาเทาชอบ อยากเล่นกับพี่แพนด้า”
“อืม... ก็ได้ครับ แต่อาเทาสัญญากับคุณพ่อนะครับ ว่าจะเป็นเด็กดี แล้วไม่ทำพี่แพนด้าพังด้วย” ชายผู้เป็นพ่อ ย่อตัวลงมานั่งข้างๆ
“ฮะ!” ยิ้มกว้างจากเด็กชายส่งให้ผู้เป็นพ่อ “ผมสัญญาฮะป๊า ผมจะรักพี่แพนด้ามากๆ เลย”
“ครับผม เราเข้าไปซื้อกันนะ” ชายผู้เป็นพ่อ จูงมือเด็กชายเข้าร้านขายตุ๊กตาไป
-In The Car-
“พี่แพนด้าฮะ ผมรักพี่จัง” หลังจากที่ได้มาแล้ว เด็กชายเอาแต่กอดตุ๊กตาแพนด้าไว้อย่างนั้น ยังดีที่ตอนได้มาใหม่ๆ ยังถือไม่ได้ จึงต้องให้ผู้เป็นพ่อถือไว้ก่อน เพราะตัวใหญ่เกือบ 140 เซนติเมตร แต่ตอนนี้อยู่บนรถแล้ว เด็กชายจึงกอดไว้ตลอด
“คุณคะ ทำไมถึงไปซื้อตุ๊กตาให้อาเทาล่ะคะ” หญิงสาวผู้เป็นแม่ที่นั่งอยู่เบาะหน้าข้างๆ ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น เนื่องจากตอนนั้นแยกไปซื้ออาหาร
“อาเทาเขาอยากได้ครับ ผมไม่อยากขัดใจ เพราะอาเทาก็ไม่ค่อยขออะไรเราอยู่แล้ว”
“ตุ๊กตาเนี่ยนะคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่เข้าใจ “ลูกเราเป็นผู้ชายนะคะ”
“ไม่แปลกหรอกน่า เด็กๆ เขาก็เล่นตุ๊กตากันหมดแหล่ะ”
“ลูกเราจะ 7 ขวบแล้วนนะคะ”
“เด็กอยู่ดีครับ” ชายหนุ่มยิ้มบางให้กับหญิงสาว ก่อนจะหันไปสตาร์ทรถ และออกรถไป
10 Years later
- Huang’s family home. -
“ป๊าฮะ ผมอยากไปเที่ยวกับเพื่อน” หนุ่มน้อยที่แทบจะสูงกว่าพ่อ เอ่ยขึ้น
“เที่ยวไหนครับ เรายังเด็กนะ”
“เด็กที่ไหน? ผม 17 แล้วนะ” หนุ่มน้อยยู่ปาก ก่อนจะบอกต่อ “ทะเลครับ เพื่อนบอกจะไปกันฮะ” หนุ่มน้อยยิ้มแห้ง
“พ่อไม่มีปัญหานะครับ เพราะยังไงก็เคยเป็นผู้ชายมาก่อน รู้ว่าเราน่ะ อยากไปเที่ยวกับเพื่อน”
“จริงหรอฮะ?” หนุ่มน้อยออกอาการดีใจเป็นพิเศษ
“ครับ” ผู้เป็นพ่อยิ้มให้ “แต่เราต้องถามแม่นะ”
“ป๊าอ่ะ” หนุ่มน้อยถึงกับหน้ามุ่ย “ม๊าไม่ให้ไปแน่ๆ เลยฮะ”
“ถ้าม๊าไม่ให้ไป ก็ไม่ต้องไปสิครับ”
“ป๊า” หนุ่มน้อยส่งสายตาอ้อนวอน
“อย่านะ! ไม่ ไม่” ผู้เป็นพ่อทำท่าทางโบกไม้โบกมือปิดหน้า ...จื่อเทาคิดว่า ‘พ่อเขาเด็กมาก’
“ป๊าฮะ”
“ขอแม่เองสิลูก”
“ม๊าไม่ให้ผมไปหรอก”
“แล้วจะให้พ่อทำยังไงล่ะครับ”
“ขอม๊าให้ผมหน่อย”
“ห๊ะ!?”
“นะฮะ! ถ้าป๊าช่วยขอ ม๊าต้องให้ไปแน่ๆ เลยฮะ”
“อืม... ก็ได้ครับ เพื่อลูก พ่อทำได้”
“เย่!! ป๊าใจดีที่สุดเลย ไปกันครับ” หนุ่มน้อยดันหลังผู้เป็นพ่อ ให้เดินไปยังที่ๆ ผู้เป็นแม่อยู่
“ครับ”
“งั้นผมไปก่อนนะฮะป๊า ไฟต์ติ้ง!” วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว... หนุ่มน้อยวิ่งหายขึ้นไปบนบ้าน หลังจากที่ผู้เป็นพ่อหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นแม่แล้ว...
“เยส! ต้องได้ไปแน่” หนุ่มน้อยกระโดดกอดตุ๊กตาแพนด้า ที่ได้มาหลายปีก่อน เขาสงสัยเหมือนกัน ว่าตอนนั้นทำไมถึงอยากได้... และตอนนี้ ทำไมถึงรักมันมากนาดนี้
‘เมื่อไหร่จะถึงเวลาสักทีนะ... ฉันรอไม่ไหวแล้ว’
เสียงหนึ่งก้องอยู่ในหูของหนุ่มน้อย เสียงนุ่มทุ้มราวกับเทพบุตร แค่ได้ยินเสียง ก็จินตนาการใบหน้าได้แล้ว... ว่าจะหน้าตาดีแค่ไหน
“หืม..? เสียงอะไรน่ะ??” หนุ่มน้อยสะบัดหัวไล่ความคิด “สงสัยคิดมากเรื่องอยากไปเที่ยวเกินไป” หนุ่มน้อยพูดกับตัวเอง ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน และ... หลับไป
ความคิดเห็น